เมื่อไม่นานมานี้หลายคนคงได้เห็นผลงานการวาดภาพของเขาผ่านเรื่องราวของน้องๆ ทีมฟุตบอลหมูป่า อะคาเดมี ด้วยความน่ารักของตัวการ์ตูนทำให้ภาพวาดเหล่านั้นได้รับคำชื่นชมและถูกแชร์ออกไปเยอะมาก และ อู๋-พศุตม์ วุฒิกรสมบัติกุล คือเจ้าของผลงานดังกล่าวที่เรากำลังพูดถึง
ด้วยความที่ชื่นชอบวาดภาพมาตั้งแต่ยังเด็ก และสามารถวาดได้หลากหลายสไตล์ ทำให้เขาสร้างเพจ ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ เพื่อเก็บผลงาน กระทั่งวันหนึ่งเขาอยากมีสไตล์การวาดที่ไม่ซ้ำใคร จึงสรรค์สร้างคาแรกเตอร์ของตัวเองขึ้นมาจากวงกลม 2 วง และปรับเปลี่ยนเรื่อยมากระทั่งเกิดเป็นตัวการ์ตูน ‘ตัวกลม’
โดยคอนเซ็ปต์ของ ‘ตัวกลม’ มักหยิบเรื่องราวในชีวิตประจำวันซึ่งอาจจะเป็นเรื่องเครียด เรื่องจริงจังในสังคมมาวาดผ่านตัวการ์ตูนอ้วนกลมให้ดูสุภาพอ่อนโยนและแสนจะอบอุ่น สิ่งนี้เองที่ทำให้ใครต่อใครต่างต้องอมยิ้มไปกับความน่ารัก แถมยังตกหลุมรักตัวการ์ตูนตัวกลมนี้ได้อย่างง่ายดาย
• เป็นที่รู้จักมาจากการวาดภาพน้องๆ ทีมฟุตบอลหมูป่าอะคาเดมี
ต้องบอกก่อนว่าที่ผมตัดสินใจวาดรูปน้องๆ ทีมหมูป่าฯ นั้นเป็นเพราะปกติผมจะหยิบเรื่องราวในชีวิตประจำวันมาวาดรูปอยู่แล้วครับ หรือถ้ามีอะไรเป็นกระแสเราก็จะวาด เพราะสิ่งนี้เป็นเหมือนไลฟ์สไตล์ของการ์ตูนที่เราวาดด้วย และวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2561 ผมได้ยินข่าวน้องๆ ซึ่งจริงๆ ผมต้องวาดตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่ผมก็คิดอยู่สักพักเหมือนกันว่าจะวาดดีไหม เนื่องจากสถานการณ์ตอนนั้นยังตึงเครียดอยู่ ถ้าผมวาดการ์ตูนคนจะมองยังไง แล้วถ้าเกิดว่าผมวาดออกมาผิดนิดหนึ่ง ผมต้องโดนด่ายับแน่ๆ
พูดตามตรงว่าน่ากลัวมากนะครับที่เราจะวาดภาพออกมาในสถานการณ์ที่กำลังมีเรื่องดรามาอยู่แบบนี้ เพราะเท่าที่ผมติดตามข่าวเรื่อยมา ผมก็ได้เห็นว่าคนในโลกโซเชียลฯ คล้ายๆ จะมีดรามาอยู่เหมือนกัน บางคนก็ว่าเด็ก บางคนก็ว่าโค้ช บางคนก็ว่าการทำงานของเจ้าหน้าที่ ว่าทำไมถึงช้า ทำไมถึงยังช่วยไม่ได้ แต่ท้ายที่สุดผมก็ตัดสินใจวาดภาพขึ้นมา โดยมีคอนเซ็ปต์คือ…อยากให้คนใจเย็นขึ้น
การวาดภาพครั้งนั้น ผมจะใช้แนววาดโดยเน้นวาดถึงอนาคต วาดถึงเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น เพื่อเป็นการให้กำลังใจน้องๆ และทีมงาน เช่น ผมจะวาดภาพว่าเจ้าหน้าที่พบน้องแล้ว แต่ยังช่วยออกมาไม่ได้ ซึ่งในความเป็นจริงเขายังไม่พบ แต่เราวาดสื่อไปในทิศทางที่ดีขึ้นก่อน
• แล้วก็เป็นไปตามคาดใช่ไหมคะว่าตัวการ์ตูนของคุณช่วยให้กำลังใจและทำให้สถานการณ์ที่ตึงเครียดอยู่ ณ ตอนนั้นผ่อนคลายได้จริงๆ
ใช่ครับ ภาพแรกที่ผมวาดจะเป็นประมาณเจ้าหน้าที่พบน้องๆ แล้ว ในรูปเด็ก 12 คนยังไม่มีใครยิ้มเลย ยกเว้นโค้ชที่ยิ้ม เพราะผมจะสื่ออารมณ์ให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ที่สุดที่ต้องดูแลเด็กๆ ทั้ง 12 คนนะ เขาดีใจที่เด็กๆ ของเขาจะปลอดภัยแล้วนะ อะไรทำนองนี้ครับ
พอภาพแรกปล่อยไป กระแสตอบรับกลับเข้ามาดีมากๆ จากที่หลายคนว่าเจ้าหน้าที่ ว่าหน่วยซีลก็กลายมาเป็นให้กำลังใจการทำงานของทีมงาน ให้กำลังใจน้องๆ เรียกได้ว่า 99 เปอร์เซ็นต์เลยครับจากที่ผมได้อ่านคอมเมนต์
หลังจากภาพแรกผมก็วาดรูปอื่นออกมาเรื่อยๆ อย่างรูปที่เจ้าหน้าที่หน่วยซีลพาน้องๆ ดำน้ำออกมา วันนั้นผมได้ยินข่าว ผมดีใจมาก เลยรีบวาดวันนั้นเลย ผมก็ตกใจเหมือนกันนะครับที่ภาพนี้คนชื่นชอบเยอะมาก ไม่ใช่เฉพาะแค่คนไทยที่ชื่นชอบ แต่คนประเทศอื่นๆ ก็ชื่นชอบเช่นกัน มีคนบราซิล อิตาลี ฝรั่งเศส ประเทศเพื่อนบ้านและประเทศอื่นๆ อินบอกซ์มาหาผมเยอะมาก
