เรียนใกล้ดีว่าไกลบ้าน! ตามติดชีวิต "เด็กดอย" ในมุมที่ใครหลายคนอาจไม่รู้

ความคิดแรกของใครๆ ในการสร้างศูนย์การเรียนรู้ตำรวจตระเวนชายแดนนั้น ก็เพื่ออยากให้เด็กๆ ที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกลความเจริญได้เข้าถึงการศึกษาได้ง่ายขึ้น ไม่ต้องเดินทางผ่านเส้นทางยากลำบากมาเรียนไกลบ้าน ซึ่งบางคนก็ต้องเดินทางลัดเลาะผ่านป่าเขาและถนนขรุขยะคดเคี้ยวอันตราย หรือบางคนก็ต้องมาพักที่โรงเรียน นานๆ ครั้งจะได้กลับบ้านมาอยู่กับพ่อแม่

แต่ใครจะรู้อีกว่า เหล่านักเรียนในพื้นที่ห่างไกลยังได้อะไรอีกหลายๆ อีกอย่าง นอกจากการได้เล่าเรียนหนังสือใกล้บ้าน

“หนูได้ช่วยแม่ทำกับข้าวในตอนเช้าก่อนมาโรงเรียน และได้ซ้อมเต้นกับเพื่อนๆ ด้วยค่ะ”

คำกล่าวของ “ด.ญ.จินดาพร แซ่ย่าง” อายุ 10 ขวบ นักเรียนชั้น ป.3 ศูนย์การเรียนรู้ตำรวจตระเวนชายแดนบ้านห้วยปุ้ม อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา ที่ได้เล่าให้ฟังว่า “เมื่อก่อนต้องไปเรียนที่โรงเรียนในตัวอำเภอ ซึ่งต้องอยู่กินประจำที่โรงเรียน แต่หลังจากที่มีการสร้างศูนย์การเรียนการเรียนรู้ฯ จึงได้กลับมาอยู่บ้านกับพ่อและแม่ โดยทุกๆ เช้า ก็จะมีหน้าที่ช่วยแม่ทำกับข้าว เพื่อเป็นห่อเป็นอาหารมื้อกลางวันสำหรับให้พ่อและแม่ ที่ออกไปทำไร่ทำสวน ส่วนตนเองก็กินอาหารกลางวันที่โรงเรียน รู้สึกดีใจที่ไม่ต้องไปอยู่ไกลบ้าน ได้เจอพ่อแม่ทุกวันไม่ต้องมานั่งคิดถึงเหมือนเมื่อก่อน”

“นอกจากนั้นก็ยังมีเวลาได้ร่วมทำกิจกรรมกับเพื่อนๆ อย่างเช่น การซ้อมเต้นเพื่อแสดงในช่วงที่โรงเรียนจัดกิจกรรม หรือเต้นให้ผู้ใหญ่ใจดีที่เข้ามาเยี่ยมเยือน เพื่อเป็นการขอบคุณที่ได้เข้ามาช่วยเหลือ อีกทั้งกว่าจะได้เป็นนักเต้นของโรงเรียนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะต้องไปเต้นให้คุณครูผู้รับผิดชอบการแสดงดู ถึงจะได้ถูกคัดเลือกให้เป็นนักเต้น อีกทั้งยังต้องคิดท่าเต้นและซ้อมเต้นกับเพื่อนๆ ให้เต้นตรงจังหวะพร้อมเพรียงกันอีกด้วย ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ชอบเพราะได้เต้นกับเพื่อนๆ” น้องจินดาพรเล่าให้ฟัง

นับเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวดีๆ ของการเรียนใกล้บ้าน เพราะ “ครอบครัว พ่อแม่ และเพื่อนที่ดี” ถือเป็นปัจจัยสำคัญของการเติบโตขึ้นมาเป็นคนดีมีความคิดดีของสังคมในอนาคต ที่เกิดขึ้นภายในศูนการเรียนรู้ตำรวจตระเวนชายแดนบ้านห้วยปุ้ม ที่สร้างโดยตำรวจตระเวนชายแดน ร่วมมือกับ บริษัท ปูนซีเมนต์นครหลวง จำกัด (ปูนอินทรี)

ประสบการณ์ความรู้ ที่หาไม่ได้ในตำราเรียน

ศูนย์การเรียนรู้ตำรวจตระเวนชายแดนบ้านห้วยน้ำกืน อำเภอแม่สลวย จังหวัดเชียงราย ก็เป็นอีกหนึ่งโรงเรียนใกล้บ้านในถิ่นทุรกันดาลที่ประสบความสำเร็จในการต่อยอดทางการศึกษา ด้วยเช่นกัน


