สกลนคร - ชาวบ้านจังหวัดสกลนคร เข้าป่าภูพานเก็บเห็ดมาวางขายริมถนน เป็นรายได้เสริมระหว่างรอผลผลิตทางการเกษตร สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ
ที่ริมถนนสายสกลนคร-กาฬสินธ์ ต.ห้วยยาง อ.เมือง จังหวัดสกลนคร ชาวบ้านต่างพากันนำเห็ดป่าที่เก็บมาจากป่าภูพานมาวางบนเพิงเล็กๆ ที่สร้างไว้ เพื่อขายเห็ดให้กับประชาชนที่ขับรถผ่านไปผ่านมา ได้แวะเลือกซื้อกลับไปปรุงเป็นอาหารรับประทาน โดยเห็ดป่าที่มีวางขายก็จะมีทั้ง เห็ดระโงก เห็ดดิน เห็ดผึ้ง เป็นต้น
เห็ดที่ได้รับความนิยมและมีผู้ซื้อกลับไปรับประทาน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเห็ดระโงก และเห็ดดิน เนื่องจากเห็ดชนิดนี้ เมื่อนำไปปรุงเป็นอาหารประเภทผัด และแกงเห็ดจะให้รสชาติที่ดีกว่าเห็ดชนิดอื่น โดยราคาก็จะอยู่ที่กิโลกรัมละ 170-200 บาท ซึ่งพ่อค้า-แม่ค้าจะแบ่งเป็นกอง ในราคากอง ละ 50 บาท โดยวันหนึ่งๆ พ่อค้าแม่ค้าเห็ดเหล่านี้มีรายได้จากการขายเห็ดข้างทาง วันละประมาณ 500-1,000 บาท เลยทีเดียว
นางแดง บึงสุวรรณ อายุ 46 ปี หนึ่งในแม่ค้าที่นำเห็ดมาวางขายริมถนน ได้บอกกับผู้สื่อข่าวว่า ตนเองมีอาชีพทำนา ซึ่งช่วงนี้ก็ยังไม่ได้ทำอะไร เนื่องจากเป็นช่วงที่รอดูแลและเก็บเกี่ยวผลผลิต ก็เลยตัดสินใจร่วมกับเพื่อนบ้านคนอื่นๆ พาเข้าป่าภูพานออกหาของป่ามาขายเพราะไม่มีรายได้มาจุนเจือครอบครัว และช่วงนี้เนื่องจากเป็นฤดูฝนระหว่างเดือน พฤษภาคม - มิถุนายน ของทุกปี ก็จะมีเห็ดป่าโผล่จากพื้นดินขึ้นมาหลากหลายชนิด จึงพากันเก็บมารับประทาน
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเห็ดมีจำนวนมากจึงแบ่งมาวางขายอย่างที่เห็ด โดยเห็ดที่ตนจะเก็บมารับประทานและขายนั้น ตนจะเลือกเก็บเอาแต่เห็ดที่คนเฒ่าคนแก่ สอนให้เก็บมาแต่ดั้งแต่เดิม อาทิเห็ดระโงก, เห็ดดิน เห็ดผึ้ง เป็นต้น ซึ่งในวันหนึ่งๆ หากจะเก็บเห็ดมาขาย ก็ต้องออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืด เพื่อให้ถึงป่าเห็ดก่อนสว่าง เนื่องจากหากถึงช่วงสายเห็ดก็จะบาน เหี่ยว และตายก่อน ไม่สามารถนำมารับประทานหรือขายได้ และก็จะใช้เวลาประมาณ 2-3 ชั่วโมง จากนั้นจึงนำเห็ดที่หามาได้ แบ่งเป็นกองๆ เพื่อจำหน่าย
นางแดง บอกว่าจะต้องตื่นออกจากบ้านตั้งแต่ตี 5 และบางครั้งจะต้องไปหาเห็ดที่ป่าไม้ซึ่งอยู่ไกลออกไปอีกก็ต้องตื่นตั้งแต่ตี 4 และกว่าจะมาถึงเพิงและวางขายได้ก็ประมาณ 11.00 น. และวันหนึ่งๆก็จะขายได้ตกประมาณวันละ 500-1,000 บาท ซึ่งนางแดง บอกว่าเป็นรายได้ที่ค่อนข้างดี เพราะตนเองก็ไม่ได้ลงทุนอะไร ลงทุนแต่แรง และหากเปรียบเทียบกับปีที่แล้ว ถือว่ายังขายได้เป็นปกติ ไม่ลดลงหรือเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด เพราะราคาขายก็ยังคงเท่าเดิม และลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะเป็นหน้าเก่าที่นิยมบริโภคเป็นประจำทุกปีอยู่แล้ว โดยรายได้เหล่านี้ก็จะถูกนำไปเป็นค้ากับข้าวและใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ในยามที่ครอบครัวรอฤดูกาลเพาะปลูกใหม่
