เชียงราย - ชาวบ้านสบรวกใกล้สามเหลี่ยมทองคำหอบวัตถุโบราณล้ำค่านับ 100 ชิ้นมอบให้ จนท.พิพิธภัณฑ์ฯ พิสูจน์ และขึ้นทะเบียนเป็นทรัพย์สินของชาติ พบมีทั้ง “สร้อยตัว-แหวนทอง-กำไลทอง-เต้าปูน ฯลฯ” คาดอายุกว่า 400 ปี ใช้กันในสมัยอาณาจักรล้านนา
วันนี้ (7 ก.ค.) น.ส.ฉัตรรดา สินธุสอน หัวหน้าพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเชียงแสน อ.เชียงแสน จ.เชียงราย พร้อมเจ้าหน้าที่ ได้เดินทางไปยังบ้านสบรวก ม.1 ต.เวียง อ.เชียงแสน ใกล้สามเหลี่ยมทองคำ เพื่อตรวจพิสูจน์วัตถุโบราณ หลังมีชาวบ้านแจ้งว่าได้พบวัตถุที่คาดว่ามีค่ามาก และเก็บใส่ถุงเอาไว้จำนวน 1 ถุงใหญ่
เมื่อไปถึงหมู่บ้านดังกล่าว ชาวบ้านก็ได้นำวัตถุที่ชาวบ้านเก็บไว้เป็นเครื่องประดับ เช่น สร้อย แผ่นทอง ฯลฯ ซึ่งทำจากทองคำประดับตกแต่งอย่างสวยงามรวมจำนวนประมาณ 100 ชิ้นใส่ถุงมาให้ จึงได้นำวัตถุทั้งหมดไปทำการตรวจสอบที่พิพิธภัณฑ์ฯ พบว่าทั้งหมดเป็นวัตถุที่เรียกชื่อกันว่า “สร้อยตัว” ทำด้วยแผ่นทองดุนลายหุ้มเงิน 11 ชิ้น แหวนทองจำนวน 6 วง กำไลทองแบบขด 6 วง เต้าปูน 2 ชิ้น ขันเงิน 3 ใบ ถาดเงิน 1 ชิ้น ตลับเงิน 1 ชิ้น เงินปากหมู เงินผักชี และโลหะเงินหลอมเป็นแผ่นกลมอีกหลายสิบชิ้น รวมทั้งหมดประมาณ 100 ชิ้น จึงได้ให้เจ้าหน้าที่ทำการบันทึกลักษณะรายละเอียดเอาไว้เพื่อขึ้นทะเบียนเป็นทรัพย์สินของชาติต่อไป
น.ส.ฉัตรรดากล่าวว่า เบื้องต้นคาดโบราณวัตถุทั้งหมดน่าจะมีอายุอยู่ในช่วงสมัยอาณาจักรล้านนา พุทธศตวรรษที่ 22 หรือราวปี 2101 หรือประมาณ 400 ปีก่อน ถือว่าเครื่องประดับเหล่านี้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์อย่างมาก ยังไม่บุบสลาย และคาดว่าเป็นเครื่องประดับของชนชั้นสูงเพราะมีลวดลายที่ละเอียดมากอย่างเห็นได้ชัด และส่วนของเงินปากหมู หรือเงินผักชีเป็นทรัพย์สินที่ใช้ใส่ในขันหมากพิธีสู่ขอหญิงสาวเพื่อแต่งงาน
อย่างไรก็ตาม คงต้องให้ผู้เชี่ยวชาญทั้งด้านโบราณคดี ด้านเครื่องเงิน และทอง หรืออัญมณีตรวจสอบอีกครั้งเพื่อหาจุดกำเนิด หรืออายุของเครื่องประดับที่ชัดเจนอีกครั้ง
ด้าน น.ส.เยาวลักษณ์ อินต๊ะ อายุ 29 ปี หนึ่งในชาวบ้านสบรวกที่นำเอาวัตถุดังกล่าวมอบแก่เจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์ฯ ระบุว่า ผู้ที่เก็บสะสมโบราณวัตถุดังกล่าวเอาไว้คือนายนิทัศน์ อินต๊ะ บิดาของตน ที่ได้เสียชีวิตไปแล้วเมื่อประมาณ 1 เดือนที่ผ่านมา แต่ก่อนจะเสียชีวิตไม่มีใครรู้ว่าบิดาได้เก็บวัตถุทั้งหมดเอาไว้ กระทั่งไม่กี่วันที่ผ่านมาตนได้ทำความสะอาดภายในห้องนอนเก่าของบิดาก็พบโบราณวัตถุดังกล่าวใส่ถุงเอาไว้อย่างแน่นหนา เมื่อสอบถามมารดาของตนก็ทราบแต่เพียงว่าบิดาเคยไปหาปลาที่ป่าท้ายหมู่บ้าน และนำถุงใส่วัตถุดังกล่าวมาด้วย แต่ไม่เคยเปิดออกดูอีกเลยจนกระทั่งได้เสียชีวิตลง
