"ขันที"กับ"ทหารเลว"รอบๆ ข้างนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร

•• ได้ยินมาจากคนที่ใกล้ชิด พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ว่าคนที่สนับสนุนส่งเสริมให้ ดำเนินคดีทางกฎหมายต่อสนธิ ลิ้มทองกุล มีอยู่ด้วยกัน 3 คน ผดุง ลิ้มเจริญรัตน์ คนหนึ่ง เนวิน ชิดชอบ คนหนึ่ง พันศักดิ์ วิญญรัตน์ อีกคนหนึ่ง “เซี่ยงเส้าหลง” และเชื่อว่า วิญญูชนทั้งหลาย ก็คงเป็นเหมือนกันที่จะย่อมไม่แปลกใจสำหรับ 2 คนแรกและ ไม่มีอะไรที่จะต้องพูดถึง แต่สำหรับคนหลังนี่สิถ้าข้อมูลที่ได้มาเป็นจริงก็ เหลือเชื่อจริง ๆ ที่คนเราจะ เปลี่ยนสีแปรธาตุได้เพียงนี้ เพราะก่อนที่ท่านผู้นี้จะได้ดิบได้ดีมานั่งใน ทำเนียบรัฐบาล ก็ประกอบวิชาชีพ สื่อมวลชน ที่ต้องเผชิญชะตากรรมกับการกระทำของ อำนาจเผด็จการ ระดับ นอนคุก, หนีหัวซุกหัวซุน มาก่อนแล้วเมื่อ ตุลาคม 2519 ก่อนหน้านั้นก็เป็นคนที่ เสนอความคิดเห็นที่แตกต่างไปจากนโยบายรัฐบาล ฐานะความเป็นอยู่ก็ ไม่ได้ยากจนข้นแค้น เหตุไฉนเมื่อวันเวลาผ่านเลยอายุมากขึ้นจนแตะเลข 6 จึงต้องมาสยบกับ อำนาจวาสนาและเงินตรา แล้วหลอกตัวเองไปอย่างโก้หรูว่า ทำหน้าที่คิดและฝันอย่างเสรี – ไม่อยู่ภายใต้กรอบของใคร ดูเหมือนว่าความเป็น ผู้ดี ของท่านจะเหลือเพียงแค่รูปแบบตรง ผูกหูกระต่าย – อย่างผู้ดีอังกฤษ แต่เริ่มห่างไกลเนื้อหาของ ผู้ดี, สุภาพบุรุษ ในความหมายที่ ศรีบูรพา – กุหลาบ สายประดิษฐ์ นักหนังสือพิมพ์อาวุโสผู้ล่วงลับเคยสรุปไว้เป็นบรรทัดฐานตั้งแต่เมื่อ ปี 2471 เอาไว้ว่า “...หัวใจของความเป็นสุภาพบุรุษอยู่ที่การเสียสละ เพราะการเสียสละเป็นบ่อเกิดของคุณความดีร้อยแปดอย่าง หากผู้ใดขาดภูมิธรรมข้อนี้ ผู้นั้นยังไม่เป็นสุภาพบุรุษโดยครบครัน.” หรือถ้าจะอธิบายให้กระชับเข้าก็คือ “...ผู้ใดเกิดมาเป็นสุภาพบุรุษ ผู้นั้นเกิดมาสำหรับคนอื่น.” ไกลลิบลับทีเดียว ศรีบูรพา – กุหลาบ สายประดิษฐ์ เขียนถึงความแตกต่างระหว่างรูปแบบกับเนื้อหาไว้ในบทบรรณาธิการ พูดกันฉันท์เพื่อน ว่า “...เรามีความเข้าใจหลายอย่างในคำสุภาพบุรุษ แต่ความเข้าใจนั้น ๆ หาถูกแท้ทั้งหมดไม่ บางคนยกมือชี้ที่บุรุษแต่งกายโอ่โถง ภาคภูมิ แล้วเปล่งวาจาว่านั่นแลคือสุภาพบุรุษ ความจริงเครื่องแต่งกายไม่ได้ช่วยให้คนเป็นสุภาพบุรุษกี่มากน้อย เครื่องแต่งกายเป็นเพียงเครื่องหมายของสุภาพบุรุษเท่านั้น และเครื่องหมายเป็นของที่ทำเทียมหรือปลอมขึ้นได้ง่ายเพราะฉะนั้นผู้ที่ติดเครื่องหมายของสุภาพบุรุษ จึงไม่จำเป็น ต้องเป็นสุภาพบุรุษทุกคนไป.” หูกระต่ายเนี้ยบเนียนอย่างไรก็ช่วยไม่ได้ – ว่างั้นเหอะ

