วันศุกร์ที่ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๓๖ หรือเมื่อ ๒๖ ปีที่แล้ว เมื่อเวลา ๑๐.๑๒ น. ได้เกิดโศกนาฏกรรมครั้งรุนแรงถึงขั้นติดอันดับโลกขึ้นในประเทศไทย เมื่อโรงแรมรอยัลพลาซ่า กลางเมืองโคราช ถล่มลงมาทั้งหลัง ขณะมีข้าราชการครูมาจัดสัมมนาและผู้พักอาศัยทั้งไทยเทศรวมกว่า ๔๐๐ คน มีคนตายถึง ๑๓๗ คน บาดเจ็บกว่า ๒๒๗ คน นักข่าวต่างประเทศต่างหลั่งไหลมาทำข่าวนี้ จนกลายเป็นข่าวช็อกโลก และถูกจัดเป็นข่าวช็อกโลกอันดับที่ ๔ รองจากข่าวเครื่องบินชนตึกเวิร์ลเทรดเซ็นเตอรที่ช็อกโลกอันดับ ๑ เป็นบทเรียนของการแสวงหาผลประโยชน์โดยไม่มีความรับผิดชอบ
โรงแรมโรยัลพลาซ่า นอกจากเป็นโรงแรมแล้วยังอาณาจักรบันเทิงที่มีทั้งคาเฟ่ อบอาบนวด เอ็กเซ็คคิวทีฟผับ ดิสโก้เธค โต๊ะสนุ๊ก เป็นโรงแรมที่ได้รับความนิยมอย่างมากในสมัยนั้น ได้ปรับปรุงมาจากโรงแรมเมืองใหม่เจ้าพระยา ซึ่งเป็นอาคาร ๓ ชั้น ต่อเติมขึ้นเป็น ๖ ชั้น พร้อมห้องประชุมสัมมนาขนาดใหญ่ นอกจากนั้นยังปรับปรุงคาเฟ่ให้เป็นห้องโถงกว้างขวาง พร้อมสร้างอาคารจอดรถสูง ๘ ชั้น สามารถจอดรถได้ ๔๐๐ คัน โดยจะจัดงานใหญ่ฉลอง ๑๐ ปีของโรงแรมในเดือนพฤศจิกายน ๒๕๓๖ แต่ก็ถล่มลงเสียก่อนในเดือนสิงหาคม
ในเช้าวันนั้น ขณะที่การสัมมนาของข้าราชการครูเริ่มแล้ว และกิจการของโรงแรมดำเนินไปตามปกติ ผู้อยู่ในชั้นล่างได้ยินเสียงอาคารลั่นอย่างน่ากลัว บานกระจกแตก จึงรีบวิ่งออกมา หลังจากนั้นไม่นานอาคารทั้งหลังก็ถล่มลงมา เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วเมือง มีสียงหวีดร้องระงมไปทั่ว ผู้คนโดยรอบและหน่วยกู้ภัยได้รุดมาจากทุกทิศ ต่างระดมความช่วยเหลือผู้ติดอยู่ใต้อาคารที่ร้องครวญครางกันระงม อุปกรณ์กู้ภัยขนาดใหญ่ก็ยังไม่มา หน่วยกู้ภัยต้องคลานเข้าไปตามโพรงที่ยังพอมีช่องเข้าช่วยผู้คิดอยู่ใต้ซากตึก
เช่นเดียวกับแพทย์ก็ต้องมุดเข้าไปช่วยคนไข้ที่ติดอยู่เช่นกัน ผู้หญิงคนหนึ่งถูกคานคอนกรีตทับขาทั้งสองข้าง ถ้ายกคานให้ขยับขึ้นก็อาจทำให้ส่วนอื่นถล่มลงมา จึงต้องตัดขาทั้งสองข้างเอาตัวออก
แต่กระนั้นก็ยังกล่าวกันว่า นับว่าโชคดีที่ไม่ถล่มตอนกลางคืน ซึ่งจะมีนักท่องเที่ยวอีกมาก เฉพาะหมอนวดก็เกินร้อยแล้ว ซึ่งจะมีคนตายมากกว่านี้อีก
เจ้าหน้าที่กองพิสูจน์หลักฐานและผู้เชี่ยวชาญด้านวิศวกรรมลงความเห็นว่า สาเหตุการถล่มเกิดจากโครงสร้างอาคารรับน้ำหนักไม่ไหว โดยเฉพาะห้องจัดเลี้ยงและห้องสัมมนาบนชั้น ๔ ขั้น ๕ และชั้น ๖ มีเสารับน้ำหนักเพียง ๓ ต้น และถูกตัดไป ๑ ต้นที่บังเวทีที่ขยายห้องคาเฟ่ ทั้งยังเป็นเสาขนาดเล็กรับน้ำหนักได้เพียง ๘๓ ตัน แต่การต่อเติมอาคารทำให้ต้องรับน้ำหนักถึง ๒๐๐ ตัน จึงเป็นเหตุให้เกิดโศกนาฏกรรมในครั้งนี้
อีกทั้งโครงสร้างเสายังไม่ได้เชื่อมยึดติดกัน เมื่อเสาที่ตั้งอยู่บนคานแบกรับน้ำหนักมากเกินไป ทำให้คานโก่งหลุดออกจากหัวเสาที่ชั้น ๒ โครงสร้างอาคารบนหัวเสาจึงยุบตามลงมา และส่งแรงดึงรั้งกระทบเสาต้นข้างเคียงให้หักล้มถล่มลงมาทั้งหลัง เป็นเวลาเดียวกันที่ผู้จัดการทั่วไปของโรงแรม เดินทางมาถึงพอดี ได้เห็นภาพอาคารถล่มลงมาต่อหน้าต่อตา
การดำเนินคดีนี้สิ้นสุดเมื่อปลายปี ๒๕๔๓ โดยศาลฎีกาพิพากษาจำคุกตลอดชีวิตวิศวกรควบคุมการก่อสร้าง ซึ่งเป็นจำเลยที่ ๑ ส่วนผู้บริหารโรงแรมทั้งหมดพิพากษายกฟ้อง ด้วยเหตุผลผู้บริหารไม่มีความรู้เรื่องโครงสร้าง ได้ว่าจ้างวิศวกรซึ่งมีความรู้มารับผิดชอบในการต่อเติมอาคาร ดังนั้นผู้บริหารจึงไม่มีความผิด ศาลจึงพิพากษายกฟ้องจำเลยที่เกี่ยวข้องทั้งหมด
ในส่วนคดีแพ่ง การช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บและผู้ที่เสียชีวิต ศาลได้พิพากษาให้ บริษัท รอยัลพลาซ่าโฮเตล จำกัด ชดใช้ค่าเสียหายให้กับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บและผู้ที่เสียชีวิตทั้งหมด ทางโรงแรมได้ชดใช้เงินให้กับผู้เสียชีวิตรวม ๕ ล้านบาท และยังมีผู้บริจาคเงินสมทบอีก ๕ แสนบาท เฉลี่ยแล้วผู้เสียชีวิต ญาติได้รับเงินรายละ ๘๐,๐๐๐ บาท และผู้พิการได้รับรายละ ๕๐,๐๐๐ บาท
ในวันที่ ๑๓ สิงหาคมของทุกปี ครอบครัวของญาติมิตรผู้เสียชีวิต ได้ร่วมกันทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับวายชนม์เป็นประจำทุกปี เป็นการระลึกถึงเหตุการณ์โศกนาฏกรรมในครั้งนั้นอย่างไม่มีวันลืมเลือน