ล่าสุดที่ผมวาดก็จะเป็นรูปของ น้าแซม (นาวาตรี สมาน กุนัน) ฮีโร่ในดวงใจของใครหลายๆ คน เพื่อเป็นการรำลึกและไว้อาลัย ทั้งหมดที่ผมวาดเกี่ยวกับเรื่องนี้มา ตอนนี้ก็น่าจะมีทั้งหมด 6-7 ภาพครับ
• คิดว่าอะไรที่ทำให้หลายคนชื่นชอบในผลงานของคุณเหรอคะ
ผมว่าน่าจะเป็นเพราะตัวการ์ตูนนะครับ เพราะมีแฟนเพจหลายคนอินบ็อกซ์มาบอกว่าตัวการ์ตูนตัวกลมของเราน่ารัก ดูแล้วยิ้มได้ ไม่ใช่แค่กับข่าวน้องๆ ทีมหมูป่าฯ นะครับ อย่างบางคนเขาเครียดจากงาน แต่พอเขาเปิดมาเจอตัวการ์ตูนของเรา เขาคลายเครียดเลยก็มี พอกระแสตอบรับออกมาดี ผมก็รู้สึกดีใจมากเลยครับ
• ทำไมถึงต้องเป็นตัวการ์ตูนตัวกลม ได้รับแรงบันดาลใจมาจากอะไรคะ
ผมได้สร้างเพจ ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ ขึ้นมา เพราะผมวาดรูปมาตั้งนานแล้ว และผมก็ลงเก็บไว้ในเฟซบุ๊กส่วนตัว แต่พอถึงเวลามันกระจัดกระจาย ผมเลยอยากจะมีอัลบั้มเพื่อเก็บรูปผลงานครับ
ต้องบอกก่อนว่าก่อนหน้าที่ผมจะทำ ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ ส่วนตัวผมเรียนออกแบบภายในมาและทำงานอยู่ในเส้นทางนั้นมาได้ประมาณ 2-3 ปีนะครับ แต่ด้วยเนื่องจากงานค่อนข้างฟิกซ์และตายตัวจนเกินไป อีกอย่างผมจะไปเรียนต่อด้วยก็เลยตัดสินใจลาออก
ระหว่างที่กำลังรอที่จะไปเรียนต่อ ผมก็ได้สร้างเพจขึ้นมา จริงๆ ตอนแรกที่สร้างเพจ คอนเซ็ปต์การวาดของผมจะยังไม่ใช่ตัวกลมนะครับ แต่จะเป็นรูปวาดหลายแนวมากๆ โดยส่วนตัวผมจะชอบวาดภาพแฟนอาร์ตด้วย ซึ่งแฟนอาร์ตจะยึดรายละเอียดภาพมาจากผลงานออริจินัลของคนอื่นมาวาดในลายเส้นของตนเองครับ จนมาช่วงหนึ่งผมรู้สึกว่ามันไปซ้ำกับงานคนอื่นๆ จะไปเหมือนกับของญี่ปุ่น เหมือนกับของฝรั่ง ตรงนี้ก็เลยเป็นจุดที่ทำให้ผมมาเปลี่ยนสไตล์การวาดรูปของตัวเอง เปลี่ยนทั้งรูปร่าง เปลี่ยนทั้งลายเส้น เปลี่ยนสีใหม่ทั้งหมดเลยครับ
หลังจากนั้นผมก็เลยลองครีเอตคาแรกเตอร์ของตัวเองขึ้นมาเป็นวงกลม 2 วง และปรับมาเรื่อยๆ จากตอนแรกจะเป็นกลมๆ ขาลีบๆ กระทั่งเกิดเป็น ‘ตัวกลม’ อย่างทุกวันนี้ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ทำมาได้ 5 ปีแล้วครับ
• เปลี่ยนสไตล์การวาดรูปไปจากเดิม ครีเอตคาแรกเตอร์ขึ้นมาเป็น ‘ตัวกลม’ แบบนี้คอนเซ็ปต์เป็นอย่างไรคะ
คอนเซ็ปต์คือ ผมอยากเน้นความเรียบง่ายเป็นหลักครับ เพราะผมมองว่าความเรียบง่ายมีส่วนช่วยให้เข้าถึงคนได้ง่ายเหมือนกัน ผมอยากให้คนมามีส่วนร่วม มาแสดงความคิดเห็นกับตัวการ์ตูน อยากให้คนมองตัวการ์ตูนของผมแล้วอารมณ์ดี ยิ้มได้
ผมจะหยิบเรื่องราวในชีวิตประจำวันมาวาดเป็นส่วนใหญ่ อย่างถ้าในชีวิตประจำวันผมไปเจออะไรมา ผมก็จะหยิบมาวาดในตัวกลม มันอาจจะมีหลายเรื่องที่เป็นเรื่องเครียด เรื่องจริงจังในสังคม แต่การวาดในทีนี้คือผมจะเอามาวาดให้ดูสุภาพ โดยจะเน้นเส้นสายเพื่อให้การ์ตูนดูนุ่มนิ่มคล้ายตุ๊กตา และจะไม่เน้นสีฉูดฉาด จะลงสีอ่อนๆ ซอฟต์ๆ ประมาณนี้ครับ
• แต่การวาดอะไรที่เรียบง่ายและสื่อออกมาให้คนเข้าใจด้วย เหมือนว่าจะยากอยู่นะคะ
ใช่ครับ สิ่งที่ยากอยู่ตรงที่ตัวการ์ตูนของเรามันเป็นวงกลมนี่แหละครับ ตรงนี้ก็มีคนถามมาเยอะอยู่เหมือนกันว่าถ้าให้วาดเขาจะเหมือนเขาไหม ถ้าวาดออกมาจริงๆ มันจะเหมือนแค่เฉพาะคนที่มีคาแรกเตอร์ของตัวเองนะครับ เช่น ถ้าคนนั้นมีเอกลักษณ์ของตัวเอง อย่าง ผม หนวด แว่น เสื้อผ้า การแต่งกาย อะไรแบบนี้ก็จะดูออกทันทีเลย
อย่างเวลาที่ผมรับงาน ผมจะให้เขาส่งรูปการแต่งกายที่เป็นเอกลักษณ์ของคนที่เขาจะให้เราวาดมาให้ด้วย ให้ดูแล้วรู้เลยว่าคนนี้นะ คนนั้นนะ การวาดแต่ละครั้งจึงทำให้ผมหยิบเอาเอกลักษณ์ของคนคนนั้นมาใส่เพื่อที่จะทำให้คนดูเข้าใจมากขึ้นด้วยครับ
