พันธมิตรนิวยอร์กแฉ “นักร้องดัง” ค่ายอาร์เอส ดอดพัก ร.ร.เดียวกับ “แม้ว”

“สมศักดิ์ กูรมะโลหิต” แกนนำกลุ่มพันธมิตรในนิวยอร์ก ให้สัมภาษณ์สภาท่าพระอาทิตย์ (19 ก.ย.) แจงพักโรงแรมเดียวกับนายกฯ โดยจะชูป้ายต่อต้านทั้งหน้าลิฟต์และห้องอาหาร แถมมีคนตาไวพบนักร้องดังค่ายอาร์เอส ดอดพักโรงแรมเดียวกัน ขณะที่พันธมิตรอเมริกาจะประท้วงหนักวันที่ 20 ก.ย.หน้าสหประชาชาติ เตือน ขรก. นักการทูต เชลียร์แม้วระวังตัวอาจถูกเด้ง หากมีการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง

รายการสภาท่าพระอาทิตย์ ประจำวันที่ 19 กันยายน 2549 ดำเนินรายการโดย สำราญ รอดเพชร คำนูณ สิทธิสมาน และปานเทพ พัวพงษ์พันธ์

คำนูณ – เอาล่ะครับ เราคุยกับคุณสมศักดิ์ กูรมะโลหิต ตอนนี้ยังอยู่ที่แคลิฟอร์เนียครับ

ปานเทพ – สวัสดีครับ คุณสมศักดิ์ครับ

สมศักดิ์ – ครับ สวัสดีครับ

คำนูณ – คุณสมศักดิ์จะเดินทางไปนิวยอร์กเมื่อไหร่ครับ

สมศักดิ์ – ผมไปพรุ่งนี้เช้าครับ คือเหตุที่ผมไปเช้าเพราะว่าผมเพิ่งบุ๊คโรงแรมนั้นได้นะครับ โรงแรมบุ๊คยากมากเลยครับตอนนี้ครับ

คำนูณ – ตอนนี้ได้แล้วใช่ไหมครับ

สมศักดิ์ – ได้แล้วครับ คือผมต้องเสียคืนละ 933 เหรียญยูเอสนะครับ ก็ประมาณ 35400 กว่าบาทนะครับ

คำนูณ – โรงแรมอะไรครับ

สมศักดิ์ – โรงแรมแกรนด์ไฮแอท นิวยอร์ก

คำนูณ – มันอยู่ที่ถนนอะไรครับ

สมศักดิ์ – อยู่ถนนพาร์กอเวนิวครับ ถนน 42 ตรงนั้นเป็นสถานีรถไฟใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดของนิวยอร์กครับ

คำนูณ – ก็คือจะไปถึงไปเช็คอินนี่ก็วันที่ 19 หรือ 20

สมศักดิ์ – วันอังคารครับ ผมจะเช็คอินประมาณทุ่มเศษๆหรือสองทุ่ม แล้วแต่เครื่องบินนะครับ

คำนูณ – ทุ่มเศษๆวันอังคารเวลาที่นิวยอร์ก

สมศักดิ์ – ใช่ครับ

ปานเทพ – คุณสมศักดิ์ตั้งใจไปโรงแรมนี้เพื่ออะไรครับ

สมศักดิ์ – ผมต้องไปเพื่อประท้วงเขาไล่เขาให้มันใกล้ๆหน่อยไงครับ

คำนูณ – และก็วิธีการไล่ที่คุณสมศักดิ์คิดไว้นี่มีอะไรบ้างครับ

สมศักดิ์ – ไม่ยากเลยครับ ก็เขียนป้ายและก็ยืนอยู่แถวๆลิฟต์นะครับ เวลาเขาลงลิฟต์มาผมก็เขียนบ้างว่า Thugsin Get out! ทักษิณออกไป! อะไรแบบนี้นะครับ

คำนูณ – ไม่กลัว รปภ.เขามาชกเอาหรือครับ

สมศักดิ์ – ผมไม่กลัวหรอกครับ ลิ่วล้อรับใช้พวกนี้ผมไม่กลัวหรอกครับ เวลานี้เชลียร์เบอร์ 1 คือทูตนะครับ ไอ้อ้วนครับผมเรียกมันไอ้อ้วน มันเดินแทบจะไม่ไหวอยู่แล้วคล้ายๆว่าเวลาเดินแล้วหอบ แล้วก็อีกคนก็จากแอลเอที่นั่นแหละที่เรียกว่าสอง

คำนูณ – คุณจักร บุญ-หลง ใช่ไหมครับ

สมศักดิ์ – ใช่ครับ แล้วก็ซุปเปอร์เชลียร์ก็คือไอ้ห้อยเรานะครับ ไอ้ห้อยร้อยยี่สิบเรานะครับ

คำนูณ – คุณสมศักดิ์ขณะที่จะไปยืนชูป้ายหน้าลิฟต์หน้าห้องอาหารอะไรนี่ จะยืนอยู่คนเดียวหรือจะมีเพื่อนพันธมิตรไปร่วมยืนด้วยครับ

