พระนครศรีอยุธยา - พบเด็กหญิงวัย 15 ปี พิการหลังโก่ง พ่อ-แม่แยกทางกันไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่มีแม้บ้านอยู่ ต้องอาศัยบ้านคนอื่น อยู่กับพ่อที่มีอาชีพรับจ้างไปวันๆ ไม่มีเงินพาลูกไปรักษา ได้แค่เงินช่วยเหลือคนพิการแค่เดือนละ 500 บาท
วันนี้ (25 เม.ย.) ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งว่า มีเด็กหญิงพิการหลังโก่ง งอ เหมือนกุ้งอาศัยอยู่กับพ่อที่บ้านคนอื่นอย่างลำบาก และไม่ได้เรียนหนังสือ พ่อไม่มีเงินพาลูกไปรักษา จึงได้เดินทางไปตรวจสอบที่บ้านหลังดังกล่าว อยู่ในซอยดวงกมล 1 แยกร่วมพัฒนา 1 เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวเลขที่ 10/1 ม.1 ต.เจ้าเจ็ด อ.เสนา จ.พระนครศรีอยุธยา พบ ด.ญ.กนกอร เลิศทรัพย์ อายุ 15 ปี ร่างกายผอมจนเห็นกระดูก หลังคด งอ เหมือนกุ้ง อาศัยอยู่กับพ่อ คือ นายอภิรักษ์ เลิศทรัพย์ อายุ 48 ปี ซึ่งมีอาชีพรับจ้างทั่วไป
นายอภิรักษ์ ผู้เป็นพ่อเล่าว่า ตนแยกทางกับแม่ของลูกมา 14 ปีแล้ว ต้องแบกภาระเลี้ยงลูกคนเดียวด้วยการรับจ้างก่อสร้างต่อเติมอาคารบ้างแล้วแต่ใครจะจ้าง เมื่อก่อนตอนลูกยังเล็กๆ ร่างกายก็ปกติดี จนกระทั่งตอนอายุ 7 ขวบ ได้ป่วยร่างกายอ่อนเพลีย กระดูกด้านหลังเริ่มเอียง ตนจึงพาลูกไปหาหมอ หมอได้แนะนำให้ไปผ่าตัด แต่ตนไม่มีเงินพอที่จะพาลูกไปผ่าตัดได้ จึงพยายามเก็บเงินเพื่อที่จะพาลูกไปรักษา แต่พอสะสมได้หมื่นกว่าบาท ก็มีเรื่องจำเป็นที่จะต้องใช้จึงไม่ได้พาลูกไปผ่าตัด เมื่อปล่อยไว้นานๆ หลายปี กระดูกก็เริ่มเอียงตัวมากขึ้นจนหลังโก่ง งอ ร่างกายก็ผอมโซ กินอะไรก็ไม่ค่อยได้ ไปเรียนหนังสือเพื่อนก็ไม่เล่นด้วย จนต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน เพราะเริ่มเดินไม่ไหว
“ผมเคยทำหนังสือไปหลายหน่วยงานให้ช่วยเหลือแต่ก็ไม่มีการตอบรับ ได้แต่เงินคนพิการพอเป็นค่าขนมลูกบ้างนิดหน่อย ผมก็รับจ้างหากินไปวันๆ บ้านที่อยู่ก็อาศัยเขาอยู่ ไม่รู้เมื่อไหร่เขาจะไล่ออก ส่วนแม่เขาก็ทิ้งไปมีแฟนใหม่ไม่มาสนใจไยดี บางครั้งที่ตนต้องไปทำงานรับจ้างนานๆ ก็เป็นห่วงลูกอยู่คนเดียว จึงพาไปฝากไว้กับยายที่ อ.ด่านมะขามเตี้ย จ.กาญจนบุรี บ้างเป็นครั้งคราว”
นายอภิรักษ์ กล่าวต่อว่า ตนรู้สึกสงสารลูกที่ต้องมาพิการแบบนี้แล้วก็ไม่ได้เรียนหนังสือเหมือนคนอื่น ทั้งๆ ที่ลูกสาวตนอยากเรียนหนังสือมาก ตนจึงหาหนังสือมาให้หัดเขียน หัดอ่านด้วยตนเอง ก่อนหน้านั้น ลูกเคยเรียนอยู่ที่โรงเรียนวัดวังเย็น ที่บ้านยาย จ.กาญจนบุรี แต่ก็ต้องออกจากโรงเรียนเพราะร่างกายพิการ
“อยากจะขอความเมตตาจากคนที่มีใจบุญใจกุศล หรือหน่วยงานไหนที่ช่วยได้พาลูกไปรักษา เพราะลำพังผมหาเงินเองคนเดียวคงไม่มีโอกาสพาลูกไปรักษาเองได้ เพราะต้องใช้เงินจำนวนมาก ทุกวันนี้สงสารลูกมาก เวลาที่ลูกพูดกับผมว่าทำไมหนูต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ทำไมหนูไม่เหมือนคนอื่นเขา ผมถึงกับน้ำตาไหลทุกที”
