คอลัมน์ : ยวนบ้านคนดัง
จารย์ปุ ไม่ใช่จารย์อุ๊ ดังนั้นเขาจึงไม่มีโรงเรียนกวดวิชา มิหนำซ้ำที่บ้านก็ไม่เปิดโล่งเพื่อติวเข้มให้แก่เด็กที่เตรียมตัวจะออกจากอ้อมอกคุณแม่ไปสู่รั้วโรงเรียนอนุบาล
บ้านจารย์ปุขายของไม่กี่อย่าง อาทิตราชั่งกิโล ไม้บรรทัด
ในขณะที่บ้านหลังอื่นๆ ขายบัตรเครดิตชาวบ้าน ขายประชานิยม ขายมวยไทยจะไปบอลโลก แต่จารย์ปุยังคงยืนยัน และมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าสุดท้ายของ 2 อย่างที่เขาเน้นและเจตนาจะขาย คือไม้บรรทัด และกิโล ถึงอย่างไรต้องมีคนสนใจ “ซื้อ” อย่างแน่นอน
จารย์ปุไม่เคยบอก แต่ผู้จัดกวนทีมค่อนข้างมั่นใจ ว่าหากจารย์ปุขายสินค้าสองประเภทนี้ได้ ในอนาคตข้างหน้า จารย์ปุน่าจะพลิกผันตัวเองไปเป็นนักการเมือง อีกทั้งยังเชื่อว่าจารย์ปุไม่เกี่ยงที่จะร่วมหัวจมท้าย (ในทางการเมือง) กับปู-ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร หรือกระทั่งกับมาร์ค-อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
จริงมะ...มะจริง ลองไปฟังเสียงจารย์ปุ
“จารย์แน่ใจนะครับว่าไอ้เจ้าไม้บรรทัดกับกิโลเนี่ยมีคนซื้อ” บักแหลมกระทุ้งคำถามแรก
“ค่อนข้างมั่นใจพอสมควร แต่ถ้าสองอย่างนี้ขายไม่ออก ความจริงผมก็มีสินค้าอีกตัวหนึ่งซึ่งคุณอาจจะหลงลืมไปแล้ว ปรองดองไงละ”
“ดองนานไหมครับ” บักแหลมสวมวิญญาณเป้-สะเหร่อ ออกมุกควาย
“ก็ตั้งแต่หมางใจกับคุณสมชายแล้วลาออกจากไทยรักไทยโน่นแหละครับ อ้ะจ๊ากส์!!! ปรองดอง ไม่ใช่ขิงดอง โอย บักแหลมนี่ก้อ”
“ผมคิดไม่ออกว่ามันจะปรองดองกันอีท่าไหน ตอนนี้ยังมีปาไข่ ชูของลับเทียมใส่กันอยู่เลย ยังมิพักต้องพูดถึงการเผาบ้านเผาเมืองที่โยนกันไปกันมา อ้อ! แล้วช่วงที่เขาสาดเลือดใส่บ้านนายกฯอภิสิทธิ์ ก่อนจะเผาเซ็นทรัลเวิลด์ จารย์ไปอยู่ที่ไหนมา”
“ก็ผมบอกอยู่ทนโท่ว่ารักษ์สันติ ตอนนั้นผมเลยหลบอยู่หลังพุ่มไม้ แฮ่..แฮ่ แบบว่าไม่ชอบความรุนแรง”
“ผมติดตามจารย์เป็นการส่วนตัวมานานมาก ก่อนหน้านี้จารย์นับว่าเป็นเสือยิ้มยากคนหนึ่ง แต่ในภาพที่จารย์ขายไม้บรรทัดกับตาชั่งเห็นยิ้มระรื่นเชียว กว่าจะทำแบบนั้นได้นานมากไหมครับ”
“นานพอๆ กันกับที่คุณอภิสิทธิ์ตัดสินใจสับหมูและคุณปูตำส้มตำปลาร้าแหละนะผมว่า 555”
จารย์ปุเผลอตัว ส่งเสียงหัวเราะเชียร์ชูวิทย์ ณ เสี่ยอ่าง แบบสรย้วยชอบทำซะง้าน ฮ่าฮ่าฮ่า