ผมมองว่าในความเรียบง่ายของตัวการ์ตูนที่ดูเหมือนว่าจะง่ายมันก็มีความยากอยู่นะครับ เพราะตัวกลมถ้าสเกลผิดนิดหนึ่งมันจะไม่น่ารักแล้ว มันจะมีสเกลที่ถ้าแขนเล็กไป หรือคอลงไปเยอะหรือขึ้นไปเยอะ มันจะเปลี่ยนฟีลตัวการ์ตูนไปเลย
มีหลายคนเหมือนกันมาขอยืมตัวการ์ตูนของผมไปวาด แล้วเขาก็ส่งรูปมาให้ผมดู ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันหมดเลยว่า “ผม/หนู คิดว่าง่ายนะพี่ แต่พอลองวาดตาม มันก็ไม่เหมือนที่พี่วาดเลย” อะไรทำนองนี้ก็มีเยอะมากเหมือนกันครับ
• ฝึกฝนนานไหมกว่าจะวาดได้ขนาดนี้
ผมฝึกมาเยอะมาก ฝึกหนักมากนะครับ อย่างตอนที่ผมวาดภาพพอร์ตเทจ ผมจะฝึกทั้งวันทั้งคืนเลย เช่น ถ้าผมวาดดวงตา ผมก็จะฝึกวาดดวงตาอย่างเดียว หรือวาดจมูก ผมก็จะฝึกวาดจมูกอย่างเดียว ทำทั้งวันทั้งคืนอยู่แบบนั้น จนถึงวันหนึ่งที่ผมวาดคล่องแล้วเราถึงเอาทุกส่วนมารวมกันเกิดเป็นคนคนหนึ่งได้ ผมจะฝึกวาดไปทุกวัน วาดไปเรื่อยๆ วาดจนเราไม่ต้องดูแบบแล้ว เราต้องทำให้ได้ถึงขนาดนั้นเลยครับ
ส่วนการ์ตูนตัวกลม ผมก็ต้องฝึกเช่นกัน เพราะผมต้องฝึกให้ลายเส้นเหมือนเดิม คาแรกเตอร์เหมือนเดิม ทุกอย่างต้องใกล้เคียงกับคาแรกเตอร์หลักมากที่สุด เนื่องจากการวาดครั้งที่ 1 มันไม่เหมือนครั้งที่ 2 เสมอไป ดังนั้น ทุกครั้งเวลาที่เราวาด เราต้องทำออกมาให้เป๊ะที่สุด อย่างเวลาวาดแต่ละครั้ง ผมจะต้องทำการบ้านด้วย ก่อนวาดจริงผมก็อาจจะร่างไว้สัก 2-3 ตัว บางทีก็ 5 ตัว แล้วก็เอามาดู มาเทียบคาแรกเตอร์ว่าอันไหนใช้ได้ บางทีผมใช้เวลาวาดภาพหลายชั่วโมงเลยนะครับ
ผมจะวาดตัวกลมในโปรแกรม Photoshop เพราะมันแก้ได้ ไม่เปื้อน แต่ส่วนใหญ่งานของผมจะร่างมือก่อน แล้วก็ลงเส้น เก็บลายเส้น สแกนลงคอมพิวเตอร์ และจบในการวาดและลงสีในโปรแกรม Photoshop อีกที โปรแกรมนี้จะมีปุ่มหัวแปรงลงลายเส้น หรือหัวแปรงลงสี ทุกอย่างผมต้อง CUSTOMIZE เอง และครีเอตเองทั้งหมดเพื่อที่จะได้ตัวการ์ตูนในสไตล์ของตัวเอง ซึ่งผมก็ปรับมาเยอะ ปรับมาตลอดกว่าจะลงตัวครับ
• ไม่ทราบว่าไปเริ่มค้นพบตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่คะ
ผมชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็กๆ เลยครับ จำได้ว่าน่าจะตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาเลย มารู้ตัวว่าชอบวาดรูปน่าจะเป็นเพราะเห็นพี่สาววาดรูปครับ พี่สาวผมเขาจะชอบวาดสัตว์ วาดนั่นวาดนี่ พอผมเห็นก็คิดว่าน่าสนใจดี อยากลองวาดบ้าง ตั้งแต่นั้นมาผมก็ฝึกวาดเองไปเรื่อยๆ วาดพวกการ์ตูนญี่ปุ่น เช่น ดราก้อนบอล สแลมดังก์ ฯลฯ ไปเรื่อยๆ พอช่วงมัธยมต้นผมก็ได้ไปเรียนดรออิ้ง ได้ไปเรียนเพื่อให้รู้หลักที่ถูกต้องว่าการขึ้นรูปต้องทำยังไง และก็เพื่อเอาไปใช้สอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยครับ
ทางบ้านผมก็จะสนับสนุนมาทางด้านนี้มาก ที่บ้านค่อนข้างจะชอบวาดรูปกันเยอะ อย่างน้องชายผม ซันเต๋อ-ยศนันท์วุฒิกรสมบัติกุล เขาก็มาทางสายศิลปะ ตอนนี้ก็เป็นนักวาดภาพประกอบอยู่ครับ
• แล้วเราได้อะไรบ้าง จากที่ได้สัมผัสกับ ‘ศิลปะ’ มาตั้งแต่ยังเด็ก
อย่างแรกทำให้ผมมีความสุขครับ เพราะไม่ว่าจะเครียดกับอะไรมา หรือเราอยู่ในอารมณ์ไหนก็ตาม แต่พอได้วาดรูปมันหายจริงๆ นะ และเวลาจะผ่านไปเร็วมาก ไม่ว่าผมจะนั่งวาด 4-5 ชั่วโมง แต่มันกลับเหมือนว่าเพิ่งผ่านไปแค่ชั่วโมงเดียว