“หลังจากที่มีการสร้างอาคารเรียนถาวร และได้ขยายระดับการศึกษามาถึง ป.6 แล้ว ทางศูนย์ฯ ก็ได้มีการนำโครงการในพระราชดำริ ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี มาต่อยอดทางการศึกษา เช่น โครงการเกษตรเพื่ออาหารกลางวัน ที่ได้สอนให้เด็กนักเรียนได้เรียนรู้การทำเกษตรชีวภาพ ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ไม่ใช้สารเคมีในการทำการเพาะปลูก เพื่อนำผลผลิตที่ได้มาเป็นอาหารกลางวันของโรงเรียน”

คำกล่าวของ “ดต.สมชาย ศรีคำตุ้ย” หรือ “ครูสมชาย” คุณครูตำรวจตระเวนชายแดน ผู้รับผิดชอบโครงการเกษตรเพื่ออาหารกลาง ของศูนย์การเรียนรู้ตำรวจตระเวนชายแดนบ้านห้วยน้ำกืน อีกหนึ่งโรงเรียนใกล้บ้าน ที่จัดสร้างขึ้นโดยตำรวจตระเวนชายแดน ร่วมกับ บริษัท ปูนซีเมนต์นครหลวง จำกัด (ปูนอินทรี)

“นอกจากนักเรียนจะได้เรียนหนังสือใกล้บ้านแล้ว นักเรียนทุกๆ คนในโรงเรียนก็จะได้รับหน้าที่ดูแลโครงการต่างๆ ของทางโรงเรียนช่วยคุณครู เช่น โครงการเกษตรเพื่ออาหารกลางวัน ก็จะมีนักเรียนมาคอยช่วยดูแลในเรื่องการปลูกผัก รดน้ำผัก เลี้ยงไก่ไข่ เลี้ยงปลา เพื่อนำมาประกอบเป็นอาหารกลางวันในโรงเรียน ซึ่งนักเรียนจะได้ลงมือปฏิบัติจริง เป็นประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้ในตำราเรียน และยังนำความรู้ที่ได้ไปต่อยอดใช้ในชีวิตจริงได้อีกด้วย” คุณครูสมชายเล่าถึงเรื่องราวดีๆ ภายในโรงเรียนให้ได้ฟัง

เรียนสนุก กิจกรรมสนุก

ไม่ใช่คุณครูสมชายเพียงคนเดียว ที่ชอบกิจกรรมเสริมของโรงเรียน “ด.ญ.กัญญารัตน์ เชอกอง” อายุ 11 ปี นักเรียน ชั้นป.6 ศูนย์การเรียนรู้ตำรวจตระเวนชายแดนบ้านห้วยน้ำกืน ได้เล่าให้ฟังว่า “ชอบกิจกรรมของโครงการเกษตรเพื่ออาหารกลางวัน เพราะในบางวันจะมีเจ้าหน้าที่จากหน่วยงานภายนอก มาพากิจกรรมต่างๆ ที่นอกเหนือจากการเรียนปกติ ทำให้การเรียนไม่จำเจและสนุกสนานมากยิ่งขึ้น”

“เช่นในวันนี้ มีเจ้าหน้าที่จากกรมประมงมาจัดกิจกรรม “แปรรูปอาหาร” ซึ่งได้มีการจัดกลุ่มทำอาหารแปรรูปหลากหลายเมนู โดยตนได้อยู่กลุ่มทำ “นักเก็ตไก่” ซึ่งพี่ๆ เจ้าหน้าที่สอนวิธีการเตรียมเครื่องปรุงอาหารและวิธีการทำ ซึ่งสนุกมากๆ เพราะไม่เคยทำมาก่อน นอกจากเมนูนี้ ก็ยังมีเมนูอื่นๆ เช่น แหนมปลา , ปลาทอด เป็นต้น และเมนูทั้งหมดที่ทำจะนำมาเป็นอาหารกลางวันให้กับน้องๆ ในโรงเรียนอีกด้วย และถือได้ว่าเป็นเมนูพิเศษ ที่นานๆ ครั้ง จะได้กินกัน เป็นความภูมิใจเล็กๆ ที่ได้ทำเพื่อน้องๆ และในวันข้างหน้าก็สามารถทำกินเองได้อีกด้วย” น้องกัญญารัตน์เล่าให้ฟัง

ทั้งหมดนี้คือการต่อยอดทางการศึกษา ของศูนย์การเรียนรู้ตำรวจตระเวนชายแดน ที่ไม่ใช่แค่ความรู้ในตำราเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังมีความรู้ที่ได้รับจากการลงมือปฎิบัติงานจริง ซึ่งนักเรียนสามารถนำไปใช้พัฒนาตนเองในอนาคตข้างหน้า เป็นความสุขที่ได้รับทั้งคนสอน และผู้ที่ได้เรียนรู้