หลายคนมาบ่นกับบุญชิตในระยะนี้บ่อยๆ ว่า เป็นคนดีไม่เห็นดีอะไร
บางคนบอกว่า ไปเจอคนดีบางคน เป็นคนตรง ตรงยังก๊ะไม้บรรทัด แต่เป็นคนดีประเภทที่ดีอย่างไรไม่ทราบ คนรอบข้างเลวหมด ไปทำงานที่ไหนได้ไม่นานก็เป็นอันกระเจิง เพราะความดีของท่านมันเบียดเบียนคนรอบข้างเสียจน "ดีหาย" แถมยังออกหนังสือมาสดุดีความดีของตัวอีก...อู้วววว ดีจนขนลุก...
หรือคุณหญิงบางคน มีแต่คนโมทนาว่าเป็นคนดี แต่สงสัยจะดีแบบแปลกๆ นะครับ คือคนดีที่พอศาลเขาบอกว่าตัวเองไม่มีสิทธินั่งเก้าอี้ ก็บอกว่าไม่จริงอ่า ชั้นนั่งได้ เพราะชั้นเป็นคนดีศรีสังคม
"คนดี" ก็เลยไม่ยอมลงจากเก้าอี้มันเซี้ยดื้อๆ... แถมมีหนังสือพิมพ์เชียร์ให้รายวัน มีนักวิชาการมาจัดงานสัมมนา หรือมีวุฒิฯเชียร์ให้นั่งเก้าอี้ต่ออีกต่างหาก
บุญชิตไปเจอตำราบุร่ำบุราณฉบับหนึ่ง พูดถึงคนดีเอาไว้หลายๆ แบบ
อ่านกันเล่นๆ นะครับ ว่าท่านเป็นคนดีแบบไหนกันบ้าง
............................
คนบางคน เป็นคนหูตากว้างไกล ใครพูดอะไรถึงตัวรู้หมด หรือใครเขาพูดอะไรในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวก็เป็นอันต้องยื่นหูไปฟัง แล้วก็ไปเมาท์ต่อ... ก็เพราะชั้นหวังดีนะเนี่ยถึงมาเล่าให้ฟัง คนประเภทนี้มีในหน่วยงานไหนรับรองวุ่น คนแบบนี้เขาเรียกว่าคน "ดีแต่หู"
คนบางคน เป็นคนดูดีที่ซ่อนรูป ดูภายนอกแล้วเชยๆ บ้าๆ พอวันไหนเกิดเปลี่ยนลุคขึ้นมา เราถึงพบว่าก็ใช้ได้เหมือนกันนิ หรือพอคบไปนานๆ ก็รู้ว่าคนนี้มีดีกว่าที่คิด เพียงแต่ต้อง "เปิด" (ใจ) เสียหน่อย คนแบบนี้เขาเรียกว่าคน "เปิดหูแล้วหน้าดี"
คนบางคนเป็นคนดีมีน้ำใจ แต่โทษนะ เป็นคนดีให้แต่กับสาวๆ เท่านั้น ส่วนคุณผู้ชายไปขอให้เขาช่วยอะไรน่ะเหรอ เฮ่อๆ เมินซะเถอะ... คนพวกนี้จะเห็นบ่อยๆ จะเดินตามผู้หญิงต้อยๆ คอยยกข้าวยกของให้บ้าง หิ้วกระเป๋าให้บ้าง เรียกว่าคน "ดีไม่ห่างเหิน" และพอทำตัวหนิดหนมกลมเกลียวได้ไม่นาน คนพวกนี้ก็จะเริ่มเปลี๊ยนไป๋... เป็นพวก ทำ "ดีหวังป้อ"
สาวๆ ทั้งหลาย ถ้าเจอพวกดีไม่ห่างเหิน หรือพวกดีหวังป้อเนี่ย ระวังไว้ได้เลยนะว่า เขากะจะมา "ดีเฝ้า"แน่นอน
.คนบางคนเป็นคนดี แต่เป็นคนดีที่ขาดความมั่นใจในตัวเอง จะทำความดีอะไรเสียแล้วต้องรอให้คนอื่นมาบอก หรือรอให้คนอื่นเขาทำๆ กันให้ดูก่อน หรือบางทีทำดีอยู่ดีๆ มีคนมาทักมาท้วง พี่แกก็หยุดทำดีเสียดื้อๆ คนพวกนี้เรียกว่าพวกคน "ดีที่หัน"
