จากหลักสิบสู่หลักแสน “เซฟปอกมะพร้าวขั้นเทพ”

มะพร้าวลูกละ 50 บาท ใครซื้ออาจจะถูกต่อว่าทางเสียรู้หรือคนขายอาจจะโดนร้องกรมคุ้มครองผู้บริโภค
หากแต่ไม่ใช่สำหรับร้าน “เซฟปอกมะพร้าวขั้นเทพ” ร้านผลไม้ชื่อดังแห่งตลาดไอยรา อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี นั้นเพราะไม่ใช่เพียงคุณภาพของผลมะพร้าวที่คุณภาพคัดสรรเน้น กรรมวิธีในการปอกมะพร้าวแต่ละลูกยังเต็มไปด้วยไอเดียเพื่อผู้บริโภคทั้งตื่นตาตื่นใจและนับเป็นประสบการณ์ที่หาดูได้ยากยิ่ง

จากเรื่องธรรมดาของผลไม้พื้นบ้านสู่การสร้างมูลค่า ซึ่งตอกย้ำคำว่าเชียวชาญเถอะจะเกิดผลที่นำไปปรับใช้ได้ในทุกรูปแบบชีวิตฝันของทุกคน Manager Online จึงไม่รอช้าที่จะไปทำความรู้จัก “พ่อฤทธิ์-ศุภกฤษฎิ์ วรชินา” และ “น้องเซฟ-ศุภพงศ์ วรชินา” ผู้ก่อเกิดมะพร้าวขั้นเทพให้เราได้ชิมชมยล…

• ก่อนหน้านั้นทำอะไรมาก่อนที่จะกลายเป็นมะพร้าวปอกขั้นเทพ
เยอะครับ…เรามันก็ล้มลุกคลุกคลานไปเรื่อยกว่าจะจับจุดได้ สมัยก่อนผมยังไม่ทำตัวนี้ก็จะทั่วไป รับเหมาก่อสร้างบ้างอะไรบ้าง สุดท้ายล่าสุดก่อนที่จะมาทำตรงนี้ก็คือไปรับจ้างวิ่งส่งของตามต่างจังหวัดทั่วไป ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวกับผลไม้ มะพงมะพร้าวเลยแม้ว่าพื้นเพเดิมเป็นชาวสวน อยู่กับมะพร้าวอยู่แล้ว แต่ว่าปอกอย่างนี้ไม่มีความรู้ เวลาจะปอกเราก็แค่ปอกหัวๆ แล้วเฉาะๆ กินน้ำแล้วก็ทิ้ง

แต่เรื่องของเรื่องมันก็มาเข้าทางสิ่งที่เราทำมันเริ่มที่จะตันในการทำมาหากิน มันจะไปไม่ได้แล้วเราจะไปทำอะไรดี พอดีบังเอิญเปิดไปเจอรายการหนึ่งเขานำเสนอเรื่องราวของการปอกมะพร้าวที่แตกต่างออกไป ทำให้มูลค่ามันสูงขึ้นเป็น 50 บาท 60 บาท 100 บาท เพราะมันเป็นการปอกอีกระดับเป็นขั้นเทพ ซึ่งชื่อมันสะดุดหูมากเลยและมันก็ทำให้รู้สึกว่ามันคืออะไรยังไง เท่านั้นก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมาทันที

• จากมะพร้าธรรมดาลูกละ 10 บาท 20 บาท ที่คนไม่มอง
เราไม่ได้มองทั้งๆ ที่เราเติบโตมามะพร้าวเอย ทุเรียนเอย เฉาะๆ อย่างนี้เป็นธรรมเนียมอยู่แล้ว คือในประเทศไทยถามว่ารู้จักมะพร้าวไหม รู้จักกันตั้งแต่เกิด แต่ว่าถ้าปอกออกมาได้อย่างนี้รู้จักไหม ยังกันอีกเยอะมาก ทีนี้หลังจากวันนั้นที่ได้ดูรุ่งขึ้นก็ปีนต้นมะพร้าวที่บ้านเลย เขาก็ถามกันว่าจะทำอะไร เราก็บอกว่าเดี๋ยวจะปอกมะพร้าวออกมาให้ดูเป็นลูกแบบที่มันไม่แตก เขาก็พูดกันเป็นเสียงเดียวเลยว่าเราท่าจะเพี้ยนเนื่องจากถึงทำไปราคามันก็ไม่มีคนซื้อหรอกลูกละ 40-50 บาท

