“May they rest in peace.”
แล้วเวลาก็พาเรากลับมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง ในช่วงสุดสัปดาห์ที่ควรจะเต็มไปด้วยความสุข แต่ว่าในสัปดาห์นี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น เนื่องจากได้เกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้นที่ประเทศอังกฤษ นั้นคือเกิดเหตุวินาศกรรมรถไฟใต้ดินและรถโดยสารประจำทาง จนทำให้มีผู้เสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก
บางคนอาจจะบอกว่า ไม่เห็นจะต้องไปเศร้าซะหน่อย เนื่องจากคนพวกนั้นไม่ใช่พ่อแม่พี่น้อง และไม่ใช่คนไทย แถมรัฐบาลอังกฤษยังไปสนับสนุนอเมริกาให้โจมตีอิรักอีก หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ ซึ่งนั้นก็เป็นมุมมองจากมุมมองหนึ่ง ที่อาจจะเป็นมุมมองที่เห็นเพียงด้านเดียว แต่ถ้าเราลองหมุนมุมมองของเราไปจากจุดเดิม และเพียงลองคิดดูว่า ถ้าพวกผู้ก่อการร้ายมาทำอย่างนี้ในกรุงเทพฯแล้ว เราจะเศร้าไหม ที่ต้องเห็นพ่อแม่พี่น้อง เพื่อน คนรู้จัก และคนชาติเดียวกัน ต้องมาตายและบาดเจ็บ เพียงเพราะคนบางกลุ่มที่ไร้จิตสำนึก
สิ่งที่อยากจะบอกก็คือ ปัญหาความวุ่นวายส่วนใหญ่บนโลกนี้ เกิดขึ้นเพียงเพราะเราไม่เคยเอาใจเขามาใส่ใจเรา เพราะถ้า บิน ลาดิน เพียงแต่ลองคิดดูว่า เขาจะเศร้าแค่ไหนที่ต้องเห็นคนที่รักต้องตายโดยไม่สามารถแม้แต่จะหาศพเจอ เขาก็คงจะไม่สั่งให้สมุนปัญญานิ่มจี้เครื่องบินไปชนตึกแฝดอันยิ่งใหญ่ในนิวยอร์ก และถ้าบุชลองคิดว่า ถ้าสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศเล็กๆ และต้องโดนอิรักเอาขีปนาวุธ เครื่องบินมาถล่ม จนมีชาวสหรัฐฯผู้บริสุทธิ์ต้องตายกันเกลื่อนเมือง บุชก็อาจจะไม่ไปบุกอิรักก็เป็นได้
สุดท้ายนี้ ขอให้แฟนผู้จัดการทุกท่าน ร่วมกันไว้อาลัยให้กับเหยื่อผู้เสียชีวิตจากเหตุวินาศกรรมที่กรุงลอนดอนร่วมกัน และขอให้ดวงวิญญาณของผู้เสียชีวิตจงไปสู่สุคติ ซึ่งเราก็คงได้แต่ภาวนาว่า จะไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นที่ประเทศไทยเรา
