ในปี ๒๔๒๗ พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นนเรศร์วรฤทธิ์ ทรงเป็นราชทูตวิเศษในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ไปเจริญสัมพันธไมตรีกับสหรัฐอเมริกา ซึ่งถือได้ว่าเป็นคณะราชทูตไทยคณะแรกที่ไปเยือนสหรัฐ และได้รับการต้อนรับจาก เชสเตอร์ แอลัน อาเธอร์ ประธานาธิบดีสหรัฐ ที่ทำเนียบไวท์เฮาส์เป็นอย่างดี
ตอนนั้นคนอเมริกันตื่นเต้นช้างไทยมาก เข้าใจกันว่าคนสยามนับถือบูชาช้างเผือก คณะละครสัตว์ที่มีสัตว์แปลกๆมาแสดงจึงต้องหาช้างเผือกมาแสดงด้วย
คณะละครสัตว์บานัม ที่มีชื่อเสียงโด่งดังของยุโรป มีช้างเผือกสยามมาแสดงที่อังกฤษ คณะฟอปอเซอร์คัส ของอเมริกา จึงหาช้างเผือกสยามมาแสดงบ้างเพื่อไม่ให้น้อยหน้าคู่แข่ง พอคณะราชทูตไทยไปถึงชิคาโก ก็รีบส่งบัตรเชิญให้ไปดูทันที แต่ท่านราชทูตไทยรู้ทันว่า ขืนไปก็จะถูกอ้างเป็นผู้รับรองช้างเผือกสยาม จึงตอบปฏิเสธ แต่มิสเตอร์อาดัม ฟอปอ ผู้จัดการ จึงมาทูลเชิญเสด็จด้วยตัวเองถึงโรงแรม อ้อนวอนขอให้เสด็จเพื่อเป็นเกียรติแก่เขา ท่านราชทูตเลยพระทัยอ่อน รับว่าจะเสด็จไปตามคำขอ แต่ทว่ามีเงื่อนไขห้ามนำพระนามไปตีพิมพ์เป็นอันขาด
พระองค์โสณบัณฑิต ที่ปรึกษาของคณะ ซึ่งทำรายงานกราบบังคมทูล ร.๕ ตลอดการเดินทางของคณะราชทูต ได้กราบทูลเรื่องไปดูละครสัตว์ครั้งนี้ว่า
“ครั้นเวลาค่ำ รับพระราชทานอาหารแล้ว ข้าพระพุทธเจ้าทั้งปวงพร้อมกันขึ้นรถไปที่เต็นท์ใหญ่ของเขาที่ปักในสนามที่เล่นนั้น มีโปลิสมารับที่รถ ๒-๓ คน กับพวกในคอมปานีนั้นออกมาคอยรับอยู่ด้วย ข้าพระพุทธเจ้าไปดูสัตว์ต่างๆที่เป็นของประหลาดที่เขามีอยู่ มีสัตว์ต่างๆเป็นอันมาก คือช้าง เสือเบงกอล โคลังกา ม้าลายเสือ เสือลายตลับ อูฐ ลามา ม้ามีเขาที่เรียกว่าปุมา สัตว์กินมด เสือดาว หมีดำ หมีทิเบต หมีขาว แกงการู แรด ยีราฟ ฮิปโปโตเตมัส เลียงผา ไลออน วานร สมเสร็จ จามจุรี ฮูยีนา งู และสัตว์อื่นประหลาดๆมาก มีโคคู่หนึ่งเล็กขนาดสุนัขฝรั่งขนาดใหญ่ น่าเอ็นดูดี ครั้นจวนเวลาเล่น ข้าพระพุทธเจ้าทั้งปวงไปนั่งในบ็อกซ์ เขาจัดไว้ ๒ บ็อกซ์ เป็นบ็อกซ์อยู่กลางดูได้ถนัด ลงมือเล่นต่างๆ คือใช้ช้างม้าทำการต่างๆ แต่วิธีทำนองคล้ายๆกับที่เข้าไปเล่นในกรุงเทพฯ มีแปลกบ้างเล็กๆน้อยๆ แต่โรงนี้ใหญ่มาก ในวันนี้เขาปักธงช้างที่กลางหลังคาเต๊นท์ มีธงอเมริกัน ๒ ข้าง ธงชาติต่างๆ ตามวิธีที่เขาหัดดีมาก ครั้นสิ้นการเล่นแล้ว เขาพาข้าพระพุทธเจ้าทั้งปวงไปดูช้างที่เขาหัด เรียกว่าช้างเผือกนั้นอยู่กลางหมู่สัตว์ทั้งปวง ช้างนั้นเป็นลูกช้าง สูงประมาณ ๒ ศอกเศษ หรือ ๓ ศอก มีช้างตามธรรมดามายืนเทียบสีกันอยู่ ด้วยตัวหนึ่งช้างที่เรียกว่าช้างเผือกนั้น สีตัวเห็นด้วยเกล้าฯว่าทาสีเอาเท่านั้น แต่ถึงกระไร ไหนๆเขาทาสีทั้งทีเพื่อจะหลอกเอาคนมากๆ จะสืบสวนดูว่าช้างเผือกจริงๆ สีอย่างไรให้แน่นอนเสียก่อน ก็จะได้หลอกเขาได้สนิทขึ้น นี่หาเป็นเช่นนั้นไม่ สีช้างนั้นเป็นสีเทาๆคล้ายเถ้าหรือนกพิราบกลายๆ ผิดกับสีช้างที่จะเป็นได้ ขนและตาก็ดำอย่างปกติ แต่เขายังยืนยันว่าเป็นเองไม่ได้ทาเลย ว่าหมอได้ตรวจแล้วว่าเป็นเอง แต่ความจริงหมอจะได้ตรวจจริงหรือหามิได้ก็หาทราบเกล้าฯไม่ถ้าจะอ้างหมอเปล่าๆก็ได้ ถึงหมอจะว่าจริง หมอจะมายืนคอยบอกว่าสีแท้อยู่เสมอก็ยากที่จะเชื่อได้ เพราะผิดกับช้างที่เป็นสีประหลาดไปได้อย่างนั้น แต่การที่จะได้มาจากกรุงสยามนั้นดูอ้อมแอ้มอยู่”
อุตส่าห์เอาสีมาทาเป็นช้างเผือกทั้งที ยังไม่รู้ว่าช้างเผือกสีอะไร ดันไปทาให้ช้างเผือกสีเดียวกับนกพิราบ คนดูก็คงไม่รู้เหมือนกัน เลยได้ดูช้างเผือกสยามกันสนุกไป