จากเล่นๆ ยึดเป็นอาชีพ!! ส่งออก “โมเดลสัตว์ประหลาด” จนเลี้ยงครอบครัวได้ [มีคลิป]

เอาความชอบด้านโมเดลสัตว์ประหลาดมาทำเป็นรายได้หลัก ออกแบบ ปั้น เพนต์สี ตกแต่ง ได้รับการยอมรับจากตลาดต่างประเทศ รายได้ดี มีชาวต่างชาติส่งมาให้ทำถึงที่ สร้างอาชีพมั่นคง เลี้ยงดูครอบครัวให้ภูมิใจ พร้อมทั้งแบ่งปันอาชีพให้คนอื่น

จุดเริ่มต้นจากนักสะสม

“ถ้าคนไม่ได้สะสมจริงๆ เขาก็จะไม่ได้ทราบว่าสิ่งนี้มันมีอยู่จริงเหรอ แล้วมันสามารถทำงาน ทำเงินได้จริงๆ เหรอ อย่างที่บ้านต้าตอนแรก พวกญาติๆ เขาบอกทำแล้วมีรายได้เหรอ มันจะมีรายได้ได้ยังไงกับการที่ซื้อของเล่นมาเก็บ มาทำสีแล้วขาย เพราะบางทีคนที่เขาไม่ได้อยู่ในวงการนี้จริงๆ เขาก็จะไม่ทราบ”

ต้า-อรรถพล คชวิตี้ ช่างทำสีโมเดลสัตว์ ที่ผันตัวเองจากช่างทำจิวเวลรี เพราะรู้สึกว่างานด้านจิวเวลรีไม่ใช่แนว เลยเอาความชอบด้านโมเดลสัตว์ประหลาด มาทำเป็นรายได้หลัก เพนต์สี ทำสี ตกแต่งโมเดลเพิ่มเติม รายได้ดี ถึงขั้นมีชาวต่างชาติส่งโมเดลมาให้ทำถึงที่ ได้รับการยอมรับจากตลาดต่างประเทศอีกด้วย

เธอเล่าย้อนกลับไปถึงจุดเริ่มต้น เดิมทีทำงานเป็นช่างจิวเวลรี แต่รู้สึกว่าไม่ใช่แนว จึงผันตัวเอง เอาความชอบด้านโมเดลสัตว์ประหลาดที่ชื่นชอบมาตั้งแต่เด็กๆ และเก็บสะสมของเล่นเหล่านั้นมาตั้งแต่เด็ก นำมาซึ่งอาชีพหลักที่สามารถเลี้ยงตัวเอง และครอบครัวได้


“ต้าเองตั้งแต่เล็กจนโตที่บ้าน ต้าชอบไปอยู่บ้านลุงๆ พี่ๆ เพราะว่าต้าเป็นลูกคนเดียวแล้วเป็นหลานคนโต ก็จะอุ้มไปบ้านนั้นบ้านนี้ แล้วเหมือนกับว่าเด็กๆ ที่บ้านเขาชอบติดดูหนังจูลราสสิคปาร์ค เอเลี่ยน พรีเดเตอร์ ก็อตซิลล่า ดูทุกวันแล้วก็ชอบ

จุดเริ่มต้นจากทั้งหมดตรงนี้จากป๊ะป๋า ไปเที่ยวญี่ปุ่นค่ะ ด้วยความที่ลูกชอบก็อตซิลล่า ก็ไปขนซื้อวิดีโอมา เป็นภาพก็อตซิลล่าสู้กับมังกร 3 หัว แล้วทีนี้เราดูแล้วเราชอบ มันเป็นสัตว์ประหลาดที่ทะเลาะกัน ตีกัน แต่มันสนุก มันดูมีความสนุกด้วย มันไม่ได้น่ากลัวเหมือนกับพวกหนังสยองขวัญ

