ใช้เวลา “ฝากชื่อ” ไว้ในความทรงจำของคนไทย ด้วยเวลาชั่วผายลมยังไม่ทันจางกลิ่น จึงนับว่าคนอย่างมิสเตอร์แดเนียล รัสเซล MADE IN USA ต้องพิเศษระดับใส่ไข่จริงๆ
เพื่อต่อความยาว สาวความยืดให้ยิ่งๆ ขึ้นไป กระทาชายนายบักแหลม บางลี่ ปรี่ไปจับเข่าคุยกับ “ฝรั่งเสื้อแดง” รายนี้ ถึงบ้านพัก
แหลม: “คุณนี่มันอเมริกันโดยสันดานจริงๆ ว่าป่ะ?”
รัสเซล: “ชัวร์ ชาวอเมริกันล้านเปอร์เซ็นต์ต้องเป็นแบบผม”
แหลม: “เสือก”
รัสเซล: “เยส คุณอาจลืมอะไรบางอย่าง ผมขอเติมให้ แส่ จุ้น แล้วก็กร่าง”
แหลม: “ประเทศของคุณเกลียดการคอร์รัปชันเข้าไส้ ทำไมคุณยอมรับได้กับโครงการจำนำข้าว”
รัสเซล: “เพราะเป็นโครงการที่มาจากการเลือกตั้ง เสียงส่วนใหญ่ให้การสนับสนุน ถึงจะขาดทุนกี่แสนล้าน รัฐบาลที่มีคุณยิ่งลักษณ์ทำหน้าที่เป็นผู้นำก็สง่างาม น่าเสียดายเธอถูกความยุติธรรมลิดรอนสิทธิ์ ผมจึงเมินเฉยไม่ได้ แต่ต้องแส่ให้สมศักดิ์ศรีในฐานะเสือกตัวพ่อ”
แหลม: “คุณรู้จักคนชื่อดอน ปรมัตถ์วินัยมั้ย เขาเป็นเจ้าของคำกล่าว เราไม่ได้เมินเฉย แต่เรากำลังก้าวอย่างมีศักดิ์ศรี”
รัสเซล: “ผมไม่รู้จักคนคนนี้ ผมรู้จักเพียงเสี่ยแม้วกับอ้ายปึ้ง”
แหลม: “เพราะ...”
รัสเซล: “ทั้งคู่พร้อมจะให้ทุกอย่างตามที่อเมริกาขอ เพื่อแลกกับการย้อนกลับมาปกครองประเทศไทยไปชั่วลูกหลานของชินวัตร ซึ่งทางเราเห็นว่าต้องสนับสนุนและช่วยเหลือเต็มที่แก่คนที่ถูกอำมาตย์รังแก”
แหลม: “คุณมีอะไรสำหรับวันข้างหน้าหรือไม่”
รัสเซล: “อนาคต อเมริกาคงเข้ามาดูแลความเรียบร้อย พร้อมทั้งส่งเสริมประชาธิปไตยในระบอบแม้วคล้ายๆ กับที่เราเข้าไปดำเนินการกับบางประเทศในตะวันออกกลาง เราจะต้องทำไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง จนกว่าประเทศไทยจะผ่านการยอมรับจากอเมริกา”
แหลม: “โทษครับ คุณเป็นบิดาผมมาตั้งแต่เมื่อไรที่สำคัญคุณรู้จักบาทาลูบพักตร์หรือเปล่า”
รัสเซล: “....”