•• พระเถระชั้นผู้ใหญ่ เทศนาสั่งสอน – หวังให้ลดละเลิกเห็นผิดเป็นชอบ แต่ก็ยัง กิเลสหนา – ไม่รู้สำนึก คนต้นเรื่องอย่าง วิษณุ เครืองาม วานนี้ถึงออกมาฝากคำไปถึง หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ว่า “...แต่ผมก็อยากพูดไปให้ถึงท่าน ให้ได้ยินว่าพระดี ๆ ยังมีอยู่เยอะไป.” ขณะที่ตัดสิน ธรรม ในเทศนากัณฑ์วันที่ 27 กันยายน 2548 ด้วย ภาษา ที่เป็นลักษณะเฉพาะของ พระเถระอาวุโสจากภาคอีสาน น่าสังเวชจริง ๆ เชียว

•• ที่จริงถ้าจะรักษาภาพของความเป็น ผู้ดี, สุภาพบุรุษ ให้เหลือไว้บ้าง วิษณุ เครืองาม ควรจะ นิ่ง, เงียบ และ ไม่ออกความเห็น ใด ๆ ทั้งสิ้นที่เกี่ยวกับ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน เอาละจะไม่ยกระดับแห่งความเป็นอริยสงฆ์ของ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน มาพูดให้เป็นที่ถกเถียงกันแต่จะยกความเป็น คู่กรณี ต้องไม่ลืมว่าพระเถระอาวุโสชั้นผู้ใหญ่แห่งภาคอีสานรูปนี้เสมือนเป็น โจทก์ กล่าวโทษรองนายกรัฐมนตรีเนติบริกรคนนี้ไว้ใน ฎีกา – ฉบับวันที่ 3 มีนาคม 2548 หัวข้อ “...ขอพระราชทานบิณฑบาตถอดสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสโณ) ออกจากสมณศักดิ์ และไม่โปรดเกล้าฯ แต่งตั้งนายวิษณุ เครืองามให้ดำรงตำแหน่งในการบริหารราชการแผ่นดิน.” เนื้อความส่วนสำคัญมีไว้ดังนี้ “...นายวิษณุ เครืองามใช้อำนาจในตำแหน่งทางการเมือง ด้วยลวดลายชั้นเชิงทางกฎหมาย และอ้างการกระทำของตนว่าเป็นพระราชประสงค์ของสมเด็จพระบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้าเป็นเนืองนิจ นับแต่การแต่งตั้งสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสโณ) เป็นผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆ ราช มีกำหนดระยะเวลา 6 เดือน ตั้งแต่วันที่ 13 มกราคม 2547 ซ้อนกับสมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปรินายก ที่สมเด็จพระบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้าทรงสถาปนา ซึ่งเป็นการล่วงเกินพระราชอำนาจและล่วงเกินพระธรรมวินัยของพระภิกษุสงฆ์ คือ ฆราวาสแต่งตั้งพระ มีเพียงกรณีเดียวที่พระธรรมวินัยอนุญาต คือ พระเจ้าแผ่นดินเท่านั้น ทรงมีพระราชอำนาจแต่งตั้งให้พระภิกษุกระทำการใด ๆ ได้.” และอีกตอนหนึ่งที่หนักหนาสาหัสไม่แพ้กัน “...นายวิษณุ เครืองามได้แจ้งให้อาตมภาพทราบด้วยว่า สมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถทรงมีความปริวิตกเกี่ยวกับการแต่งตั้งสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เกี่ยว อุปเสโณ) เป็นผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช นายวิษณุ เครืองามจึงได้มีหนังสือกราบบังคมทูลต่อสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถว่า เรื่องทั้งหมดเป็นพระราชประสงค์ของสมเด็จพระบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า.” ณ วันนั้นรองนายกรัฐมนตรีเนติบริกรคนนี้ ไม่ได้ตอบโต้หรือชี้แจงต่อสาธารณะเลย วันนี้มาพูดออกไปเช่นนั้นคนที่เขามีความจำดีจะมองว่าท่าน ล้างแค้น, เอาคืน อย่างชนิดไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษนะ บาปหนา ทีเดียว