• และเราทำยังไงต่อ
ก็เดินหน้าของเราต่อ แต่พอเอามะพร้าวลงมาเสร็จปุ๊บนั่งมองลูกมะพร้าวกับทะลายมะพร้าว มันจะทำอย่างไรให้มันเป็นอย่างนั้น ทำยังไงดีวะ (หัวเราะ) แต่พอมองไปสักพอในใจเราก็ไม่ท้อ เพราะเขายังทำได้ คนอื่นยังทำได้ เราก็ต้องทำได้ ก็ลองในมุมมองของเรา ลูกแรกผ่านไป ลูกสอง ลูกสาม จะอิ่มน้ำเอาแล้วเพราะปอกและมันแตก

• ผ่านไปกี่ลูกถึงจะได้เป็นมะพร้าวขั้นเทพ
ราวลูกที่ 20 วินาทีนั้นกระโดดร้องทั้งบ้านเลย มันอาจจะยังไม่กลมไม่สวยขนาดนี้ แต่มันไม่แตกแล้ว ทีนี้หลังจากนั้นก็ไปโน้นเลยโคราชกะว่าจะไปทำขาย แต่เราก็ยังไม่ค่อยกล้า (ยิ้ม) พอไปที่นั้นก็ขายลูกชิ้นทอดก่อนและก็แอบเอามะพร้าวของเราไปตั้งแอบๆ นิดๆ แต่ทีนี้ระหว่างที่ลูกค้ามาซื้อลูกชิ้นเขาก็ถามกันว่ามันอะไร เราก็บอกว่าเป็นมะพร้าวที่ปอกขั้นเทพครับ เขาก็ถามต่อว่ามันเป็นยังไง เราก็ถือโอกาสเชิญชวนให้ลอง ปอกและใส่ถ้วยพลาสติกพร้อมเสียบหลอดดูน้ำแล้วหยิบเนื้อกินได้เลย สบาย สะดวก

พอเริ่มขายออกลูกที่หนึ่ง ลูกที่สองก็ตามมา ไปลูกที่สาม ต่อวัน ค่อยๆ เพิ่มมาเรื่อยๆ จน 20 ลูก ขายได้ ก็มั่นใจแล้วขายได้แน่ ก็สั่งมะพร้าวเลยเอามาลงเป็นกองและก็เริ่มทำเลย ขายวันเกือบ 200 ลูก เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ขายดีมากจนแฟนเริ่มปวดหลัง ก็เลยทำมะพร้าวไว้ 100 ลูก ขัดน้ำแข็งไว้ที่ร้าน ปรากฏว่ามันไม่พอมันหมด ลูกๆ เขาอยู่ที่ร้านขายให้เราพ่อไม่อยู่แม่ไม่อยู่ก็ทำเองเลย

• เคยสอนเขาไหม
สอนแต่สอนไม่ได้จริงจังเพราะเราห่วงเรื่องความปลอดภัย มีดมันคมมากโดนไปนิ้วขาดได้เลย แต่เขาก็ครูพักลักจำ แอบๆ ลักจำดู ก็ตั้งโต๊ะทำดู ซึ่งมันก็ทำไม่ยากเคยลองถามลูกเขา คืออันดับแรกคัดมะพร้าวก้อนขนาดของเนื้อต้องพอดีกับถ้วยที่เราใส่ จากนั้นตัดหนวดเพราะนวดมะพร้าวจะทำให้เราฟันแล้วมันแฉลบออกข้างๆ จังหวะตัดกะแค่ว่ามีดต้องตรงกับลูกและใช้แรงไม่เยอะ เพราะมีดมันจะคม ตัดหัว ท้ายและก็ค่อยๆ ไล่แนวขวางไปเรื่อยๆ พอใกล้กะลาก็คว้าน แทงตั้งแต่ส่วนปลายของกะลาแต่ห้ามแทงเกินเนื้อ แทงให้มันโค้งๆ จนรอบลูก เรียกว่าถอดเสื้อ จากนั้นก็คว่ำมะพร้าวลงถ้วยพลาสติก พอทำอย่างนั้นนั้นแหล่ะที่ทำให้เกิดขึ้นมากันเลย มันทำให้ดูสดๆ แซะตรงนั้น เป็นตัวแปรสำคัญเลยเพราะลูกค้าหยิบโทรศัพท์หยิบกล้องมาถ่ายลงโซเชียล

