อุดรธานี - ป่วยรูมาตอยด์แทบจะหาชีวิตไม่ แต่ได้ชีวิตใหม่ตอนไปรับเสด็จเมื่อปี 2524 ยายวัย 76 ยกมือท่วมหัวซาบซึ้งในพระเมตตา สมเด็จพระพันปีหลวง
ที่อำเภอกู่แก้ว จังหวัดอุดรธานี ความซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณยังคงตราตรึงใจ “ยายวิรัตน์รุ่ง สมเสียง” อายุ 76 ปี ผู้เคยป่วยเป็นโรครูมาตอยด์จนเดินไม่ได้ ยกมือท่วมหัวด้วยความสำนึกในพระเมตตาของ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ที่ทรงรับไว้เป็นคนไข้ในพระบรมราชานุเคราะห์ จนวันนี้สามารถกลับมาเดินได้อีกครั้ง
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อวันที่ 30 ตุลาคม 2568 ได้เดินทางไปที่บ้านเลขที่ 203 บ้านไพจาน หมู่ 5 ตำบลค้อใหญ่ อำเภอกู่แก้ว จังหวัดอุดรธานี ซึ่งเป็นบ้านของนางวิรัตน์รุ่ง ปัจจุบันอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จไม่ถึง 2 เดือน ภายใต้โครงการบ้านผู้ยากไร้และผู้พิการ โดยสำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดอุดรธานี ร่วมกับจังหวัดอุดรธานี บ้านหลังนี้คุณยายเพิ่งเข้าอยู่เมื่อวันที่ 10 ตุลาคมที่ผ่านมา
คุณยายวิรัตน์รุ่งเล่าว่า เดิมอาศัยอยู่บ้านไม้เก่าทรุดโทรม ก่อนจะได้รับความช่วยเหลือให้สร้างบ้านใหม่ในที่ดินของตนเอง ภายในบ้านยังคงเก็บพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวงรัชกาลที่ ๙ และสมเด็จพระพันปีหลวง ไว้อย่างดีเพื่อระลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงมีต่อชีวิตของตน
ยายย้อนความหลังว่า เมื่อปี 2524 เคยไปเฝ้าณ รับเสด็จทั้งสองพระองค์ที่วัดบ้านโนนทัน จังหวัดหนองบัวลำภู (ขณะนั้นยังเป็นพื้นที่จังหวัดอุดรธานี) ขณะนั้นตนป่วยเป็นโรครูมาตอยด์ ต้องนั่งรถเข็นไปรอรับเสด็จ หมอที่ตามเสด็จได้เข้ามาสอบถามอาการและตรวจโรค ก่อนจะมีราชเลขานุการในพระองค์มาสอบถามเพิ่มเติม จากนั้นจึงทราบว่า สมเด็จพระพันปีหลวงทรงรับไว้เป็นคนไข้ในพระบรมราชานุเคราะห์
“พระองค์ท่านตรัสว่าให้หมอที่ดีที่สุดรักษา” คุณยายเล่าด้วยน้ำตาคลอ พร้อมบอกว่าต่อมามีเจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดนมารับไปรักษาที่โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า กรุงเทพมหานคร การรักษาใช้เวลานานนับปี จนจากที่เดินไม่ได้ กลับมาเดินได้อีกครั้ง นับเป็นการ “ได้ชีวิตใหม่” อย่างแท้จริง
นับแต่นั้นมาคุณยายได้รับพระราชทานเงินช่วยเหลือเดือนละ 1,500 บาทอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน
“ถ้าไม่ได้สมเด็จพระพันปีหลวงทรงช่วยไว้ ยายคงเสียชีวิตไปนานแล้ว” คุณยายเอ่ยเสียงสั่น “พระเมตตาของพระองค์หาที่เปรียบไม่ได้ ทรงเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของราษฎรจริงๆ”
หลังทราบข่าวการเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระพันปีหลวง คุณยายถึงกับน้ำตาคลอ บอกว่า “เสียใจที่สุด อยากให้พระองค์ท่านอยู่กับเรานานๆ ตอนนี้ขอเพียงให้พระองค์เสด็จสู่สวรรคาลัย”
ก่อนกล่าวปิดท้ายด้วยความจงรักภักดี ยกมือท่วมหัวพนมไหว้พร้อมเอ่ยเบาๆ ว่า “สาธุ...”