ดูทุกวัน จนแม่เอาวิดีโอไปซ่อน เพราะว่าไม่ไหวแล้ว ก็เลยเอาไปซ่อน แต่ก็ไปหามาจนเจอ มันกลายเป็นว่า เป็นจุดเริ่มต้นชอบอะไรพวกนี้”


แม้จะเป็นคนชอบซื้อของเล่นมาเก็บสะสม แต่เธอก็ยอมรับว่าตัวเองนั้นเป็นคนไม่ค่อยเก็บรักษาของสักเท่าไหร่ พอเล่นเสร็จทิ้งบ้าง หายบ้าง ของเล่นชำรุดบ้าง โตมาจึงกลับกลายว่ารับซ่อมโมเดลงานปั้น งานแตกหัก พร้อมกับงานเพนต์สีไปด้วย

“ตอนเด็กซื้อของเล่นไหม ซื้อ ที่บ้านสนับสนุนให้ซื้อของเล่นอยู่แล้ว สนับสนุนให้เก็บของเล่น ซื้อของเล่น แต่ต้าเป็นคนที่ไม่รักษาของเล่น เล่นแล้วก็โยนทิ้ง เล่นแล้วก็หาย โตมาเลยกลายเป็นว่า ต้ารับซ่อมของเล่นด้วย รับซ่อมโมเดล พวกงานปั้น ถ้าแตกหัก ต้ารับซ่อมด้วย ตอนเด็กไม่ค่อยรักษา โตมากลายเป็นคนซ่อม เป็นการชดใช้กรรมไปในตัว

ก็เลยรับจ้างซ่อม ปั้นบ้าง ซ่อมแซม หรือว่าสีถลอกแตกหัก เริ่มรับทำจริงๆ ปี 2014 ค่ะ เมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้ว เริ่มรับทำสีตัวแรกปี 2014 แต่ว่าเริ่มรับซ่อมเมื่อประมาณ 2 ปีที่ผ่านมานี้เองค่ะ”

เธอเล่าอีกว่า ด้วยความที่เป็นนักสะสมมาตั้งแต่เด็ก เก็บนิดผสมหน่อย บวกกับสิ่งที่ชอบอยู่แล้ว นั่นคือศิลปะ ยิ่งทำให้อยากทำเป็นอาชีพมากขึ้น


“เก็บมานิดๆ หน่อยๆ แต่พอปี 2014 มันอยู่ที่ว่ามีก็อตซิลล่าภาคนึงเข้ามาฉาย ตอนนั้นฝึกงานอยู่ บอกเพื่อนให้ไปดูเป็นเพื่อนหน่อย รบเร้าจนมันบอกไปก็ไป คนบางคนผู้หญิงเขาไม่ได้ดูก็อตซิลล่ากันอยู่แล้ว ก็เลยไปดูกัน พอไปดูกลับมา ไม่รู้ไปโดนเส้นอะไร ก็ชอบค่ะ

ก็เลยเสิร์ชพวกกลุ่มเฟซบุ๊ก พวกกลุ่มแฟนคลับที่เป็นแฟนๆ ก็อตซิลล่าเหมือนกัน เสิร์ชไปมันก็มีกลุ่มที่เป็นกลุ่มเฉพาะทาง เราก็ไปอยู่ในนั้น ก็ไปเห็นว่ามันมีงานพวกแบบโมเดลด้วย ฟิกเกอร์ด้วย มันมีงานที่คนรับปั้น รับทำสีด้วย

ก็เลยกลายเป็นว่าด้วยความที่ตัวเองชอบวิ่งเล่นกับพี่ๆ ที่เป็นบริษัทออแกไนเซอร์ มันจะมีแผนกศิลป์ มันจะมีเขาแกะโฟม พี่ๆ เขาสอนปั้น สอนวาด สอนลงสีอยู่แล้ว ด้วยความที่ชอบศิลปะอยู่แล้ว ก็เลยกลายเป็นว่าอยากลองซื้องานที่มันเป็นงานราคาถูก งานตามตลาดนัดมา แล้วก็เปลี่ยนมันเป็นงานในแนวทางที่เราอยากจะเป็น”


