คอลัมน์ : ยวนบ้านคนดัง
26 กรกฎาคม 2555
เกาะฮ่องกง
ร้านอาหาร YE SHANGHAI
“เอ...ป่านนี้ทำไมยังไม่โผล่หัวกันมาสักที”
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าไม่รู้ครับนาย รึอาจจะตายโหงตายห่ากันยกลำซะแล้ว”
“นั่นนะสิ พักนี้คนเผาพริกเผาเกลือแช่งหนักเหลือเกิน ชะเฮ้ย! บัดซับ พูดเป็นลางแบบนี้ได้ไง ทั้งลูกชาย ลูกสาว ลูกเขย ที่สำคัญเด็กๆของอั๊วะอยู่บนเครื่องบินทั้งนั้น ปั๊ดเดี้ยะ....”
“นายครับ นายครับ พวกคุณหนูมาถึงแล้วครับ”
“ฮือๆๆ คุณพ่อ โอ๊คไม่ยอม คุณพ่อต้องจัดการมันเดี๋ยวนี้เลยนะครับ แง้....”
“โอ๊ะโอ๋ คุณลูก มาถึงก็หน้าถอดสีเป็นกระเทยถูกซ้อม บอกพ่อมาสิใครมันบังอาจ”
“พายุครับคุณพ่อ มันแกล้งโอ๊คพร้อมบ่าวไพร่ของบ้านเรา พายุมันเขย่าเครื่องบินจนหลายคนขี้แตกขี้แตนเพราะกลัวคำสาปแช่งจะกลายเป็นความจริง เครื่องตกตายโหงกันยกลำจำหน้าตาไม่ได้ หือ ฮื้อ คุณพ่อต้องจัดการหรือไม่ก็ส่งคนไปสั่งสอนพายุเดี๋ยวนี้เลยนะครับ”
“โอ๋ ขวัญมา ทูนหัวของพ่อ ไม่เป็นไรแล้วลูก เดี๋ยวพ่อส่งออเหลิมไปเล่นงานมันเอง ขานั้นมันทำได้ทุกอย่าง ยกเว้นพาพ่อกลับไทย แหมคุยนักคุยหนา ฝอยมาไม่รู้กี่รอบแระ ทีเงินละขอเอาๆ (เหลือบหางตาเยิ้มหยาดไปทางเด็กสาวนางหนึ่ง...) โอ้โห! น่ารับประทานมากกว่าโดนัทซะอีก”
“แหมเจ้านายละก้อ แป้งเพียวๆ เนี่ยนะ”
“เอ็งไม่รู้อะไรซะแระ 555”
“กราบสวัสดีเจ้านายแทบเบื้องหว่างขาคร้าบบบบพ้ม”
“เออ...หวัดดี หวัดดี มีปัญหาอะไรไหม”
“นิดหน่อยครับนาย กัปตันมันจะไม่ยอมให้ขึ้นเครื่อง”
“เฮ่ย มงกุฎเต็มบ่าแบบเอ็งเนี่ยะนะ”
“นั่นนะสิ ดีที่ผมไม่อ้างว่าบ้าเหมือนอีป้าสถุนขอบนรกคนนั้น”
“เอาละๆ เลทอิทบี ช่างหัวม่าง จุดเทียนเป่าเค้กอวยพรให้ผมเลยดีกว่า ไหนๆ ก็มากันแล้ว”
“นึง...นอง....ส่อง....ซ่ำ หม่าจาเกิด ชิงหมาเกิด...แหม่วจาเกิ้ด...แหม่วจะเกิด บรู้ววววววว”
