@ ลูกแม่ @
@ " ขอบประตูสวยดีสีเขียวทอง
นี้เป็นของใครกัน....นะแม่จ๋า...."
" ประตูเป็นของลูกเสมอมา "
" แล้วชิงช้า...สวนดอกไม้...ของใครกัน "
" ทั้งชิงช้า...สวนดอกไม้...ก็ของลูก "
" หนูจะปลูกดอกไม้ในสวนนั่น...
แล้วท้องฟ้าสีครามงดงามนั้น
ดวงตะวันสีทองเล่าของใคร "
" ทั้งท้องฟ้าดวงตะวันนั้นของลูก
ทุกสิ่งผูกสัมพันธ์อันยิ่งใหญ่
เป็นของลูกทั้งหมดกำหนดไว้
ลูกจงได้ไตร่ตรองมองให้ดี
...แม้ตัวแม่นี้ก็ต้องเป็นของลูก "
" แม่จ๋าแม่พูดถูกทุกทุกที่
ลูกมีของมีค่ากว่าใครมี
มากกว่าใครในโลกนี้เป็นแน่แท้ "
" ใช่แล้วลูกมีค่ากว่าใครปอง
ลูกมีของมีค่ากว่าใครแน่
แต่แม่มีมากกว่านั้นไม่ผันแปร
แม่มีลูกของแม่....คนนี้ไง "
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
จ. ๒๐ ส.ค. ๒๕๕๕
*เก็บความจากกวีเวียดนาม.
