เพียงแค่เดือนเดียว เขาขายของได้กว่า 15 ล้านบาท! มันเป็นไปได้อย่างไร?
แต่นี่คือความจริงของ “อนุรักษ์ สรรฤทัย” หรือที่ใครต่อใครเรียกขานสั้นๆ ว่า “บัง” เจ้าของร้าน “อาหารทะเลตากแห้ง จังหวัดสตูล”
เป็นอีกหนึ่งปรากฏการณ์ทางโซเชียลมีเดีย ด้วยการ LIVE ขายอาหารทะเลตากแห้งบ้านๆ ที่ทั้งมันทั้งฮาและมีเอกลักษณ์จนสามารถตรึงความสนใจของคนดูได้อยู่หมัด LIVE สดแต่ละครั้งของเขามีคนดูเป็นแสน และมียอดสั่งซื้อสินค้านับร้อยนับพันออเดอร์ เรียกได้ว่า ลูกค้าติดตรึม!
เราจะขออาสาพาไปค้นสูตรลับความสำเร็จ พร้อมเปิดใจพ่อค้าอาหารทะเลตากแห้ง แห่งจังหวัดสตูล คนนี้
ก่อนหน้านี้ผมเคยเป็นนักจัดรายการวิทยุขายสมุนไพรอยู่ที่มูลนิธิเพื่อคุณธรรมมีนบุรี กรุงเทพฯ เพื่อไปช่วยเหลือเลี้ยงดูเด็กกำพร้า แล้วเขาก็ให้ไปออกรายการทีวีเพราะเห็นเราพูดได้ ทำอยู่แบบนั้นได้ประมาณ 2 ปี รายได้ไม่มาก ไม่พอดูแลครอบครัว ผมเลยมองหาอะไรขายในโลกออนไลน์ ก็ขายทุกอย่างที่เขาเปิดขาย เป็นตัวแทนจำหน่ายก็เคยเป็น แต่ก็ไม่มีใครซื้อ เขาไม่เชื่อถือ ขนาดมีเก็บเงินปลายทางเขาก็ยังไม่ซื้อ เลยล้มเลิกไป
มีช่วงหนึ่งพอกลับมาเที่ยวบ้าน ผมเห็นชาวบ้านเดินขายปลากะตัก ปลาแห้งริมหาด ผมจึงเดินไปถามแม่ค้าว่าเขาขายได้วันละเท่าไหร่ เขาก็บอกมาว่า “ได้กำไรวันละ 150 บาท แต่ต้องเดินเป็น 10 กิโลเมตร” มันเลยทำให้ผมนึกถึงคำพูดผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ผมรู้จักได้ เขาเคยพูดว่า “เราขายสมุนไพรนะ ไม่ได้ขายปลาทูเค็มที่จะขายได้ทุกวัน”
ผมเลยคิดได้ว่า เราน่าจะขายของที่กินได้ทุกวันจะดีกว่า พอคิดอย่างนั้นก็เลยอยากขายอาหารทะเลตากแห้งออนไลน์ เพราะถ้าผมขายดีนอกจากจะหาเงินให้ตัวเองได้แล้ว ผมยังได้ช่วยชาวบ้านด้วย ถ้าผมรวย พี่ๆ น้องๆ ต้องรวยด้วย
ผมเริ่มจาก LIVE ในเฟซบุ๊ก เมื่อเดือนเมษายนปีที่แล้ว โดยไปขอหมึกชาวบ้านมาลองขายดู แต่แรกๆ ก็ไม่มีใครดู ขายไม่ได้ พอรอบสองเลยคิดได้ว่ามันต้องมี “เรื่องเล่า” ผมก็เลยเล่าเรื่องราวก่อนว่าหมึกที่ได้ จับมายังไง มีที่มายังไง พอคนได้ฟัง เขาก็เริ่มสนใจ เริ่มมีคนซื้อ