•• คนใจร้ายหลายคนบอกว่าขณะนี้ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร กำลัง ขาลงสุด ๆ มีแต่คน เตรียมการตีจาก ภายในวงในนั้นแทบไม่เหลือ ปราชญ์, ขุนพล และ กัลยาณมิตร คงเหลือแต่บุคคล 2 ประเภท ขันที กับ ทหารเลว เท่านั้น “เซี่ยงเส้าหลง” ฟังแล้วยัง ลังเล ที่จะเชื่อนะ

•• เพราะถ้าเหลือแต่ ขันที กับ ทหารเลว จริง ๆ แล้วละก็จะจัด พันศักดิ์ วิญญรัตน์ กับ วิษณุ เครืองาม ไว้ในประเภทไหนกันเล่าในเมื่อสติปัญญาของท่านนั้นระดับ ปราชญ์ ทีเดียวเชียว

•• พูดถึงเรื่อง ขันที ก็ให้นึกถึงพงศาวดารจีนตอนหนึ่ง จักรพรรดิหงหวู่ (หรือที่รู้จักกันในนาม จูหยวนจาง) ผู้สามารถขับไล่มองโกลออกพ้นแผ่นดินฮั่นและเป็นปฐมจักรพรรดิผู้สถาปนา ราชวงศ์หมิง ที่มีจักรพรรดิสืบต่อกันถึง 16 องค์ รวมระยะเวลา 276 ปี แม้พระองค์จะโหดร้ายทารุณแต่ประวัติศาสตร์ก็ยังจารึกว่า มีพระปรีชาสามารถที่สุดองค์หนึ่งของประวัติศาสตร์จีน พระองค์โปรดฯให้ตั้ง แผ่นโลหะสูง 3 ฟุต มีอักษรจารึกว่า “...ห้ามขันทียุ่งเกี่ยวกับกิจการปกครองบ้านเมือง.” แต่ไม่เป็นไปตามที่พระองค์กำหนดไว้เพราะจักรพรรดิองค์ต่อ ๆ มาไม่เชื่อตามนั้น วันที่ 25 เมษายน ค.ศ.1644 ในรัชสมัย จักรพรรดิเฉิงจง กองทัพแมนจูบุกเข้ามาถึงกำแพงเมืองเป่ยจิงจนพระองค์ทรงแขวนคอตัวเองสิ้นพระชนม์กับคาคบต้นสนและได้ทรงอักษรเอาไว้ตอนหนึ่งว่า “...เหล่าเสนาบดีหลอกลวงเรา เรามีแต่ความอบยศอดสูเมื่อต้องไปพบกับบรรพบุรุษ.” นักประวัติศาสตร์บอกว่าทั้งเสนาบดีและขันทีแวดล้อมจักรพรรดิองค์สุดท้ายนี้ ไม่เคยบอกกล่าวปัญหาข้อเท็จจริงใด ๆ นอกวังหลวงแก่พระองค์เลย - จนกระทั่งกองทัพแมนจูบุกเข้ามาถึง ถ้าวันนี้รัฐนาวาสยามประเทศมีแต่ ขันที และ ทหารเลว จริง ๆ ก็นับว่าน่าหวาดเสียวยิ่งนัก

