สาวโพสต์ตัดพ้อหลังต้องประสบภัยธรรมชาติ พายุลูกเห็บถล่มเดือดร้อนหนัก แต่สื่อหลายสำนักเล่นข่าวว่าสวยดี สนุกปาก ชี้ภัยธรรมชาติไม่ตลก ไม่ควรซ้ำเติมผู้ประสบภัย
เมื่อวันที่ 31 ธ.ค. ได้มีผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งซึ่งเปิดเผยเหตุการณ์พายุลูกเห็บถล่ม โดยติงถึงการทำงานของสื่อบางสำนักที่นำเสนอข่าวในลักษณะของความสวยงาม ทั้งที่เป็นภัยธรรมชาติ โดยมีเนื้อหาโพสต์ว่า
“สืบเนื่องจากเหตุการณ์พายุลูกเห็บถล่ม และสื่อหลายสำนักนำเสนอข่าวไปในทางสนุกสนานในฐานะผู้ประสบภัย อยากแชร์ว่าพวกเราต้องเผชิญกับอะไรบ้าง วันเกิดเหตุราวๆ สองทุ่มกว่า เราเห็นกรมอุตุฯ ประกาศเตือนพายุเข้า แต่ประชาชนไม่ต้องเป็นกังวล สิ่งที่เกิดขึ้นในกลางดึกคืนนั้น คือมีลมแรงจนบ้านสั่นไหว น้ำฝนทะลักเข้ามาทุกทิศทุกทาง ไฟฟ้าดับหมดทั้งตำบล ทุกบ้านรีบขนย้ายเด็กและคนชรากันวุ่นวาย ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วภายใน 20 นาที โดยสิ่งที่พบในตอนเช้า คือ ถนนถูกตัดขาดด้วยต้นไม้ใหญ่ที่พายุหอบมาทั้งต้น ล้มพาดถนนทั้งเส้น บ้านหลายหลังแทบไม่มีหลังคาเหลืออยู่ บางหลังกำแพงหายไปทั้งแถบ บางหลังถูกยกพังทั้งหลัง โรงงานเราโดนพายุพัดกระจกแตก หลังคาเปิด น้ำฝนทะลักเข้าท่วมสินค้าและเครื่องจักรบางตัวจนชุ่มน้ำเสียหายหนักมาก บ้านเราก็ไม่รอด ประตูหลุดและหักครึ่ง น้ำฝนทะลักเข้าท่วมเละเทะ ความเสียหายยังไม่จบแค่นี้ พืชผลทางการเกษตรเสียหายไปหลายตำบลที่ประสบภัย สวนลำไยบางสวนแทบไม่เหลือต้นลำไยเพราะพายุหอบไปทั้งต้นทั้งราก สวนใบยาสูบ เหลือแค่ก้านลำต้น ไร่ข้าวโพด ราบเรียบทั้งฝักทั้งต้น และอีกมากมายที่ยังไม่ทราบ
นอกจากความเสียหายทั้งปวง ความน่ากลัวคือความรุนแรงของพายุลูกนี้ ที่สามารถหอบเอาแท็งก์น้ำสเตนเลส 5,000 ลิตร มาตกอยู่ข้างบ้านได้ หรือพัดรถสูบน้ำ 1 ตันให้ขยับเคลื่อนไปได้ หรือหอบเอาเครื่องซักผ้าของบ้านใครสักคนมาหย่อนไว้ตรงกลางถนนได้ แล้วบรรดาต้นไม้ใหญ่ต่างๆ ที่ถูกหอบไปลองคิดดูว่าถ้าสิ่งเหล่านี้ตกลงบนบ้านใคร จะเกิดความสูญเสียกว่านี้อีกแค่ไหน เราเข้าใจความไม่รู้นะ เพราะเพื่อนเราหลายคนก็ตกใจพอเห็นเราโพสต์รูปความเสียหายในเพจ แต่ที่เรารู้สึกแย่คือสื่อสำนักต่างๆ ที่ควรหาข้อมูลกันสักนิดหรือคิดกันสักหน่อยว่า “พายุ” คือภัยธรรมชาติ และ “ภัย” ไม่ได้มีความหมายว่า “สวยงาม” การนำเสนอข่าวอย่างสนุกสนานและพูดอย่างสนุกปากกันว่าอิจฉาจัง อยากเจอหิมะบ้าง สวยจัง ดีจังเลย คนที่ไม่มีบ้านอยู่ คนที่ข้าวของเสียหาย คนที่พืชผลที่เป็นรายได้หลักเสียหายจนหมดตัว คนที่ต้องใช้เวลาช่วงสิ้นปีซ่อมบ้านและช่วยเหลือกันเอง พวกเราไม่ตลกด้วยนะ”
ทั้งนี้ ลูกเห็บ (Hail) เกิดขึ้นได้อย่างไรลูกเห็บ คือ ก้อนน้ำแข็งที่เกิดจากกระแสอากาศแรงในเมฆจะพาหยดน้ำฝนขึ้นไปแข็งตัวในระดับสูงเกิดเป็นก้อนน้ำแข็ง ก้อนน้ำแข็งก็จะถูกพอกตัวใหญ่ขึ้น ในที่สุดก็จะตกลงมาเป็นลูกเห็บ บางทีอาจมีขนาดใหญ่เท่าลูกเทนนิส ซึ่งลูกเห็บเกิดจากที่สูงมากจากพื้นโลก กระแสลมแรงพัดพาเม็ดฝนขึ้นไปในกลุ่มเมฆที่ฟ้าคะนอง ในที่สูงอากาศเย็นมากทำให้เม็ดฝนแข็งตัว ยิ่งขึ้นไปสูงยังมีเกล็ดหิมะเข้ามาเกาะเม็ดน้ำแข็ง ครั้นตกลงมาอีกส่วนล่างของกลุ่มเมฆซึ่งเย็นน้อยกว่าด้านบน ความชื้นเข้าไปห่อหุ้มเม็ดน้ำแข็ง แล้วกระแสลมก็พัดเอาเม็ดน้ำแข็งกลับขึ้นไปด้านบนของกลุ่มเมฆอีก ที่อุณหภูมิความชื้นรอบๆ เม็ดน้ำแข็งพอกเพิ่มเข้าไปอีกชั้นหนึ่ง เม็ดน้ำแข็งก็โตขึ้นอีกนิด เม็ดน้ำแข็งลอยสูงแล้วตกลงมา วนซ้ำไปมาหลายครั้งในกลุ่มเมฆ ในขณะเดียวกัน เม็ดน้ำแข็งสะสมความชื้นที่ด้านล่าง ซึ่งต่อไปจะแข็งตัวในที่สูงเย็น ด้วยกระบวนการเช่นนี้ เม็ดน้ำแข็งก็ใหญ่ขึ้นทุกที เมื่อใดที่มันใหญ่กว่ากระแสลมพายุจะพยุงมันไว้ได้ มันก็จะตกจากอากาศลงยังพื้นดิน เรียกว่าลูกเห็บ ถ้าเราทุบก้อนลูกเห็บโตๆ ที่เพิ่งตกถึงพื้นให้แตกครึ่ง เราจะเห็นภายในลักษณะเป็นวงชั้นน้ำแข็งซึ่งแสดงถึงการก่อเกิดลูกเห็บ