อีกอย่างศิลปะช่วยให้ใจเย็นขึ้น มีสมาธิมากขึ้นนะครับ เพราะจริงๆ ก่อนหน้านี้ส่วนตัวผมก็เป็นคนหนึ่งที่ใจร้อน อย่างเวลาวาดรูป ถ้าผมรู้สึกว่าตัวเองวาดไม่สวย วาดได้ไม่ดี โดยที่วาดได้แค่ครึ่งเดียว วาดยังไม่เสร็จ ผมก็ทิ้งแล้ว ไม่วาดแล้ว กลายเป็นว่าเราเครียด เราหงุดหงิดที่ทำไม่ได้สักที จนคุณแม่พูดขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า “รูปน่ะ ถ้ายังวาดไม่เสร็จอย่าเพิ่งตัดสินใจ รอให้งานเสร็จก่อนค่อยมาดูว่าสวยหรือไม่สวย เพราะศิลปะไม่มีคำว่าถูกหรือผิด” ประโยคนี้ทำให้ผมเปลี่ยนตัวเองไปเลย มันทำให้ผมรู้แล้วว่าศิลปะถ้าใจร้อนก็พังหมดครับ
ทุกวันนี้ต่อให้ผมวาดไม่สวย ผมจะวาดให้เสร็จก่อน ถึงเอามาดูอีกทีว่าวาดเสร็จแล้วเป็นยังไง เราจะได้รู้ว่าทำไมมันถึงไม่สวย เราจะได้เปลี่ยนวิธี และพัฒนาตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ
• อยากให้แนะเคล็ดลับหรือเทคนิคการวาดภาพให้เก่งแบบฉบับ ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ หน่อยค่ะ
ข้อแรกต้องมีทฤษฎี และปฏิบัติควบคู่กันไป แต่ผมอยากให้เริ่มจากการปฏิบัติก่อน ฝึกวาดก่อนนะครับ เพราะยิ่งฝึกหนัก ผมว่ายังไงก็ยิ่งได้ ยิ่งสมัยนี้มีโปรแกรมช่วยในการวาดรูปเยอะมาก มันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ต้องวาดมือทั้งหมด แต่ว่าการที่เราจะวาดในคอมพ์ได้ เราต้องวาดต้องร่างในกระดาษให้เป็นก่อนด้วยนะครับ
ส่วนพรสวรรค์ถามว่าต้องมีไหม ผมให้ 30-40 เปอร์เซ็นต์ก็แล้วกัน เพราะที่เหลือผมมองว่ามันเกิดจากที่เราหมั่นปฏิบัติมากกว่า ถ้าขยันฝึกยังไงก็ทำได้ ผมเชื่อแบบนั้น
ข้อสอง อยากให้ลองผิดลองถูก หาตัวตน หาคาแรกเตอร์ของตัวเองให้เจอ เพราะมีน้องๆ หลายคนเหมือนกัน ที่ถามเข้ามาว่า “ผม/หนูวาดรูปมาเยอะมากเลย แต่ว่ายังหาตัวเองไม่เจอ จะต้องทำยังไง” ผมเลยแนะนำไปว่าให้หาอะไรที่ตัวเองชอบก่อน การไปก๊อบปี้ การไปดราฟต์งานคนอื่นมันไม่ผิดหรอกครับ เราเอามาอะแดปต์ มาฝึกฝนเป็นลายเส้นของตัวเองได้ แต่ว่าอย่าเอางานคนอื่นไปใช้เด็ดขาด ไม่แนะนำเลย
ข้อสาม แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องมีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบผลงานของเรา ตรงนี้ผมอยากให้มองคนที่ชอบให้เป็นเหมือนดั่งกำลังใจ ส่วนคนที่เขาไม่ชอบ เราก็แค่หยิบตรงนั้นมาพัฒนาตัวเองต่อไป อย่าไปลดกำลังใจตัวเอง อยากให้พิสูจน์ตัวเอง อดทนและสู้กับมัน ถ้าเรารักทางด้านนี้จริงๆ
• หลังจากนี้เราจะได้เห็นอะไรจาก ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ อีกบ้าง อนาคตคิดจะต่อยอดหรือทำอะไรอีกไหมคะ
ทุกวันนี้ผมจะวาดรูปทุกวัน วาดทุกสไตล์ แต่ผมจะรับวาดตัวกลมเป็นหลักครับ อย่างตอนนี้ผมจะรับงานวาดรูปให้ลูกเพจ ให้กับงานอีเวนต์ งานแพกเกจ งานโลโก้ งานบริษัทใหญ่ๆ ก็มีครับ ล่าสุดก็มีวาดสติกเกอร์ Line ด้วยครับ
ส่วนอนาคตผมก็อยากจะต่อยอดเป็นสินค้า ตรงนี้ผมก็หาข้อมูลอยู่ครับ เนื่องจากทำคนเดียวหมดเลย ผมเลยต้องศึกษาให้ลงตัวก่อน อาจจะมีเสื้อ มีสมุดออกมาจำหน่าย อีกอย่างในใจผมอยากต่อยอดเป็นการ์ตูนออนไลน์ด้วยเหมือนกัน แต่ขอคิดเรื่องให้ดีๆ ก่อนนะครับ ก็อยากให้รอติดตามครับ
3 สิ่งที่ขาดไม่ได้ถ้าใจรักในศิลปะ
1. ฝึกฝนอยู่เสมอในศิลปะทุกแขนง
2. นำสิ่งที่โดนติ โดนวิจารณ์ มาพัฒนาตนเอง
3. หาสิ่งใหม่ๆ เทคนิคใหม่ เรียนรู้ให้ทันโลกปัจจุบัน
PROFILE
ชื่อ สกุล : พศุตม์ วุฒิกรสมบัติกุล
ชื่อเล่น : อู๋
วันเกิด : 19 ก.ค. 2529
การศึกษา : ปริญญาตรี interior design มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ และ Certificate of graphic design จากสหรัฐอเมริกา
อาชีพ : Freelance Cartoonist
คติประจำใจ : ให้คนอื่นก่อนจะที่รับ
