สุรินทร์- ยายวัย 70 ปีชาวอำเภอพนมดงรัก ชายแดนสุรินทร์ เล่าทั้งน้ำตา ผ้าไหม 56 ผืนเก็บสะสมมาทั้งชีวิต มูลค่าเกือบ 1 แสนบาท หล่นหายระหว่างอพยพหนีกระสุนปืนใหญ่ทหารเขมร วอนใครเก็บได้ขอส่งคืน ชี้มันมีค่าที่สุดในชีวิตของยาย ทำให้เสียใจกินไม่ได้นอนไม่หลับ ด้านสามีคุณยาย เสียดายทำใจไม่ได้ถึงขั้นช็อกเข้าโรงพยาบาล 2 คืน
วันนี้ (11 ส.ค.68) ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปที่ บ.ศรีสวาย ต.จีกแดก อ.พนมดงรัก จ.สุรินทร์ หลังรับแจ้งว่ามีคุณยายวัย 70 ปี ทำผ้าไหมที่เก็บไว้ในกระสอบถุงปุ๋ย ซึ่งเป็นผ้าไหมที่เก็บสะสมมาทั้งชีวิต หล่นหายจากท้ายรถกระบะเมื่อวันที่ 24 ก.ค. 2568 ระหว่างอพยพไปที่ศูนย์พักพิง โดยลูกสาวคุณยายได้โพสต์ตามหาแต่ก็ยังไร้วี่แวว ทำให้คุณยายเสียใจมากกินไม่ได้นอนไม่หลับ รวมทั้งคุณตาสามีของคุณยายเสียใจจนช็อกต้องนอนโรงพยาบาล เพราะผ้าไหมที่หายไปมูลค่าเกือบ 1 แสนบาทและเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดที่ทั้งคุณยายและคุณตามีอยู่
คุณยายเสมอ วงศ์รัมย์ อายุ 70 ปี เจ้าของผ้าไหมเล่าทั้งน้ำตาว่า ผ้าไหมทั้งหมด 56 ผืนยายเป็นคนเก็บใส่กระสอบเอง โดยเก็บเตรียมไว้ตั้งแต่ก่อนเกิดเหตุปะทะกัน แต่วันนั้นยายตกใจมากพอได้ยินเสียงปืนใหญ่ปะทะกันลูกเขยกับลูกสาวก็เก็บข้าวของที่เตรียมไว้ขึ้นรถกระบะรวมทั้งกระสอบผ้าไหมด้วย แต่เนื่องความตกใจและความเร่งรีบ ทำให้ลูกเขยไม่ได้ปิดฝาท้ายรถ ก็เลยไม่รู้ว่ากระสอบผ้าไหมตกหายที่ใหน ซึ่งผ้าไหมทั้งหมดในกระสอบ 56 ผืน เป็นสิ่งมีค่าที่ยายเก็บสะสมมา มีทั้งผ้าไหมที่ทอเองและผ้าไหมที่ได้มาจากการไปช่วยงานแต่งพรรคพวกญาติพี่น้อง มันมีค่าที่สุดในชีวิตยาย ตอนนี้ยายไม่เหลืออะไรแล้ว ก็อยากจะฝากถึงคนที่เก็บไป ให้เห็นใจยายด้วย มันเป็นสมบัติที่ยายเก็บสะสมมา ขอให้ส่งคืนยายเถอะ
ทางด้าน นายเจริญ วงศ์รัมย์ อายุ 69 ปี สามีคุณยาย เล่าว่า รู้สึกเสียใจและเสียดายมากแม้ยายจะปลอบว่าอย่าเสียใจไปเลยมันหายไปแล้วทำใจเถอะ แต่ตาก็ทำใจไม่ได้เสียใจจนช็อก ลูกหลานต้องหามส่งโรงพยาบาล ระหว่างอยู่ที่ศูนย์พักพิง ไปนอนรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลถึง 2 คืน อยากจะฝากถึงคนเก็บได้ยังไงก็ขอคืนเถอะ ทั้งตาทั้งยายเสียใจมาก หากนำมาคืนตามีน้ำใจให้แน่นอน ยังไงก็ขอคืนด้วย
นาย สุรัตน์ โกสา อายุ 43 ปี ลูกเขยของคุณยายซึ่งเป็นคนขับรถเล่าว่า วันนั้นเริ่มเหตุการณ์ปะทะกันวันแรก ทั้งเด็กทั้งคนแก่ก็ตกใจกลัว ร้องกันระงมทำให้ต้องรีบเร่งออกจากพื้นที่ รวมทั้งข้าวของก็เต็มรถไปหมดทำให้ไม่ได้ปิดฝาท้ายรถ ก็ตั้งใจว่าจะวิ่งออกไปสักพักพอพ้นวิถีกระสุนก็จะจัดเรียงของใหม่แล้วค่อยปิดฝาท้าย พอวิ่งออกไปสักพักก็จอดเก็บของแล้วก็ปิดฝาท้ายรถตอนนั้นก็ยังไม่ได้สังเกตว่ามีอะไรตกหล่น แต่พอไปถึงศูนย์พักพิงพอเก็บของลงรถถึงได้รู้ว่ากระสอบผ้าไหมหายไป ที่แรกก็คิดว่าลืมเอาขึ้นรถ แต่พอวันหลังกลับมาดูที่บ้านจึงได้รู้ว่ากระสอบผ้าไหมหายไปแล้วจริงๆ ก็รู้สึกเสียดายและสงสารแม่มาก
