มนุษย์ถือปืนที่มีฤทธิ์ร้ายแรงเข้าไปแอบซุ่มยิงสัตว์ในป่า แล้วบอกว่าเป็นกีฬา มันไม่น่าจะใช่ เป็นการรังแกเพื่อนร่วมโลกอย่างโหดร้ายมากกว่า หรือทำลายความสมดุลของธรรมชาติเพื่อสนองจิตใจอัมหิตของตัวเอง ในสมัยก่อนก็มีกีฬารังแกสัตว์แบบนี้ที่เรียกว่า “ขโมยไข่จงอาง” และ “วิ่งราวลูกเสือ” ที่เป็นเกมเสี่ยงชีวิตมากกว่า
งูจงอางได้ชื่อว่าเป็นงูพิษหวงไข่สุดชีวิต แม้พิษของงูจงอางจะมีฤทธิ์ร้ายแรงน้อยกว่าพิษของงูเห่า แต่จงอางเป็นงูที่มีขนาดใหญ่กว่างูเห่า ปริมาณพิษจึงมีมากกว่า คนถูกงูจงอางกัดจึงมีสิทธิ์ตายมากกว่างูเห่ากัด และถือกันว่าจงอางเป็น “เพชฌฆาตแห่งพงไพร” ในภาษาอังกฤษเรียกงูเห่าว่า “คอบร่า” แต่เรียกงูจงอางว่า “คิง คอบร่า” งูจงอางจึงน่ากลัวกว่างูเห่ามาก แต่ก็ยังมีคนคิดเกมแลกชีวิตกับงูจงอางเพื่อความสนุกของตัวเองข้างเดียว
งูจงอางเป็นสัตว์ที่ปราดเปรียวเลื้อยได้รวดเร็ว โดยเฉพาะจงอางรุ่นๆตัวขนาดข้อมือ ยาวประมาณ ๑ วาหรือ ๒ เมตร จะไวกว่าจงอางขนาดใหญ่มาก กล่าวกันว่าแม้แต่ม้าหรือมอเตอร์ไซด์ก็หนีจงอางได้ยาก จงอางจะชูตัวยกจากพื้นได้เพียง ๑ ใน ๓ ของลำตัวเท่านั้น เวลาจะฉกก็ฉกได้ไกลเท่าที่ยกหัว ถ้าคนใจถึงไม่กลัวมัน เพียงแค่เอาไม้ง่ามแบบที่ลูกเสือถือค้ำคอมันไว้ จงอางก็จะถอดใจเลื้อยหนีไปเอง
จงอางเป็นงูที่กินสัตว์เป็นอาหารแม้แต่งูด้วยกันเอง ว่ายน้ำเก่งและชอบเล่นน้ำมาก ในปลายฤดูแล้งหลังจากฝนตกห่าใหญ่แล้ว จงอางจะจับคู่ผสมพันธุ์กันโดยยกตัวพันกันเป็นเกลียว โดยเฉพาะตอนฝนตกพรำๆจงอางจะมีอารมณ์โรแมนติกเป็นพิเศษ หลังจากนั้นก็จะหาซุ้มรกๆวางไข่ครั้งละ ๒๐-๒๕ ฟอง ไข่ของจงอางใกล้เคียงกับไข่ของไก่ป่า แต่หัวท้ายมนเท่ากัน
ในระยะที่ตัวเมียกกไข่นี้ จงอางจะดุร้ายเป็นพิเศษ ถ้าเดินเฉียดเข้าไปใกล้ๆจงอางจะไล่ทันที และการวิ่งหนีจงอางในพื้นที่ป่าก็ยากจะหนีได้พ้น ผู้เชี่ยวชาญป่าได้ให้คำแนะนำไว้ว่า ถ้าถูกจงอางไล่ให้หาอะไรก็ได้ที่ติดตัวอยู่ เช่น ผ้าขาวม้าหรือหมวก ขว้างเข้าใส่จงอาง จงอางจะผละจากการไล่ พุ่งเข้าหาสิ่งที่ขว้างใส่แทน
