คอลัมน์ : ยวนบ้านคนดัง
ในบรรดา “ผู้จัดกวนทีม” ด้วยกันอันมีสมาชิกรวมทั้งสิ้นกว่า 200 ชีวิต นับว่า 2 บอสใหญ่แห่งบริษัท ผู้จัดกวน จำกัด (มหาซน) คือ “บัญชา-คามิน” ถือเป็นผู้โชคดีที่มีผู้ใต้บังคับบัญชาขยันขันแข็ง รู้ไม้รู้มือกันเป็นอย่างดี ยกเว้นภารโรงเฒ่าที่เจ้าตัวดันบังเอิญมีชื่อเหมือนกันกับ “บอสใหญ่” ทว่านอกเหนือไปจากนั้นหาได้มีอะไรเทียบชั้นได้เลย
นอกจากเป็นภารโรงที่ปัดกวาดไม่สะอาด วันทั้งวัน ป๋าบัญ ภารโรงเฒ่า ยังเอาแต่กรึ่มเหล้ากับเศร้าโศก ให้คิดแก๊กตลกช่วย ก็ช่วยไม่ได้
ในที่สุด ยอด ยาหยี บรรณาธิการบริหาร ที่รับงานมาจากบักแหลม บรรณาธิการอำนวยการผู้จัดกวน จึงไปจับเข่าชวนคุยกับป๋าบัญอย่างเป็นเรื่องเป็นราว โดยมีจอกเหล้าขาวเป็นสักขีพยาน
“ถามจริงเถอะป๋า วันทั้งวันป๋าไม่คิดจะทำงานช่วยพวกยอดบ้างเหรอฮะ” ยอด ยาหยี เปิดเรื่องด้วยความนุ่มนวล
“ไม่รู้อะไรซะแล้วยอด ป๋านี่แหละเจ้าพ่อประเด็นข่าวตัวจริงตัวหนึ่งของวงการ เอ็งเชื่อป่ะ? ขนาดป๋านั่งก๊งเหล้าขาวยังงี้ ทุกวินาทีป๋ายังคิดอยากจะออกไปทำข่าวแบบยอด แบบบักแหลม เสียดายที่ป๋าเมาแล้ว เอ้ย! ป๋าแก่แล้ว แต่ป๋ายังมีไฟเหมือนกันนะว้อย” ว่าพลางป๋าบัญล้วงไม้ขีดออกมาเล่นมุกควายที่เจ้าตัวเป็นคนตั้งชื่อคอลัมน์ให้บักแหลม และว่า
“เฮ้ยยอดน้องเลิฟ เอ็งรู้มั้ย ตอนนี้เนี่ยนะ ไทยตกเป็นรองเขมรทุกประตู ทั้งทหาร ทั้งรัฐบาล รวมทั้งชาวบ้าน งมโข่งกันแต่พื้นที่ทับซ้อนเขาพระวิหาร ทั้งๆ ที่ความจริง ในกรุงเทพฯ นี่แหละ ไทยกับเขมรมีพื้นที่ทับซ้อนกันเยอะที่สุด ยิ่งเป็นแถวชานเมืองยิ่งเยอะ”
“ฮ้า! ยอดตาเหลือก
“นั่นปะไร ขนาดเอ็งเป็นบรรณาธิการใหญ่ยังไม่รู้ระแคะระคายมาก่อน จุ๊...จุ๊ อย่าเอ็ดไป ข้าจะชวนไปดูให้รู้ให้เห็นเดี๋ยวนี้” ป๋าบัญเสียงเริ่มสะเงาะสะแงะ
จากนั้นป๋าบัญจูงมือยอด ยาหยี ไปที่หลังร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวๆ ถนนพระอาทิตย์ ก่อนชะแว้บเข้าไปในห้องพักพนักงานเสิร์ฟ ชี้มือไปยังที่นอนสีกระดำกระด่างที่วางอยู่ด้านในสุดของห้องเช่าซอมซ่อ
“เขมรมายึดพื้นที่ไทยไม่รู้เท่าไรแล้ว น่าน...ไงเล่า พื้นที่ทับซ้อนไทย-เขมร เอ็งเห็นคราบไคลนั่นป่ะ...น่านนน แหละหลักฐานของการทับซ้อนละยอด จะไปดูต่ออีกไหม เฉพาะใกล้ๆ กับสำนักงานของพวกเรา มีพื้นที่ทับซ้อนไทยกะเขมรอื้อซ่าเลย แต่ว่าขอยืมเงินสักร้อยก่อนเถอะวะ จะเอาไปแทงเอฟเวอร์ตันในวันเจอกับซันเดอร์แลนด์ให้จั๋งนับเลย” ป๋าบัญตบมุกเสียงดังแป้ก
