บุรีรัมย์ - อายุเป็นเพียงตัวเลข “ยายเลียบ” วัย 63 ปี ชาวบุรีรัมย์สุดแกร่ง ไม่งอมืองอเท้าสืบสานฝีมือด้านหัตถกรรมจากสามีที่เสียชีวิต ทำซุ้ม แคร่ บันได เคาน์เตอร์ และชั้นวางของจากไม้ไผ่ขายเป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองเพราะไม่อยากเป็นภาระลูกหลาน ทั้งถ่ายทอดต่อให้ลูกชาย ปัจจุบันมีรายได้เดือนละกว่า 7 หมื่นบาท ทั้งมีออเดอร์เพียบจนทำไม่ทัน
วันนี้ (19 ม.ค.) นางเลียบ ด่านต้องกระโทก อายุ 63 ปี อยู่บ้านเลขที่ 155 หมู่ 1 ต.อิสาณ อ.เมือง จ.บุรีรัมย์ ได้สืบทอดฝีมือด้านหัตถกรรมจากสามีที่เสียชีวิตไปเมื่อ 6 ปีก่อน โดยการทำซุ้มไม้ไผ่ แคร่ บันได เคาน์เตอร์ และชั้นวางของจากไม้ไผ่ ขายเป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองเพราะไม่อยากเป็นภาระลูกหลาน ทั้งยังได้ถ่ายทอดความรู้ให้แก่ นายกล้า ด่านต้องกระโทก อายุ 39 ปี ลูกชาย เพื่อทำเป็นอาชีพเลี้ยงครอบครัวด้วย
ปัจจุบันป้าเลียบ และลูกชายได้ช่วยกันทำซุ้มไม้ไผ่ แคร่ บันได เคาน์เตอร์ และชั้นวางของจากไผ่เลี้ยง ไผ่ตง ที่สั่งมาจาก จ.ยโสธร ตั้งขายอยู่บริเวณหน้าบ้านเช่าถนนสายบุรีรัมย์-ประโคนชัย โดยขั้นตอนการทำซุ้มไม้ไผ่ เริ่มจากการวัดขนาดไม้ไผ่ แล้วนำไปตัดให้ได้ขนาด เจาะเป็นรูตามขนาด แล้วขึ้นโครงประกอบเป็นซุ้ม เมื่อประกอบเสร็จแล้วทาแลกเกอร์ให้เกิดความเงางามและกันมอด หากลูกค้าคนไหนอยากได้ลวดลายเพิ่มเติมจะใช้แก๊สพ่นลวดลายตามที่ลูกค้าสั่ง โดยจะคิดราคาเพิ่มอีกตัวละ 150 บาท
การทำซุ้ม หรือแคร่ไม้ไผ่อาจดูไม่ยุ่งยาก แต่ต้องใช้แรง และความอดทน ประณีตมากพอสมควร ทำให้แต่ละวันจะทำได้เพียง 2-3 ตัวเท่านั้น โดยซุ้มไม้ไผ่ที่ทำมีราคาตั้งแต่ซุ้มละ 2,000-3,500 บาท หรือตามแต่ลูกค้าจะสั่ง, เคาน์เตอร์ตัวละ 1,500-2,500 บาท แคร่ตัวละ 500-2,000 บาท บันไดเมตรละ 80 บาท
ปัจจุบันมีรายได้จากการทำซุ้มไม่ไผ่ แคร่ไม้ไผ่ บันได และชั้นวางของจากไม้ไผ่เฉลี่ยเดือนละกว่า 70,000 บาท ซึ่งถือเป็นรายได้เลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้เป็นอย่างดี
นางเลียบบอกว่า แม้ตนอายุมากแล้วแต่ก็ยังมีแรงพอทำงานได้และไม่อยากเป็นภาระลูก จึงได้นำความรู้ประสบการณ์ที่เคยทำกับสามีตอนยังมีชีวิตหันมาทำเป็นอาชีพจนเกิดความชำนาญแล้วถ่ายทอดให้ลูกชายช่วยกันทำขาย ซึ่งได้รับการตอบรับจากลูกค้าเป็นอย่างดี ทั้งร้านอาหารที่ต้องการนำไปเป็นซุ้มให้ลูกค้านั่งรับประทานอาหาร พ่อค้าแม่ค้าที่นำไปวางของขาย หรือนำไปใช้ประโยชน์ตามบ้าน สำนักงาน บางคนมารับซื้อถึงที่ บางคนสั่งทำครั้งละ 20-30 หลัง จนทำแทบไม่ทัน โดยป้าเลียบบอกว่า “จะทำจนกว่าจะหมดแรงทำไม่ไหว”
