อดีตรองโฆษกพรรคประชาธิปัตย์ บี้รัฐแจกถุงยังชีพคนจนเมืองด่วน หลังโควิด-19 ลามชุมชน แนะ ออกมาตรการเติมเงินในกระเป๋าคนจนเมือง หยุดการเคลื่อนย้าย ก่อนโควิดอาละวาดจนคุมไม่อยู่
วันนี้ (5 พ.ค.) นายเชาว์ มีขวด อดีตรองโฆษกพรรคประชาธิปัตย์ โพสต์ข้อความลงเฟซบุ๊กเรื่องขอถุงยังชีพให้คนจนเมืองด่วน มีเนื้อหาระบุว่า “สถานการณ์แพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ในประเทศไทย ที่วิกฤตขึ้นทุกขณะ วันนี้มีผู้ติดเชื้อสะสมเพิ่มขึ้นเกือบ 70,000 ราย และเสียชีวิตแล้วเกือบ 300 ราย ตามรายงานอย่างเป็นทางการ ขณะเดียวกัน รัฐบาลได้ออกมาตรการควบการแพร่ระบาดของเชื้อโรคอยู่หลายประการ ไม่ว่าจะเป็น กินร้อน แยกช้อน ล้างมือ การขอความร่วมมือให้ทุกคนงดการเดินทางกักตัวอยู่บ้าน เว้นระยะห่างทางสังคม หรือ Social Distancing (โซเชียล ดิสแทนซิ่ง) มาตรการต่างๆ ฟังแล้วดูดีถ้าทุกคนปฏิบัติได้เชื่อว่าจะลดจำนวนผู้ป่วยได้อย่างแน่นอน แต่อย่าลืมว่ามาตรการเหล่านั้นสามารถใช้ได้ผลกับชนชั้นกลาง หรือผู้มีอันจะกินเท่านั้น ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่หาเช้ากินค่ำโดยเฉพาะคนที่อาศัยอยู่ในชุมชนแออัดหรือที่เรียกกันว่าสลัม ซึ่งในกรุงเทพฯ มีมากกว่า 2,000 ชุมชน คิดเป็นประชากรกว่า 1 ล้านคน ผมยังนึกไม่ออกว่าเขาเหล่านั้นจะทำตามมาตรการนี้ได้อย่าไร เพราะปัญหาสำคัญที่ชาวชุมชนต้องเผชิญในขณะนี้คือปัญหาปากท้องจะกินจะใช้แทบจะไม่มี และสิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือ สภาพที่อยู่อาศัยที่แออัด ถ้ามีใครติดเชื้อสักคนเชื่อได้ว่าจะระบาดลุกลามอย่างรวดเร็ว เหมือนที่กำลังเกิดขึ้นที่คลองเตยในขณะนี้”
นายเชาว์กล่าวว่า ตนเองเป็นห่วงต่อปัญหาชีวิตความเป็นอยู่ของชาวชุมชนในสถานการณ์อย่างนี้ซึ่งจนถึงขณะนี้รัฐบาลยังไม่มีมาตรการใดๆ ที่จะเข้ามาช่วยเหลือดูแลโดยเฉพาะปัญหาปากท้อง ข้าวจะกินแต่ละมื้อก็แทบจะไม่มี ตนลงไปสัมผัสกับพี่น้องในชุมชนมีแต่เสียงโอดครวญขอความช่วยเหลือ ยังไม่รวมถึงหยูกยาเวชภัณฑ์ หน้ากากอนามัย รัฐบาลได้แต่ออกกฎหมายบังคับให้เขาสวมหน้ากากอนามัย แต่ไม่เคยถามว่าเขามีเงินในกระเป๋าที่จะซื้อหน้ากากอนามัยหรือไม่ เพราะลำพังจะหาข้าวกินแต่ละมื้อก็แทบจะอดตายอยู่แล้ว จึงขอเสนอให้รัฐบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้ความสําคัญเข้าไปช่วยเหลือด้วยการจัดสรรงบประมาณจัดหาเครื่องอุปโภคบริโภคข้าวสารอาหารแห้ง รวมทั้งเวชภัณฑ์ หยูกยา หน้ากากอนามัย และเร่งฉีดวัคซีนให้ประชาชนกลุ่มนี้โดยเร่งด่วนก่อนปัญหาจะบานปลายจนยากที่แก้ไข
“ที่สำคัญคือรัฐบาลต้องรีบคิดว่าจะหยุดการเคลื่อนย้ายของคนในชุมชนอย่างไร เพราะตราบใดที่ยังปากกัดตีนถีบ มีรายได้แบบวันต่อวัน หยุดงานวันเดียวอาจหมายถึงต้องอดทั้งบ้าน มาตรการเร่งด่วยที่ต้องทำทันที คือ การเติมเงินในกระเป๋าให้คนกลุ่มนี้อยู่บ้านได้โดยไม่อดตาย ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็ต้องฉีกกฎออกจากบ้าน ไม่ใช่ว่าไม่กลัวโควิด แต่ปากท้องของครอบครัวสำคัญกว่า หากมีเงินเติมให้คนจนเมือง หยุดการเคลื่อนย้ายจากบ้าน การแพร่ระบาดก็จะควบคุมง่ายขึ้นตามไปด้วย” นายเชาว์ระบุทิ้งท้าย