• จึงเป็นที่มาขอบชื่อร้านที่นำเอาชื่อของลูกชายมาตั้งเซฟปอกมะพร้าวขั้นเทพ
ครับผม…ส่วนในเรื่องของการทำร้านคือพอเราเริ่มตรงนั้นเสร็จประมาณ 4-5 เดือนมันจะเข้าช่วงที่มะพร้าวขาดตลาด เรียกว่าช่วงฤดูมะพร้าวขาดคอ แล้วราคามันจะสูง ผมก็เลยตัดสิ้นใจเข้ามาในเมือง มาทีแรกก็ไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ เราก็ตะเวรไปเรื่อยเป็นรถกระบะเปิดข้างทาง พอดีตลาดผลไม้ไอยรา อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี เขาเปิด เฮียเจ้าของตลาดเห็นผมอยู่ข้างทางก็เลยชวน มาอยู่ตลาดของเฮียเขา ก็จึงเป็นหน้าร้านที่ป้ายอย่างในแบบปัจจุบันนี้

หลังจากนั้นด้วยปัญหาเดิมของมะพร้าวคือราคาไม่คงที บางที่ถูก บางทีแพง จากที่ปอกแบบขั้นเทพ ปอกแบบธรรมเฉาะกิน เราก็หาอย่างอื่นมาเพิ่ม คือเนื่องจากมะพร้าวทุกส่วนขายได้หมด เราก็นำมาแปรรูปเป็นมะพร้าวแก้ว และก็มาเป็นมีทุเรียนกวน มีมาเป็นน้ำมะพร้าวปั่นนมสดสูตรหนึ่งเดียวของทางร้าน และท้ายที่สุดคือด้วยความถนัดของเราในการปอกมะพร้าวเราก็ขยายมาเป็นรับแกะผลไม้ทุกชนิด โดยเฉพาะทุเรียนที่ตอนนี้รับแกะเพื่อส่งออกไปขายยังต่างประเทศ

• เท่าที่ดูที่ฟังมาเราไม่ปิดเรื่องของเคล็ดลับขั้นตอนเลย ส่วนตัวไม่กลัวถูกเลียนแบบไปเป็นคู่แข่งหรือไม่
ไม่หวง เพราะว่าตัวนี้มันสามารถไปสร้างอาชีพได้รายได้ เนื่องจากเป็นธุรกิจที่ลงทุนน้อย ความเสี่ยงน้อย มะพร้าวทะลายหนึ่งสามารถอยู่ได้ 7-10 วัน คือเราเอาตัวเราเป็นแกน เมื่อก่อนเราลำบาก เราไม่มีอะไรที่จะยึดเป็นอาชีพได้ ถ้าเราให้เขาความรู้เขาก็หาช่องทางของเขาได้ แต่ส่วนมากเขาก็จะมาสั่งราคาส่งไปติดแบรนด์เอง เพราะเวลาส่งไม่ติดแบรนด์อยู่แล้ว ส่งไปโลนๆ ในถ้วยพลาสติก