วันแรกผมขายได้กำไร 2,000 บาท แต่ตอนนั้นเราลืมคิดเรื่องค่าส่งเพราะเราไม่เคยขายมาก่อน ไม่รู้ว่าจะขายยังไง ไม่รู้ราคาตลาด เลยโดนค่าส่งไป 1,800 กว่าบาท มันไม่คุ้ม ผมเลยหาข้อมูลว่าราคาตลาดเขาขายยังไง ตอนนั้นทางครอบครัวก็ยังไม่เชื่อใจนะครับว่ามันจะดีจริงเหรอ กลัวจะไม่มั่นคง เพราะยังไม่เห็นตัวเงิน อีกอย่างต้นทุนสูง ถ้าเราสั่งของเยอะทั้งทุนทั้งกำไร เราก็ไปหมด เสี่ยงพอสมควรเลย หลังๆ มาผมเลยทำบันทึกรายรับ-รายจ่าย เราถึงเริ่มเห็นว่ากำไรเราน้อยจริงๆ
ช่วงแรกๆ ผมยังไปทำงานที่กรุงเทพฯ อยู่ พอกลับมาบ้าน ชาวบ้านก็เอาของมาฝากขายเต็มเลย ผมก็ LIVE ขาย โดยใส่ชุดเชฟ เพราะคิดว่าคนน่าจะเชื่อถือ วันนั้นก็มีคนเข้ามาดูเยอะกว่าเดิม ของก็ขายหมด ได้เป็นหมื่นเลย ตรงนี้จึงทำให้ผมคิดว่าจะลาออกจากงานดีไหม แต่เราก็กลัวว่าจะขายได้ไม่นาน
ระหว่างที่อยู่ที่บ้าน ผมใช้เวลานั้นลองขายของดู แต่ของบางอย่างลูกค้าก็ไม่รู้จัก เราก็เลยเอามาใส่ถุง ทำเป็นชุดๆ มีปลาเค็ม ปลาอินทรี ขายถุงละ 350 บาท ทำโปรโมชัน ลูกค้าก็ซื้อกันใหญ่
หลังจากนั้นก็เริ่มขายได้มากขึ้น พอขายดี ผมเลยคิดว่าเราจะเอาเรื่องอะไรมาเล่าดี จะพูดยังไง ถ่ายที่ไหนดี และพอเริ่มขายดีขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยรับสมัครคนงาน ญาติๆ เขาก็มาช่วยนะครับ แต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าขายปลาเค็มออนไลน์จะไปได้ไกล
พอขึ้นเดือนตุลาคมปี พ.ศ. 2561 ผมขายได้วันละแสน เพราะคนเข้ามาดูเยอะขึ้น แชร์กันเยอะขึ้น จนเดือนนั้นผมขายได้ยอดเป็นล้าน เดือนต่อมาได้เป็นสิบล้าน แต่ค่าส่งผมจ่ายเยอะมาก จนมีบริษัทหนึ่งติดต่อมาว่าผมจะส่งของได้ถูกลงถ้าส่งกับเขา หลังจากนั้นจากค่าส่งล้านกว่าบาทก็เหลือ 5-6 แสนบาท
จนเดือนธันวาคมปีที่แล้ว เกิด #แม่ฉันต้องได้กินปลาอินทรี ขึ้นมา เพราะว่าเขาซื้อไปเป็นของฝากกลับบ้าน ทำให้ผมขายดีมากจนยอดขายแตะที่ 15 ล้านบาท แต่กำไรก็ได้ไม่มากนะครับ อย่างถ้าขายได้ 1 ล้าน กำไรที่ผมได้จะประมาณ 20% เพราะต้นทุนสูง
หลังจากนั้นผมก็เริ่มขยายกิจการและจดทะเบียนตั้งเป็นบริษัทอาหารทะเลตากแห้งขึ้นมา จาก LIVE วันละหลายครั้ง ตอนนี้เหลือวันละ 1 ครั้ง
นอกจากนั้นเร็วๆ นี้ก็วางแผนจะเปิดหน้าร้านเป็นร้านขายของฝากให้คนผ่านไปผ่านมาแวะซื้อได้เลย ส่วนน้องๆ ที่อยู่กับผมมานาน ผมก็จะแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้ แล้วก็มีคุยๆ ว่าจะเปิดเพจให้เป็นตัวแทนจำหน่ายก็มี
เปิดเคล็ดลับ LIVE ขายของได้เป็นล้าน!