สมศักดิ์ – พันธมิตรเขาจะมีเพื่อนผมหลายคน อย่างหมอขจรนี่ก็จะมาหาผม และก็หลายๆคนครับ และก็อีกอันนึงก็เป็นสิ่งที่น่ายินดี ก็เมื่อวานนี้ผมเอ่ยชื่อคุณสุโชติ ปาลีวงศ์ กับคุณกิจไปนะครับ ก็เป็นเพื่อนเก่าแก่ที่เราเคยไปไล่ทรราชถนอมที่บอสตันด้วยกัน ก็เขาก็รู้สึกจะเปลี่ยนใจเริ่มกลับใจแล้วครับ

ปานเทพ – ถามคุณสมศักดิ์นิดนึงว่า คนที่แคลิฟอร์เนียมีความคิดที่จะไปร่วมประท้วงที่นิวยอร์กมากน้อยแค่ไหนครับ

สมศักดิ์ – อันนี้ผมก็ไม่ทราบ แต่ว่าหลายคนเดินทางไปนะ แต่ไม่ทราบว่าไปเป็นยังไงนะครับ เขาคิดว่าผมจะไปแต่ว่าผมต้องการพักโรงแรมนี้ ผมก็เลยช้าไปนิดนึงครับ

สำราญ – ห้องพัก 633 เหรียญนี่บวกภาษีหรือยังครับ

สมศักดิ์ – รวมภาษีแล้ว คือค่าเช่าห้องนี่ 799 เหรียญ และภาษี 134 เหรียญนะครับ

สำราญ – เห็นที่คุณสมศักดิ์บอกว่าห้องที่คุณทักษิณพักนี่เป็นแสนหรือยังไงครับ

สมศักดิ์ – ห้องที่ท่านรักษาการนายกฯพัก เป็นห้องในราคา 3500 ยูเอสดอลลาร์นะครับ และบวกด้วยภาษีอีก 16.88% คือ 590 นะครับ ก็ตกเข้าไป 4090 เหรียญ คุณคูณเอาเองแล้วกันว่าเท่าไหร่นะครับ

สำราญ – แสนหก

สมศักดิ์ – ประมาณแสนหกครับ และก็มีบรรดาลิ่วล้อทั้งหลาย ก็มีอย่างทูตเขาก็คงอยู่ประมาณซัก 2000 กว่า ไอ้ห้อยก็อยู่ประมาณซัก 2000 กว่านะครับ กงสุลอาจจะลดถอยลงมาหน่อยก็ประมาณซักพันกว่าอะไรอย่างนี้นะครับ เงินพวกนี้เป็นเงินของใคร และยังไม่รวมอาหารที่เขาต้องกินแบบชั้นพิเศษอะไรพวกนี้นะครับ เป็นดินเนอร์ แล้วก็น้องเดียร์อาจจะต้องไปเซาวน่าอะไรพวกนี้นะครับ

สำราญ – น้องเดียร์เป็นใครครับ

สมศักดิ์ – น้องเดียร์เป็นนักร้อง ที่ทางพันธมิตรนิวยอร์กบอกว่าน้องเดียร์ไปล่วงหน้า 2 วันแล้ว

ปานเทพ – น้องเดียร์นี่เป็นน้องเดียร์ที่เมืองไทยมา หรือว่าน้องเดียร์ที่อเมริกาครับ

สมศักดิ์ – ที่เมืองไทยครับ ดังมาจากเมืองไทยเลยครับ สั่งโดยตรงจากเมืองไทยเลยครับ และก็คุณพ่อคุณแม่ก็มาด้วย ได้มีโอกาสมาเที่ยวเมืองที่ใหญ่ที่สุดของโลกเลยนะครับ และก็เป็นบุญของพ่อแม่เหมือนกันที่มีลูกสาวชื่อน้องเดียร์คนนี้นะครับ

สำราญ – เอ๊ะ น้องเขาชื่ออะไรครับ ลิเดีย นาเดีย หรืออะไร

สมศักดิ์ – เขาอยู่อาร์เอส คือจะเป็นอาร์เอสหรือเปล่าไม่ทราบ เขาบอกว่าเจาะจมูกนะ นี่ผมก็แก่เกินไปที่จะตามพวกนี้ทันนะ ไม่รู้ว่าเจาะยังไงใส่ยังไงนะ และก็น้องมีทีเด็ดยังไงผมไม่ค่อยรู้นะครับ

ปานเทพ – แล้วทำไมถึงรู้ว่าเขาไปล่ะครับ มีใครเห็นครับ

สมศักดิ์ – มีคนเห็นครับ พันธมิตรเราที่นิวยอร์กเห็นหลายคนครับ

ปานเทพ – พักอยู่โรงแรมเดียวกันกับคุณทักษิณหรือครับ

สมศักดิ์ – ใช่ครับ แล้วเขาก็บอกว่าเขาพยายามจะถ่ายรูป แต่ว่าน้องคนนี้แกก็ไวทุกที แกก็หนีไป