มีเรื่องเล่ามาแต่โบราณถึงเกมกีฬาของคนที่ชอบเสี่ยงชีวิตว่า เมื่อหาที่วางไข่ของจงอางได้แล้ว ผู้กล้า หรือจะเรียกว่าผู้บ้าก็ได้ จะฉวยโอกาสตอนที่แม่จงอางเผลอ คว้าไข่จงอางแล้วโดดขึ้นหลังม้าควบไปให้เร็วสุดฝีเท้าม้า จงอางหวงไข่จะไล่ตามอย่างไม่ลดละ เมื่อถึงกระทะใบใหญ่ที่ต้มน้ำเดือดอยู่บนเตารอไว้ ก็จะโยนไข่จงอางลงในกระทะ แม่จงอางหวงไข่ก็จะพุ่งตัวลงงมไข่ในกระทะ กลายเป็นจงอางต้มทันที
สนุกเขาละ... ถ้าถูกขโมยลูกบ้างจะรู้สึก
ในสมัยก่อนยังมีเกมแลกชีวิตอีกอย่าง คือ “วิ่งราวลูกเสือ” แต่นี่ไม่ใช่เป็นเกมกีฬาแบบขโมยไข่จงอางเพื่อความสนุก แต่เป็นการเสี่ยงชีวิตเพื่อชีวิตที่ดีกว่า
เสือ เป็นจ้าวป่า เป็นพยัคฆ์ร้ายที่เกรงขามของสัตว์ทั้งหลาย แม้แต่มนุษย์เราก็เถอะ หากเหยียบย่างเข้าไปในป่าเมื่อไร สิ่งที่สยองขวัญที่สุดก็คือ..เสือ
แต่เมื่อไรที่คนเราคิดถึงเงิน ความกลัวทั้งหลายก็หายไป แม้แต่ความตายก็กล้าที่จะเสี่ยง ถ้าการเสี่ยงนั้นมีรางวัลเป็นเงินก้อนโต
ถึงเสือจะเป็นสัตว์ดุร้ายและอันตรายเพียงไร บางคนก็ชอบเลี้ยงเสือไว้ประดับบารมี และคนประเภทนี้ต้องเป็นคนมีเงินถึงจะทำเรื่องพิเรนเช่นนี้ได้ ด้วยเหตุนี้ลูกเสือจึงมีราคาสูง เพราะการเลี้ยงเสือจะต้องเริ่มด้วยการเลี้ยงลูกเสือตั้งแต่เล็กๆ เพื่อให้เกิดความคุ้นเคยกับคนและเชื่อง
ลูกเสืออายุ ๒-๓ เดือนในสมัยก่อนก็มีราคาหลายพันแล้ว ซึ่งเป็นเงินก้อนใหญ่มโหฬารทีเดียวสำหรับคนบางคน โดยเฉพาะคนอยู่ป่าที่ไม่ค่อยได้เห็นแบงค์ร้อยใบแดงๆ ทั้งชีวิตไม่คิดว่าจะได้เห็นเงินก้อนโตขนาดนั้น
ด้วยเหตุนี้พรานป่าหลายคนที่ใฝ่ฝันจะมีชีวิตให้สุขสบายเหมือนคนในเมือง จึงเปิดเกมแลกชีวิตกับจ้าวป่า ด้วยการ “วิ่งราวลูกเสือ”
พรานพวกนี้จะเปิดเกมด้วยการท่องไปในป่าถิ่นที่รู้กันว่าเป็นถิ่นที่อยู่ที่หากินของเสือ เพื่อเสาะหาเสือแม่ลูกอ่อน แม้เสือในช่วงนี้จะมีความดุร้ายกว่าปกติ มีอันตรายมาก แต่ก็ต้องยอมเสี่ยงเอาชีวิตเข้าแลกกับเงินก้อนโต
เมื่อโชคดีได้พบเสือแม่ลูกอ่อนแล้ว พรานจะเฝ้าติดตามคอยแอบดูอยู่ห่างๆโดยต้องอยู่ใต้ลม คอยฉวยโอกาสตอนที่แม่เสือออกล่าเหยื่อทิ้งลูกไว้ชั่วขณะ หรือคาบลูกย้ายที่ ช่วงนี้พรานใจเด็ดจะฉวยนาทีทองวิ่งไปคว้าลูกเสือแล้วโกยให้สุดชีวิต
