@ ๘o ปี ๒๔ มิถุนา @โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
@ เสันผมบังภูเขา
ก็เฝ้าเห็นแต่เส้นผม
โขดเขาอันเขื่องข่ม
ก็ไม่เห็นมันเร้นตา
@เหลือบแลแค่ปลายจมูก
จึงมองหน้าไม่เห็นหน้า
ยิ่งเพ่งก็ยิ่งพร่า
ไม่เห็นหนวดเผด็จการ
@มะกอกจะกี่ตะกร้า
ก็ปาไปไม่แผ้วพาน
เป็นหมายว่าปามาร
แท้มารแท้แหละตัวเอง
@บ้านเมืองกลียุค
ปลุกระดมเข้าข่มเหง
อันธพาลผสานเพลง
เผด็จการผสานพลัง
@ยี่สิบสี่มิถุนา
แปดสิบปียังเกรอะกรัง
อำนาจแห่งอัตตัง
ทุรังประเทศ...ทุเรศทุรน !
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
พ ๑๓ / ๖ / ๕๕
