เปิดใจครูสาวกะเหรี่ยงคนใหม่ เจอเซอร์ไพรส์คนอมก๋อยฝ่าฝน-ลุยโคลนรับกลางทาง

เชียงใหม่ - “เห็นทางตอนแรกเกือบถอดใจ..” ครูสาวชาวกะเหรี่ยงเสริมงามยอมรับหลังใส่ชุดข้าราชการเต็มยศมุ่งหน้าไปโรงเรียนที่ได้บรรจุใหม่วันแรก แต่เจอคณะครู-ผู้บริหาร อบต.-ชาวบ้านฝ่าฝน-ลุยโคลนมารับมอบตัวกลางทางทำเอาอึ้ง-ซึ้งน้ำตาซึม ร้องไห้สุดประทับใจตลอดทาง



กำลังเป็นที่ฮือฮากันทั่ว กรณีนายศุภธนิศร์ รุ่งเรืองเลิสไพศาล นายก อบต. ร่วมกับคณะครูโรงเรียนนาเกียน หมู่ที่ 3 ต.นาเกียน อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่ และชาวบ้านในพื้นที่ได้เซอร์ไพรส์คุณครูสาวชาวกะเหรี่ยงคนใหม่ ที่ใส่ชุดข้าราชการมาเต็มยศเดินทางเข้ารายงานตัววันแรก ด้วยการยกคณะไปดักต้อนรับกลางถนนก่อนถึงหมู่บ้านท่ามกลางสายฝน

ซึ่งถนนดังกล่าวเป็นถนนลูกรังที่มีแต่โคลนดินแดง ทำให้การเดินทางเข้าออกลำบาก สร้างความประทับใจแก่ครูสาวที่มาบรรจุใหม่ถึงกับน้ำตาซึมคลอเบ้า และร้องไห้ไปตลอดทาง

นายศุภธนิศร์กล่าวว่า เมื่อมีคุณครูมาบรรจุใหม่ ตนในฐานะผู้นำ รวมถึงชาวบ้านในพื้นที่ ก็อยากให้ความรัก ความอบอุ่นความประทับใจ เพื่อให้ครูคนใหม่อยู่สอนลูกหลานของพวกตนไปนานๆ เพราะที่นี่เป็นที่ห่างไกล ห่างจากอำเภอกว่า 58 กิโลเมตร ห่างจากตัวจังหวัดเชียงใหม่ร่วม 200 กิโลเมตร จึงชักชวนกันทั้งครูที่โรงเรียน ชาวบ้าน และคณะผู้บริหาร อบต.ไปดักรับกลางทางในสภาพถนนอย่างที่เห็นในภาพ

นายโอฬาร เปลา ผอ.โรงเรียนนาเกียน กล่าวว่า ครูคนใหม่ที่มาบรรจุที่นี่คือ คุณครูกุลฐิรา โรจน์อนันต์ทรัพย์ อายุ 27 ปี จบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง เอกภาษาไทย ก็ดีใจที่มีครูคนใหม่มาเพิ่ม มาบรรจุที่นี่ เพื่อร่วมกันพัฒนาการศึกษา มาให้ความรู้แก่เด็กๆ ที่นี่

“โรงเรียนนาเกียนเป็นโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาให้พี่น้องบนดอยสูง เมื่อได้ครูบรรจุใหม่มาสอนก็ดีใจเลยพากันไปต้อนรับ ไปเซ็นรับมอบตัวกันกลางทางกลางถนนกันเลย เพื่อให้กำลังใจ ให้เกิดความประทับใจ จะได้ไม่ถอดใจเมื่อเห็นสภาพถนนทางเข้าหมู่บ้าน ถือว่าเป็นการเซอร์ไพรส์เล็กๆ”

ด้านคุณครูสาวคนใหม่กล่าวกับผู้สื่อข่าวว่า เหตุการณ์เมื่อวาน (17 ก.ค.) ทำเอาตนอึ้ง และประทับใจมาก ตนเป็นลูกหลานชนเผ่าชาวกะเหรี่ยง หรือปกาเกอะญอ อ.เสริมงาม จ.ลำปาง แต่ถนนหนทาง หรือความเจริญก็เหมือนทั่วๆ ไป ไม่ได้ลำบากอะไร

แต่พอมาที่นี่บอกได้เลยว่า “โอ้โห ที่นี่เมืองไทยยังมีถนนแบบนี้อยู่อีกเหรอ..” ตนก็เกือบจะถอดใจ เพราะเมื่อแรกเห็นถนนที่เป็นดินโคลนทางลำบากมากก็คิดในใจว่าเราไม่น่ามาเลย แต่เมื่อถึงกลางทางก็แปลกใจที่มีคณะของนายก อบต., คณะครูของโรงเรียนนาเกียน และชาวบ้าน มาดักต้อนรับกลางทาง ก็รู้สึกประทับใจมาก น้ำตาซึมร้องไห้ไปตลอดทาง พอมาถึงโรงเรียนเห็นเด็กนักเรียนก็รู้สึกดีใจ

“ภูมิใจที่ได้มาเป็นครูที่นี่ เด็กๆ น่ารักทุกคน ชาวบ้าน และเพื่อนร่วมงานดีมีน้ำใจ ก็จะพยายามปรับตัวให้เข้ากับวิถีชีวิตของผู้คน และสถานที่ให้ได้ในทุกๆเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นเลยในชีวิต แม้ว่าวันแรกจะนอนไม่หลับ คิดถึงบ้าน คิดถึงคนอยู่ที่บ้าน ต้องขอบคุณทุกคนทั้งคณะนายก อบต. คณะครู และชาวบ้านที่ไปต้อนรับกลางทางกลางถนนที่การเดินทางแสนลำบาก ใครจะมาสัมผัสชีวิตจริงๆ ของคนบนดอยลองมาหน้าฝนแล้วจะรู้ว่าลำบากขนาดไหน แต่ตนก็ขอสู้ และทำหน้าที่แม่พิมพ์ที่ดีของชาติตลอดไป” นางสาวกุลฐิรา ครูสาวคนใหม่กล่าว