ในประวัติศาสตร์สยามประเทศยุคใหม่ของเรานั้น มีกบฏ รัฐประหาร เกิดขึ้นมากมาย ส่วนใหญ่ก็ใช้รถถังเป็นอาวุธสำคัญ แต่หลายรายไม่มีอาวุธแม้แต่ไม้จิ้มฟัน ก็ถูกบัตรเชิญให้ไปติดคุกกันเป็นแถวในฐานะกบฏ เพราะดันไปทำสิ่งที่ขัดอารมณ์กับรัฐบาล หนังสือพิมพ์จึงให้ชื่อกบฏแปลกๆด้วยอารมณ์ขันในรายงานข่าว อย่าง “กบฏอดข้าว” “กบฏน้ำลาย” “กบฏสันติภาพ” “กบฏทัศนาจร” แม้แต่ “เมษาฮาวาย” ก็เป็นชื่อกบฏมาแล้ว
ในสมัยกรุงศรีอยุธยา มีกบฏแปลกอยู่รายหนึ่ง จะเรียกว่า “กบฏติดไฝ” ก็ยังได้
กบฏรายนี้เกิดขึ้นหลังจากที่สมเด็จพระนารายณ์มหาราชสวรรคต พระเจ้าเสือได้หลอกล่อเจ้าฟ้าอภัยทศ พระอนุชาของสมเด็จพระนารายณ์ฯ ซึ่งเป็นผู้มีสิทธิ์ในราชบัลลังก์ไปสำเร็จโทษเสียด้วยท่อนจันทน์ แล้วยกบิดาเลี้ยงของตนคือพระเพทราชาขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดิน
ข้าหลวงเดิมคนหนึ่งของเจ้าฟ้าอภัยทศ ชื่อ ธรรมเสถียร ซึ่งเป็นผู้ที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับเจ้าฟ้าอภัยทศเป็นอย่างมาก ต่างกันตรงที่ไม่มีไฝเท่านั้น ธรรมเสถียรหัวใสจึงเอาไฝติดเข้าที่หน้าให้เหมือนเจ้าฟ้าอภัยทศ แล้วป่าวประกาศไปทั่วเมืองนครนายกว่า ตัวเองคือเจ้าฟ้าอภัยทศ แม้จะถูกพระเจ้าเสือให้เอาไปประหาร แต่คนมีบุญเสียอย่าง ฆ่ายังไงก็ไม่ตาย มีคนหลงเชื่อไปสมัครเป็นพรรคพวกกันมาก จึงยกพลจากนครนายกเข้ามาตั้งค่ายที่ปราสาทนครหลวง เตรียมเข้าตีกรุงศรีอยุธยา
เมื่อมาตั้งทัพอยู่ที่นครหลวง ธรรมเสถียรได้ส่งคนไปนิมนต์ พระอาจารย์พรหม วัดปากคลองช้าง ซึ่งเป็นพระอาจารย์ที่สมเด็จพระนารายณ์ฯและเจ้าฟ้าอภัยทศนับถือมาก
เมื่อพระอาจารย์พรหมทราบว่าเจ้าฟ้าอภัยทศส่งคนมานิมนต์ให้ไปที่นครหลวง พระอาจารย์ก็รู้ว่าไม่ใช่ตัวจริงแน่ เพราะเจ้าฟ้าอภัยทศมาหาท่านที่วัดด้วยพระองค์เองเสมอ ไม่เคยนิมนต์ให้เป็นฝ่ายไปหาเลย การนิมนต์ครั้งนี้จึงผิดวิสัย
พระอาจารย์ผู้เฒ่าจึงบอกกับผู้ที่มานิมนต์ว่า
“ถ้าและลูกกูยังอยู่จริง ไหนเลยจะอยู่แต่ที่พระนครหลวง ก็จะลงมาถึงนี่ การทั้งนี้หากโกหกหาจริงไม่ สูเจ้าอย่าเชื่อถือ ถ้าและผู้ใดเชื่อมันผู้นั้นจะพลอยตายเสียเปล่าเป็นมั่นคง”
ผู้นิมนต์ได้ฟังดังนั้นก็กลับไปบอกพรรคพวก และพากันแอบหนีไปเป็นแถว แต่คนที่เชื่อก็ยังมีอีกมาก
ครั้นรุ่งเช้า ธรรมเสถียรได้ขี่ช้างพลายสูงห้าศอกเศษ นำพลออกจากนครหลวงเข้าตีกรุงศรีอยุธยา ประกาศก้องว่าตัวข้าคือเจ้าฟ้าอภัยทศ จะมาตีเอาราชสมบัติคืน แต่ยังไม่ทันได้เข้าประชิดกำแพงเมือง พระเจ้าเสือซึ่งตั้งปืนใหญ่รอต้อนรับก็ยิงออกมา ถูกช้างที่ธรรมเสถียรขี่เข้าพอดี กบฏติดไฝเลยตกลงมาแอ้งแม้งเจ็บหนัก ซมซานไปหลบอยู่ที่วัดทะนานป่าข้าวสาร พลพรรคก็แตกกระสานซ่านเซ็นไปคนละทิศละทาง
ในที่สุด พระเจ้าเสือก็ไปลากตัวธรรมเสถียรมาแกะไฝ แล้วประหารพร้อมกับพรรคพวกตัวการอีกหลายคน