ผลงาน : ตัวกลม สตูดิโอ และอินสตาแกรม @tuagomstudio
เรื่อง : วรัญญา งามขำ
ภาพ : รายการพระอาทิตย์ live ช่อง News1, เพจ Facebook ตัวกลม สตูดิโอ และอินสตาแกรม @tuagomstudio
ด้วยความที่ชื่นชอบวาดภาพมาตั้งแต่ยังเด็ก และสามารถวาดได้หลากหลายสไตล์ ทำให้เขาสร้างเพจ ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ เพื่อเก็บผลงาน กระทั่งวันหนึ่งเขาอยากมีสไตล์การวาดที่ไม่ซ้ำใคร จึงสรรค์สร้างคาแรกเตอร์ของตัวเองขึ้นมาจากวงกลม 2 วง และปรับเปลี่ยนเรื่อยมากระทั่งเกิดเป็นตัวการ์ตูน ‘ตัวกลม’
โดยคอนเซ็ปต์ของ ‘ตัวกลม’ มักหยิบเรื่องราวในชีวิตประจำวันซึ่งอาจจะเป็นเรื่องเครียด เรื่องจริงจังในสังคมมาวาดผ่านตัวการ์ตูนอ้วนกลมให้ดูสุภาพอ่อนโยนและแสนจะอบอุ่น สิ่งนี้เองที่ทำให้ใครต่อใครต่างต้องอมยิ้มไปกับความน่ารัก แถมยังตกหลุมรักตัวการ์ตูนตัวกลมนี้ได้อย่างง่ายดาย
• เป็นที่รู้จักมาจากการวาดภาพน้องๆ ทีมฟุตบอลหมูป่าอะคาเดมี
ต้องบอกก่อนว่าที่ผมตัดสินใจวาดรูปน้องๆ ทีมหมูป่าฯ นั้นเป็นเพราะปกติผมจะหยิบเรื่องราวในชีวิตประจำวันมาวาดรูปอยู่แล้วครับ หรือถ้ามีอะไรเป็นกระแสเราก็จะวาด เพราะสิ่งนี้เป็นเหมือนไลฟ์สไตล์ของการ์ตูนที่เราวาดด้วย และวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2561 ผมได้ยินข่าวน้องๆ ซึ่งจริงๆ ผมต้องวาดตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่ผมก็คิดอยู่สักพักเหมือนกันว่าจะวาดดีไหม เนื่องจากสถานการณ์ตอนนั้นยังตึงเครียดอยู่ ถ้าผมวาดการ์ตูนคนจะมองยังไง แล้วถ้าเกิดว่าผมวาดออกมาผิดนิดหนึ่ง ผมต้องโดนด่ายับแน่ๆ
พูดตามตรงว่าน่ากลัวมากนะครับที่เราจะวาดภาพออกมาในสถานการณ์ที่กำลังมีเรื่องดรามาอยู่แบบนี้ เพราะเท่าที่ผมติดตามข่าวเรื่อยมา ผมก็ได้เห็นว่าคนในโลกโซเชียลฯ คล้ายๆ จะมีดรามาอยู่เหมือนกัน บางคนก็ว่าเด็ก บางคนก็ว่าโค้ช บางคนก็ว่าการทำงานของเจ้าหน้าที่ ว่าทำไมถึงช้า ทำไมถึงยังช่วยไม่ได้ แต่ท้ายที่สุดผมก็ตัดสินใจวาดภาพขึ้นมา โดยมีคอนเซ็ปต์คือ…อยากให้คนใจเย็นขึ้น
การวาดภาพครั้งนั้น ผมจะใช้แนววาดโดยเน้นวาดถึงอนาคต วาดถึงเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น เพื่อเป็นการให้กำลังใจน้องๆ และทีมงาน เช่น ผมจะวาดภาพว่าเจ้าหน้าที่พบน้องแล้ว แต่ยังช่วยออกมาไม่ได้ ซึ่งในความเป็นจริงเขายังไม่พบ แต่เราวาดสื่อไปในทิศทางที่ดีขึ้นก่อน
• แล้วก็เป็นไปตามคาดใช่ไหมคะว่าตัวการ์ตูนของคุณช่วยให้กำลังใจและทำให้สถานการณ์ที่ตึงเครียดอยู่ ณ ตอนนั้นผ่อนคลายได้จริงๆ
ใช่ครับ ภาพแรกที่ผมวาดจะเป็นประมาณเจ้าหน้าที่พบน้องๆ แล้ว ในรูปเด็ก 12 คนยังไม่มีใครยิ้มเลย ยกเว้นโค้ชที่ยิ้ม เพราะผมจะสื่ออารมณ์ให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ที่สุดที่ต้องดูแลเด็กๆ ทั้ง 12 คนนะ เขาดีใจที่เด็กๆ ของเขาจะปลอดภัยแล้วนะ อะไรทำนองนี้ครับ
พอภาพแรกปล่อยไป กระแสตอบรับกลับเข้ามาดีมากๆ จากที่หลายคนว่าเจ้าหน้าที่ ว่าหน่วยซีลก็กลายมาเป็นให้กำลังใจการทำงานของทีมงาน ให้กำลังใจน้องๆ เรียกได้ว่า 99 เปอร์เซ็นต์เลยครับจากที่ผมได้อ่านคอมเมนต์
หลังจากภาพแรกผมก็วาดรูปอื่นออกมาเรื่อยๆ อย่างรูปที่เจ้าหน้าที่หน่วยซีลพาน้องๆ ดำน้ำออกมา วันนั้นผมได้ยินข่าว ผมดีใจมาก เลยรีบวาดวันนั้นเลย ผมก็ตกใจเหมือนกันนะครับที่ภาพนี้คนชื่นชอบเยอะมาก ไม่ใช่เฉพาะแค่คนไทยที่ชื่นชอบ แต่คนประเทศอื่นๆ ก็ชื่นชอบเช่นกัน มีคนบราซิล อิตาลี ฝรั่งเศส ประเทศเพื่อนบ้านและประเทศอื่นๆ อินบอกซ์มาหาผมเยอะมาก
