นครปฐม - “น้องเฟิร์น” เด็กหญิงยอดกตัญญู เศร้า หลังหมอบอกให้ทำใจเรื่องอาการของแม่ คาดไม่เกินสัปดาห์นับจากวันนี้ ขณะอาการทรุดลงทุกชั่วโมงไม่ได้สติ และนอนทรมานจากอาการของมะเร็งลามไปทั่วตัวแล้ว
วันนี้ (3 ก.พ. ) จากกรณีนายกิ่ง ลิ้มประสาท ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านหนองกะโดน ตำบลบ้านยาง อำเภอเมืองนครปฐม ได้แจ้งว่ามี ด.ญ.บุญญรัตน์ หรือน้องเฟิร์น สาละสาลิน อายุ 12 ปี นักเรียนชั้นปีที่ 6 ต้องหยุดเรียนเป็นประจำเพราะแม่ที่ป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย โดยต้องทำหน้าที่ป้อนยา ป้อนอาหาร เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ผู้เป็นแม่
ล่าสุด ด.ญ.บุญญรัตน์ หรือน้องเฟิร์น อายุ 12 ปี เผยว่า อาการของนางภัสสร มารดานั้นเข้าขั้นวิกฤต โดยแพทย์ได้มาตรวจและเรียกไปคุยพร้อมกับป้าว่าอาการของแม่นั้นถึงระยะต้องทำใจ โดยคาดว่าจะอยู่ได้ไม่นานซึ่งจะอยู่ได้ไม่เกิน 1 สัปดาห์ หรือ 3 วันเท่านั้น โดยสิ่งที่ตนเองได้เห็นเมื่อ 2 วันก่อนว่าแม่อาการดีขึ้นนั้น ถึงวันนี้กลับเป็นคนละเรื่องแล้ว
น้องเฟิร์นเล่าว่า อาการของแม่ตอนนี้ไม่สามารถจำใครได้ กินข้าวไม่ได้ และมีอาการตาเหลือกเป็นระยะ นอนดิ้นและหมอต้องเอาอุปกรณ์สำหรับมัดแขนเอาไว้เพราะมีการดิ้นละสะบัดให้สายน้ำเกลือหลุดจนเลือดไหลย้อนออกมา โดยอาการที่ทรุดหนักนั้นเป็นมาตั้งแต่ 2 วันก่อน หลังจากที่ตนเองไปบอกว่ามีคนมาช่วยเหลือแล้วซึ่งแม่ดีใจและดูสดชื่นจากหมดแรงกลับเป็นมีแรงที่สามารถนั่งบนเตียงและพูดคุยได้
แต่ล่าสุดขณะนี้แม่มีอาการเริ่มทรุดหนัก และประโยคสุดท้ายที่แม่ยังมีสติ ตนเองได้บอกว่าแม่สู้ๆ นะ ซึ่งแม่ยิ้มและบอกว่าแม่รักหนูนะ จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับเปลี่ยนไปทั้งหมด โดยขณะนี้พยายามจะทำใจแม้จะมีความหวังขึ้นมา แต่ก็ได้บอกว่า หลวงพี่น้ำฝน วัดไผ่ล้อม บอกว่าจะส่งเสียเรียนให้ และยังมีคนมาให้กำลังใจหลายคนทำให้มีกำลังใจมากขึ้น
น้องเฟิร์นเล่าอีกว่า ถ้าแม่ไม่อยู่แล้วถึงจะกลับไปเรียนหนังสือโดยยังคิดถึงห้องเรียนเสมอ แต่ในเทอมหน้าจะต้องขึ้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ป้าได้มาบอกว่าจะให้ไปเรียนแถวบ้านป้า ซึ่งก็ต้องขอคุยกันอีกครั้งว่าจะทำอย่างไรต่อไป แต่ขณะนี้คิดไม่ออก เพราะเมื่อวานตนเองได้นอนเพียง 1 ชั่วโมงเพราะนอนไม่หลับต้องตื่นมาจับและเช็ดตัวแม่ทั้งคืน และยังกินข้าวไม่ลง เหงาและเครียดมาก
“ขณะนี้ยังไม่ได้คุยกับครูประจำชั้นและผู้อำนวยการโรงเรียน เพราะยังไม่ได้ไปโรงเรียน ส่วนเสื้อผ้าที่ใช้ในโรงพยาบาลก็ลงไปซื้อที่ร้านค้าสหกรณ์ เป็นเสื้อกับกางเกงขาสั้น เพราะที่บ้านก็มีเสื้อผ้าแค่ 2 ชุด กับชุดนักเรียนชุดพละอีก 2 ชุดเท่านั้น ขณะนี้ไม่ได้ไปไหนนอกจากอยู่กับแม่นอนดูแม่ใต้เตียงทุกวัน โดยหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกสักครั้งกับชีวิต
