นครพนม - “เจ้าหรั่ง” สุนัขจรจัดที่คนขับสามล้อเครื่องรับจ้างในขนส่งนครพนมให้อาหารเลี้ยงดูมาแต่เล็กๆ แสดงความรักชาติ ส่งเสียงเห่าหอนร้องเพลงชาติทุกเช้า-เย็น สร้างความแปลกประหลาดใจให้แก่ผู้คนที่พบเห็น
ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากกลุ่มผู้ขับขี่รถสามล้อเครื่องรับจ้างในบริเวณสถานีขนส่งผู้โดยสารจังหวัดนครพนม ถนนเฟื่องนคร ว่านายบุญถม ทับสุริ อายุ 48 ปี อาชีพขับรถสามล้อเครื่องรับจ้าง ได้เลี้ยงสุนัขไทยเพศผู้ สีดำผสมขาว อายุ 8 ปี ชื่อหรั่ง ที่นายบุญถมคอยดูแลให้อาหารเป็นประจำมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ จนโตและใช้สถานีขนส่งผู้โดยสารจังหวัดนครพนมเป็นที่อยู่อาศัย ที่แปลกมากสำหรับ เจ้าหรั่ง ก็คือ พอถึงเวลาเคารพธงชาติตอนเช้า 08.00 น.และเวลาลดธงชาติลงจากเสา ช่วงเย็น 18.00 น.ของทุกวัน เจ้าหรั่งจะมาส่งเสียงร้องเพลงชาติไทยในบริเวณที่นั่งรับรองผู้โดยสารจนเพลงชาติจบจึงจะเดินไปทางอื่น
โดยเจ้าหรั่งจะยืนส่งเสียงเห่าหอนเหมือนร้องเพลงชาติทุกวันไม่เคยขาด นอกจากนี้ เจ้าหรั่งยังเป็นสุนัขแสนรู้เป็นที่รักใคร่ของทุกผู้คนที่ได้พบเห็น จนนายบุญถมรักมากเลี้ยงดูเหมือนลูกหลานตนเอง
นายบุญถมเล่าว่า น้องหมาตัวนี้เป็นสุนัขจรจัดที่ถูกแม่หมาทิ้งไว้ในสถานีขนส่งตั้งแต่ตัวเล็กๆ จึงเก็บมาเลี้ยงจนอายุได้กว่า 8 ปีแล้ว เจ้าหรั่งเป็นสุนัขแสนรู้จะฟังคำสั่งของตนเสมอ และเมื่อเจ้าหรั่งมีอายุประมาณ 1-2 ปีก็เริ่มฉายแววรักชาติให้เห็น โดยปกตินายสถานีขนส่งจะเปิดเพลงชาติในเวลา 08.00 น. และ 18.00 น.ทุกวัน เมื่อได้ยินเพลงชาติเจ้าหรั่งจะส่งเสียงร้องตามจนกว่าเพลงชาติจะจบ และตั้งแต่นั้นมาเจ้าหรั่งก็ปฏิบัติตัวอย่างนั้นมาจนถึงทุกวันนี้
ตนและเพื่อนๆ ที่อยู่ในสถานีขนส่งถึงกับทึ่งในความสามารถของเจ้าหรั่ง โดยก่อนจะถึงเวลา 08.00 น. หรือเวลา 18.00 น. จะมีเสียงกดออดดังลั่น บขส.เพื่อให้ผู้คนบริเวณนั้นเตรียมตัวยืนตรงเคารพธงชาติ เจ้าหรั่งได้ยินก็จะวิ่งมานั่งรอ
พอเพลงชาติขึ้น เจ้าหรั่งก็จะร้องตามทันที และร้องต่อเนื่องมาแล้วกว่า 6 ปี โดยที่ตนเองไม่ได้สอนแต่อย่างใด หลังร้องเพลงชาติจบ เจ้าหรั่งก็จะเดินออกจากบริเวณดังกล่าว โดยมักไปนอนเล่นใกล้ๆ กับรถสามล้อเครื่อง คลุกคลีอยู่กับคนแถวนั้น จะไม่ออกไปเล่นที่ไหนไกลๆ จนเป็นที่รักของผู้คนในสถานีขนส่ง
นายบุญถมเล่าต่ออีกว่า ด้วยความเฉลียวฉลาดของเจ้าหรั่งสุนัขจรจัด เจ้าของร้านค้าวัสดุก่อสร้างซึ่งอยู่ตรงข้ามกับ บขส.ก็ยังให้ความเมตตา ทุกวันจะเอาอาหารมาให้กิน พร้อมกับสั่งคนในสถานีขนส่งว่าหากเจ้าหรั่งเจ็บไข้ได้ป่วยให้นำตัวรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์ที่อยู่ใกล้ๆ ค่ายาเท่าไหร่ตนจะเป็นผู้จ่ายเอง ทุกวันเช้า-เย็นจึงได้ยินเสียงร้องเห่าเป็นจังหวะเหมือนเสียงร้องเพลงจากเจ้าหรั่ง และสามารถเรียกรอยยิ้มแก่ผู้โดยสารที่ได้ยินได้ฟังเสมอ บางคนก็ถ่ายรูปถ่ายคลิปส่งไปให้ญาติๆ ดูกัน
