น้ำพร้อม
แป้งพร้อม
ใจพร้อม
ชุดพร้อม
เหลือเพียงพวก “คร่ำครึ” เท่านั้นที่ยังไม่ยินยอมให้เล่นสงกรานต์ตามอำเภอใจ อ้างโดยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง
“ห้ามแต่งตัวโป๊”
ห้ามโชว์นู่น นั่น นี่ ทั้งๆ ที่มันเป็นสิทธิส่วนบุคคล
ทั้งที่ความเป็นจริง “ของ” ก็ของหนู ใครจะดู จะล้วง จะคลำ แต่สุดท้ายก็เอาไปไม่ได้
ฉะนั้น กลุ่มของหนูในนามของ “สตรี-ชะนีกรี๊ด” ขอเรียกร้องสิทธิเล่นสงกรานต์ให้บานตะไทตามใจคิด สาดนิด แตะหน่อย โป๊น้อย ปล่อย (ของ) มาก สุดแต่ความอยากโชว์จะพาไป
รื่นฤดี : “จริงมั๊ยคะคุณตำรวจ อ้อ! แล้วก็ท่านรัฐมนตรีกระทรวงวัฒนธรรมด้วย หนูจะแต่งแบบไหนมันสิทธิของหนู”
รมว. : “รู้ แต่เราเกรงว่าการแต่งตัวเล่นสงกรานต์แบบนั้นท่ามกลางคนหมู่มากอาจถูกลวนลามได้”
น้องปอย : “โห! ไม่เป็นไรหรอกค่า ปอยอุตส่าห์บินไปทำมาจากเกาหลี ขอจัดเต็มสักครั้งนึง น่า นะ”
น้องแก๊บ : “สงกรานต์ร้อนตายชัก ใครใส่เสื้อผ้ารัดกุมก็บ้าแล้ว โบราณว่ะ”
ดช. เอ : “โด่ ตังค์ก็ตังค์เรา แมงไซค์ม่างก็ของเรา บิ๊กไบค์ด้วย เศษเงินพ่อ เบียร์แค่ป๋อง มาห้ามได้งัย แล้วดูแม่งแต่งสิ (ชี้ไปที่เด็กสาวคนหนึ่ง) หวิวซะขนาดนั้น ใครไม่หงี่มั่ง จริงป่ะ”
กุ๊บกิ๊บ : “ถ้าท่านลิดรอนสิทธิของพวกหนู ท่านก็ต้องดูแลให้ทั่วถึง ห้ามเด็กในกรุงเทพฯ โน่น นั่น นี่ แต่ถ้ามีข่าวว่า สมมตินะ ที่เชียงใหม่มีเด็กหญิงถอดเสื้อเล่นน้ำ ที่อุบลฯ มีกะเทยโชว์นมปลอม แบบนี้หนูยอมไม่ได้ จะให้คนอื่นแซงหน้าหนูได้ไง หนูอายเป็นนะ อย่าลิดรอนสิทธิกันดีกว่า เดี๋ยวฟ้องยูเอ็นจะหาว่าพวกหนูไม่เตือน”
