หญิงนักธุรกิจรถโม่ปูนยอมขายบ้าน ขายรถ ไปซื้อที่เปิดโรงเลี้ยง หมา - แมว จรจัดเกือบ 2,500 ตัว มากว่า 10 ปี ค่าใช้จ่ายเดือนละ 800,000 - 1,000,000 บาท ทยอยหมดเงินไปนับ 100 ล้าน เผยเริ่มดูแลไม่ไหว หากมีผู้ใจบุญอยากช่วยเหลือหรือบริจาคสามารถติดต่อได้ที่ เพจ “บ้านนางฟ้าของสัตว์จร”
เมื่อเวลา 15.00 น. วันที่ 3 พ.ย. 60 ผู้สื่อข่าวได้เดินทางเข้าพบ นางกวิพร วินิจเถาปฐม อายุ 68 ปี นักธุรกิจรถโม่ปูน ที่บ้านเลขที่ 82/32 หมู่ 10 ต.บางกร่าง อ.เมือง จ.นนทบุรี หญิงใจบุญที่รับเลี้ยง หมา -
แมว จรจัดเกือบ 2,500 ตัว โดยเริ่มให้ความช่วยเหลือหมาจรจัดมาตั้งแต่ปลายปี 2546 เรื่อยมา ซึ่งหมาจรจัดส่วนใหญ่เป็นหมาในละแวกแถวที่พักอาศัย ทุกวันต้องเตรียมอาหารเม็ด ข้าวสุก ตับ เนื้อไก่ มาคลุกเคล้าแล้วขับรถนำไปแจกจ่ายให้หมาตามสถานที่ต่างๆ ใน ต.บางกร่าง อ.เมือง จ.นนทบุรี จากนั้นปี 2554 เกิดน้ำท่วมใหญ่ จึงได้ขยับขยายสถานที่เลี้ยงไปที่ จ.สระบุรี ซื้อที่ดินจำนวน 30 ไร่ เปิดเป็นโรงเลี้ยง ชื่อ บ้านนางฟ้าของสัตว์จร รวมเวลาที่ดูแลหมา - แมว มาประมาณ 14 ปี ทยอยหมดเงินรวมประมาณ 100 ล้านบาท โดยการขายบ้าน ขายรถโม่ปูน จนทุกวันนี้บ้านที่อยู่อาศัยต้องเช่าทำออฟฟิศ ค่าเช่าเดือนละ 170,000 บาท จะหมดสัญญาสิ้นเดือน ม.ค. 61 และต้องย้ายออกไปหาที่ใหม่
ที่บ้านหลังดังกล่าวสร้างอยู่บนพื้นที่ 3 ไร่ เป็นบ้านปูน 3 ชั้น ชั้นล่างเป็นที่ทำงานของบริษัทรถโม่ปูน ส่วนชั้นบนเป็นสถานที่เลี้ยงหมาและแมว ภายในรั้วบ้านยังมีรถโม่ปูนจำนวนนับสิบคันจอดอยู่ รวมทั้งยังมีร่องรอยสถานที่เลี้ยงหมา เช่น อ่างให้อาหาร กรง และอาหารต่างๆ หลายชนิด ยังพบว่ามีสุนัขหลงเหลืออยู่อีก ประมาณ 15 ตัว มี 2 ตัวที่ได้รับบากเจ็บ อาศัยอยู่ในกรงรอการส่งไปรักษา และมีแมวอีกประมาณ 44 ตัว เตรียมขนย้ายไปดูแลที่ จ.สระบุรี พบคนงานกำลังเตรียมอาหารสำหรับไปให้หมาจรจัดในพื้นที่รอบๆ บ้านพัก
จากการสอบถาม นายอนันต์ธรณ์ วินิจเถาปฐม อายุ 29 ปี บุตรชายนางกวิพร และเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ บ้านนางฟ้าของสัตว์จร เปิดเผยว่า แม่ช่วยเหลือหมาจรจัดมาตั้งแต่ปี 46 จนถึงปัจจุบันก็ประมาณ 14 ปี ที่หมดเงินไป 100 ล้าน มันไม่ใช่หมดครั้งเดียว มันทยอยไปเรื่องๆ กว่า 10 ปีสะสม เป็นค่าอาหาร ค่ายา ค่ารักษา ค่าเดินทาง ค่าขนส่ง และค่าก่อสร้างบ้านนางฟ้าของสัตว์จร ค่าคนงาน ที่ทำตรงนี้หลักๆ คือ แม่ ตนและพ่อแรกๆ ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้ พอเริ่มเยอะขึ้นก็เริ่มรู้ตัวกันว่าไม่ไหวครอบครัวเดียวดูแลหมาแมวเป็นพันๆ ตัวไม่ไหว ตนก็มีพยายามคุยและก็เคยทะเลาะกันเหมือนกัน ตนไม่ได้รังเกียจที่แม่ทำแบบนี้และก็รู้สึกดีที่ได้ช่วยแม่ทำ แต่ว่ามันต้องทำให้เราเอาตัวรอดให้ได้ด้วย ตอนนี้แม่ก็เริ่มรู้แล้วว่ามันลำบากจริงๆ ต้องขายทรัพย์สิน ขายรถ เพื่อพยุงตรงนี้ให้มันไปรอดทั้งส่วนตัวและโครงการ แต่เราเปิดเป็นมูลนิธิก็มีคนพยายามติดต่อเอาหมาแมวมาให้ตลอด เราก็ปฎิเสธตลอด ถึงเราไม่รับก็จะมีคนนำมาทิ้งไว้ที่ด้านหน้าบ้านนางฟ้าตลอด เดือนหนึ่งก็แระมาณ 10-20 ตัว ต้องเดินทางไปดูอยู่ตลอด ตนมีหน้าที่ประชาสัมพันธ์บ้านนางฟ้าของสัตว์จรเพื่อขอรับบริจาค นำมาช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายตรงนี้ สำหรับหน่วยงานรัฐที่เข้ามาช่วยเหลือส่วนใหญ่เข้ามาแบบชั่วคราว บางทีเราก็ไปช่วยดูแลสุนัขให้เขากรณีที่เขาร้องขอมา เงินค่าใช้จ่ายหลักๆมาจากเงินธุรกิจส่วนตัว ส่วนผู้ที่ใจบุญที่จะช่วยเหลือหรือบริจาคสามารถติดต่อได้ที่ เพจบ้านนางฟ้าของสัตว์จร และนายอนันต์ธรณ์ วินิจเถาปฐม โทร.0890996000
ด้าน นางกวิพร วินิจเถาปฐม ป้าใจบุญ เปิดเผยว่า ป้าเริ่มช่วยมาเมื่อปี 46 พอปี 47 ไปเจอหมาวัดสงสารมันทั้งผอมทั้งกลัว ตนก็ทำข้าวไปแจกมันและไปดูมัน จริงๆ ไม่อยากเอาเข้าบ้านนะ แค่เอาอาหารไปให้มันเพราะสภาพมันแย่ ดูแล้วหดหู่ อาทิตย์หนึ่งจะได้กินหรือไม่ น่าเวทนาจึงได้ช่วยมัน ต้นเหตุมาจากตนหาซื้อสุนัขให้ลูกสาวที่เขาสอบเข้าได้แต่มันแพง เวียนไปดูตลอดหนึ่งเดือนจนเขายอมขายให้ราคา 3,000 บาทแต่สภาพมันแย่มากแล้วไม่สบายต้องนำมารักษา ตนก็สงสารมาตามร้านที่เขาขายไปดูและซื้อมาเลี้ยงเป็นจุดเริ่มต้นที่เลี้ยง เริ่มแรกเลี้ยงประมาณ 1,000 กว่าตัวที่เลี้ยงที่นี่ ก็มีสงเสียงดังบ้าง ข้างบ้านก็เข้าใจเรานะเราเก็บมาดูแลทำหมัน ฉีดยา มีคนเอามาปล่อยบางทีก็ถูกรถชนเราก็อดไปช่วยเหลือไม่ได้ ที่ตรงนี้ขายไปแล้วจึงต้องย้ายเป็นหนี้เยอะ ตอนนี้ที่นี่เช่าเขาอยู่เดือนละ 170,000 บาท ตอนนี้ย้ายไปอยู่ที่ จ.สระบุรี มีหมา - แมว ประมาณ 2,500 ตัว ค่าใช้จ่ายประมาณเดือนละ 800,000-1,000,000 บาท มีคนงานดูแล 19 คนย้ายไปหลังปี 54 ที่น้ำท่วม ตอนนั้นที่นี่มีแต่กรงเลี้ยงหมาเต็มไปหมด พอน้ำท่วมก็หาที่ใหม่ซื้อที่ไปราคาประมาณ 8 ล้าน ค่าก่อสร้างอีกรวมหมดไปประมาณ 30 ล้าน ตนไม่ได้คิดจะทุ่มเงินเยอะแต่ถ้าน้ำท่วมตรงนี้อีกสัตว์พวกนี้จะทำยังไง ตนก็หาที่ที่ปลอดภัยตนไม่ได้หมดทีเดียว 100 ล้านไม่ได้มีเงินทีเดียว ค่อยๆ หมดไปทีละนิดเงินจากธุรกิจบ้าง ขายทองบ้าง ตนไม่มีทองก็ไม่มีอะไรแต่สัตว์มันหิว ตนอยู่กับสัตว์ก็รู้สึกสบายใจ ใครมาขอก็ให้แต่ก็มีตามไปดูบ้าง ถ้าตนไม่ช่วยมันมันจะตาย ตนเป็นหนี้ก็ยังมีกิน สัตว์มันไม่เจ้าเล่ห์ ตนอยากให้คนที่เลี้ยงสุนัขช่วยดูและเขาให้ดีอย่าทิ้งขว้างมัน ตนอยากให้คนช่วยตรงนี้มากกว่า ถามว่าตนอยากได้ความช่วยเหลือไหมก็อยากได้ ตนทิ้งสัตว์พวกนี้ไม่ได้ ถ้าใครใจบุญอยากช่วยเหลือก็ติดต่อผ่านลูกชาย ตนไม่ค่อยมีเวลาต้องดูแลหมาแมว ถามว่าตนเหนื่อยไหมมันก็ดีหลับง่ายดี อยู่ตรงไหนก็หลับ กินข้าวก็นั่งหลับ อาบน้ำก็หลับ ถามว่าทำยังไงไม่ให้มีสุนัขจรจัด มันเริ่มมาจากคนเอามาปล่อย น่าจะมีกฎหมายให้จัดการเรื่องนี้ ทำบัญชีบ้านที่เลี้ยงสัตว์และต้องมีการเสียภาษี