ล่าสุดที่ผมวาดก็จะเป็นรูปของ น้าแซม (นาวาตรี สมาน กุนัน) ฮีโร่ในดวงใจของใครหลายๆ คน เพื่อเป็นการรำลึกและไว้อาลัย ทั้งหมดที่ผมวาดเกี่ยวกับเรื่องนี้มา ตอนนี้ก็น่าจะมีทั้งหมด 6-7 ภาพครับ
• คิดว่าอะไรที่ทำให้หลายคนชื่นชอบในผลงานของคุณเหรอคะ
ผมว่าน่าจะเป็นเพราะตัวการ์ตูนนะครับ เพราะมีแฟนเพจหลายคนอินบ็อกซ์มาบอกว่าตัวการ์ตูนตัวกลมของเราน่ารัก ดูแล้วยิ้มได้ ไม่ใช่แค่กับข่าวน้องๆ ทีมหมูป่าฯ นะครับ อย่างบางคนเขาเครียดจากงาน แต่พอเขาเปิดมาเจอตัวการ์ตูนของเรา เขาคลายเครียดเลยก็มี พอกระแสตอบรับออกมาดี ผมก็รู้สึกดีใจมากเลยครับ
• ทำไมถึงต้องเป็นตัวการ์ตูนตัวกลม ได้รับแรงบันดาลใจมาจากอะไรคะ
ผมได้สร้างเพจ ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ ขึ้นมา เพราะผมวาดรูปมาตั้งนานแล้ว และผมก็ลงเก็บไว้ในเฟซบุ๊กส่วนตัว แต่พอถึงเวลามันกระจัดกระจาย ผมเลยอยากจะมีอัลบั้มเพื่อเก็บรูปผลงานครับ
ต้องบอกก่อนว่าก่อนหน้าที่ผมจะทำ ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ ส่วนตัวผมเรียนออกแบบภายในมาและทำงานอยู่ในเส้นทางนั้นมาได้ประมาณ 2-3 ปีนะครับ แต่ด้วยเนื่องจากงานค่อนข้างฟิกซ์และตายตัวจนเกินไป อีกอย่างผมจะไปเรียนต่อด้วยก็เลยตัดสินใจลาออก
ระหว่างที่กำลังรอที่จะไปเรียนต่อ ผมก็ได้สร้างเพจขึ้นมา จริงๆ ตอนแรกที่สร้างเพจ คอนเซ็ปต์การวาดของผมจะยังไม่ใช่ตัวกลมนะครับ แต่จะเป็นรูปวาดหลายแนวมากๆ โดยส่วนตัวผมจะชอบวาดภาพแฟนอาร์ตด้วย ซึ่งแฟนอาร์ตจะยึดรายละเอียดภาพมาจากผลงานออริจินัลของคนอื่นมาวาดในลายเส้นของตนเองครับ จนมาช่วงหนึ่งผมรู้สึกว่ามันไปซ้ำกับงานคนอื่นๆ จะไปเหมือนกับของญี่ปุ่น เหมือนกับของฝรั่ง ตรงนี้ก็เลยเป็นจุดที่ทำให้ผมมาเปลี่ยนสไตล์การวาดรูปของตัวเอง เปลี่ยนทั้งรูปร่าง เปลี่ยนทั้งลายเส้น เปลี่ยนสีใหม่ทั้งหมดเลยครับ
หลังจากนั้นผมก็เลยลองครีเอตคาแรกเตอร์ของตัวเองขึ้นมาเป็นวงกลม 2 วง และปรับมาเรื่อยๆ จากตอนแรกจะเป็นกลมๆ ขาลีบๆ กระทั่งเกิดเป็น ‘ตัวกลม’ อย่างทุกวันนี้ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ทำมาได้ 5 ปีแล้วครับ
• เปลี่ยนสไตล์การวาดรูปไปจากเดิม ครีเอตคาแรกเตอร์ขึ้นมาเป็น ‘ตัวกลม’ แบบนี้คอนเซ็ปต์เป็นอย่างไรคะ
คอนเซ็ปต์คือ ผมอยากเน้นความเรียบง่ายเป็นหลักครับ เพราะผมมองว่าความเรียบง่ายมีส่วนช่วยให้เข้าถึงคนได้ง่ายเหมือนกัน ผมอยากให้คนมามีส่วนร่วม มาแสดงความคิดเห็นกับตัวการ์ตูน อยากให้คนมองตัวการ์ตูนของผมแล้วอารมณ์ดี ยิ้มได้
ผมจะหยิบเรื่องราวในชีวิตประจำวันมาวาดเป็นส่วนใหญ่ อย่างถ้าในชีวิตประจำวันผมไปเจออะไรมา ผมก็จะหยิบมาวาดในตัวกลม มันอาจจะมีหลายเรื่องที่เป็นเรื่องเครียด เรื่องจริงจังในสังคม แต่การวาดในทีนี้คือผมจะเอามาวาดให้ดูสุภาพ โดยจะเน้นเส้นสายเพื่อให้การ์ตูนดูนุ่มนิ่มคล้ายตุ๊กตา และจะไม่เน้นสีฉูดฉาด จะลงสีอ่อนๆ ซอฟต์ๆ ประมาณนี้ครับ
• แต่การวาดอะไรที่เรียบง่ายและสื่อออกมาให้คนเข้าใจด้วย เหมือนว่าจะยากอยู่นะคะ
ใช่ครับ สิ่งที่ยากอยู่ตรงที่ตัวการ์ตูนของเรามันเป็นวงกลมนี่แหละครับ ตรงนี้ก็มีคนถามมาเยอะอยู่เหมือนกันว่าถ้าให้วาดเขาจะเหมือนเขาไหม ถ้าวาดออกมาจริงๆ มันจะเหมือนแค่เฉพาะคนที่มีคาแรกเตอร์ของตัวเองนะครับ เช่น ถ้าคนนั้นมีเอกลักษณ์ของตัวเอง อย่าง ผม หนวด แว่น เสื้อผ้า การแต่งกาย อะไรแบบนี้ก็จะดูออกทันทีเลย
อย่างเวลาที่ผมรับงาน ผมจะให้เขาส่งรูปการแต่งกายที่เป็นเอกลักษณ์ของคนที่เขาจะให้เราวาดมาให้ด้วย ให้ดูแล้วรู้เลยว่าคนนี้นะ คนนั้นนะ การวาดแต่ละครั้งจึงทำให้ผมหยิบเอาเอกลักษณ์ของคนคนนั้นมาใส่เพื่อที่จะทำให้คนดูเข้าใจมากขึ้นด้วยครับ
