นครพนม - เจอแล้วศพสองแม่ลูกหลังกระโดดน้ำโขงสูญหายไปตั้งแต่เย็นวันที่ 27 ก.พ.ที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่ระดมพลค้นหา 3 วันไม่พบ สุดสลดสภาพศพแม่ลูกกอดกันกลม เผยทั้งแม่และลูกทำบุญด้วยการซื้อปลาไหล 100 บาทปล่อยแม่น้ำก่อนตัดสินใจลุยลงน้ำฆ่าตัวตาย
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อเวลา 07.00 น. วันนี้ (2 มี.ค.) เรือเอก สุเทพ แสงอ่วม หัวหน้าสถานีเรือ นรข. อ.ธาตุพนม จ.นครพนม ได้รับแจ้งจากชาวบ้านว่าพบศพผู้สูญหายในน้ำโขง คือ นางวีณา อายุ 44 ปี ชาว อ.ภูพาน จ.สกลนคร ตำแหน่งนักวิชาการ ชำนาญการ กองการศึกษาเทศบาลตำบลแห่งหนึ่งใน จ.สกลนคร หลังอุ้มลูกสาววัย 7 ขวบกระโดดแม่น้ำโขงสูญหาย บริเวณท่าเทียบเรือประตูโขงในเขตเทศบาลตำบลธาตุพนม เมื่อช่วงเย็นของวันที่ 27 ก.พ.ที่ผ่านมา
จากนั้นได้รีบประสานกู้ภัยสมาคมสว่างนาวาธาตุพนม ร่วมกับเจ้าหน้าที่เกี่ยวข้องระดมการค้นหาทางผิวน้ำ และใต้น้ำมานานกว่า 3 วัน แต่ไม่พบ กระทั่งเช้าวันนี้พบศพผู้สูญหายลอยอืดติดริมฝั่งแม่น้ำโขง เขตพื้นที่ ต.น้ำก่ำ อ.ธาตุพนม ห่างจากจุดเกิดเหตุราว 4 -5 กิโลเมตร คาดว่าไหลไปตามกระแสน้ำโขง แต่ภาพที่หดหู่ใจมากที่สุด คือสภาพศพของผู้เสียชีวิตทั้งสอฝแม่ลูกยังอยู่ในสภาพกอดกันกลม แม่สวมชุดวอร์มกางเกงสีดำ เสื้อกีฬาสีเหลือง ส่วนลูกาวสวมกางเกงขาสั้นชุดสีน้ำเงิน
คาดว่าเป็นการตั้งใจกอดลูกกกระโดดน้ำโขง เพราะคิดสั้นจากภาระหนี้สินปัญหาส่วนตัวรุมเร้า ญาติระบุว่ามีปัญหาหนี้สิน และเคยหย่าร้างกับสามีเมื่อ 3-4 ปีที่ผ่านมา ต้องดูแลบุตรสาวคนเดียวเพียงลำพัง อย่างไรก็ตามทางตำรวจ และแพทย์เวรโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชธาตุพนมจะได้ตรวจสอบชันสูตรเก็บหลักฐาน ประกอบการดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป ก่อนส่งให้ญาตินำไปบำเพ็ญกุศลที่ จ.สกลนคร ตามประเพณี
จากการสอบถาม นายมิตร วุธฒนา อายุ 60 ปี พ่อค้าขายปลาไหลปล่อยทำบุญริมน้ำโขง เล่านาทีได้พูดคุยกับสองแม่ลูกว่า ก่อนเกิดเหตุพบสองแม่ลูกมาสอบถามเรื่องติดต่อเรือนั่งท่องเที่ยวชมแม่น้ำโขง ช่วงเวลาประมาณ 16.00 น. วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2565 จากนั้น ได้ลงไปนั่งเล่นตรงบันไดอัฒจันทร์ ริมฝั่งแม่น้ำโขง และได้ขอซื้อปลาไหล จำนวน 1 ถุง เป็นเงิน 100 บาท
สอบถามทราบว่าเดินทางมาจาก จ.สกลนคร เพื่อพาลูกสาวมาทำบุญ ก่อนที่จะนำปลาไปปล่อย และนำถังกลับมาส่งคืน หลังจากนั้นได้ลงไปนั่งเล่นอีกรอบ และยังสอบถามย้ำไปมาว่าระดับน้ำลึกแค่ไหน ตนยังได้พลั้งปากพูดไปว่า ลึกมาก ถ้าตกลงไปเตรียมลอยอังคารเลย จากนั้นห่างกันไม่นาน หญิงสาวดังกล่าวได้ให้ลูกสาวขึ้นมาซื้อน้ำดื่ม 1 ขวด ซึ่งตนยังมองเห็นในระยะสายตา
จากนั้นผู้ตายยังได้ตะโกนเรียกบอกว่าขอลงไปนั่งเล่นบนเรือริมฝั่งโขง ตนจึงได้บอกว่าให้ระวังด้วยนะ น้ำลึกกลัวพลัดตก ผู้ตายจึงได้บอกอีกว่า ถ้าจะกลับให้เรียกด้วย เพราะเป็นเวลาใกล้พระอาทิตย์ตกดิน สุดท้ายตนแปลกใจ ถึงเวลาตนจะกลับ เป็นเวลาประมาณกว่าชั่วโมงยังไม่ขึ้นมา และใกล้มืดแล้ว จึงตะโกนเรียกหลายครั้งไม่ตอบ เดินลงไปดูไม่พบแล้ว จึงแจ้งเจ้าหน้าที่มาตรวจสอบ พบเพียงกุญแจรถ รองเท้า กระเป๋า เงินในเรือ ตกใจมาก คิดว่าตกน้ำโขงสูญหายแล้ว
พ่อค้ารายเดิมบอกอีกว่า ถ้าเป็นอุบัติเหตุพลัดตกคงเป็นเรื่องยาก เพราะตนสังเกตพฤติกรรมก่อนที่จะเกิดเหตุ พบพิรุธหลายอย่างในการพูดคุย ผู้ตายชอบถามย้ำว่าน้ำลึกแค่ไหน ทั้งมีสีหน้าไม่ร่าเริง เศร้าหมอง เหมือนคนเครียด ถ้าพลัดตกต้องมีการตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือ ตนได้ยินเสียงแน่นอน เพราะอยู่ห่างกันในระยะไม่ไกลมากจากริมตลิ่ง เชื่อว่าคงไปนั่งชั่งใจอยู่นาน ก่อนที่จะตัดสินใจพาลูกกอดกันลงน้ำ
แต่คงไม่ใช่ลักษณะกระโดดเพราะไม่มีเสียงดัง แต่คงใช้วิธีการกอดลูกสาวหย่อนตัวลงจากเรือ ก่อนที่จะจมน้ำสูญหาย แต่อย่างไรเป็นเพียงข้อสันนิษฐานของตน ส่วนสาเหตุแท้จริงขึ้นอยู่กับเจ้าหน้าที่ตรวจสอบ ซึ่งตนรู้สึกหดหู่ใจมาก