สำราญ – คุณสมศักดิ์คิดว่าที่หน้ายูเอ็นวันพรุ่งนี้นี่ จะจำนวนคนซักเท่าไหร่ ถึงร้อยไหมครับ

สมศักดิ์ – ผมว่าเกินร้อย วันสุดท้ายน่าจะเกินร้อยครับ ที่วอชิงตันเขาก็มาตั้งคันรถใหญ่แล้วนี่ครับ

คำนูณ – ก็คือจุดพีคน่าจะอยู่วันที่ 20 ใช่ไหมครับ

สมศักดิ์ – ใช่ครับ วันที่ 20 เป็นวันที่สำคัญ และผมคิดว่าวันที่ 20 บรรดาเชลียร์ทั้งหลายเขาจะมาต้านพวกเราครับ เราก็เลยก็ได้เชลียร์ไปเหมือนกันนะครับ พวกนั้นนะครับ

ปานเทพ – ฝ่ายเชลียร์เขาเยอะไหมครับ

สมศักดิ์ – เชลียร์พวกนี้ก็ข้าราชการบ้าง เลขากงสุลบ้าง สถานทูตบ้างนะครับ ก็มาเพื่อจะหวังตำแหน่งต่างๆ บ้าๆบอๆอะไรของเขานะ แต่ว่าผมคิดว่าเขาคงจะลืมนึกไปว่ามันก็ใกล้จะจบแล้วนะครับ มันไม่ควรจะเชลียร์กันมากขนาดนี้ ผมไม่ทราบว่าเขาโง่หรือฉลาดนะครับ คือถ้าหากว่าทักษิณไป เชลียร์พวกนี้ก็ถูกเช็คบิลด้วยก็คงจะต้องกลับบ้านไปเลี้ยงหลานนะครับ คิดว่าเป็นอย่างนั้นมากกว่าครับ

สำราญ – มีคนถามเรื่องส่วนตัวคุณสมศักดิ์มานิดนึง ประทานโทษ ว่าเป็นอะไรกับคุณสด กูรมะโลหิตครับ

สมศักดิ์ – ผมเป็นหลานครับ คุณสดเป็นคุณลุงของผมครับ ผมก็ทำงานหนังสือพิมพ์ คุณลุงฝากผมทำงานเมื่อปี 2501 นะ และก็อยู่จนกระทั่งถึง 2515 ก็ทนไม่ไหวก็เลยคิดว่าจะมาเรียนต่อที่เมืองนอก ปริญญาโททางด้านนิเทศศาสตร์ เพราะว่าผมจบนิเทศศาสตร์ จุฬา รุ่น 2 ก็อากู๋แกรมมี่เขารุ่น 4 ผมรู้จักเขาดีครับ ผมก็สียใจว่าทำไมอากู๋ไม่น่าเลย คุณไพบูลย์นะครับ ทำไมถึงต้องไปตกเป็นทาสทางด้านธุรกิจมันก็ไม่เชิงนะ

สำราญ – ปี 2515 คุณสมศักดิ์ก็ไปอเมริกาเลย

สมศักดิ์ – ครับ ตอนนั้นผมอยู่ช่อง 3 ผมเข้าช่อง 3 เป็นรุ่นแรกเลยครับ แล้วผมทนไม่ไหว 2515 ผมก็ไปอเมริกาครับ

สำราญ – จากวันนั้นจนวันนี้ก็อยู่ที่โน่น

สมศักดิ์ – ใช่ครับ อยู่มา 34 ปีแล้วครับ นิวยอร์กนี่ผมสบายมากครับ เพราะนิวยอร์กนี่ไปใหม่ๆผมมีอาชีพเป็นคนขับรถแท็กซี่นะครับ เป็นคนขับรถแท็กซี่ที่นิวยอร์ก ผมรู้หมดนิวยอร์กนี่เพราะผมขับมา 4-5 ปีครับ รู้หมดทุกแห่งครับ นิวยอร์กนี่ไปไหนก็เหมือนกันหมดเพราะนิวยอร์กไม่เปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ครับ

สำราญ – ตอนนี้ทำธุรกิจอะไรอยู่ครับ

สมศักดิ์ – ตอนนี้ผมทำธุรกิจเกี่ยวกับสวนผักครับ เป็นชาวไร่อะไรพวกนี้ครับ ผมมีไร่อยู่ ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านไร่ของผมนะ ส่วนในฤดูหนาวผมก็มีไร่อยู่ที่เม็กซิโกอีก 2 ไร่ครับ มีผลิตผลวันละประมาณ 80-100 ตันนะครับ เป็นผักเอเชียนะครับ คนเอเชียที่อเมริกาประมาณ 14 ล้านคน เราหาอาหารให้กินเยอะแยะเลยครับ

สำราญ – ก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโสที่ยังมาร่วมทำงานเพื่อบ้านเพื่อเมืองนะครับ ก็เป็นกำลังใจนะครับ คุณสมศักดิ์ครับ ขอบคุณมากครับ

สมศักดิ์ – ครับ สวัสดีครับ