ไม่ใช่โจรกระจอกนะจ๊ะ! สุลต่านปัตตานีเคยบุกยึดราชบัลลังก์กรุงศรีอยุธยามาแล้ว! ยุคนี้ก็ตายไป ๖,๖๘๗!

สถานการณ์ความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่เคยถูกปรามาสว่าเป็น “โจรกระจอก” แต่เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว กอ.รมอ.ได้แถลงสรุปนับตั้งแต่เหตุการณ์ปล้นปืนเมื่อวันที่ ๔ มกราคม ๒๕๔๗ ตลอด ๑๔ ปีที่ผ่านมา เหตุการณ์ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ เกิดขึ้นทั้งหมด ๑๙,๕๗๙ ครั้ง มีผู้เสียชีวิต ๖,๖๘๗ ราย ได้รับบาดเจ็บ ๑๓,๒๒๙ ราย แม้ว่า กอ.รมน.๔ จะยืนยันว่าช่วงหลังมานี้เหตุการณ์ลดลงอย่างต่อเนื่องก็ตาม แต่ก็ไม่น่าจะเป็นโจรกระจอกแล้วนะครับ

ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ขณะที่เหตุการณ์บ้านเมืองกำลังวุ่นวายกับกองทัพพม่า เมื่อสมเด็จพระมหาจักรพรรดิได้ช้างเผือกมาถึง ๗ เชือก จนได้สมญาว่า “พระเจ้าช้างเผือก” พระเจ้าตะเบงชะเวตี้ แห่งกรุงหงสาวดี ได้ยกกองทัพมาขอช้างเผือก ๒ เชือกดื้อๆ ซึ่งไม่เคยมีใครเขาทำกัน สมเด็จพระมหาจักรพรรดิทรงปฏิเสธเพื่อรักษาพระเกียรติ จึงได้ทำสงครามกัน สมเด็จพระราเมศวร เสียท่าถูกกองทัพพม่าจับไว้ได้ สมเด็จพระมหาจักรพรรดิจึงทรงยอมเจรจา และมอบช้างเผือกให้พระเจ้ากรุงหงสาวดีไป ๔ เชือก เพื่อแลกพระเจ้าลูกยาเธอกลับคืนมา

พงศาวดารฉบับหลวงประเสริฐกล่าวว่า

“ครั้งนั้นพญาศรีสุรต่านพญาตานีมาช่วยการเศิก พญาตานีนั้นเปนขบถแลคุมชาวตานีทั้งปวงเข้าในพระราชวัง ครั้นแลเข้าในพระราชวังได้ เอาช้างเผือกมาขี่อยู่ ณ ท้องสนาม แล้วจึงลงช้างออกไป ณ ทางตะแลงแกง แลชาวพระนครเอาพวนขึงไว้ต่อรบด้วยชาวตานี ๆ นั้นตายมาก แลพญาตานีนั้นลงสำเภาหนีไปรอด”

ส่วนพงศาวดารฉบับจันทนุมาศ (เจิม) กล่าวว่า

“ขณะนั้นพระยาตานีศรีสุริยต่านยกทัพเรือยาหยับ ๒๐๐ ลำ เข้ามาช่วยราชการสงคราม ถึงทอดอยู่หน้าวัดกุฎบางกะจะ รุ่งขึ้นยกเข้ามาทอดอยู่ประตูชัย พระยาตานีศรีสุริยต่านได้ทีกลับเป็นกบฎ ก็ยกเข้าในพระราชวัง สมเด็จพระมหาจักรพรรดิราชาธิราชเจ้าไม่ทันรู้ เสด็จลงเรือพระที่นั่งศรีสักหลาดหนีไปเกาะมหาพราหมณ์ และเสนาบดีมนตรีมุขพร้อมกันเข้าในราชวัง สะพัดไล่ชาวตานีแตกฉานลงเรือรุดหน้าหนีไป ฝ่ายมุขมนตรีทั้งปวงก็ออกไปเชิญเสด็จสมเด็จพระมหาจักรพรรดิราชาธิราช พระเจ้าช้างเผือก เสด็จเข้าสู่พระราชนิเวศมหาสถาน”

อยู่ถึงปัตตานียังยกกำลังมายึดกรุงศรีอยุธยา เอาช้างเผือกไปขี่เล่นได้ ก็ไม่กระจอกเหมือนกัน แต่ชาวเมืองร่วมใจกันสู้ เอาพวนมาขึงต่อรบด้วย สุลต่านก็ต้องลงสำเภาหนีไป

พงศาวดารไทยกล่าวว่าพระยาตานีศรีสุริยต่านยกกำลังเข้ามาเพื่อช่วยราชการสงคราม แต่เห็นว่ากรุงศรีอยุธยาอยู่ในช่วงสับสนจึงฉวยโอกาส แต่ในเอกสารของมลายูบอกว่าสุลต่านปัตตานียกมาครั้งนี้ ไม่ได้คิดจะมาช่วย แต่มีเจตนาที่จะแก้แค้นโดยเฉพาะ ที่เห็นว่ากรุงศรีอยุธยาไม่ได้ให้เกียรติเช่นประเทศราชอื่นๆ เมื่อคราวที่เข้ามาเจริญสัมพันธไมตรี จึงฉวยโอกาสที่กรุงศรีอยุธยากำลังเพลี่ยงพล้ำ แต่ในที่สุดสุลต่านที่หนีไปได้ก็ไปตายที่ปากน้ำนี่เอง ไม่มีโอกาสกลับไปถึงบ้านเมือง

ประเทศชาตินั้นมีสัตรูจ้องจะทำลายอยู่ทุกขณะ เราไม่รู้ว่าใครคิดกับเราอย่างไร แต่เมื่อใดที่เราอ่อนแอ สัตรูก็จะเผยตัว ที่สำคัญ เมื่อประชาชนร่วมมือร่วมใจกันปกป้องประเทศ ก็ไม่มีสัตรูที่ไหนจะทำลายเราได้