เช้าวันที่ 26 ธันวาคม 2547 วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ไร้เมฆหมอก ร.อ.สมชาย โนนน้อย พร้อมลูกเรืออีก 8 คน นำเรือตรวจการชายฝั่ง หรือ เรือ ต.215 ถวายการอารักขาคุณพุ่ม เจนเซ่น โอรสในทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ที่กำลังเล่นน้ำอยู่หน้าชายหาดโรงแรมลาฟลอร่า รีสอร์ต ต.คึกคัก อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา
ตามภารกิจในตอนเย็นของวันนั้น จะเป็นวันสุดท้ายของการถวายอารักขา เรือ ต.215 ปฏิบัติภารกิจด้วยความเข้มแข็ง ท้องทะเลเงียบสงบ ไร้วี่แววของสิ่งผิดปกติ
จนกระทั่ง...
“เวลาประมาณ 10.30 น. เราได้รับวิทยุแจ้งเข้ามาว่า ให้ถอนสมอด่วน กำลังเกิดคลื่นยักษ์ ผมเลยหันหน้าไปดูนอกทะเล เห็นคลื่นเป็นฟองยาวเป็นแนวยาวเข้ามา จึงสั่งให้ถอนสมอ พร้อมกับปิดลิ้นกันน้ำ เพราะคลื่นมันแรง ตอนนั้นน้ำบริเวณรอบๆ เรือลดระดับลงหมด เห็นเป็นหินและโคลนแต่เรือก็ไม่เกยตื้น มีแนวหินอยู่ด้านเหนือ จึงตัดสินใจนำเรือลงทางด้านใต้ แต่คลื่นก็มาเร็วมากจึงหันหัวเรือเข้าสู้คลื่น
แค่อึดใจเดียวคลื่นลูกแรกสูงประมาณ 10 เมตรปะทะเข้ากับตัวเรือ แต่เรือก็ยังทรงตัวอยู่ได้ ลูกที่ 2 เข้ามาอีกก็ไม่เป็นไร ระหว่างคลื่นลูกแรกและลูกที่ 2 ผมมองเข้ามาที่ฝั่งแต่ก็มองไม่เห็นอะไรแล้ว เพราะคลื่นสูงมาก ตอนนั้นยังไม่คิดว่าคลื่นมันจะย้อนกลับมา แต่สักพักคลื่นม้วนตัวกลับ คราวนี้มีขนาดใหญ่มาก ประมาณ 20-30 เมตร จากฝั่ง
ข้างหน้าคลื่นลูกที่ 3 ก็กำลังจะมา ข้างหลังนี่ก็ใหญ่มาก ผมพยายามจะเร่งเครื่องหนี แต่พอเร่งเครื่องเต็มที่ ไม่เกิน 5 วินาที คลื่นที่มาจากฝั่งเข้ากระแทกท้ายเรือ ยกท้ายเรือจนเรือตีลังกา โดนต้นด้วยคลื่น 2 ลูก แต่ลูกหลังใหญ่กว่าและสูงมาก ลูกเรือทุกคนรวมทั้งผม ต่างก็จมลงไปกับเรือ
ตอนนั้นเห็นทุกคนยังอยู่ครบ ผมสั่งให้ลูกเรือทุกคนว่ายน้ำมารวมกัน แต่คลื่นลูกที่ 3 ก็ซัดไปคนละทิศละทาง ตัวผมลอยไปติดต้นมะพร้าว พยายามจะจับกิ่งมะพร้าว ตาก็จับไม่ได้เพราะคลื่นมีความแรงมาก
คลื่นซัดไปเรื่อย เข้าฝั่งไปไกล พอน้ำนิ่งก็ตั้งตัวได้ ไปเจอขอนไม้เลยเกาะขอนไม้เอาไว้ ขณะที่น้ำกำลังไหลออกทะเล ผมบังคับให้ขอนไม้ลอยเข้าหาต้นมะพร้าว จนกระทั่งเกาะต้นมะพร้าวไว้ได้ เลยรอดชีวิต แต่ก็เสียลูกเรือไป 1 คนคือ จ่าเอกเผด็จชัย พูนสุภาพ ทำหน้าที่ควบคุมเรดาร์และเครื่องมือสื่อสาร ” ร.อ.สมชาย โนนน้อย ผู้ควบคุมเรือ ต.215 เล่าวินาทีระทึก ขณะเฝ้าติดตามการกู้ซากเรือ ต.215 ที่นักประดาน้ำ จาก กองทัพเรือใช้ความพยายามค้นหาจนพบ และ กำลังกู้ซากขึ้นจากท้องทะเล
“จากสภาพพื้นที่ที่มีขนาดกว้างมาก ทำให้เราใช้เวลากว่า 2 สัปดาห์ ถึงจะพบว่า เรือ ต.215 จมอยู่ที่ความลึก 7 เมตร ห่างจากจุดจอดเดิม 800 เมตร และ ห่างจากชายฝั่ง 2,500 เมตร จากนั้นจึงเริ่มวางแผนการกู้เรือ” พล.ร.ต.ปิติ อุตตะโมต รองเสนาธิการ กองเรือยุทธการ หัวหน้าคณะกู้เรือ ต.215 กล่าวด้วยความยินดีหลังค้นหาจุดที่เรืออับปางจนพบ