ผมว่าขายของออนไลน์ต้องมีเอกลักษณ์นะครับ สมัยนี้การทำตลาดออนไลน์ได้เปรียบ เพราะตอนนี้โลกออนไลน์กำลังมา ยิ่งถ้ามีคนรู้จักเยอะ มีคอนเทนต์ดีๆ เราขายของด้วยความจริงใจ หมั่นเรียนรู้และศึกษา สร้างความน่าเชื่อถือ ก็จะได้รับผลตอบแทนที่ดี
ส่วนใหญ่ผมจะศึกษาวิธีการพูดจากใน YouTube ว่าเขาพูดกันยังไง บางอย่างผมก็เลียนแบบคนอื่นเขามาเหมือนกัน แต่ก็เอามาปรับให้เข้ากับตัวเองด้วยอีกทั้งผมจะพยายามฝึกพูด เรียนรู้จากรายการทีวี หรือบางทีผมจะอาศัยฝึกพูดกับน้องๆ ประมาณว่าให้เส้นเสียงมีขึ้นมีลง เพื่อสร้างสีสัน ให้คนเข้ามาดู มามีปฏิสัมพันธ์กับเรา ผมเลยคิดเทคนิคการขายด้วยการมีลูกคู่ขึ้นมา ตอนแรกเด็กๆ ก็ทำไม่เป็นหรอก แต่พอฝึกๆ ไป ก็สนุกดี มันดี คนเข้ามาดูได้ตลอดเป็นชั่วโมงๆ คนชอบเขาก็ขำ เขาก็ซื้อ เพราะความมันในการขายของเรา
ก่อนหน้านี้ผมได้เรียนรู้จากพฤติกรรมของคนเล่นเฟซบุ๊กว่าเขาชอบอะไรที่มันบ้านๆ เป็นธรรมชาติ อย่างคนที่เขาขายของออนไลน์ ถ้าถือกล้อง LIVE โดยไม่ใช้ขาตั้งกล้องจะเข้าถึงคนได้ง่าย แต่ถ้า LIVE ผ่านคอมพิวเตอร์ดีๆ ก็จะดูดีเหมือนรายการทีวี แต่คนจะไม่ชอบดูเท่าไหร่
ส่วนตัวผมเคยลองแล้ว ถ้าเราทำให้เป็นธรรมชาติ คนจะสนใจ เหมือนเขาเข้าถึงเรา ผมก็เลย LIVE สดในมือถือตลอด ภาพชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง เขาก็ดู แต่ก็ขึ้นอยู่ธุรกิจนะครับ เพราะบางธุรกิจใช้เทคนิคบ้านๆ อาจจะไม่ได้ผล แต่ผมขายปลาเค็ม มีกลิ่นอายความเป็นพื้นบ้าน เราก็ต้องทำให้เขารู้สึกแบบนั้น เราขายอะไรก็ต้องดูให้เหมาะสมกัน
นอกจากสไตล์การขายแล้ว การที่เราขายของกินต้องเน้นความสะอาด ปลอดภัย ถูกหลักอนามัย เพราะก่อนหน้านี้ผมเคยขายปลาอินทรีแดดเดียว แต่พอส่งไปให้ลูกค้าแล้วเกิดบูด ผมต้องชดใช้ทุกอย่าง ผมล้มเลยนะครับ แต่พอผมลุกขึ้นมาตั้งตัวใหม่ได้ ผมจึงทำหน้าที่เลือกวัตถุดิบแทนทุกคน ผมจะไปดูขั้นตอนการทำทั้งหมดว่าชาวบ้านเขาทำยังไง อันไหนที่ไม่โอเค ผมจะไม่เอามาขาย อันไหนไม่อร่อย ผมจะไม่เอามานำเสนอกับลูกค้า ผมต้องกินก่อน ถ้ามั่นใจว่าอร่อยผมถึงจะเอามาขาย เราจะไม่เอาของไม่มีคุณภาพมาขายให้ลูกค้าเด็ดขาด ต้อง 100% เท่านั้น