สร้างรายได้ให้ครอบครัวภูมิใจ

ด้วยความที่เป็นคนชอบศิลปะอยู่แล้วจึงลองซื้องานปั้นราคาถูกตามตลาดนัด เพียงตัวละไม่กี่ร้อย มำทำใหม่ ออกแบบใหม่ เพนสีใหม่ สร้างคาแร็กเตอร์ตัวละครใหม่ๆ ให้มีความโดดเด่น และแตกต่างกันออกไป

จนทำให้จากงานตามตลาดนัด ที่ไม่กี่ร้อย เปลี่ยนเป็นชิ้นละหลายพันบาท จึงทำให้ผลตอบรับ และรายได้แต่ละเดือนที่เข้ามาสามารถที่จะยึดเป็นอาชีพหลัก ตกเดือนละหมื่นเป็นอย่างน้อย ใช้เลี้ยงดูตัวเอง และครอบครัวได้เป็นอย่างดี

“ตัวแรกเลยยังไม่สร้างรายได้ เราทำเพราะว่าเราอยาก เราไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี อยากให้มันดูดี แล้วเราก็เอารูปโพสต์ลงในกลุ่ม แรกๆ เราก็โพสต์ลงรูปสองรูป คนก็เข้ามาบอกว่าสวยๆ แต่ในตอนนั้นถามว่าสวยไหม มันก็ตามความสามารถเราเมื่อ 6 ปีที่แล้ว มันก็สวยในระดับหนึ่ง อย่างที่เขาชื่นชมกัน

แล้วเราก็รู้สึกว่ามันมีกำลังใจ เรามีกำลังใจในการทำตัวต่อๆ ไป ต้าก็เลยทำตัวต่อๆ ไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งมีเพื่อนเข้ามาถามว่ารับจ้างทำไหม หนูไม่เก่งหรอกพี่ หนูทำไม่ได้หรอก เพราะว่าเราก็ไม่กล้าที่จะเอางานคนอื่นมา มันก็เป็นงานของเขา เป็นทรัพย์สินของเขา มันก็คือของมีค่าของเขาอย่างหนึ่ง เราก็ไม่รู้จะแก้ยังไง เพื่อนก็บอกลองทำดูสิ ไม่ลองไม่รู้ ก็เลยลองรับงานแรก ก็มีลูกค้าคนแรก ทุกวันนี้ยังติดต่องาน ส่งงานกันอยู่เลย”


นอกจากสร้างรายได้แล้ว ยังสามารถเลี้ยงครอบครัว และทำให้พ่อแม่ภูมิใจในอาชีพที่คนไม่คาดคิดว่า แค่ชอบของเล่น จะสามารถยึดเป็นอาชีพเลี้ยงครอบครัวได้

“เมื่อก่อนก็ใช้ชีวิตวัยรุ่นที่ไม่ได้อะไรในวันๆ หนึ่ง พอได้ทำ และทำได้ พอวันหนึ่งมันมาถึงในจุดที่เราไปได้ไกลมากขึ้น งานส่งออกต่างประเทศ งานมีฝีมือ ได้ออกรายการ มีคนติดตาม ทำให้ครอบครัวภาคภูมิใจ

คนแก่เขาไม่รู้หรอกค่ะ อาชีพนี้คืออะไร คนในวงการเดียวกันรู้ แต่คนทั่วไปอาจจะไม่รู้ แต่อย่างน้อยคนที่รู้คือพ่อแม่เรา แม่ต้าแก่มากแล้ว แม่ไม่ค่อยสบาย อย่างน้อยเขาก็ยังได้เห็นว่าลูกเขาได้ทำ และไม่มีใครด่าลูกเขาได้แล้ว อย่างเดียวที่ต้าทำคือ อยากได้ความภูมิใจให้กับคนในครอบครัวที่เขายังมีชีวิตได้อยู่มากกว่า