คนบางคนเป็นคนดี แต่ก็เอาแน่ไม่ได้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ยืดได้ หดได้ ยุบๆ พองๆ เราเรียกว่าคน "ดีที่ไม่พอ"
คนดีบางคนเป็นคนขี้คุย มีน้อยว่ามีมาก หรือพวก
มีปมด้อยเรื่องขนาด ชอบคุยว่าใหญ่ อันที่จริงก็ไม่เท่าไร แบบนี้เรียกคน "ดีเท่าเม็ดกวยจ๊อ"
คนดีบางคน อะไรก็ดี เสียอย่างเดียว เป็นคนหุนหันพลันแล่น นึกจะทำอะไรก็ทำ โมโหง่าย เป็นคนดีอีกประเภทที่คนรอบข้างเหนื่อย เพราะพี่แกชอบกดดัน หรือไม่ก็กดก่อนแล้วค่อยดัน เรียกว่าคน "ดีหุน(หัน)"
คนดีบางคนชอบล้อเลียนคนอื่น เราเรียกว่าคน
"ดีพัน(ธุ์)ล้อ"
คนดีบางคนเป็นคนดี แต่ทำตัวลึกลับ เหมือนมีหลายชั้นหลายเลเยอร์ กว่าจะแกะเจอไส้ในได้ก็หลายชั้น เรียกคน "ดีเหมือนกะหล่ำปอ"
คนบางคนเลือกที่จะทำดีได้อย่างถูกจังหวะจะโคน มาในเวลาที่เราต้องการ เรียกว่าคน "ดีถูกท่อ"
คนดีบางคนมาๆ หายๆ เอาแน่ไม่ได้ บางครั้งก็ชอบปล่อยเราทิ้งไว้ คนดีแบบนี้เรียกว่าคนที่ชอบ ดู "ดีหาย"
คนบางคนเป็นคนมีน้ำใจ เขาเลี้ยงกันที่ไหนก็จะต้องตามไปแสดงความยินดี หรือมีสัมมนาที่ไหนรู้เรื่องไม่รู้เรื่อง แต่ถ้ามีเลี้ยงข้าวเนี่ยรับรองไม่เคยพลาด แต่เขาเหล่านี้จะให้ความสนใจโต๊ะอาหารมากกว่าเจ้าภาพหรือเวทีเสียอีก เรียกว่า คน "ดีก็มากันแถก" หรือ คน "ดีแฝรก"
คนบางคนเป็นพวกตื่นตัวง่าย มีเรื่องอะไรนิดหน่อยก็ลุกขึ้นตื่นเต้นแล้ว เรียกว่าพวก "ดีที่ช้อ"
บางคนเป็นพวกดีกลางๆ แค่พอใช้ได้ ไม่เลว แต่ก็ไม่เลิศ เรียกพวก "ดีได้เกรดซอ"
คนดีบางคนเหมือนนรกส่งเกิด เราเรียกว่าคน"ดีในอเวจอ" หรือ "ดีอัปรอย์"
คนบางคนเป็นคนดี แต่ไม่ชอบลงมาคลุกคลีกับคนอื่น ชอบอยู่ในหอ...คอยงาช้าง แล้วก็วิพากษ์วิจารณ์ลงมาจากหอคอยงาช้าง พวกนี้ชอบวิจารณ์มากกว่าชอบทำ เพราะมีนิสัยชอบ "เก็บตัว" ไม่อยากลงไปเปลืองเนื้อเปลืองตัว อีกอย่างวิพากษ์วิจารณ์ด่าเขาบางทีคนไม่รู้หรอกว่าเราเก่งจริงหรือเปล่า เพราะไม่ต้องลงมือทำ หรือลงมือพิสูจน์ คนพวกนี้เรียกว่า คน "ดีอยู่ในหอ"
เป็นคนดี ดีอยู่ภายใน รอให้คนอื่นเห็น ไม่ต้องประกาศก็ได้ครับ
บางคนบอกว่า ไปเจอคนดีบางคน เป็นคนตรง ตรงยังก๊ะไม้บรรทัด แต่เป็นคนดีประเภทที่ดีอย่างไรไม่ทราบ คนรอบข้างเลวหมด ไปทำงานที่ไหนได้ไม่นานก็เป็นอันกระเจิง เพราะความดีของท่านมันเบียดเบียนคนรอบข้างเสียจน "ดีหาย" แถมยังออกหนังสือมาสดุดีความดีของตัวอีก...อู้วววว ดีจนขนลุก...