อีกทั้งผมจะเตรียมคำตอบมาให้ลูกค้าก่อนที่จะขาย เพราะถ้ามีลูกค้าถามแบบนี้ ผมจะได้รู้ว่าจะตอบยังไงดี เช่น มีลูกค้ามาถามว่าปลาเค็มทำไมเค็มจัง? ถ้าเราตอบว่าก็เป็นปลาเค็ม มันก็จะดูไม่มืออาชีพ ผมเลยจะตอบว่ารสเค็มจะเค็มมากเค็มน้อยขึ้นอยู่กับแต่ละคน และเราจะบอกวิธีการแก้ความเค็มให้เขาไป พอเขาทำได้ เขาก็ดีใจ ประทับใจ เท่าที่ผมทราบมาส่วนใหญ่ลูกค้าจะชอบที่วิธีการขาย การพูด น้ำเสียง เรื่องราวที่เราเล่า ความฮา ความตลกในการขาย ซึ่งเราก็ต้องใส่ใจ ทำให้เขาประทับใจ ลูกค้าเขาก็จะซื้อเอง
หัวใจสำคัญ การทำธุรกิจ สไตล์ “บัง”
ผมมักจะมีคติประจำใจในการทำธุรกิจมาตั้งแต่ขายสมุนไพรแล้วนะครับว่า อยากเป็นอะไรให้ฝึก อยากรู้สิ่งใดให้ไต่ถาม อยากเป็นอะไรให้พยายาม ความสำเร็จของคนเราไม่ได้มีวิธีเดียว
กว่าผมจะมีวันนี้ ผมเคยพลาดมาก่อน เคยลองมาทุกอย่างถึงจะสำเร็จ เคยเจอคนหัวเราะใส่มากมายที่เราขายปลาเค็มออนไลน์ ผมต้องอดทน ขยันและตั้งใจอย่างมาก เพราะสิ่งที่ทำตอนนั้นยังใหม่ ไม่มีต้นแบบให้ศึกษา มีอุปสรรคเข้ามาให้แก้เยอะแยะ ซึ่งผมก็ไม่เคยคิดนะว่าเราจะมาถึงจุดที่มีแฟนคลับ มีคนติดตาม มาขอถ่ายรูป มีเงินหลายล้าน มีบ้านมีรถได้ ทุกวันนี้ผมก็ให้รางวัลชีวิตกับตัวเอง ซื้อของที่เมื่อก่อนเราเคยอยากได้แต่ไม่มีปัญญาซื้อ แต่ตอนนี้เราทำได้แล้วก็ให้รางวัลกับความเหนื่อยของตัวเอง พอเราใช้เงินหมดเราจะได้มีแรงขายของต่อ
ส่วนใหญ่ผมจะแนะนำคนที่มาถามผมเรื่องการทำธุรกิจเสมอว่า ถ้าอยากทำธุรกิจต้องเริ่มจากสิ่งที่ชอบ ไม่ใช่ทำเพราะอยากทำตามใคร ถ้าทำแบบนี้จะทำได้ดีกว่า อย่างผมเป็นคนชอบกินปลาเค็ม ผมเลยอยากให้คนที่อยู่ไกลทะเลได้ลิ้มรสของที่ผมชอบและเคยกินแล้วอร่อย
แต่ถ้าถามว่าจะทำยังไงให้ประสบความสำเร็จในการเป็นเจ้าของธุรกิจ? ผมว่าบางคนทำงานเพื่อหวังเงินและหวังรวย แต่มันก็ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตนะครับ เพราะเป็นคนรวยอยู่ไม่สบายก็มี หรือเป็นคนจนแต่มีบ้านมีสวนปลูกผักกินอยู่สุขสบายก็มี หรือบางคนเป็นมนุษย์เงินเดือนอาจจะดีกว่าเป็นเจ้าของธุรกิจก็ได้
ชมคลิปการขายของ "บังอนุรักษ์" ได้ที่นี่
ภาพ : เพจ อาหารทะเลตากแห้ง จ.สตูล
แต่นี่คือความจริงของ “อนุรักษ์ สรรฤทัย” หรือที่ใครต่อใครเรียกขานสั้นๆ ว่า “บัง” เจ้าของร้าน “อาหารทะเลตากแห้ง จังหวัดสตูล”
เป็นอีกหนึ่งปรากฏการณ์ทางโซเชียลมีเดีย ด้วยการ LIVE ขายอาหารทะเลตากแห้งบ้านๆ ที่ทั้งมันทั้งฮาและมีเอกลักษณ์จนสามารถตรึงความสนใจของคนดูได้อยู่หมัด LIVE สดแต่ละครั้งของเขามีคนดูเป็นแสน และมียอดสั่งซื้อสินค้านับร้อยนับพันออเดอร์ เรียกได้ว่า ลูกค้าติดตรึม!