พ่อต้าเสียแล้ว เหลือแต่แม่ ซึ่งแก่แล้ว ไม่ค่อยสบาย มันมีเวลาไม่มากที่จะทำเรื่องดีๆ ให้เขาได้เห็น ต้าเลยอยากรีบทำให้เขาเห็น อยากให้เขาภูมิใจในสิ่งที่เขาผิดหวัง เขาผิดหวังแน่นอน ครอบครัวคนจีนอยากมีลูก แล้วให้ลูกสืบสกุลต่อ แต่ต้าไม่สามารถมีลูกได้ ต้าไม่สามารถทำผู้หญิงท้องได้ มันเลยกลายเป็นว่า เราไม่สามารถทำให้เขา ในสิ่งที่เขาอยากได้ ให้เขาภูมิใจในทางอื่นแทนแล้วกัน ทดแทนกับสิ่งที่ตัวเองไม่สามารถทำได้”

พาตัวเองมาไกล เรียกว่าประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่กว่าจะมาถึงทุกวันนี้ เธอเล่าว่า เมื่อก่อน ถูกตราหน้าว่าเป็นกะเทย ไม่สามารถทำอาชีพอื่นได้นอกจากนางโชว์ ด้วยความที่บ้านเป็นครอบครัวคนจีน มีลูกชายคนเดียวก็อยากให้สืบสกุล แต่เธอยอมรับว่าอาจจะไม่สามารถทำสิ่งที่พ่อแม่คาดหวังได้ แต่ก็สามารถทำสิ่งอื่นทดแทน ด้วยการเป็นช่างทำสีโมเดลสัตว์ เป็นงานฝีมือที่สามารถส่งออกต่างประเทศ สร้างรายได้ดูแลครอบครัวให้ภูมิใจได้


“ต้าเป็นเพศทางเลือก ต้าเป็น LGBT ย่อมมีคนดูถูกอยู่แล้ว ตุ๊ด อีกะเทย เป็นเรื่องปกติ ทุกคนเขาจะมองว่ากะเทยเป็นตัวตลก กะเทยเป็นเพศที่ทำอะไรไม่เป็น ต้องไปเป็นนางโชว์ เป็นอะไรที่ด้อยกว่านั้น

จริงๆ แล้วไม่ค่ะ เพศทางเลือก เพศอย่างต้ามีความเก่งไม่แพ้กันเลย มีความเก่งมากกว่า ต้าเองจะค่อยข้างจะเซ็นซิทีฟเรื่องคนที่เหยียดทางเพศ แล้วต้าก็อาจจะอยู่ในสังคมของคนแก่ เพื่อนพ่อเพื่อนแม่ เขาจะแบบทำไมลูกเป็นแบบนี้ ทำไมเลี้ยงลูกให้เป็นแบบนี้

ด้วยความที่เป็นลูกชายคนเดียว พ่อแม่ก็เป็นคนจีนทั้งคู่ คนแก่ๆ เขามารับฟังเรื่องนี้ เขายิ้ม เขาหัวเราะ แต่ในใจเขาร้องำห้ คนฟังอย่างต้าเอง ต้าร้องไห้ด้วย ทำไมเขาดูถูกพ่อแม่เรา มันเป็นที่เรา เราเป็นคนผิดเพศเอง พ่อแม่ไม่ได้อยากให้เราเป็น แต่เราก็ไม่ได้อยากเป็น เราเกิดมาก็เป็นแบบนี้ ต้าก็เลยอยากจะหาทำอะไรที่ทำให้พวกเขาภูมิใจในด้านอื่นแทนดีกว่า ให้ไม่ได้มีใครมาด่าพ่อแม่ เราได้มากขึ้นดีกว่า

ให้พ่อแม่ คนใกล้ตัวภูมิใจว่าต่อให้เป็นกะเทยก็ไม่ได้แย่นะ ฉันเป็นช่างทำสีนะ มีฝีมือนะ มีชื่อเสียงในวงการตรงนี้นะ มันทำให้ครอบครัวได้ภูมิใจในตัวต้ามากกว่า

