โซเชียลฯ สุดกลั้นน้ำตา หลังควาญขลุ่ย ซึ่งดูแลลูกช้างป่ากันยามาโดยตลอด เล่าถึงการดูแลเฝ้าเลี้ยงดูกันยามาอย่างดี และเผยรู้สึกเสียใจ เชื่อกันยาคงเดินทางไปถึงสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า ย้ำพ่อคิดถึงหนูเหลือเกิน นางฟ้าตัวน้อยของพ่อ
จากกรณีข่าวเศร้าของคนรักช้าง เมื่อน้อง “กันยา” ลูกช้างสุดน่ารักเจ้าของฉายา “ลูกสาวแห่งชาติ” ล้มแล้วในกลางดึกของคืนวันที่ 5 พ.ย. 2567 หลังน้องกันยาที่อยู่ในความดูแลของฟาร์มช้าง “Patara Elephant Conservation” จ.เชียงใหม่ ถูกส่งไปรักษาอาการป่วย EEHV หรือโรคเฮอร์ปีส์ไวรัสในช้าง ที่โรงพยาบาลช้าง สถาบันคชบาลแห่งชาติ จ.ลำปาง ตั้งแต่เมื่อวันที่ 4 พ.ย. 2567 ที่ผ่านมา ตามที่นำเสนอข่าวไปแล้วนั้น
วันนี้ (7 พ.ย.) เฟซบุ๊ก “ขลุ่ย เสือคาบดาบ” หรือควาญขลุ่ย ที่เหล่าคนรักช้างต่างรู้จักกันดี ได้โพสต์ข้อความเศร้า อาลัย กันยา ลูกช้างป่าที่จากไปท่ามกลางความเศร้าโศกของผู้คนที่ติดตามเรื่องราว โดยระบุข้อความว่า “เขียนถึง "นางฟ้าตัวน้อยของพ่อ" บรรยากาศยามค่ำคืนที่มืดมิด และเงียบสงัด คอกนอกที่ว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เศษหญ้าแห้งที่ใช้ปูรองให้หนูนอน ไม่ได้กลิ่นตัวหอมๆ ของหนูที่พ่อคุ้นเคย ไม่มีเต็นท์นอนของพ่อที่ใช้นอนเฝ้าหนูมาเป็นแรมปี
ตั้งแต่วันแรกที่รถจากกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืชภูหลวง จังหวัดบึงกาฬนำหนูมาส่งที่ปางภัทร พ่อนอนเฝ้าหนูในคอกชั่วคราวที่ใต้ต้นลิ้นจี่ เป็นคืนแรกช่วงเดือน พ.ย. 66 ซึ่งตรงกับเดือนนี้ พ.ย. 67 ตลอดทั้งคืนต้องนอนหนาวตากน้ำค้าง แต่ไม่ได้ทำให้พ่อท้อใจ ตั้งใจจะดูแลหนูให้เติบโตแข็งแรง เป็นแม่พังสาวที่สวยงามที่สุด ตั้งแต่นั้นมาพ่อดูแลหนูทั้งวันทั้งคืนป้อนนม ป้อนน้ำ สอนฝึกให้หนูกิน ฝึกใช้ชีวิตเหมือนลูกช้างทั่วไป
แต่ด้วยที่หนูเป็นลูกช้างที่เกิดก่อนกำหนด พัฒนาการทักษะต่างๆ ของหนูแทบจะไม่มีเลย กลางคืน เกลือแร่ อาหารเสริมหญ้าบดผสมกล้วยงาขี้มอดคืนละ 3-4 ถาด ไม่รวมกลางวัน แม้นจะง่วงจะเพลียจากการทำงานช่วงกลางวันที่ต้องดูแลพี่ช้างตัวโตอีก 2-3 เชือก แต่เพื่อให้หนูได้เติบโตแข็งแรงพ่อยอมทนได้ ใช้เวลาในการดูแลฟูมฟักหนูเกือบๆ จะครบหนึ่งปี หนูแข็งแรงเรื่อยๆ มีแม่รับที่ใจดีรักหนู มีพี่ชายตุ๋ยที่ช่วยพ่อดูแลหนูในช่วงที่พ่อไปทำธุระหรือไปดูแลพี่ช้างต้วโต
พี่ชายยอมสละเวลาของชีวิตในช่วงวัยรุ่นที่จะไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน ยอมดูแลหนูเพราะเวทนาสงสารในความเป็นลูกกำพร้าแม่ ความสดใสร่าเริงของหนูดีขึ้นทุกวันการเจริญเติบโตทางร่างกายของหนูดีขึ้นจาก 70 กก. มาถึง 200 กก. พ่อดีใจมากเหนื่อยเพียงไหนขอให้หนูแข็งแรงเท่านี้พ่อก็พอใจแล้ว ถึงบางคืนยามดึกพ่อเผลอหลับไม่ได้ลุกมาป้อนอาหารให้หนู หนูก็จะใช้งวงเล็กๆ ของหนูเรียกเขย่าเต็นท์ให้พ่อตื่นมาป้อนอาหารหนู
ยามเมื่อพ่อลุกไปทำธุระหนูจะส่งเสียงร้องเรียกหาห่างไม่ได้เลย หนู่น่ารักรู้ความขึ้นทุกวัน มีวีนมีเหวี่ยงมีอิจฉา มีหวง มีความรู้สึกเหมือนมนุษย์ ยามพ่อดุหนูจะไปแอบอยู่ข้างเสารอให้พ่อไปง้อ ยามหาพ่อไม่เจอก็จะมุดเข้าหาในเต็นท์นอนพ่อ หนูเป็นมนุษย์ในร่างช้าง หนูจะมีอาการดีใจดี๊ด๊าเมื่อพ่อพาเดินไปเล่นน้ำตก ให้พ่ออุ้มไปเบียดพี่วันใหม่ บางคืนพ่อแอบบ่นกับตัวเองอยากนอนเต็มอิ่มโดยไม่ต้องตื่นกลางดึกคืนละ 3-4 ครั้งเพื่อป้อนอาหารให้หนู มันทั้งเพลียทั้งง่วง พ่อทำแบบนี้วนเวียนมาเกือบปี
คืนนี้พ่อไม่ต้องตื่นมากลางดึกอีกแล้วใช่ไหม พ่อจะได้นอนเต็มอิ่ม แต่หนูรู้ไหมพ่อไม่สามารถข่มตาข่มใจให้หลับลงได้เลย ภาพทุกอย่างที่พ่อเคยดูแลหนูทุกค่ำคืนมันลอยวนในสมองในหัวใจพ่อตลอดเวลา
ป่านนี้ หนูกำลังเดินทางไปถึงไหนแล้วหนอคืนนี้ฝนตกหนูจะหนาวไหมหนอ ใครจะคอยห่มผ้าให้หนู หนูจะหิวหรือเปล่า หนูจะหวาดกลัวอะไรไหม แค่เสียงฝนตกเสียงดังหนูยังกลัวพ่อต้องคอยกอดปลอบหนูทุกครั้ง
หรือว่าหนูเดินทางไปถึงสรวงสวรรค์ชั้นฟ้าบ้านของหนู หนูแค่แอบหนีมาเที่ยวเล่นในเมืองมนุษย์ใช่ไหม? ถึงเวลาที่หนูต้องกลับแล้วใช่ไหม? หนูเดินทางกลับไปในอ้อมกอดของพ่อ “นางฟ้าตัวน้อยของพ่อ”
(พ่อคิดถึงหนูเหลือเกิน)