เราจะขออาสาพาไปค้นสูตรลับความสำเร็จ พร้อมเปิดใจพ่อค้าอาหารทะเลตากแห้ง แห่งจังหวัดสตูล คนนี้
ก่อนหน้านี้ผมเคยเป็นนักจัดรายการวิทยุขายสมุนไพรอยู่ที่มูลนิธิเพื่อคุณธรรมมีนบุรี กรุงเทพฯ เพื่อไปช่วยเหลือเลี้ยงดูเด็กกำพร้า แล้วเขาก็ให้ไปออกรายการทีวีเพราะเห็นเราพูดได้ ทำอยู่แบบนั้นได้ประมาณ 2 ปี รายได้ไม่มาก ไม่พอดูแลครอบครัว ผมเลยมองหาอะไรขายในโลกออนไลน์ ก็ขายทุกอย่างที่เขาเปิดขาย เป็นตัวแทนจำหน่ายก็เคยเป็น แต่ก็ไม่มีใครซื้อ เขาไม่เชื่อถือ ขนาดมีเก็บเงินปลายทางเขาก็ยังไม่ซื้อ เลยล้มเลิกไป
มีช่วงหนึ่งพอกลับมาเที่ยวบ้าน ผมเห็นชาวบ้านเดินขายปลากะตัก ปลาแห้งริมหาด ผมจึงเดินไปถามแม่ค้าว่าเขาขายได้วันละเท่าไหร่ เขาก็บอกมาว่า “ได้กำไรวันละ 150 บาท แต่ต้องเดินเป็น 10 กิโลเมตร” มันเลยทำให้ผมนึกถึงคำพูดผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ผมรู้จักได้ เขาเคยพูดว่า “เราขายสมุนไพรนะ ไม่ได้ขายปลาทูเค็มที่จะขายได้ทุกวัน”
ผมเลยคิดได้ว่า เราน่าจะขายของที่กินได้ทุกวันจะดีกว่า พอคิดอย่างนั้นก็เลยอยากขายอาหารทะเลตากแห้งออนไลน์ เพราะถ้าผมขายดีนอกจากจะหาเงินให้ตัวเองได้แล้ว ผมยังได้ช่วยชาวบ้านด้วย ถ้าผมรวย พี่ๆ น้องๆ ต้องรวยด้วย
ผมเริ่มจาก LIVE ในเฟซบุ๊ก เมื่อเดือนเมษายนปีที่แล้ว โดยไปขอหมึกชาวบ้านมาลองขายดู แต่แรกๆ ก็ไม่มีใครดู ขายไม่ได้ พอรอบสองเลยคิดได้ว่ามันต้องมี “เรื่องเล่า” ผมก็เลยเล่าเรื่องราวก่อนว่าหมึกที่ได้ จับมายังไง มีที่มายังไง พอคนได้ฟัง เขาก็เริ่มสนใจ เริ่มมีคนซื้อ
วันแรกผมขายได้กำไร 2,000 บาท แต่ตอนนั้นเราลืมคิดเรื่องค่าส่งเพราะเราไม่เคยขายมาก่อน ไม่รู้ว่าจะขายยังไง ไม่รู้ราคาตลาด เลยโดนค่าส่งไป 1,800 กว่าบาท มันไม่คุ้ม ผมเลยหาข้อมูลว่าราคาตลาดเขาขายยังไง ตอนนั้นทางครอบครัวก็ยังไม่เชื่อใจนะครับว่ามันจะดีจริงเหรอ กลัวจะไม่มั่นคง เพราะยังไม่เห็นตัวเงิน อีกอย่างต้นทุนสูง ถ้าเราสั่งของเยอะทั้งทุนทั้งกำไร เราก็ไปหมด เสี่ยงพอสมควรเลย หลังๆ มาผมเลยทำบันทึกรายรับ-รายจ่าย เราถึงเริ่มเห็นว่ากำไรเราน้อยจริงๆ