ผมมองว่าในความเรียบง่ายของตัวการ์ตูนที่ดูเหมือนว่าจะง่ายมันก็มีความยากอยู่นะครับ เพราะตัวกลมถ้าสเกลผิดนิดหนึ่งมันจะไม่น่ารักแล้ว มันจะมีสเกลที่ถ้าแขนเล็กไป หรือคอลงไปเยอะหรือขึ้นไปเยอะ มันจะเปลี่ยนฟีลตัวการ์ตูนไปเลย
มีหลายคนเหมือนกันมาขอยืมตัวการ์ตูนของผมไปวาด แล้วเขาก็ส่งรูปมาให้ผมดู ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันหมดเลยว่า “ผม/หนู คิดว่าง่ายนะพี่ แต่พอลองวาดตาม มันก็ไม่เหมือนที่พี่วาดเลย” อะไรทำนองนี้ก็มีเยอะมากเหมือนกันครับ
• ฝึกฝนนานไหมกว่าจะวาดได้ขนาดนี้
ผมฝึกมาเยอะมาก ฝึกหนักมากนะครับ อย่างตอนที่ผมวาดภาพพอร์ตเทจ ผมจะฝึกทั้งวันทั้งคืนเลย เช่น ถ้าผมวาดดวงตา ผมก็จะฝึกวาดดวงตาอย่างเดียว หรือวาดจมูก ผมก็จะฝึกวาดจมูกอย่างเดียว ทำทั้งวันทั้งคืนอยู่แบบนั้น จนถึงวันหนึ่งที่ผมวาดคล่องแล้วเราถึงเอาทุกส่วนมารวมกันเกิดเป็นคนคนหนึ่งได้ ผมจะฝึกวาดไปทุกวัน วาดไปเรื่อยๆ วาดจนเราไม่ต้องดูแบบแล้ว เราต้องทำให้ได้ถึงขนาดนั้นเลยครับ
ส่วนการ์ตูนตัวกลม ผมก็ต้องฝึกเช่นกัน เพราะผมต้องฝึกให้ลายเส้นเหมือนเดิม คาแรกเตอร์เหมือนเดิม ทุกอย่างต้องใกล้เคียงกับคาแรกเตอร์หลักมากที่สุด เนื่องจากการวาดครั้งที่ 1 มันไม่เหมือนครั้งที่ 2 เสมอไป ดังนั้น ทุกครั้งเวลาที่เราวาด เราต้องทำออกมาให้เป๊ะที่สุด อย่างเวลาวาดแต่ละครั้ง ผมจะต้องทำการบ้านด้วย ก่อนวาดจริงผมก็อาจจะร่างไว้สัก 2-3 ตัว บางทีก็ 5 ตัว แล้วก็เอามาดู มาเทียบคาแรกเตอร์ว่าอันไหนใช้ได้ บางทีผมใช้เวลาวาดภาพหลายชั่วโมงเลยนะครับ
ผมจะวาดตัวกลมในโปรแกรม Photoshop เพราะมันแก้ได้ ไม่เปื้อน แต่ส่วนใหญ่งานของผมจะร่างมือก่อน แล้วก็ลงเส้น เก็บลายเส้น สแกนลงคอมพิวเตอร์ และจบในการวาดและลงสีในโปรแกรม Photoshop อีกที โปรแกรมนี้จะมีปุ่มหัวแปรงลงลายเส้น หรือหัวแปรงลงสี ทุกอย่างผมต้อง CUSTOMIZE เอง และครีเอตเองทั้งหมดเพื่อที่จะได้ตัวการ์ตูนในสไตล์ของตัวเอง ซึ่งผมก็ปรับมาเยอะ ปรับมาตลอดกว่าจะลงตัวครับ
• ไม่ทราบว่าไปเริ่มค้นพบตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่คะ
ผมชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็กๆ เลยครับ จำได้ว่าน่าจะตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาเลย มารู้ตัวว่าชอบวาดรูปน่าจะเป็นเพราะเห็นพี่สาววาดรูปครับ พี่สาวผมเขาจะชอบวาดสัตว์ วาดนั่นวาดนี่ พอผมเห็นก็คิดว่าน่าสนใจดี อยากลองวาดบ้าง ตั้งแต่นั้นมาผมก็ฝึกวาดเองไปเรื่อยๆ วาดพวกการ์ตูนญี่ปุ่น เช่น ดราก้อนบอล สแลมดังก์ ฯลฯ ไปเรื่อยๆ พอช่วงมัธยมต้นผมก็ได้ไปเรียนดรออิ้ง ได้ไปเรียนเพื่อให้รู้หลักที่ถูกต้องว่าการขึ้นรูปต้องทำยังไง และก็เพื่อเอาไปใช้สอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยครับ
ทางบ้านผมก็จะสนับสนุนมาทางด้านนี้มาก ที่บ้านค่อนข้างจะชอบวาดรูปกันเยอะ อย่างน้องชายผม ซันเต๋อ-ยศนันท์วุฒิกรสมบัติกุล เขาก็มาทางสายศิลปะ ตอนนี้ก็เป็นนักวาดภาพประกอบอยู่ครับ
• แล้วเราได้อะไรบ้าง จากที่ได้สัมผัสกับ ‘ศิลปะ’ มาตั้งแต่ยังเด็ก
อย่างแรกทำให้ผมมีความสุขครับ เพราะไม่ว่าจะเครียดกับอะไรมา หรือเราอยู่ในอารมณ์ไหนก็ตาม แต่พอได้วาดรูปมันหายจริงๆ นะ และเวลาจะผ่านไปเร็วมาก ไม่ว่าผมจะนั่งวาด 4-5 ชั่วโมง แต่มันกลับเหมือนว่าเพิ่งผ่านไปแค่ชั่วโมงเดียว
