ยกฟ้องอาจารย์ ม.ภาคกลาง ข่มขืนศิษย์แลกเกรด
คดีอื้อฉาวที่ อาจารย์มหาวิทยาลัยภาคกลาง ได้ข่มขืนลูกศิษย์ เมื่อ 1 ตุลาคม 43 – 9 เมษายน 46 หลังจากผู้เสียหายได้เข้าขอความช่วยเหลือจากมูลนิธิปวีณา ได้ข้อสรุปในศาลชั้นต้นแล้ว หลังจากศาลอาญา ได้พิพากษาให้ยกฟ้องนายสานนท์ ฉายเรืองโชติ อายุ 54 ปี อาจารย์พิเศษมหาวิทยาลัยภาคกลาง จ.นครสวรรค์ ในความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราศิษย์ซึ่งอยู่ในความดูแลโดยใช้อุบายหลอกลวงข่มขืนใจผู้อื่น เนื่องจากการข่มขืนครั้งแรกคดีขาดอายุความ ส่วนครั้งต่อๆมา เกิดจากความพอใจที่ได้รับผลประโยชน์ด้านการเรียนและการเงิน ตามฟ้องโจทก์เมื่อวันที่ 24 ธ.ค. 46 ระบุความผิดจำเลยสรุปว่า
คดีนี้โจทก์ฟ้องเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 46 ระบุความผิดสรุปว่า ระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม 43 – 9 เมษายน 46 จำเลยได้บังอาจพา น.ส.แอน (นามสมมติ) อายุ 20 ปี (ขณะนั้น) ผู้เสียหายซึ่งเป็นศิษย์ของจำเลยโดยขู่เข็ญใช้กำลังประทุษร้าย ปลุกปล้ำแล้วข่มขืนกระทำชำเราจำสำเร็จความใคร่หลายครั้งหลายหน ทั้งข่มขู่ว่า จะเปิดเผยความลับระหว่างผู้เสียหายกับจำเลย ทำให้เสียชื่อเสียงและไม่จบการศึกษาจนผู้เสียหายกลัวและต้องจำยอม ต่อมาผู้เสียหายได้ร้องขอความช่วยเหลือจากมูลนิธิปวีณา หงสกุล เพื่อเด็กและสตรี พาเข้าร้องทุกข์กล่าวโทษกับพนักงานสอบสวนกองปราบปราม กระทั่งวันที่ 2 กรกฎาคม 46 จำเลยเข้ามอบตัว และให้การปฏิเสธต่อสู้คดีโดยตลอด จึงขอให้ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยตามความผิดด้วย
ศาลพิเคราะห์คำเบิกความและพยานหลักฐานของทั้งสองฝ่ายที่นำสืบหักล้างกันแล้วเห็นว่า พยานโจทก์เบิกความมีน้ำหนักรับฟังได้ว่า จำเลยบังคับหลอกลวงผู้เสียหายไปร่วมประเวณีจริง ส่วนข้ออ้างของจำเลยที่ว่าผู้เสียหายโกรธแค้นที่นำเรื่องที่ผู้เสียหายแอบไปเช่าบ้านอยู่กินกับแฟนหนุ่มไปบอกผู้ปกครอง จึงขู่กรรโชกทรัพย์นั้น ฟังไม่ขึ้นเนื่องจาก ผู้เสียหายเข้าร้องเรียนต่อมูลนิธิปวีณาฯและไปแจ้งความที่กองปราบปราบ ต้องเผยเปิดเหตุการณ์ที่ถูกจำเลยกระทำต่อคนจำนวนมาก และแฟนหนุ่มที่อยู่กินกันมากว่า 4 ปี ไม่มีเหตุให้เชื่อว่าผู้เสียหายจะปั้นแต่งเรื่องเพื่อให้ตัวเองเสื่อมเสีย เชื่อว่าจำเลยใช้อุบายหลวกลวงปลุกปล้ำผู้เสียหายในครั้งแรกจริง
อย่างไรก็ตามคดีนี้โจทก์ฟ้องด้วยว่าจำเลยข่มขืนศิษย์ในความดูแลต้องรับโทษหนักขึ้น 1 ใน 3 เห็นว่า จำเลยรับราชการสังกัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ มีอาชีพเสริมสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยภาคกลางในวันหยุดเท่านั้น ไม่ใช่อาจารย์ประจำ จึงไม่ถือว่าข่มขืนศิษย์ในความดูแล การการะทำของจำเลยเป็นความผิดความผิดกรรมเดียว ผิดกฎหมายหลายบท แต่เหตุเกิดในห้องพักเป็นที่ลับตาคน และไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตสามารถยอมความกันได้ ผู้เสียหายไม่ได้แจ้งความดำเนินคดีใน 3 เดือนตั้งแต่เกิดเหตุคดีจึงขาดอายุความ ส่วนการร่วมเพศครั้งที่ 2 ต่อมาอีกว่า 30 ครั้ง ศาลเห็นว่าผู้เสียหายเต็มใจเพราะได้รับผลประโยชน์ต่างๆจากจำเลย เพราะมีโอกาสร้องเรียนจากบุคคลอื่นได้ตลอดเวลา แต่กลับมาแจ้งความภายหลัง พิพากษายกฟ้อง