• นอกจากเรื่องราคาที่ผันผวนของมะพร้าวส่วนตัวมีปัญหาอุปสรรคอะไรบ้างหรือไม่สำหรับธุรกิจนี้
กระแสกดดันเรื่องราคาคือที่โน้นเขา 3 ลูก 100 บาท เขาถูกกว่านี้ ที่โน้น 30 บาทก็มี ผมก็พยายามยืนหยัดราคาที่ 50 บาทนี้ก็คือ ทุกคนซื้อได้ทั้งคนมีเงิน คนธรรมดา คนหาเช้ากินค่ำซื้อได้หมด โดยที่เราก็มีกำลังในการทำในการสร้างสรรค์และเปิดรับทุกคนที่อยากจะเรียนรู้ทางด้านตรงนี้ฟรีๆ (ยิ้ม) เพียงแค่เฉาะพลาดต้องกินเองเท่านั้นนะ

• เรื่องเศรษฐกิจจะดีหรือไม่ดีไม่มีผลเกี่ยวกับธุรกิจเราเลย
คำนี้เราต้องมองโดยรวม แต่ว่าเราจะหาทางออกยังไง เศรษฐกิจดีไม่ดีมันมีผลกับทุกธุรกิจ แต่ถ้าเราไม่ขยับปรับพัฒนาเราก็โดน อย่างที่บอกเรื่องการแปรรูปนี้คือวิธีจัดการและแก้ไขของเรา จากเมื่อก่อนไม่มีมะพร้าวแก้วๆ ไม่มีแปรรูปน้ำมะพร้าวปั่น ไม่มีทุเรียนกวนมาเสริม เราก็ต้องหาและมาแปรรูปเพิ่มมูลค่า หาช่องทางจากสิ่งที่เรา อะไรต่อยอดได้ไม่ให้เหลือเสียทิ้งอาทิ เนื้อมะพร้าวเมื่อก่อนทิ้งเลยเฉาะแต่งเสร็จเราก็เอาเนื้อมะพร้าวมาแปรรูป

• ฝันสูงสุดของเราในตอนนี้วางหมุดหมายไว้ถึงขั้นไหนอะไรยังไง
ตอนนี้เราอยู่มนระดับนี้มันยังโอเคยังไปได้อยู่ แต่ถ้าเกิดอีสักพักหนึ่งตลาดมันเต็มขึ้นมาเราก็ว่ากันอีกที แต่เราก็พยายามหาตัวอื่นๆ มาเสริม แต่ก็ยังคงตัวนี้ไว้ ยังไงก็คงตัวนี้ไว้ และก็หาตัวอื่นมาเสริม ก็จะทำธุรกิจด้านผลไม้เนียละเพราะมันเป็นทางของเราแล้ว

คือถ้าถามว่าอะไรคือแรงบันดาลใจคือเรามีแนวคิดที่จะทำอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ แล้วปรากฏว่ามะพร้าวตัวนี้มันตอบโจทย์ความคิดได้ มันก็เลยเป็นช่องทางให้เราใช้ความสามารถที่เรามีอยู่ทำมันขึ้นมาแล้วก็กลายเป็นอาชีพได้ อยากจะบอกสำหรับหลายๆ ท่านที่ดูอยู่ ในบางครั้งเราไม่รู้จะหันหาใคร ปรึกษาใครยังไง เรามองหาโอกาส มองกลับไปด้านหลังว่าเรามีอะไรอยู่ ก็ต้องลองทำ ลองผิดถูกก็ต้องลองทำ อย่าไปท้อ ถามว่าท้อได้ไหม ท้อได้ แต่อย่าถอย นอนพักผ่อนสักคืนหนึ่งตื่นเช้ามาความสว่างมันขึ้นมาเราอาจจะคิดอะไรได้ดีๆ ก็ได้ สุดท้ายนี้ก็ขอฝากเพื่อนๆ พี่น้องๆ ใครที่อยากจะลองทำหรือมาฝึก มาฝึกฟรีไม่คิดเงินแล้วก็ขอฝากร้านสถานที่ร้านตลาดผลไม้ไอยรา ตลาดใหญ่โต คลองหลวง จังหวัดปทุมธานี แวะชมชิ้นพร้อมเรียนรู้กับเราได้ทุกเมื่อครับ