•• อันที่จริงหากจะปรับลดงบประมาณปี 2550 ของ สบร. – สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ หรือ OKMD - Office of Knowledge Management and Development จากตัวเลขกลม ๆ 1,500 ล้านบาท ลงมาอีกสัก ร้อยละ 30 โดยไม่ให้กระทบ เนื้องาน ก็มีอยู่หนทางเดียวคือ ปรับโครงสร้าง – ลดจำนวนองค์กรจากทั้งหมด 8 แท่งให้เหลือสัก 4 – 5 แท่ง และให้ บอร์ด สบร. ภายใต้การนำของ ดร.อภินันท์ โปษยานนท์ ในองค์กรแม่เร่งพิจารณาในอีก 2 ประเด็น (1) ปรับลดเงินเดือนผู้บริหารให้อยู่ในระดับเป็นผู้เป็นคน และ (2) ย้ายสำนักงานมาอยู่ในที่ที่จ่ายค่าเช่าระดับเป็นผู้เป็นคน รวมทั้งประเด็นพ่วง ลดสวัสดิการอื่น ๆ ให้อยู่ในระดับเป็นผู้เป็นคน ยกตัวอย่างง่าย ๆ ว่าไม่ว่ากันหรอกถ้าจะยังคงให้มี รถประจำตำแหน่ง แต่เอากันเบาะ ๆ แค่ รถญี่ปุ่นระดับกลาง ๆ พอได้ไหมไม่ต้องถึงกับล็อกสเปกให้เป็น เลกซัส – ค่าเช่าเดือนละ 1 แสนบาท หรือในส่วนของค่าเช่าสถานที่ขององค์กร 1 แท่งที่เป็นปัญหาที่สุดคือ สมพช. – ศูนย์ส่งเสริมผู้มีความสามารถพิเศษแห่งชาติ หรือ NGT - National Center for the Gifted and Talented นั้นเอากันให้พอเหมาะพอควรแค่ผู้คนปกติอยู่กันอย่าให้ หรูหรา ขนาดใกล้สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ค่าเช่า 9 แสนบาท/เดือน มันคงไม่ชักดิ้นชักงอตายไปละกระมัง คุณหญิงทิพาวดี เมฆสวรรค์ ในฐานะผู้กำกับนโยบายต้อง เน้นย้ำ สั่งการลงไปว่านี่คือยุคของ พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ ที่ประกาศนโยบายอิงหลักการ เศรษฐกิจพอเพียง นะ
•• ไม่ต้องไปยุ่งกับ 3 ศูนย์ต่อไปนี้ (1) ศูนย์คุณธรรม หรือ Moral Center - Center for the Promotion of National Strength on Moral Ethics and Values, (2) สพร. - สถาบันพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้แห่งชาติ หรือ NDMI - National Discovery Museum Institute และโดยเฉพาะ (3) ศลชท. – ศูนย์ความเป็นเลิศด้านชีววิทยาศาสตร์ของประเทศไทย หรือ TECLS - Thailand Center of Excellence for Life Science ให้มากนักเพราะส่วนใหญ่ ไม่มีปัญหา หรือถึงมีก็ ไม่ใช่ปัญหาเร่งด่วน ค่อย ๆ แก้ในระยะต่อไป
•• ส่วนถ้าจะคง สศบ. – สำนักศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ หรือ TCDC - Thailand Creative & Design Center ไว้เพราะเสียดาย ด้านบวก ก็ไม่ว่ากันแต่จะต้อง ปรับเปลี่ยนคนทำงานใหม่ ไม่ให้เป็น อาณาจักรส่วนตัว ของ พันศักดิ์ วิญญรัตน์ และ บริวาร และเพื่อให้เป็นการ ประหยัด ก็ให้ศูนย์นี้อยู่ภายใต้การดูแลของ ดร.อภินันท์ โปษยานนท์ – ไกรศักดิ์ ชุณหะวัณ เอง “เซี่ยงเส้าหลง” เชื่อว่าประสบการณ์จากการบริหารงานใน สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย – กระทรวงวัฒนธรรม น่าจะนำมา ต่อยอด ได้สบาย ๆ
•• มองกันผ่าน ๆ ประสาคนที่ไม่ได้ศึกษามาเฉพาะทางอย่าง “เซี่ยงเส้าหลง” เห็นว่ามี 3 ศูนย์ ใน สบร. ที่มี งานเหลื่อมทับซ้อน กันอยู่พอที่จะจับมา ผนวกรวมกัน นั่นก็คือ (1)สวร. - สถาบันวิทยาการการเรียนรู้ หรือ NBL - National Institute for brain-based Learning, (2) สอร. – สำนักงานอุทยานการเรียนรู้ หรือ TK Park - Thai Knowledge Park และ (3)สมพช. – ศูนย์ส่งเสริมผู้มีความสามารถพิเศษแห่งชาติ หรือ NGT - National Center for the Gifted and Talented เพราะทั้ง 3 ศูนย์เป็น หน่วยงานที่ใช้สมองเป็นตัวตั้ง และ เน้นไปที่การเรียนรู้ แม้จะโดยวิธีการที่ต่างกันก็ตาม
•• จาก สวร. ซึ่งเน้นที่ กระบวนการเรียนรู้ของสมองในทุกช่วงวัย โดยให้พ่อแม่ตระหนักถึง ความสำคัญของสมอง ตั้งแต่ วัยทารก ที่สามารถกระตุ้นพัฒนาการได้ด้วย สองมือพ่อแม่ โดยมีการเน้น ผลิตสื่อและเครื่องมือเพื่อใช้ในการกระตุ้นพัฒนาการทางสมอง เช่น ถุงรับขวัญ, หนังสือ และ คู่มือ ที่เคยทำมาแล้ว
•• ไปสู่ สอร. ซึ่งเน้นที่ แหล่งการเรียนรู้ โดยมุ่งไปที่ เด็กและเยาวชน เน้น รูปแบบทันสมัย - ไฮเทค รวมถึง E-Learning ดังปรากฏที่ TK Park นั้น
•• และสุดท้ายจบที่ สอพช. ซึ่งก็เน้นไปที่ สมอง แต่เฉพาะกลุ่มลงมาจับเฉพาะ เด็กที่มีความสามารถพิเศษ ซึ่งมี ความต้องการพิเศษ -- ต่างจากเด็กปกติ ทำให้ต้องมี แหล่งการเรียนรู้และเครื่องมือที่ต้องแตกต่างจากเด็กปกติทั่วไป ที่เป็นเรื่องใหม่สำหรับบ้านเรา
•• ทำไม คุณหญิงทิพาวดี เมฆสวรรค์, ดร.อภินันท์ โปษยานนท์ ไม่เร่งเสนอให้ บอร์ด สบร. พิจารณาจับรวมกันให้เป็น ศูนย์ใหญ่ คิดเล่น ๆ เร็ว ๆ ณ นาทีนี้ว่าตั้งชื่อใหม่ให้อลังการเลยว่า ศูนย์พัฒนาศักยภาพสมองแห่งชาติ แม้จะใหญ่แต่การที่ บริหารร่วมกัน ทำให้สามารถ ประหยัดทรัพยากร ทั้งด้าน ผู้บริหาร, สถานที่ และยังทำให้ส่วนงานที่ เหลื่อมทับซ้อน กันอยู่สามารถ บูรณาการ ไปได้ชนิดที่เชื่อได้ว่าน่าจะมี ประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น ด้วยซ้ำ