อีกอย่างศิลปะช่วยให้ใจเย็นขึ้น มีสมาธิมากขึ้นนะครับ เพราะจริงๆ ก่อนหน้านี้ส่วนตัวผมก็เป็นคนหนึ่งที่ใจร้อน อย่างเวลาวาดรูป ถ้าผมรู้สึกว่าตัวเองวาดไม่สวย วาดได้ไม่ดี โดยที่วาดได้แค่ครึ่งเดียว วาดยังไม่เสร็จ ผมก็ทิ้งแล้ว ไม่วาดแล้ว กลายเป็นว่าเราเครียด เราหงุดหงิดที่ทำไม่ได้สักที จนคุณแม่พูดขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า “รูปน่ะ ถ้ายังวาดไม่เสร็จอย่าเพิ่งตัดสินใจ รอให้งานเสร็จก่อนค่อยมาดูว่าสวยหรือไม่สวย เพราะศิลปะไม่มีคำว่าถูกหรือผิด” ประโยคนี้ทำให้ผมเปลี่ยนตัวเองไปเลย มันทำให้ผมรู้แล้วว่าศิลปะถ้าใจร้อนก็พังหมดครับ
ทุกวันนี้ต่อให้ผมวาดไม่สวย ผมจะวาดให้เสร็จก่อน ถึงเอามาดูอีกทีว่าวาดเสร็จแล้วเป็นยังไง เราจะได้รู้ว่าทำไมมันถึงไม่สวย เราจะได้เปลี่ยนวิธี และพัฒนาตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ
• อยากให้แนะเคล็ดลับหรือเทคนิคการวาดภาพให้เก่งแบบฉบับ ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ หน่อยค่ะ
ข้อแรกต้องมีทฤษฎี และปฏิบัติควบคู่กันไป แต่ผมอยากให้เริ่มจากการปฏิบัติก่อน ฝึกวาดก่อนนะครับ เพราะยิ่งฝึกหนัก ผมว่ายังไงก็ยิ่งได้ ยิ่งสมัยนี้มีโปรแกรมช่วยในการวาดรูปเยอะมาก มันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ต้องวาดมือทั้งหมด แต่ว่าการที่เราจะวาดในคอมพ์ได้ เราต้องวาดต้องร่างในกระดาษให้เป็นก่อนด้วยนะครับ
ส่วนพรสวรรค์ถามว่าต้องมีไหม ผมให้ 30-40 เปอร์เซ็นต์ก็แล้วกัน เพราะที่เหลือผมมองว่ามันเกิดจากที่เราหมั่นปฏิบัติมากกว่า ถ้าขยันฝึกยังไงก็ทำได้ ผมเชื่อแบบนั้น
ข้อสอง อยากให้ลองผิดลองถูก หาตัวตน หาคาแรกเตอร์ของตัวเองให้เจอ เพราะมีน้องๆ หลายคนเหมือนกัน ที่ถามเข้ามาว่า “ผม/หนูวาดรูปมาเยอะมากเลย แต่ว่ายังหาตัวเองไม่เจอ จะต้องทำยังไง” ผมเลยแนะนำไปว่าให้หาอะไรที่ตัวเองชอบก่อน การไปก๊อบปี้ การไปดราฟต์งานคนอื่นมันไม่ผิดหรอกครับ เราเอามาอะแดปต์ มาฝึกฝนเป็นลายเส้นของตัวเองได้ แต่ว่าอย่าเอางานคนอื่นไปใช้เด็ดขาด ไม่แนะนำเลย
ข้อสาม แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องมีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบผลงานของเรา ตรงนี้ผมอยากให้มองคนที่ชอบให้เป็นเหมือนดั่งกำลังใจ ส่วนคนที่เขาไม่ชอบ เราก็แค่หยิบตรงนั้นมาพัฒนาตัวเองต่อไป อย่าไปลดกำลังใจตัวเอง อยากให้พิสูจน์ตัวเอง อดทนและสู้กับมัน ถ้าเรารักทางด้านนี้จริงๆ
• หลังจากนี้เราจะได้เห็นอะไรจาก ‘ตัวกลม สตูดิโอ’ อีกบ้าง อนาคตคิดจะต่อยอดหรือทำอะไรอีกไหมคะ
ทุกวันนี้ผมจะวาดรูปทุกวัน วาดทุกสไตล์ แต่ผมจะรับวาดตัวกลมเป็นหลักครับ อย่างตอนนี้ผมจะรับงานวาดรูปให้ลูกเพจ ให้กับงานอีเวนต์ งานแพกเกจ งานโลโก้ งานบริษัทใหญ่ๆ ก็มีครับ ล่าสุดก็มีวาดสติกเกอร์ Line ด้วยครับ
ส่วนอนาคตผมก็อยากจะต่อยอดเป็นสินค้า ตรงนี้ผมก็หาข้อมูลอยู่ครับ เนื่องจากทำคนเดียวหมดเลย ผมเลยต้องศึกษาให้ลงตัวก่อน อาจจะมีเสื้อ มีสมุดออกมาจำหน่าย อีกอย่างในใจผมอยากต่อยอดเป็นการ์ตูนออนไลน์ด้วยเหมือนกัน แต่ขอคิดเรื่องให้ดีๆ ก่อนนะครับ ก็อยากให้รอติดตามครับ
3 สิ่งที่ขาดไม่ได้ถ้าใจรักในศิลปะ
1. ฝึกฝนอยู่เสมอในศิลปะทุกแขนง
2. นำสิ่งที่โดนติ โดนวิจารณ์ มาพัฒนาตนเอง
3. หาสิ่งใหม่ๆ เทคนิคใหม่ เรียนรู้ให้ทันโลกปัจจุบัน
PROFILE
ชื่อ สกุล : พศุตม์ วุฒิกรสมบัติกุล
ชื่อเล่น : อู๋
วันเกิด : 19 ก.ค. 2529
การศึกษา : ปริญญาตรี interior design มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ และ Certificate of graphic design จากสหรัฐอเมริกา
อาชีพ : Freelance Cartoonist
คติประจำใจ : ให้คนอื่นก่อนจะที่รับ
ผลงาน : ตัวกลม สตูดิโอ และอินสตาแกรม @tuagomstudio
เรื่อง : วรัญญา งามขำ
ภาพ : รายการพระอาทิตย์ live ช่อง News1, เพจ Facebook ตัวกลม สตูดิโอ และอินสตาแกรม @tuagomstudio
