ASTVผู้จัดการ - ทหารผ่านศึกสู้กับโจรใต้จนขาขาดตัดพ้อ ชีวิตโคตรขมขื่น ปลดพิการจากโรงพยาบาลมา 11 เดือนแล้วยังไม่ได้รับเงินเดือน ระบุถามกองทัพแต่กลับได้คำตอบมาว่า “บ้านเมืองไม่ปกติ ท่าน ผบ.ทบ.ไม่เซ็นเอกสาร” ระบุไม่เห็นแก่ “ขยะสงคราม” อย่างพวกตน ก็สงสารพ่อแม่ลูกเมียบ้าง
วานนี้ (25 ธ.ค.) ในโลกสื่อสังคมออนไลน์มีการเผยแพร่ข้อความจากเฟซบุ๊กของ จ.ส.ต.อุเทน แก้ววิเชียร นายทหารสังกัด ร้อย ร.2912 ฉก.นราธิวาส 36 ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนขาซ้ายขาดจากเหตุก่อการร้ายของโจรใต้ บนถนนสายตากใบ-ตาบา หน้ากูโบร์บ้านตาบา หมู่ 1 ต.เจ๊ะเห เมื่อวันที่ 24 เมษายน 2555 ระบุถึงปัญหาและความขมขื่นใจกรณีเงินเดือนทหารผ่านศึกไม่ออกมา 11 เดือนแล้ว
จ.ส.ต.อุเทนระบุว่า ตนในฐานะทหารผ่านศึกที่บางคนเรียกว่า “ขยะสงคราม” รู้สึกขมขื่นอย่างมาก เพราะหลังจากปลดพิการออกจากโรงพยาบาลมาถึงวันนี้ ไม่ได้รับเงินเดือนมา 11 เดือนแล้ว ส่วนทหารผ่านศึกคนอื่นนั้นมีบางคนที่ไม่ได้รับเงินเดือนนานกว่าตนเป็นปี โดยจากข่าวที่ทราบมานั้นมีการอ้างว่า เหตุการณ์บ้านเมืองไม่ปกติ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ผู้บัญชาการทหารบกจึงไม่เซ็นเอกสาร
“ผมเพิ่งจะถึงบางอ้อ บางพลัด บางพลี บางเสาธง บางอะไรก็ช่างมัน ทำไมพวกผมยังไม่ได้เงินเดือน สำหรับผมนี้มันก็ 11 เดือนเต็มๆ คนอื่นละที่ออก รพ. ปลดพิการมาก่อนผมกี่เดือน กี่ปี คุณรู้ไหมว่าคำตอบที่ผมได้รับและได้รู้มามันคืออะไร เพราะว่าเหตุการณ์บ้านเมืองไม่ปกติ ท่าน ผบ.ทบ.ก็เลยไม่เซ็นเอกสารต่างๆ ที่ท่านจะต้องเซ็น
“ผมก็ได้แต่ถามตัวเองผ่านไปหาท่านว่ามันเกี่ยวอะไรกับเหตุการณ์บ้านเมืองไม่ปกติ ก็แค่เอาปากกาจิ้มลงไปบนกระดาษก็แค่นั้นเอง ตอนทีผมโดนระเบิด เบี้ยเลี้ยงผมก็ยังไม่ออก ผมยังไปทำงานได้เลย พูดไปชีวิตโคตรขมขื่น ไม่ใช่ผมคนเดียวนะครับ ท่านตาดำๆ อีกหลายคนไม่เฉพาะตัวกำลังพลลูกเมียพ่อแม่ พูดไปก็อีกนั่นแหละ ชีวิตยิ่งกว่าหนังเรื่องวันลี ถ้าไม่สงสารพวกขยะสงครามอย่างพวกผมที่ท่านๆ ทั้งหลายก่อขึ้น ก็สงสาร พ่อแม่ลูกเมียผมบ้าง ขอบคุณ” จ.ส.ต.อุเทนระบุ
จากการตรวจสอบของผู้สื่อข่าวพบว่า เมื่อวันที่ 17 ธ.ค. จ.ส.ต.อุเทน ยังเคยแบ่งปัน (แชร์) ภาพของเพจวิญญานแห่งนักรบไทย ที่ตัดพ้อถึงชะตาชีวิตของนายทหารชั้นผู้น้อยกับผู้บังคับบัญชาและเจ้านายในกองทัพบก
พวกกูนี้ ยอมพลีชีวี เพื่อแผ่นดินไทย
แต่พวกมึงไซร้ เป็นเจ้านาย มัวทำอะไร
หากตัวมึงคิด ได้แค่เพียงก้ม กราบโจรร้าย
แต่กูต้องตาย รบโจรใต้ ขาดนายเหลียวแล
เครื่องดักฟัง กูต้องใช้ ไว้ป้องกันตัว
พวกมึงก็มั่ว มาเอาไปใช้ ในเมืองหลวง
มึงเบิกงบลับ เบิกงบเล่ห์ เบิกงบหลอกหลวง
งบเชียนช่วง งบดูงาน เบิกบานตะไท
พล.อ........ นั่งอยู่หัวโต๊ะ รับครั้งละหมื่น
พวกกูต้องยืน เข้าเวรยาม ทั้งเดือนแปดพัน
มึงเอาภาษี มาเป็นงบลับ แล้วกลับแบ่งกัน
ไม่เคยแบ่งปัน ลงมาภาคใต้ ซื้อใจพวกกู
กระดากใจไหม มึงบอกใครๆ เป็นวีรบุรุษ
แต่พวกกูหยุด ลมหายใจ กลายเป็นแค่ผี
มึงคิดบ้างไหม กูมีเลือดเนื้อ มีความภัคดี
กูตายทุกที พวกมึงเสพสุข แอบอ้างผลงาน
ลูกมึงเข้าเรียน โรงเรียนหรูๆ อังกฤษเยอรมัน
มึงคิดถึงกัน เบิกงบหลวงไป เยี่ยมได้เสรี
ลูกเมียกูอยู่ อีสานไกล ทุกทั้งปี
พบกันอีกที กูเป็นศพตาย รับได้ที่สนามบิน
นี่หรือคือ นายคนใหม่ แห่งกองทัพบก
กินเงินสกปรก เพื่อไต่เต้าสู่ความสุขี
เหยียบย้ำลงไป บนซากศพเศษเถ้าธุรี
และบนศักดิ์ศรี แห่งทหารไทย ที่ตายทุกคน
ต้องตายเท่าไหร่ เราจึงจะได้ แผ่นดินคืนมา
จันทร์แจ่มโสภา จะกลับมาสาดแสงอ่อนโยน
คืนนี้จันทร์สวย อาบด้วยเลือด กระดูกขาวโพน
ทหารไทยทุกคน เซ่นสังเวยให้ เจ้านายทุกคน
พวกเราทุกคน เซ่นสังเวยให้......เจ้านายทุกคน