การคว้าลูกเสือตอนนี้มีเทคนิคสำคัญ จะคว้าไปทั้งหมดไม่ได้ มิฉะนั้นจะไม่มีโอกาสรอดชีวิต ต้องทิ้งลูกเสือไว้อย่างน้อย ๑ ตัว ถ้าแม่เสือมีลูก ๒ ก็เอาไปได้แค่ตัวเดียว ถ้าแม่เสือมีลูก ๓ ก็เอาไปได้แค่ ๒
แม้จะออกล่าเหยื่อ แม่เสือก็จะไม่ทิ้งลูกไปห่างนัก ฉะนั้นช่วงที่พรานวิ่งเข้าคว้าลูกเสือ แม่เสือจะรู้ในทันที จึงละทิ้งจากการล่าเหยื่อหันมาล่าพรานผู้บังอาจ พรานต้องวิ่งให้สุดชีวิตเช่นกัน ช่วงนี้นับเป็นช่วงเวลาสำคัญที่แลกด้วยชีวิต ถ้าพรานเกิดเสียหลักสะดุดล้ม หรือฝีเท้าช้ากว่าที่ควร ก็จะไม่มีโอกาสรอดชีวิต จะต้องวิ่งให้ไกลจากลูกเสือที่ทิ้งไว้ให้มากที่สุดจะมากได้ ยิ่งห่างมากแค่ไหนชีวิตก็จะมีโอกาสรอดมากขึ้นเท่านั้น เพราะแม่เสือจะไล่พรานไปได้ไม่ไกลนัก เมื่อลูกเสือตัวที่ถูกทิ้งไว้ร้องขึ้น แม่เสือก็จะละล้าละลัง หันกลับมาห่วงลูกตัวที่เหลือ
พอถึงจุดนี้ ก็ถือได้ว่าเกมแลกชีวิตประสบความสำเร็จแล้ว พรานรอดชีวิตจากอุ้งเล็บและคมเขี้ยวแม่เสือ และเปลี่ยนฐานะทันที ถ้าได้ลูกเสือมากกว่า ๑ ตัวก็ได้เห็นเงินเป็นหมื่น
พรานคนหนึ่งซึ่งเคยประสบความสำเร็จในเกมแลกชีวิตกับแม่เสือในป่าจังหวัดตาก เล่าให้ฟังว่า
“เคยทำมาครั้งเดียวก็ไม่คิดอยากจะทำอีก ตอนนั้นยังหนุ่ม ยังห้าว พอมีคนขาสั่งให้ช่วยหาลูกเสือให้ เขาให้ราคาดีเลยยอมเสี่ยงดู ได้เงินมาแต่ก็ไม่สบายใจไปนาน”
พรานบอกว่าแม่เสือที่ถูกขโมยลูกไปนั้นจะร้องโหยหวนคร่ำครวญก้องป่าอยู่หลายวัน ใครได้ฟังก็จะหดหู่ใจไปตามกัน และพากันสาปแช่งคนที่ขโมยลูกมันไป
“ผมได้เงินมาสร้างบ้านหลังหนึ่ง แต่ก็อยู่ไม่เป็นสุขเลย คิดถึงแต่ที่มาตลอดเวลา ผมเคยยิงสัตว์มามาก แต่ก็ไม่เคยทำให้คิดมากเหมือนเรื่องนี้ พรากแม่พรากลูกเขา ไม่ว่าคนหรือสัตว์มันก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกัน คิดแล้วมันบาปหนัก ยิ่งตอนที่คว้าลูกเสือออกวิ่ง นึกขึ้นมาทีไรก็รู้สึกสยอง ไม่รู้ว่ากล้าทำไปได้ยังไง ตอนนั้นก็นอนผวาไปหลายคืน
ทุกวันนี้เกมวิ่งราวลูกเสือได้ปิดฉากไปแล้ว เพราะเสือเป็นสัตว์คุ้มครอง ไม่มีคนนิยมเลี้ยงไว้ประดับบารมี อีกทั้งนอกจากจะเสี่ยงกับกฎหมายป่าจากแม่เสือแล้ว ยังเสี่ยงกับกฎหมายบ้านเมืองจากเจ้าหน้าที่คุ้มครองป่าด้วย