“เรือจมอยู่ในลักษณะคว่ำ การกู้เรือ ต.215 ตามแผนที่วางไว้ คือเราใช้บอลลูนสำหรับกู้เรืออับปาง จากกรมสรรพาวุธกองทัพเรือ มาติดไว้ที่หัวเรือ และ ที่กราบซ้ายและขวา แล้วอัดอากาศเข้าไปให้หัวเรือยกขึ้น พร้อมๆ กับการพยายามที่จะทำให้เรือตะแคงและพลิกให้หงายขึ้น โดยมีบอลลูนเป็นตัวประคอง หากเราสามารถทำให้เรือลอยขึ้นมาจนกราบเรือโผล่พ้นผิวน้ำได้ ก็จะดูดเอาน้ำในเรือออกมา พอน้ำออกจากเรือแล้ว การกู้ก็จะทำได้ง่ายขึ้นคาดว่า 2-3 วันนี้การกู้เรือ ต.215 จะสำเร็จลงได้”พล.ร.ต.ปิติ กล่าว
จนถึงขณะนี้ ปฏิบัติการกู้ซากเรือ ต.215 ยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง แต่เจ้าหน้าที่ประดาน้ำก็ต้องพบกับอุปสรรค กระแสน้ำที่ขุ่นทำให้ยากต่อการสำรวจสภาพเรือ ประกอบกับแผนเดิมที่จะใช้วิธีการพลิกเรือ โดยมีบอลลูนยกแล้วสูบน้ำออกอาจเป็นอันตรายต่อนักประดาน้ำ จึงต้องมีการปรับแผนการกันอีกครั้ง
“ตอนนี้เราใช้บอลลูนยกหัวเรือให้ลอยขึ้นมาจากพื้นทรายได้แล้ว แต่ไม่สามารถพลิกเรือขึ้นได้ จึงมีการปรับแผนด้วยการใช้บอลลูนยกท้ายเรือ ให้ลอยขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกับหัวเรือ ใช้บอลลูนที่มีขนาดยกได้ 30 ตัน ประคองให้เรือลอยเหนือผิวทรายประมาณ 1 เมตร แล้ว ใช้เรือลากไปที่ฐานทัพเรือพังงา ซึ่งจะง่ายต่อการกู้ซากเรือมากขึ้น โดยคาดว่าน่าจะใช้ระยะเวลาในการลากประมาณ 5 ชั่วโมง แต่หากแผนการนี้ไม่สำเร็จคิดว่าน่าจะต้องต้องจ้างเครนจากเอกชนมายกใช้งบประมาณ 3-4 แสนบาท” พล.ร.ท.นพพร อาชวาคม รองเสนาธิการ กองทัพเรือ กล่าวระหว่างเดินทางมาติดตามความคืบหน้าการกู้ซากเรือ ต.215 ด้วยตนเอง
หลังจากกู้ซากเรือ ต.215 ได้แล้ว เป็นหน้าที่ของฝ่ายเทคนิคของกองทัพเรือ ที่จะเข้ามาประเมินความเสียหาย แต่หลายฝ่ายคาดว่าเรือน่าจะใช้การไม่ได้แล้ว อาจจะต้องนำไปเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ของกองทัพเรือ เพื่อให้คนรุ่นหลังได้รำลึกถึงวีรกรรมของทหารเรือ และ เรือ ต.215 รวมทั้งความน่าสะพรึงกลัวของคลื่นยักษ์ที่เรียกว่า...สึนามิ!
รู้จักเรือต.215
เรือตรวจการชายฝั่ง หรือ ที่เรียกชื่อย่อว่าเรือ ต. ที่ประจำการอยู่ในกองทัพเรือมีทั้งหมด 14 ลำ ประกอบด้วยเรือ ต.213 – 226
สำหรับเรือ ต.215 ต่อเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม 2523 โดยบริษัทอิตัลไทย จำกัด ราคาตัวเรือรวมอาวุธที่ติดตั้งประมาณ 80 ล้านบาท กรมอู่ทหารเรือได้รับมอบและบรรจุเข้าประจำการเมื่อวันที่ 29 สิงหาคม 2523
ความยาวตลอดลำเรือ 19.5 เมตร กว้าง 5.35 เมตร ระวางขับปกติ 31.2 ตัน ระวางขับเต็มตัว 35 ตัน กินน้ำ 1.6 เมตร เครื่องจักรใหญ่ แบบ วี 6 เอ็มทียู 396 ทีซี 82 จำนวน 2 เครื่อง เครื่องไฟฟ้าโอแนนขนาด 10 กิโลวัตต์ 2 เครื่อง ติดตั้งอาวุธปืนขนาด 20 ม.ม. รหัส จีเอเอ็ม 0.01 ด้านท้ายเรือติดตั้ง อาวุธปืนขนาด .50 นิ้ว 1 กระบอก และ เครื่องยิงลูกระเบิดปืนค.81 จำนวน 1 กระบอก ความเร็วมัธยัส 18 น็อต ความเร็วสูงสุด 25 น็อต
ภารกิจหลักคือตรวจการชายฝั่ง มีลูกเรือประจำเรือ 9 คน ปฏิบัติการทั่วทั้งฝั่งอ่าวไทยและอันดามัน อับปางลงเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2547 เวลาประมาณ 10.30 น. สาเหตุจากคลื่นยักษ์สึนามิ
