ประเทศไทยยังน่าอยู่! สาวแชร์ประสบการณ์น้ำใจของคนไทย ปรี่ช่วยผู้พิการให้ได้กินข้าว

สาวใจบุญ เผยเรื่องราวน่าประทับใจขณะทำข้าวกล่องให้กับบุคลากรทางการแพทย์ มีสาวรายหนึ่งเดินเข้ามาขอซื้อข้าวกล่องให้ผู้พิการทางสายตา สุดท้าย ผู้โพสต์เสนอขอเลี้ยงข้าวฟรี พร้อมใส่กล่องให้กลับไปกินที่บ้านอีก

เมื่อวันที่ 5 พ.ค. ผู้ใช้เฟซบุ๊ก “ยุ้ย ท่าเรือ” ได้โพสต์เล่าเรื่องราวน่าประทับใจลงในโซเชียล หลังสาวรายหนึ่งเดินเข้ามาซื้อข้าวกล่องเพื่อจะนำไปมอบให้กับชาวผู้พิการทางสายตา ซึ่งข้าวกล่องที่ผู้โพสต์ได้ทำเตรียมไว้นั้นเพื่อจะนำไปแจกจ่ายให้กับบุคลากรทางแพทย์ ที่กำลังต่อสู้กับการระบาดของโควิด-19 ในประเทศไทยขณะนี้ อย่างไรก็ตาม ผู้โพสต์ได้เล่าเหตุการร์น่าประทับใจในครั้งนี้ว่า

“วันที่ 5 พ.ค. 64 19.00 น.

“คุณคะ ขายข้าวไหม พอดีร้านตรงนั้นไม่ขาย ขอซื้อข้าวสักกล่อง พี่คนนั้นหาข้าวทานไม่ได้ จะซื้อให้เค้า”

คุณผู้หญิงท่านนี้มายืนหน้าบ้าน เห็นยุ้ยนั่งอยู่กับหม้อข้าว เพราะตักข้าวกล่องกำลังใจไป รพ.สนามเพิ่งเสร็จ เลยถามขอซื้อเข้าใจว่ายุ้ยเป็นร้านข้าว

ยุ้ยเลยตอบ เอ้อ ไม่ได้ขายค่ะ ทำไป รพ.สนาม แต่คุณเอาไปให้พี่เขาได้ ปันกัน กี่กล่องดีคะ

“งั้นขอร่วมบุญได้ไหมคะ นะคะ” แล้วคุณเค้าก็ยื่นเงินมาให้ 100 บาท

เลยขออนุญาตถ่ายภาพเช่นเคย คุณเค้าก็เขิลอย่างในภาพค่ะ และสรุปคนที่คุณเค้าจะซื้อข้าวให้ คือ ผู้พิการทางสายตา ที่เพิ่งเดินตามมาถึง เราช่วยกันจัดข้าว น้ำดื่ม หยิบมาสก์ใส่ถุง อธิบายพี่เค้าว่ามีอะไรบ้าง พอเอาของทุกอย่างใส่มือพี่เขา (เราพ่นแอลกอฮอล์กันทุกๆ ระยะค่ะ การ์ดไม่ตก)

พี่เขาบอกว่า ผมขอหลบนั่งทานแถวๆ นี้ได้ไหม ไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้า เลยเอาเก้าอี้มาให้พี่เขานั่งทานนอกบ้านแบบนี้ค่ะ คงหิวมากจริงๆ และคุณผู้หญิงท่านนี้ก็เดินจากไป

อธิบายบอกพี่เขาว่า พี่ถ้าวันไหนพี่หิวข้าว พี่มาแถวๆ นี้นะ ตรงนี้มีข้าวพอปันให้ได้อิ่ม พี่เขาถามกลับมา “ใช่ร้านค้าไหมครับ ถ้าเป็นร้านค้า ผมก็ไม่กล้ามารบกวน”

บอกไม่ใช่จ้ะ พี่มาเถอะ ถ้าวันไหนเห็นพี่ ก็จะเรียกแล้วกันนะ พอพี่เขาจะกลับ เลยตักข้าว หยิบน้ำดื่ม และขนมติดให้ไปเพิ่ม เผื่อจะได้เก็บไว้รองท้องมื้อต่อๆ ไป เดินหยิบนั่นหยิบนี่ น้ำตาพาลจะรื้น รู้สึกรักแผ่นดินนี้จัง อบอุ่นที่ได้เกิดในแผ่นดินนี้

ขอบคุณวิกฤต ที่ทำให้ได้เห็น ว่า คนไทยน่ารักเพียงไหน พอพี่เขาทานเสร็จแล้วเดินไป ยุ้ยก็พ่นแอลกอฮอล์ทุกอย่างที่พี่เขาสัมผัส ไม่ได้รังเกียจ แต่เราต้องใช้ชีวิตอย่างเฝ้าระวัง ไม่ได้รู้สึกกลัวแต่ต้องทำให้เป็นนิสัย เช็ดไปก็รู้สึกเต็มอิ่มในหัวใจ
เลยมาเล่าให้ฟังค่ะ ในทุกๆ วิกฤตมีมุมดีๆเรื่องราวดีๆให้เห็นทุกครั้ง”