ข้าราชการตัวอย่าง สุพจน์ ซุกทรัพย์

คอลัมน์ : ยวนบ้านคนดัง

ถ้าบอกว่ามหาอุทกภัยครั้งนี้ใหญ่หลวงและนับเป็นข่าวร้ายที่เกาะกุมจิตใจของชาวไทยมานานกว่า 2 เดือน ก็คงต้องบอกว่ายังพอมีข่าวดีที่ทำให้ชาวบ้านตาดำๆ ซึ่งต้องลุยน้ำออกไปแบมือขออาหารกล่องที่หลายหน่วยงาน - หลายองค์กรนำไปแจกด้วยความทุลักทุเล แพลมออกมาปลอบใจให้ชีวิตดำเนินไปด้วยการทำดี มีใจซื่อสัตย์

ข่าวดีที่ว่าไม่น่าจะเป็นเรื่องอันใดไหนได้ ถ้าไม่ใช่เรื่องข้าราชการระดับสูงรายหนึ่งซึ่งสังกัดกระทรวงคมนาคม ถูกแก๊งมหาโจรวางแผนร่วมกันปล้นทรัพย์

แม้เหล่าโจรจะเค้นมันสมองเพื่อการปล้นอย่างแยลยลปานใด อีกทั้งวางสายข่าวเสาะหาความน่าจะเป็นว่าภายในบ้านของข้าราชการท่านนี้ซ่อนเร้นเงินจำนวนมหาศาลตามที่ลูกน้องของข้าราชการที่ตกเป็นหมายในการปล้น “คาบข่าว” มาบอก แต่เอาเข้าจริงพวกโจรร้ายกลับคว้าน้ำเหลว ที่คาดคิดกันและลูบปากล่วงหน้าว่าน่าจะได้เงินอย่างเหนาะๆ น้อยๆ ก็ในราว 200 ล้านบาท (อ่านว่าสองร้อยล้านบาทถ้วน) เป็นอย่างต่ำ กลับต้องคว้าน้ำเหลว เนื่องเพราะท่านปลัดนามว่า “สุพจน์ ซุกทรัพย์ แทบไม่มีเงินติดตัวและติดบ้านไว้เลย

เป็นไปได้อย่างไร ข้าราชการไทยที่มีตำแหน่งเป็นถึงปลัดกระทรวง ใหญ่บะลักกั๊ก กลับมีเงินซุกไว้ในบ้านแค่ 2 สลึงเท่านั้น

“ท่านทำงานมานาน ไม่มีเงินติดบ้าน ฝากไว้ในธนาคาร หรือติดตัวบ้างเลยหรือครับ” บักแหลมเกาหัวยิก

“ผมปฏิบัติหน้าที่การงานมาอย่างยาวนาน แต่ผมแทบไม่มีเวลาอยู่บ้านหรือทำกิจกรรมใดๆ ร่วมกับครอบครัวอันเป็นที่รักของตัวเองเลย หลายสิบปีในหน้าที่ผมมีแต่เรื่องงาน งาน และก็งาน ผมทำงานเพื่อชาติบ้านเมืองวันละเกือบ 20 ชั่วโมง ด้วยความซื่อสัตย์ มัธยัสถ์ และอดทน บาทเฟื้องผมไม่เคยมีนอกมีใน ไม่ว่าจะใต้โต๊ะหรือตามน้ำ ดังนั้นการที่ผมจะมีเงินให้ไอ้พวกโจรมันขนใส่รถปิกอัพไปเพียง 2 สลึงจึงไม่ใช่เรื่องแปลก บอกตามตรง พอข่าวโจรปล้นบ้านผมปรากฏออกไป ผมรู้สึกอับอายขายขี้หน้าขึ้นมาทันที ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยรู้สึกอะไร มีน้อยก็ใช้น้อย ไม่มีก็ไม่ใช้ คุณเชื่อไหมในสมองของผมมีแต่เรื่องมุ่งมั่นทำงานเพื่อชาติบ้านเมืองจะได้พัฒนา ไม่ถูกต่างชาติตราหน้าหรือเหมารวมเข่งว่าเมืองไทยติดอันดับคอร์รัปชันอันดับต้นๆ ของโลก ผมเกิดในผืนดินถิ่นนี้มีหน้าที่กอบกู้ศักดิ์ศรีของข้าราชการไทย” นายสุพจน์ใช้กำปั้นทุบดินเป็นการยืนยัน

“ว่ากันว่าท่านทุ่มเทการทำงานในหน้าที่ข้าร่าชการประจำหนักมาก ถึงขนาดเงินสินสอดกับเงินรับไหว้วันลูกสาวแต่งงาน ท่านยังไม่มีเวลาไปนั่งนับ” บักแหลมมองปลัดด้วยสายตาชื่นชมคารวะ

“ก็เป็นอย่างที่ข่าวกระจายออกไป ผมไม่สนใจเงิน ไม่สนใจลาภยศสรรเสริญ ชีวิตนี้ผมใช้จ่ายเงินสดๆ น้อยมาก ไม่เชื่อไปขอแบงก์ตรวจเช็กสมุดบัญชีธนาคารทุกที่ดูได้ ผมแทบไม่เคยเอาเงินไปฝากแบงก์ไหนเลย อีกเรื่องหนึ่งที่ผมไม่บอกใคร ผมอ่อนคณิตศาสตร์มาก นับตัวเลขไม่เป็น และยิ่งแก่ตัวยิ่งหลงๆ ลืมๆ บางทีคิดว่าสองร้อยเป็นหกสิบอะไรแบบนี้ พอจะนึกภาพออกไหม”

“สุดท้ายอยากฝากอะไรไปถึงเพื่อนข้าราชการ” บักแหลมทำท่าสรุป

“ขอให้เพื่อนข้าราชการทุกคน โดยเฉพาะระดับล่างต้องก้มหน้าก้มตาทำงานไป ส่วนข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ขอให้ดูผมเป็นตัวอย่าง หยุดเถอะครับโกงกิน คอร์รัปชัน ท่านตายไปก็เอาไปไม่ได้ เหรียญสลึงเหรียญบาทในปากสัปเหร่อยังแงะเอาไป ผมขอเป็นกำลังใจให้ข้าราชการไทยที่ซื่อสัตย์ สุจริตและมัธยัสถ์ทุกๆ คน” นายสุพจน์ส่งท้ายเล่นเอาบักแหลมน้ำตาคลอเบ้าด้วยความตื้นตัน