ช่วงแรกๆ ผมยังไปทำงานที่กรุงเทพฯ อยู่ พอกลับมาบ้าน ชาวบ้านก็เอาของมาฝากขายเต็มเลย ผมก็ LIVE ขาย โดยใส่ชุดเชฟ เพราะคิดว่าคนน่าจะเชื่อถือ วันนั้นก็มีคนเข้ามาดูเยอะกว่าเดิม ของก็ขายหมด ได้เป็นหมื่นเลย ตรงนี้จึงทำให้ผมคิดว่าจะลาออกจากงานดีไหม แต่เราก็กลัวว่าจะขายได้ไม่นาน
ระหว่างที่อยู่ที่บ้าน ผมใช้เวลานั้นลองขายของดู แต่ของบางอย่างลูกค้าก็ไม่รู้จัก เราก็เลยเอามาใส่ถุง ทำเป็นชุดๆ มีปลาเค็ม ปลาอินทรี ขายถุงละ 350 บาท ทำโปรโมชัน ลูกค้าก็ซื้อกันใหญ่
หลังจากนั้นก็เริ่มขายได้มากขึ้น พอขายดี ผมเลยคิดว่าเราจะเอาเรื่องอะไรมาเล่าดี จะพูดยังไง ถ่ายที่ไหนดี และพอเริ่มขายดีขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยรับสมัครคนงาน ญาติๆ เขาก็มาช่วยนะครับ แต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าขายปลาเค็มออนไลน์จะไปได้ไกล
พอขึ้นเดือนตุลาคมปี พ.ศ. 2561 ผมขายได้วันละแสน เพราะคนเข้ามาดูเยอะขึ้น แชร์กันเยอะขึ้น จนเดือนนั้นผมขายได้ยอดเป็นล้าน เดือนต่อมาได้เป็นสิบล้าน แต่ค่าส่งผมจ่ายเยอะมาก จนมีบริษัทหนึ่งติดต่อมาว่าผมจะส่งของได้ถูกลงถ้าส่งกับเขา หลังจากนั้นจากค่าส่งล้านกว่าบาทก็เหลือ 5-6 แสนบาท
จนเดือนธันวาคมปีที่แล้ว เกิด #แม่ฉันต้องได้กินปลาอินทรี ขึ้นมา เพราะว่าเขาซื้อไปเป็นของฝากกลับบ้าน ทำให้ผมขายดีมากจนยอดขายแตะที่ 15 ล้านบาท แต่กำไรก็ได้ไม่มากนะครับ อย่างถ้าขายได้ 1 ล้าน กำไรที่ผมได้จะประมาณ 20% เพราะต้นทุนสูง
หลังจากนั้นผมก็เริ่มขยายกิจการและจดทะเบียนตั้งเป็นบริษัทอาหารทะเลตากแห้งขึ้นมา จาก LIVE วันละหลายครั้ง ตอนนี้เหลือวันละ 1 ครั้ง
นอกจากนั้นเร็วๆ นี้ก็วางแผนจะเปิดหน้าร้านเป็นร้านขายของฝากให้คนผ่านไปผ่านมาแวะซื้อได้เลย ส่วนน้องๆ ที่อยู่กับผมมานาน ผมก็จะแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้ แล้วก็มีคุยๆ ว่าจะเปิดเพจให้เป็นตัวแทนจำหน่ายก็มี
เปิดเคล็ดลับ LIVE ขายของได้เป็นล้าน!
