@สี่ประเภท@โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
@ คนที่รู้และรู้ว่าตัวรู้
เขาเป็นผู้ฉลาดจึงพึงฟังเขา
ควรเชื่อถือความรู้อย่าดูเบา
และควรเฝ้าใฝ่กระทำตามเขานั้น
@ คนที่รู้แต่ไม่รู้ว่าตัวรู้
เขาเป็นผู้หลับอยู่ไม่รู้นั่น
ควรปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาพลัน
ได้ช่วยกันพาเขาให้ก้าวเดิน
@ คนไม่รู้และรู้ว่าไม่รู้
เขาเป็นผู้น่าสงสารพึงสรรเสริญ
ควรสอนเขาให้รู้สู้เผชิญ
เขาจะได้จำเริญตามคัลลอง
@ คนไม่รู้และไม่รู้ว่าไม่รู้
เขาเป็นผู้โง่เขลากว่าใครผอง
หลงว่ารู้อวดเก่งเบ่งลำพอง
ไม่สมควรเกี่ยวข้องทุกกรณี
@ หนึ่งสองสามนั้นหาทำยายาก
ที่มีมากน่าสังเวชคือประเภทสี่
ที่บ้านเมืองเคืองเข็ญเป็นกาลี
ก็เพราะคนประเภทนี้มีมากนัก !
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
พฤ.๒/๒/๕๕
