ผู้จัดกวน - “หลินฮุ่ย-ช่วงช่วง” เข้าร้องเรียนอ้อนวอนผ่านสื่อผู้จัดกวน ให้บรรดานักอุ้มน้อยใหญ่ทั้งหลายแหล่ได้เห็นใจบ้าง เพราะไม่มีเวลาแนบอก เกรงจะเฉาตายเสียก่อน
หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีแพนด้า อ่ะหมีแพนด้า วันนี้ หลิ่นฮุ่ย-ช่วงช่วง ไม่ตลก ไร้อารมณ์ขัน หอบเอาความกังวลใจรุดเข้าพบสื่อผู้จัดกวน เผยความในใจที่อัดแน่นมาตั้งแต่มาอยู่เมืองไทย ยิ่งครั้นมาคลอดหลินปิง ยิ่งเพิ่มความทุกข์อุรามากขึ้น หาทางออกไม่เจอ จะเดินทางไปร้องเรียนหรืออ้อนวอนกับสื่อยักษ์ใหญ่หลายฉบับ เมื่อดูจุดยืนดูแนวทางแล้วก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปพบ เพราะแต่ละเล่มเชียร์ตนเองจนไม่ลืมหูลืมตา ไม่เอาความจริงที่เป็นธรรมชาติของความเป็นหมีไปตีแผ่ให้คนเข้าใจ คิดแต่จะจุดพลุเพิ่มยอดขายอย่างเดียว แต่หมีอย่างตนอกแทบจะแตกตายอยู่แล้ว จึงตัดสินใจเข้าพบกองบรรณาธิการผู้จักวน
เมื่อเวลาเช้าตู่ของวันวานที่ผ่านมา ที่บริเวณลานหญ้าหน้าบ้านพระอาทิตย์ ได้มีบรรดาเด็กๆ และชาวบ้านในละแวกบางลำพู พากันแห่แหนมามุงดูตัวเป็นๆ ของหลินฮุ่ย และช่วงช่วง ขาดก็เพียงหลินปิงเท่านั้น ชาวบ้านพากันเอะใจว่าทำไมสองหมีถึงได้เดินทางมาที่นี่ จะมาร่วมประชุมพรรคการเมืองใหม่ หรือว่ามาออกแถลงการณ์ร่วมกับพันธมิตรฯ
พลันเลาะเล็มกินใบไผ่จนจะหมดเกลี้ยง ก็ได้เดินอุ้ยอ้ายปติดต่อที่ประชาสัมพันธ์เพื่อขอเข้าพบบักแหลม บรรณาธิการข่าวผู้จัดกวน ไม่นานก็รุดถึงตัวและเข้าไปยังห้องผู้จัดกวน
บักแหลมถึงกับช็อกตาตั้งเพราะไม่เชื่อภาพที่อยู่ตรงหน้าว่าเป็นหลินฮุ่ย-ช่วงช่วง ตัวเป็นๆ เดินดุ่ยๆ เข้าพุ่งตรงมายังตนเอง อ่ะจ๊ากอ่ะจ๊าก หลังรวบรวมสติสตังค์ได้ห้าบาทสิบบาท ก็ได้วานให้แม่บ้านไปซื้อไปไผ่มาต้อนรับ จากนั้นก็ได้สนทนากันตามประสาคนๆ หมีๆ โดยทางบักแหลมได้เอ่ยปากถามว่า
บักแหลม : ดีใจที่หลินฮุ่ย-และช่วงช่วง ให้เกียรติมาเยือนถึงสำนักงาน ว่าแต่ว่ามีเรื่องอะไร ดูสีหน้าวิตกกังวลอะไรบางอย่าง
หลินฮุ่ย : บักแหลมเข้าใจถูกแล้ว ครอบครัวเราตอนนี้มีความทุกข์มาก
บักแหลม : ทุกข์เรื่องอะไร
หลินฮุ่ย : ไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง วันๆ ได้เจอแต่หน้ามนุษย์ แทบจะจำหน้าค่าตาหมีด้วยกันไม่ได้แล้ว
ขณะที่หลินอุ่ยกำลังจะตอบ ช่วงช่วงก็ได้คว้าใบไผ่มาเคี้ยวตุ้ยๆ สองกระพุ้งแก้ม แล้วพูดสวนไปว่า
ช่วงช่วง : ต้องรีบพูดเข้าประเด็นเลยหลินฮุ่ยเพราะต้องรีบเดินทางกลับไปดูหลินปิง คืออย่างงี้บักแหลม อยากจะมาร้องเรียนผ่านผู้จัดกวน วิงวอนให้บรรดานักอุ้มทั้งหลายแหล่ได้เห็นอกเห็นใจหลินปิงบ้าง เพราะแต่ละวันโดนอุ้มแทบไม่มีเวลาจะมาซบอกแม่ วันๆ เรียงคิวกันมาเป็นทิวแถวยาวเหยียด หลุดจากหน้าอกคนนี้แล้วก็ไปสู่หน้าอกอีกคน ให้นึกถึงหัวอกหลินปิงหรือครอบครัวเราบ้าง เราก็อยากจะมีเวลาให้หลินปิงซบอกเหมือนกัน ก็อยากให้บรรดาพี่ป้าน้าอาได้เข้าใจ เห็นใจหัวอกของความเป็นแม่ด้วย แม้นเราจะเป็นหมี เราก็มีหัวจิตหัวใจ อยากเอาหน้าลูกมาซบหน้าอกตนเองนานๆ มันน่าจะเป็นความสุขที่แสนจะอบอุ่น หวั่นว่าขืนเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ หลินปิงอาจจะเฉามือตายแน่
เราเข้าใจในความเอ็นดูพวกเรา อยากจะบอกว่ารักพวกเราก็ขอให้รักให้น้อยหน่อยแต่ขอให้นานนาน ไม่อยากโดนอุ้มหรือชื่นชมแค่ไม่กี่ชั่วโมง พอทุกคนสุขสมอารมณ์หมายแล้วก็ลืม จึงขอวิงวอนผ่านสื่อผู้จัดกวน ก็มีแต่สื่อเดียวเท่านั้นที่พอจะพึ่งได้ ขอวิงวอน ช่วงช่วงร่ายยาวด้วยความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจ
บักแหลม : ครับเราจะนำคำสัมภาษณ์ความทุกข์ระทมไปตีแผ่ต่อสาธารณชน
จากนั้นทั้งหลินฮุ่ย-ช่วงช่วงก็ได้เดินทางกลับไปหาหลินปิง เป็นห่วงว่าในช่วงที่สองหมีเดินทางมา หลินปิงอาจจะโดนอุ้มสับเปลี่ยน เหมือนโยนลูกลูกบาสเกตบอล เกรงว่าจะเฉาตายเสียก่อน กราบขอวิงวอน