หรือคุณหญิงบางคน มีแต่คนโมทนาว่าเป็นคนดี แต่สงสัยจะดีแบบแปลกๆ นะครับ คือคนดีที่พอศาลเขาบอกว่าตัวเองไม่มีสิทธินั่งเก้าอี้ ก็บอกว่าไม่จริงอ่า ชั้นนั่งได้ เพราะชั้นเป็นคนดีศรีสังคม
"คนดี" ก็เลยไม่ยอมลงจากเก้าอี้มันเซี้ยดื้อๆ... แถมมีหนังสือพิมพ์เชียร์ให้รายวัน มีนักวิชาการมาจัดงานสัมมนา หรือมีวุฒิฯเชียร์ให้นั่งเก้าอี้ต่ออีกต่างหาก
บุญชิตไปเจอตำราบุร่ำบุราณฉบับหนึ่ง พูดถึงคนดีเอาไว้หลายๆ แบบ
อ่านกันเล่นๆ นะครับ ว่าท่านเป็นคนดีแบบไหนกันบ้าง
............................
คนบางคน เป็นคนหูตากว้างไกล ใครพูดอะไรถึงตัวรู้หมด หรือใครเขาพูดอะไรในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวก็เป็นอันต้องยื่นหูไปฟัง แล้วก็ไปเมาท์ต่อ... ก็เพราะชั้นหวังดีนะเนี่ยถึงมาเล่าให้ฟัง คนประเภทนี้มีในหน่วยงานไหนรับรองวุ่น คนแบบนี้เขาเรียกว่าคน "ดีแต่หู"
คนบางคน เป็นคนดูดีที่ซ่อนรูป ดูภายนอกแล้วเชยๆ บ้าๆ พอวันไหนเกิดเปลี่ยนลุคขึ้นมา เราถึงพบว่าก็ใช้ได้เหมือนกันนิ หรือพอคบไปนานๆ ก็รู้ว่าคนนี้มีดีกว่าที่คิด เพียงแต่ต้อง "เปิด" (ใจ) เสียหน่อย คนแบบนี้เขาเรียกว่าคน "เปิดหูแล้วหน้าดี"
คนบางคนเป็นคนดีมีน้ำใจ แต่โทษนะ เป็นคนดีให้แต่กับสาวๆ เท่านั้น ส่วนคุณผู้ชายไปขอให้เขาช่วยอะไรน่ะเหรอ เฮ่อๆ เมินซะเถอะ... คนพวกนี้จะเห็นบ่อยๆ จะเดินตามผู้หญิงต้อยๆ คอยยกข้าวยกของให้บ้าง หิ้วกระเป๋าให้บ้าง เรียกว่าคน "ดีไม่ห่างเหิน" และพอทำตัวหนิดหนมกลมเกลียวได้ไม่นาน คนพวกนี้ก็จะเริ่มเปลี๊ยนไป๋... เป็นพวก ทำ "ดีหวังป้อ"
สาวๆ ทั้งหลาย ถ้าเจอพวกดีไม่ห่างเหิน หรือพวกดีหวังป้อเนี่ย ระวังไว้ได้เลยนะว่า เขากะจะมา "ดีเฝ้า"แน่นอน
.คนบางคนเป็นคนดี แต่เป็นคนดีที่ขาดความมั่นใจในตัวเอง จะทำความดีอะไรเสียแล้วต้องรอให้คนอื่นมาบอก หรือรอให้คนอื่นเขาทำๆ กันให้ดูก่อน หรือบางทีทำดีอยู่ดีๆ มีคนมาทักมาท้วง พี่แกก็หยุดทำดีเสียดื้อๆ คนพวกนี้เรียกว่าพวกคน "ดีที่หัน"
คนบางคนเป็นคนดี แต่ก็เอาแน่ไม่ได้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ยืดได้ หดได้ ยุบๆ พองๆ เราเรียกว่าคน "ดีที่ไม่พอ"
คนดีบางคนเป็นคนขี้คุย มีน้อยว่ามีมาก หรือพวก
มีปมด้อยเรื่องขนาด ชอบคุยว่าใหญ่ อันที่จริงก็ไม่เท่าไร แบบนี้เรียกคน "ดีเท่าเม็ดกวยจ๊อ"
คนดีบางคน อะไรก็ดี เสียอย่างเดียว เป็นคนหุนหันพลันแล่น นึกจะทำอะไรก็ทำ โมโหง่าย เป็นคนดีอีกประเภทที่คนรอบข้างเหนื่อย เพราะพี่แกชอบกดดัน หรือไม่ก็กดก่อนแล้วค่อยดัน เรียกว่าคน "ดีหุน(หัน)"
คนดีบางคนชอบล้อเลียนคนอื่น เราเรียกว่าคน
"ดีพัน(ธุ์)ล้อ"
คนดีบางคนเป็นคนดี แต่ทำตัวลึกลับ เหมือนมีหลายชั้นหลายเลเยอร์ กว่าจะแกะเจอไส้ในได้ก็หลายชั้น เรียกคน "ดีเหมือนกะหล่ำปอ"
คนบางคนเลือกที่จะทำดีได้อย่างถูกจังหวะจะโคน มาในเวลาที่เราต้องการ เรียกว่าคน "ดีถูกท่อ"
คนดีบางคนมาๆ หายๆ เอาแน่ไม่ได้ บางครั้งก็ชอบปล่อยเราทิ้งไว้ คนดีแบบนี้เรียกว่าคนที่ชอบ ดู "ดีหาย"
คนบางคนเป็นคนมีน้ำใจ เขาเลี้ยงกันที่ไหนก็จะต้องตามไปแสดงความยินดี หรือมีสัมมนาที่ไหนรู้เรื่องไม่รู้เรื่อง แต่ถ้ามีเลี้ยงข้าวเนี่ยรับรองไม่เคยพลาด แต่เขาเหล่านี้จะให้ความสนใจโต๊ะอาหารมากกว่าเจ้าภาพหรือเวทีเสียอีก เรียกว่า คน "ดีก็มากันแถก" หรือ คน "ดีแฝรก"
คนบางคนเป็นพวกตื่นตัวง่าย มีเรื่องอะไรนิดหน่อยก็ลุกขึ้นตื่นเต้นแล้ว เรียกว่าพวก "ดีที่ช้อ"
บางคนเป็นพวกดีกลางๆ แค่พอใช้ได้ ไม่เลว แต่ก็ไม่เลิศ เรียกพวก "ดีได้เกรดซอ"
คนดีบางคนเหมือนนรกส่งเกิด เราเรียกว่าคน"ดีในอเวจอ" หรือ "ดีอัปรอย์"
คนบางคนเป็นคนดี แต่ไม่ชอบลงมาคลุกคลีกับคนอื่น ชอบอยู่ในหอ...คอยงาช้าง แล้วก็วิพากษ์วิจารณ์ลงมาจากหอคอยงาช้าง พวกนี้ชอบวิจารณ์มากกว่าชอบทำ เพราะมีนิสัยชอบ "เก็บตัว" ไม่อยากลงไปเปลืองเนื้อเปลืองตัว อีกอย่างวิพากษ์วิจารณ์ด่าเขาบางทีคนไม่รู้หรอกว่าเราเก่งจริงหรือเปล่า เพราะไม่ต้องลงมือทำ หรือลงมือพิสูจน์ คนพวกนี้เรียกว่า คน "ดีอยู่ในหอ"
เป็นคนดี ดีอยู่ภายใน รอให้คนอื่นเห็น ไม่ต้องประกาศก็ได้ครับ