ผมว่าขายของออนไลน์ต้องมีเอกลักษณ์นะครับ สมัยนี้การทำตลาดออนไลน์ได้เปรียบ เพราะตอนนี้โลกออนไลน์กำลังมา ยิ่งถ้ามีคนรู้จักเยอะ มีคอนเทนต์ดีๆ เราขายของด้วยความจริงใจ หมั่นเรียนรู้และศึกษา สร้างความน่าเชื่อถือ ก็จะได้รับผลตอบแทนที่ดี
ส่วนใหญ่ผมจะศึกษาวิธีการพูดจากใน YouTube ว่าเขาพูดกันยังไง บางอย่างผมก็เลียนแบบคนอื่นเขามาเหมือนกัน แต่ก็เอามาปรับให้เข้ากับตัวเองด้วยอีกทั้งผมจะพยายามฝึกพูด เรียนรู้จากรายการทีวี หรือบางทีผมจะอาศัยฝึกพูดกับน้องๆ ประมาณว่าให้เส้นเสียงมีขึ้นมีลง เพื่อสร้างสีสัน ให้คนเข้ามาดู มามีปฏิสัมพันธ์กับเรา ผมเลยคิดเทคนิคการขายด้วยการมีลูกคู่ขึ้นมา ตอนแรกเด็กๆ ก็ทำไม่เป็นหรอก แต่พอฝึกๆ ไป ก็สนุกดี มันดี คนเข้ามาดูได้ตลอดเป็นชั่วโมงๆ คนชอบเขาก็ขำ เขาก็ซื้อ เพราะความมันในการขายของเรา
ก่อนหน้านี้ผมได้เรียนรู้จากพฤติกรรมของคนเล่นเฟซบุ๊กว่าเขาชอบอะไรที่มันบ้านๆ เป็นธรรมชาติ อย่างคนที่เขาขายของออนไลน์ ถ้าถือกล้อง LIVE โดยไม่ใช้ขาตั้งกล้องจะเข้าถึงคนได้ง่าย แต่ถ้า LIVE ผ่านคอมพิวเตอร์ดีๆ ก็จะดูดีเหมือนรายการทีวี แต่คนจะไม่ชอบดูเท่าไหร่
ส่วนตัวผมเคยลองแล้ว ถ้าเราทำให้เป็นธรรมชาติ คนจะสนใจ เหมือนเขาเข้าถึงเรา ผมก็เลย LIVE สดในมือถือตลอด ภาพชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง เขาก็ดู แต่ก็ขึ้นอยู่ธุรกิจนะครับ เพราะบางธุรกิจใช้เทคนิคบ้านๆ อาจจะไม่ได้ผล แต่ผมขายปลาเค็ม มีกลิ่นอายความเป็นพื้นบ้าน เราก็ต้องทำให้เขารู้สึกแบบนั้น เราขายอะไรก็ต้องดูให้เหมาะสมกัน
นอกจากสไตล์การขายแล้ว การที่เราขายของกินต้องเน้นความสะอาด ปลอดภัย ถูกหลักอนามัย เพราะก่อนหน้านี้ผมเคยขายปลาอินทรีแดดเดียว แต่พอส่งไปให้ลูกค้าแล้วเกิดบูด ผมต้องชดใช้ทุกอย่าง ผมล้มเลยนะครับ แต่พอผมลุกขึ้นมาตั้งตัวใหม่ได้ ผมจึงทำหน้าที่เลือกวัตถุดิบแทนทุกคน ผมจะไปดูขั้นตอนการทำทั้งหมดว่าชาวบ้านเขาทำยังไง อันไหนที่ไม่โอเค ผมจะไม่เอามาขาย อันไหนไม่อร่อย ผมจะไม่เอามานำเสนอกับลูกค้า ผมต้องกินก่อน ถ้ามั่นใจว่าอร่อยผมถึงจะเอามาขาย เราจะไม่เอาของไม่มีคุณภาพมาขายให้ลูกค้าเด็ดขาด ต้อง 100% เท่านั้น
