กองทัพภาคที่ 2 เปิดเผยปฐมเหตุความขัดแย้งชายแดนไทย–กัมพูชา กรณีปราสาทพระวิหารและพื้นที่ทับซ้อน 4.6 ตารางกิโลเมตร ชี้ชัดคำพิพากษาศาลโลกไม่เคยตัดสินเส้นเขตแดน พร้อมย้ำไทยมีสิทธิชอบธรรมในการปกป้องอธิปไตย ท่ามกลางสถานการณ์เชิงยุทธศาสตร์ที่ยังคงเปราะบางและเป็นความท้าทายด้านความมั่นคงของชาติในปัจจุบัน
วันนี้ (25 ธ.ค.) กองทัพภาคที่ 2 เผยแพร่ ปฐมเหตุความขัดแย้งชายแดนไทย–กัมพูชาปราสาทพระวิหาร พื้นที่ 4.6 ตร.กม. และดินแดนที่ไทยสูญเสียในอดีต
1. ปฐมเหตุแห่งข้อพิพาท : คดีเขาพระวิหาร
ข้อพิพาทชายแดนไทย–กัมพูชา มีจุดเริ่มต้นสำคัญจากกรณี ปราสาทพระวิหาร เมื่อกัมพูชายื่นฟ้องต่อ ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ICJ)
ฝ่ายไทยในขณะนั้นเข้าร่วมกระบวนการด้วยความเชื่อว่าเป็นศาลแห่งความยุติธรรม แต่ผลลัพธ์กลับสะท้อนความเป็น “ศาลการเมืองระหว่างประเทศ” มากกว่าการพิจารณาตามภูมิประเทศจริง
คำพิพากษา ปี พ.ศ. 2505 มี 3 ประเด็นหลัก
1. ตัวปราสาทพระวิหารตั้งอยู่ในดินแดนของกัมพูชา
2. ไทยต้องถอนกำลังออกจากบริเวณตัวปราสาท
3. ไทยต้องคืนโบราณวัตถุที่นำออกไปหลังปี 2497
ข้อสำคัญ: ศาล ไม่เคยตัดสินเส้นเขตแดน และ ไม่เคยระบุพื้นที่รอบปราสาท
2. พื้นที่ 4.6 ตร.กม. : ช่องว่างของคำพิพากษา
คณะรัฐมนตรีไทยในปี 2505 ตีความว่ากัมพูชามีสิทธิ เฉพาะตัวปราสาท ไทยจึงล้อมลวดหนามรอบปราสาทอย่างแคบที่สุด
แต่กัมพูชากลับใช้ แผนที่มาตราส่วน 1:200,000 เป็นฐานอ้างสิทธิ ซึ่งหากยึดตามนั้น ไทยจะสูญเสียดินแดนจำนวนมาก รวมถึง
• ภูมะเขือ
• พลาญอินทรี
• ช่องคานม้า
• โบราณสถานตลอดแนวชายแดน
• และผลประโยชน์เชิงยุทธศาสตร์ในอ่าวไทย
ผลคือการเกิด “พื้นที่ทับซ้อน 4.6 ตารางกิโลเมตร”
3. การใช้มรดกโลกเป็นเครื่องมือทางการเมือง
ปี 2549–2551 กัมพูชาพยายามนำปราสาทพระวิหารขึ้นทะเบียนมรดกโลก โดยรวมพื้นที่ 4.6 ตร.กม. แม้ไทยจะยืนยันให้ขึ้นทะเบียนเฉพาะ “ตัวปราสาท”
วันที่ 7 กรกฎาคม 2551 UNESCO ประกาศขึ้นทะเบียน ปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกของกัมพูชาโดยไม่ครอบคลุมพื้นที่ 4.6 ตร.กม. แต่ความตึงเครียดตามแนวชายแดนได้เริ่มปะทุแล้ว
4. ความรุนแรงและการรุกคืบ (2551–2554)
• ต.ค. 2551 – ปะทะบริเวณห้วยตานี–ภูมะเขือ
• เม.ย. 2552 – ภูมะเขือ–ผามออีแดง
• ก.พ. 2554 – สงคราม 4 วัน ใกล้ปราสาทพระวิหาร
• เม.ย.–พ.ค. 2554 – ปราสาทตาควาย–ตาเมือนธม
กัมพูชาดำเนินการ รุกคืบเชิงพื้นที่ อย่างเป็นระบบ
• สร้างชุมชน
• สร้างถนนคอนกรีต
• สร้างวัดแก้วสิกขาคีรีสวาระ
• เชื่อมเส้นทางขึ้นช่องคานม้า–พลาญอินทรี–ตัวปราสาท ทั้งหมดเป็นการ ละเมิด MOU43 อย่างชัดเจน
5. คำพิพากษาตีความ ปี 2556 : ไม่ได้ให้ 4.6 ตร.กม.
กัมพูชายื่นคำร้องให้ ICJ ตีความใหม โดยศาลโลกมีคำตัดสินว่า
• ไม่ยกพื้นที่ 4.6 ตร.กม.ให้กัมพูชา
• ภูมะเขือไม่เกี่ยวกับปราสาทพระวิหาร
• แต่เห็นว่าไทยล้อมพื้นที่ชิดตัวปราสาท “แคบเกินไป” อย่างไรก็ตาม ศาลไม่ระบุแนวเขตที่ชัดเจนและโยนภาระให้สองประเทศเจรจาเอง
6. ความจริงเชิงยุทธศาสตร์ในปัจจุบัน
ตลอดมา กัมพูชาใช้ทุกวิธีทั้งการแทรกซึม การตั้งฐานทหาร อ้างการลาดตระเวนร่วม ค่อยๆ ขยายพื้นที่ทีละนิด พื้นที่สำคัญที่ถูกคุกคาม ได้แก่
• พลาญอินทรี
• ช่องคานม้า
• ห้วยตามาเรีย
• ภูมะเขือด้านหน้าผา
• ช่องโดนเอาว์
• พลาญยาว–พลาญหินแปดก้อน
ฐานยิงและอาวุธวิถีโค้งจากฝั่งเขาพระวิหาร ถือเป็นภัยคุกคามโดยตรงต่อกำลังพลไทย
7. สิทธิในการป้องกันตนเองของไทย
ภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ ไทยมีสิทธิอันชอบธรรมในการป้องกันตนเอง (Right to Self-Defense) และ ทำลายภัยคุกคามที่คุกคามกำลังพลและอธิปไตย
เป้าหมายเชิงยุทธศาสตร์ที่ชัดเจนคือสถาปนาอำนาจรัฐไทยตามแผนที่ 1:50,000 ปิดช่องคานม้าตัดเส้นทางลำเลียงขึ้นปราสาทจากฝั่งกัมพูชา
นี่ไม่ใช่เพียงเรื่อง “อดีต” แต่คือ สมรภูมิแห่งความทรงจำ อธิปไตย และศักดิ์ศรีของชาติ แผ่นดินที่เสียไปในอดีตไม่ได้แปลว่าเราต้องยอมเสียในปัจจุบัน
ขอเป็นกำลังใจให้ทหารไทยทุกนายที่ยืนอยู่แนวหน้าเพื่อปกป้องผืนแผ่นดิน ประชาชนไทยจำนวนมากพร้อมสู้และยืนอยู่เคียงข้างกันเสมอ เพื่อปกป้องผืนแผ่นดินนี้
#SMARTSoldiersStrongARMY
#ไทยนี้รักสงบแต่ถึงรบไม่ขลาด
#ปฏิบัติการยุทธบดินทร์
#ยุทธการศตวรรษ
#ทำลายให้สิ้นสภาพ
