คอลัมน์บุคคลคนนี้

ขิงชโร เต่าตะโนภิกขุ รูปนี้ เดิมทีออกธุดงค์ไปตามวิเวกวังการามมากมายหลายแห่ง ก่อนจะมาปักกลดจำพรรษาอยู่ที่วัดเขายายเที่ยง จังหวัดนครราชสีมา ทว่ามี 'อาบัง' ท่านหนึ่งซึ่งให้ความไว้เนื้อเชื่อใจและเกิดความเลื่อมใสเป็นล้นพ้น จนต้องไปนิมนต์ให้มาจำพรรษาอยู่ที่วัด 'เวิ้งอีเต่า' ซึ่งเป็นวัดที่กำลังทรุดโทรม ง่อนแง่น อันสืบเนื่องมาแต่ปัญหาสารพัดสารพันที่เจ้าอาวาสก่อนหน้านั้นสร้างภาระไว้ให้

ไม่เพียงแต่นิมนต์มาจำพรรษาเท่านั้น อาบังยังมอบตำแหน่งเจ้าอาวาสให้ หมายมั่นปันใจว่าท่านจะมาช่วยพัฒนาวัดให้เดินหน้าต่อไปตามที่ญาติโยมส่วนใหญ่คาดหวัง

หลังมาดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสวัดเวิ้งอีเต่าไม่เท่าไร ขิงชโร เต่าตะโนภิกขุ ได้นำพระลูกวัดทุกรูปนั่งสมาธิ เดินจงกรม และกำหนดลมหายใจเข้า-ออก เข้า-ออก เข้า-ออก จนเวลาผ่านไปกว่า 1 ปี ก็ยังไม่มีทีท่าว่าขิงชโร เต่าตะโนภิกขุ จะพัฒนาวัดวาอาราม หรือลงมือกระทำสิ่งอื่นๆ นอกจากนั่งสมาธิ เดินจงกรม และกำหนดลมหายใจเข้า-ออก

ด้วยเหตุนี้นี่เอง ส่งผลให้มรรคนายก และญาติโยมหลายคน ออกปากเลียบเคียงถามท่านว่าเมื่อไรจะถึงเวลาทำ (งาน) อย่างอื่นบ้าง

คำตอบเหมือนท่องเป็นคาถาที่ร่วงออกจากปากของท่านคือ 'เย็นไว้โยม'

แม้ญาติโยม และบรรดาฆราวาส จะอิดหนาระอาใจอย่างไร ทว่าด้วยคุณงามความดีที่ท่านสะสมไว้ในอดีต จึงทำให้ทุกฝ่ายตั้งใจและตั้งตารอว่าวันหนึ่งท่านอาจจะลุกขึ้นมาทำงาน แก้ไขปัญหาให้วัดวาอารามไปตามครรลองของความน่าจะเป็น

แต่ข่าวล่าสุดระบุว่า ขิงชโร เต่าตะโนภิกขุ หากพ้นจากสภาพวันไหน ท่านจะกลับไปทำหน้าที่เป็นนายสถานีรถไฟ ซึ่งตั้งแต่เด็กจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ท่านรักและใฝ่ฝันที่จะทำงานการรถไฟ แต่บังเอิญโชคชะตาไม่เข้าข้าง ทำให้ท่านต้องไปประกอบอาชีพการงานอื่นๆ

ดังนั้น ข่าวทุกสายจึงรายงานงานตรงกันว่า ถ้าหลังจากวันที่ 23 ธันวาคม 2550 อีกในราว 1-2 เดือน ไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์ ท่านขิงชโร เต่าตะโนภิกขุ จะออกไปทำหน้าที่เป็นนายสถานีรถไฟอย่างเต็มตัว

ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง