ผงะ! เผยคำสารภาพครูเปรมสอนเยอรมัน เห็นชุดนักเรียนแล้วมีอารมณ์ทางเพศ

สืบนครบาลเผยคลิปผู้การจ๋อสอบปากคำครูเปรม ผู้ต้องหาคดีพรากผู้เยาว์ ก่อเหตุล่อลวงถ่ายคลิปโป๊ ผงะ! เจ้าตัวระบุ ชอบคนอายุน้อย แต่งชุดนักเรียนแล้วมีอารมณ์ทางเพศ มัดแขนมัดขาเพิ่มความตื่นเต้น ยอมรับเป็นแม่พิมพ์ผิดเพี้ยน เตือนเพื่อนร่วมวิชาชีพไม่ควรมีความรักกับนักเรียน

วันนี้ (17 มี.ค.) เฟซบุ๊ก สืบนครบาล IDMB เผยแพร่วิดีโอคลิปที่ พล.ต.ต.ธีรเดช ธรรมสุธีร์ ผู้บังคับการสืบสวนสอบสวนตำรวจนครบาล หรือผู้การจ๋อ สอบปากคำ นายวัชรวิทย์ สูงนารถ หรือครูเปรม อายุ 28 ปี ครูโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสงขลา ผู้ต้องหาตามหมายจับศาลอาญาธนบุรี หลังก่อเหตุล่อลวงก่อนถ่ายคลิปโป๊นักเรียนสาวอายุ 16 ปี ผู้เสียหายซึ่งเป็นลูกศิษย์ ชั้น ม.4 โรงเรียนสตรีย่านภาษีเจริญ กรุงเทพฯ เมื่อปี 2565 ดังนี้

ผู้การจ๋อ : เราเรียนอะไรมา

ครูเปรม : เรียนคุรุศาสตร์ครับ

ผู้การจ๋อ : ไม่ต้องเอ่ยมหาวิทยาลัย เดี๋ยวจะเสียหาย ... คุรุศาสตร์ ปริญญาตรี

ครูเปรม : ใช่ครับ

ผู้การจ๋อ : แล้วเรียนอะไรอีกไหม

ครูเปรม : ก็เรียนแค่คุรุศาสตร์ครับ แค่ ป.ตรี (ปริญญาตรี) ครับ คือมีเรียน ป.โท (ปริญญาโท) แต่เรียนไม่สำเร็จ ที่เยอรมนีครับ

ผมชอบน้องคนหนึ่ง น้องอยู่ ม.5 ครับ แล้วก็ได้มีเพศสัมพันธ์กัน แล้วก็มีการถ่ายคลิป ซึ่งคลิปนั้นก็หลุดไปครับ

ผู้การจ๋อ : เราทำอย่างนี้มากี่คน

ครูเปรม : คนเดียวครับ คนนี้แหละครับ

ผู้การจ๋อ : มั่นใจ

ครูเปรม : ใช่ครับ

ผู้การจ๋อ : นี่คือภาพในโทรศัพท์เราอยู่ในนี้ เดี๋ยวจะให้ดู (เอามือแตะที่แฟ้มแล้วเปิดออกมา) ใช่ไหม

ครูเปรม : ใช่ครับ คนนี้แหละครับ อันนี้เจอกันครั้งแรกตอนน้องอยู่ ม.2 ผมฝึกสอน

ผู้การจ๋อ : เด็กมากเลยนะ

ครูเปรม : ครับ

ผู้การจ๋อ : พลาดแล้ว มันลึกซึ้งอะ (เปิดไปอีกภาพหนึ่ง) เนี่ย

ครูเปรม : อันนี้ตอนที่มีอะไรกันที่

ผู้การจ๋อ : เพิ่งไม่นานมานี้เอง ทำไมต้องใส่ชุดนักเรียน

ครูเปรม : ชอบคนอายุน้อยครับ แล้วก็ชุดนักเรียนมันเห็นแล้วมันก็มีอารมณ์ขึ้นดีครับ อันนี้พูดตามตรง

ผู้การจ๋อ : อื้ม...เราเป็นครูอะ (เปิดไปอีกภาพหนึ่ง) เอาไว้ทำอะไร

ครูเปรม : ก็เอาไว้เพิ่มความตื่นเต้นครับ

ผู้การจ๋อ : ทำอะไร

ครูเปรม : มัดแขนมัดขา

ผู้การจ๋อ : มัดแขนมัดขา

ครูเปรม : ใช่ครับ

ผู้การจ๋อ : คลิปตอนนี้อยู่ไหน

ครูเปรม : คลิปตอนนี้คือผมลบออกจากเครื่องแล้วครับ

ผู้การจ๋อ : มั่นใจ?

ครูเปรม : มั่นใจครับ เขาเป็นนักเรียนประจำชั้น แล้วก็ตอนนี้ไม่ได้เป็น แต่เขาไม่ได้เรียนกับผมครับ เขาเรียนฝรั่งเศส ผมสอนเยอรมันครับ

ผู้การจ๋อ : (เปิดไปอีกภาพหนึ่ง) แล้วคนนี้ล่ะ

ครูเปรม : คนนี้เป็นนักเรียนประจำชั้นครับ

ผู้การจ๋อ : รูปเอาไว้ทำไม

ครูเปรม : เขาน่ารักดีครับ สวยดี

ผู้การจ๋อ : (เปิดไปอีกภาพหนึ่ง) แล้วนี่ล่ะ

ครูเปรม : อันนี้เป็นนักเรียนที่สนิทกัน เคยสอนสังคมตอนน้องอยู่ ม.3 ตอนนี้น้องอยู่ ม.6 แล้วครับ ทุกวันนี้น้องมาปรึกษา

ผู้การจ๋อ : นี่ภาพตอน ม.ไหนเนี่ย

ครูเปรม : ตอน ม.ต้นครับ

ผู้การจ๋อ : ม.3 เอง

ครูเปรม : ใช่ครับ

ผู้การจ๋อ : (เปิดไปอีกภาพหนึ่ง) แล้วนี่ล่ะ

ครูเปรม : อันนี้เป็นเพื่อนกับคนที่ใส่แว่นเมื่อกี้ครับ

ผู้การจ๋อ : นี่มันคนละคนหมดเลย

ครูเปรม : กลุ่มเดียวกันครับ

ผู้การจ๋อ : (ปิดแฟ้ม) สรุปกี่คนในเครื่อง

ครูเปรม : ก็มีประมาณ 5-6 คนครับ

ผู้การจ๋อ : หืม กี่คน

ครูเปรม : ในคลิปมี 2 คนครับ

ผู้การจ๋อ : มี 2 คน

ครูเปรม : ใช่ครับ

ผู้การจ๋อ : มีมากกว่านี้ไหม

ครูเปรม : ไม่มีครับ

ผู้การจ๋อ : แต่นี่มันมัธยม เด็กๆ เลย

ครูเปรม : ใช่ครับ อันนี้มันแต่ก่อนครับ

ผู้การจ๋อ : เอ้า แต่ก่อนก็เด็กๆ เลยนะ

ครูเปรม : ใช่ครับ

ผู้การจ๋อ : แล้วต้องมัดมือมัดเท้าตลอดเหรอ

ครูเปรม : ไม่ใช่ครับ แค่ครั้งแรกที่ทำครับ

ผู้การจ๋อ : คุณจบคุรุศาสตร์ คุณต้องรู้ดี หัวใจของการเป็นครูเป็นยังไง

ครูเปรม : หัวใจความเป็นครู คือให้เคารพผู้เรียนอย่างเต็มที่ สนับสนุนให้ผู้เรียนให้เติบโตครับ

ผู้การจ๋อ : แล้วอย่างนี้มันผิดเพี้ยนไหม

ครูเปรม : ผิดเพี้ยนครับ

ผู้การจ๋อ : จะเตือนภัยยังไง

ครูเปรม : ก็ถ้าจะมีความรักกับนักเรียนไม่ควรครับ ทำหน้าที่อื่นให้เต็มที่ ก็คือการสอนและให้ความรู้ ไม่ใช่ทำให้ผู้เรียนเสียหายแบบนี้ครับ

ผู้การจ๋อ : แล้วเตือนยังไง ในเมื่ออยู่ในโรงเรียน ผู้ปกครองก็ต้องฝากลูกหลานไว้กับครูอยู่แล้ว

ครูเปรม : ก็ต้องมีการเช็กตรวจสอบ ก็คือให้ผู้ปกครองมีความเป็นกันเองกับเด็กมากขึ้น ปรึกษาหารือคุยกับเด็กทุกวัน หาเวลาคุยกับลูกบ่อยๆ แล้วก็ให้ลูกเปิดใจคุยด้วยครับ