อีกทั้งผมจะเตรียมคำตอบมาให้ลูกค้าก่อนที่จะขาย เพราะถ้ามีลูกค้าถามแบบนี้ ผมจะได้รู้ว่าจะตอบยังไงดี เช่น มีลูกค้ามาถามว่าปลาเค็มทำไมเค็มจัง? ถ้าเราตอบว่าก็เป็นปลาเค็ม มันก็จะดูไม่มืออาชีพ ผมเลยจะตอบว่ารสเค็มจะเค็มมากเค็มน้อยขึ้นอยู่กับแต่ละคน และเราจะบอกวิธีการแก้ความเค็มให้เขาไป พอเขาทำได้ เขาก็ดีใจ ประทับใจ เท่าที่ผมทราบมาส่วนใหญ่ลูกค้าจะชอบที่วิธีการขาย การพูด น้ำเสียง เรื่องราวที่เราเล่า ความฮา ความตลกในการขาย ซึ่งเราก็ต้องใส่ใจ ทำให้เขาประทับใจ ลูกค้าเขาก็จะซื้อเอง
หัวใจสำคัญ การทำธุรกิจ สไตล์ “บัง”
ผมมักจะมีคติประจำใจในการทำธุรกิจมาตั้งแต่ขายสมุนไพรแล้วนะครับว่า อยากเป็นอะไรให้ฝึก อยากรู้สิ่งใดให้ไต่ถาม อยากเป็นอะไรให้พยายาม ความสำเร็จของคนเราไม่ได้มีวิธีเดียว
กว่าผมจะมีวันนี้ ผมเคยพลาดมาก่อน เคยลองมาทุกอย่างถึงจะสำเร็จ เคยเจอคนหัวเราะใส่มากมายที่เราขายปลาเค็มออนไลน์ ผมต้องอดทน ขยันและตั้งใจอย่างมาก เพราะสิ่งที่ทำตอนนั้นยังใหม่ ไม่มีต้นแบบให้ศึกษา มีอุปสรรคเข้ามาให้แก้เยอะแยะ ซึ่งผมก็ไม่เคยคิดนะว่าเราจะมาถึงจุดที่มีแฟนคลับ มีคนติดตาม มาขอถ่ายรูป มีเงินหลายล้าน มีบ้านมีรถได้ ทุกวันนี้ผมก็ให้รางวัลชีวิตกับตัวเอง ซื้อของที่เมื่อก่อนเราเคยอยากได้แต่ไม่มีปัญญาซื้อ แต่ตอนนี้เราทำได้แล้วก็ให้รางวัลกับความเหนื่อยของตัวเอง พอเราใช้เงินหมดเราจะได้มีแรงขายของต่อ
ส่วนใหญ่ผมจะแนะนำคนที่มาถามผมเรื่องการทำธุรกิจเสมอว่า ถ้าอยากทำธุรกิจต้องเริ่มจากสิ่งที่ชอบ ไม่ใช่ทำเพราะอยากทำตามใคร ถ้าทำแบบนี้จะทำได้ดีกว่า อย่างผมเป็นคนชอบกินปลาเค็ม ผมเลยอยากให้คนที่อยู่ไกลทะเลได้ลิ้มรสของที่ผมชอบและเคยกินแล้วอร่อย
แต่ถ้าถามว่าจะทำยังไงให้ประสบความสำเร็จในการเป็นเจ้าของธุรกิจ? ผมว่าบางคนทำงานเพื่อหวังเงินและหวังรวย แต่มันก็ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตนะครับ เพราะเป็นคนรวยอยู่ไม่สบายก็มี หรือเป็นคนจนแต่มีบ้านมีสวนปลูกผักกินอยู่สุขสบายก็มี หรือบางคนเป็นมนุษย์เงินเดือนอาจจะดีกว่าเป็นเจ้าของธุรกิจก็ได้
ชมคลิปการขายของ "บังอนุรักษ์" ได้ที่นี่
ภาพ : เพจ อาหารทะเลตากแห้ง จ.สตูล