คดีอื้อฉาวที่ อาจารย์มหาวิทยาลัยภาคกลาง ได้ข่มขืนลูกศิษย์ เมื่อ 1 ตุลาคม 43 – 9 เมษายน 46 หลังจากผู้เสียหายได้เข้าขอความช่วยเหลือจากมูลนิธิปวีณา ได้ข้อสรุปในศาลชั้นต้นแล้ว หลังจากศาลอาญา ได้พิพากษาให้ยกฟ้องนายสานนท์ ฉายเรืองโชติ อายุ 54 ปี อาจารย์พิเศษมหาวิทยาลัยภาคกลาง จ.นครสวรรค์ ในความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราศิษย์ซึ่งอยู่ในความดูแลโดยใช้อุบายหลอกลวงข่มขืนใจผู้อื่น เนื่องจากการข่มขืนครั้งแรกคดีขาดอายุความ ส่วนครั้งต่อๆมา เกิดจากความพอใจที่ได้รับผลประโยชน์ด้านการเรียนและการเงิน ตามฟ้องโจทก์เมื่อวันที่ 24 ธ.ค. 46 ระบุความผิดจำเลยสรุปว่า
คดีนี้โจทก์ฟ้องเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 46 ระบุความผิดสรุปว่า ระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม 43 – 9 เมษายน 46 จำเลยได้บังอาจพา น.ส.แอน (นามสมมติ) อายุ 20 ปี (ขณะนั้น) ผู้เสียหายซึ่งเป็นศิษย์ของจำเลยโดยขู่เข็ญใช้กำลังประทุษร้าย ปลุกปล้ำแล้วข่มขืนกระทำชำเราจำสำเร็จความใคร่หลายครั้งหลายหน ทั้งข่มขู่ว่า จะเปิดเผยความลับระหว่างผู้เสียหายกับจำเลย ทำให้เสียชื่อเสียงและไม่จบการศึกษาจนผู้เสียหายกลัวและต้องจำยอม ต่อมาผู้เสียหายได้ร้องขอความช่วยเหลือจากมูลนิธิปวีณา หงสกุล เพื่อเด็กและสตรี พาเข้าร้องทุกข์กล่าวโทษกับพนักงานสอบสวนกองปราบปราม กระทั่งวันที่ 2 กรกฎาคม 46 จำเลยเข้ามอบตัว และให้การปฏิเสธต่อสู้คดีโดยตลอด จึงขอให้ศาลพิพากษาลงโทษจำเลยตามความผิดด้วย
ศาลพิเคราะห์คำเบิกความและพยานหลักฐานของทั้งสองฝ่ายที่นำสืบหักล้างกันแล้วเห็นว่า พยานโจทก์เบิกความมีน้ำหนักรับฟังได้ว่า จำเลยบังคับหลอกลวงผู้เสียหายไปร่วมประเวณีจริง ส่วนข้ออ้างของจำเลยที่ว่าผู้เสียหายโกรธแค้นที่นำเรื่องที่ผู้เสียหายแอบไปเช่าบ้านอยู่กินกับแฟนหนุ่มไปบอกผู้ปกครอง จึงขู่กรรโชกทรัพย์นั้น ฟังไม่ขึ้นเนื่องจาก ผู้เสียหายเข้าร้องเรียนต่อมูลนิธิปวีณาฯและไปแจ้งความที่กองปราบปราบ ต้องเผยเปิดเหตุการณ์ที่ถูกจำเลยกระทำต่อคนจำนวนมาก และแฟนหนุ่มที่อยู่กินกันมากว่า 4 ปี ไม่มีเหตุให้เชื่อว่าผู้เสียหายจะปั้นแต่งเรื่องเพื่อให้ตัวเองเสื่อมเสีย เชื่อว่าจำเลยใช้อุบายหลวกลวงปลุกปล้ำผู้เสียหายในครั้งแรกจริง
อย่างไรก็ตามคดีนี้โจทก์ฟ้องด้วยว่าจำเลยข่มขืนศิษย์ในความดูแลต้องรับโทษหนักขึ้น 1 ใน 3 เห็นว่า จำเลยรับราชการสังกัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ มีอาชีพเสริมสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยภาคกลางในวันหยุดเท่านั้น ไม่ใช่อาจารย์ประจำ จึงไม่ถือว่าข่มขืนศิษย์ในความดูแล การการะทำของจำเลยเป็นความผิดความผิดกรรมเดียว ผิดกฎหมายหลายบท แต่เหตุเกิดในห้องพักเป็นที่ลับตาคน และไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตสามารถยอมความกันได้ ผู้เสียหายไม่ได้แจ้งความดำเนินคดีใน 3 เดือนตั้งแต่เกิดเหตุคดีจึงขาดอายุความ ส่วนการร่วมเพศครั้งที่ 2 ต่อมาอีกว่า 30 ครั้ง ศาลเห็นว่าผู้เสียหายเต็มใจเพราะได้รับผลประโยชน์ต่างๆจากจำเลย เพราะมีโอกาสร้องเรียนจากบุคคลอื่นได้ตลอดเวลา แต่กลับมาแจ้งความภายหลัง พิพากษายกฟ้อง