•• อย่าลืมวันนี้ วันศุกร์ที่ 14 ตุลาคม 2548 เรามีนัดกันที่ หอประชุมใหญ่ ธรรมศาสตร์ ไปร่วมจุดเทียนเล่มน้อยในรายการ เมืองไทยรายสัปดาห์สัญจร – ครั้งที่ 4 โดย สนธิ ลิ้มทองกุล – สโรชา พรอุดมศักดิ์ งานเริ่มตั้งแต่ เวลา 15.30 น. โดย ประตูหอประชุมเปิดเวลา 15.00 น. ร่วมรับฟังบทเพลงขับขานจาก คาราวาน + คาราวานเด็ก ส่วนประเด็นที่จะพูดตั้งแต่ เวลา 18.00 น. ยังคงมีหลากหลายตามสถานการณ์ข่าวล่าสุดและที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็คือเรื่องของ การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ, กฟผ. รวมทั้งขยายความ ความลับเมื่อปี 2540 ก่อนลดค่าเงินบาท บรรเลงเพลงระหว่างช่วงพักสนทนาโดย ชูเกียรติ ฉาไทสง – ป่อง ต้นกล้า (รังสิต จงญาณสิทโธ) และวงดนตรี จีวัน จะมาเล่นบทเพลงพิเศษที่แต่งขึ้นใหม่ กลียุค ส่วนที่บริเวณ หน้าหอประชุมใหญ่ ธรรมศาสตร์ ตั้งแต่ เที่ยงตรง 12.00 น. ศิลปินต้านเผด็จการ วสันต์ สิทธิเขตต์ ฝากป่าวประกาศ ณ ที่นี้อีกครั้งว่าขอชักชวนเพื่อนพ้องน้องพี่ศิลปินนักเขียนและนักดนตรีมาร่วมกันสร้างความคึกคักครึกครื้นด้วยการ ร้องเพลง, อ่านบทกวี และ เขียนรูป ในหัวข้อ โฉมหน้าทักษิณ ขอเชิญ

•• ที่จะพูดประเด็น ความลับเมื่อปี 2540 ก่อนลดค่าเงินบาท ก็ไม่ได้ จงใจ แต่เป็นเพราะสถานการณ์ในรอบ 2 สัปดาห์นี้รัฐบาลกำลังเร่ง ออกนโยบายประชานิยมชุดใหม่ โดยอ้างเหตุผลว่ากระบวนการ ปรับหนี้ภาคประชาชน ครั้งนี้เกิดขึ้นเพื่อ เยียวยาผลจากวิกฤตเศรษฐกิจ 2540 (ไม่ใช่เพื่อ เยียวยานโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจของรัฐบาล) ก็เลยจะต้องฉายภาพย้อนกันดูหน่อยว่าในรอบ 8 ปีที่ผ่านมาเหตุไฉน ประชาชนจนลงเพราะมีหนี้เพิ่มขึ้น ในขณะที่นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน รวยเอา ๆ ๆ ๆ ได้รับการยกระดับขึ้นมา ลำดับที่ 14 ของโลก เป็นเรื่องบังเอิญหรือเกี่ยวเนื่องกันอย่างไร

•• และในขณะที่ประชาชนทั้งประเทศและภาคธุรกิจเกือบทั้งหมด กระทบกระเทือน เหตุไฉน กลุ่มธุรกิจเดียว ที่รอดมาได้และ โตเอา ๆ ๆ ๆ กลับเป็นของนายกรัฐมนตรีคนนี้ สนธิ ลิ้มทองกุล จะมาอรรถาธิบายอย่างนักประวัติศาสตร์คนหนึ่งว่า How to be a rich man like THAKSIN แข่งกับรายการ ดร.สุวรรณ (วลัยเสถียร) ชี้ทางรวย เสียหน่อย

•• และล่าสุด อภิชาติ ดำดี จะมาอ่านบทกวีที่เพิ่งเขียนขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ ชื่อ รำลึก 32 ปี 14 ตุลา : 2005 ยุคประชาธิปไตยตัดต่อพันธุกรรม ในช่วงเวลา 17.50 – 18.00 น. เนื้อหาอยู่ข้างล่างนี้

•• ย้ำอีกครั้ง “จะปิดหูปิดตาปิดปาก...ปิดได้ / ปิดความอัปยศจังไร...ได้หรือ ? / ปิดความจริง...ด้วยเท็จด้วยโทษฤา / ปิดด้วยมือเปื้อนเลือด...ปากมูมมาม” พบกัน วันศุกร์ที่ 14 ตุลาคม 2548 บ่ายสามเป็นต้นไป หอประชุมใหญ่ธรรมศาสตร์ พบกันวันนี้บ่ายสามหอประชุมใหญ่ธรรมศาสตร์

อภิชาติ ดำดี
14 ตุลาคม 2548