คำดูถูกที่มันเคยมีมันหายไปค่ะ อย่างตอนเรียนไม่ตั้งใจเรียนก็เป็น ต้าก็เด็กเกเรเหมือนกัน เรียนจบมา ได้เกรียตินิยมมา พ่อแม่ไม่เชื่อ จบมา มันเลยกลายเป็นว่าทำให้เขาภูมิใจ พอมีงานที่แน่นอน มีทีม มีน้องๆ ที่คอยช่วย มันเลยกลายเป็นว่า อีกะเทยเลี้ยงลูกยังไงให้เป็นอย่างนี้ มันหายไปค่ะ หายไปเลย มันจะกลายเป็นคำว่าลูกลื้อเก่ง ลูกเธอเก่ง มันทำให้เขาภูมิใจ”


หาเพื่อนร่วมทีม จากคนที่ใจรัก

นอกจากที่ตัวเองจะมีอาชีพที่มั่นคงแล้ว ยังแบ่งปัน สร้างงาน สร้างรายได้ให้แก่น้องๆ ที่สนใจในงานด้านนี้อีกด้วย มีคนสนใจเข้ามาฝึก ซึ่งเธอก็ยินดีฝึกให้ พร้อมทั้งรับเข้ามาทำงานด้วย

เธออยากฝึกให้เหล่าน้องๆ ทุกคนที่เข้ามาเป็นเหมือนกันหมด ในทุกๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นงานซ่อม งานเพนต์สี เพื่อในอนาคตพวกเขาเหล่านั้นจะได้มีอาชีพเป็นของตัวเอง

โดยกฎในการฝึกของเธอคือ ทุกคนจะต้องมีงานเป็นโปรดักต์ของตัวเอง เพื่อเป็นการขายของตัวเอง เป็นงานที่ออกแบบเอง ปั้นเอง ทำสีเอง ต้องมีแบรนด์เป็นของตัวเอง

และนี่เป็นอีกเสียงบอกเล่าของเหล่าเด็กฝึกที่ตัวเธอเองนั้นฝึกมากับมือตัวเอง แถมตอนนี้ยังช่วยรับงานที่ร้าน ออกแบบ ปั้น ซ่อม ทำสี ได้เป็นอย่างดี


ดาเยละ เยอซอ หนึ่งในเด็กปั้น ที่ได้รับโอกาสในการฝึกอาชีพ ให้เข้ามาทำงาน รู้สึกว่าตัวเองสนุกกับงาน ไม่จำเจ พร้อมทั้งยังมีรายได้เข้ามาตลอด

“ส่วนตัวผมจบศิลปกรรมมาเหมือนกันครับ แต่ว่าเป็นช่างจิวเวลรีมาก่อน ก่อนที่จะมาเจอพี่ต้าก็เห็นสมัยพี่ต้าเริ่มเรียนเรื่องสี แล้วพี่ต้าก็ทำเรื่องสี ก็เลยเริ่มติดตามเพจทางไอจี ทางเฟซบุ๊ก จบมาก็ออกมาทำงานจิวเวลรีทำมาสักพัก ก็ออกมาขับวิน แล้วก็เลยมาเริ่มหัดกับพี่ต้าได้ไม่ถึงปี

มาทำกับพี่ต้าในส่วนที่แบบว่า ถ้าลูกค้าเอางานมาให้ ถ้าอยากให้มีดีเทลเพิ่มก็ปั้นเพิ่ม หรือถ้ามีงานแบบลูกค้าไม่ได้ตั้งใจทำตก ถ้ามันแตกหักมาผมก็จะเป็นคนปั้น แล้วก็คือทำให้มันเหมือนเดิมที่สุด เรื่องสีก็จะให้พี่ต้า

ความรู้สึกกับงานมันสนุกนะครับ เพราะมันเป็นอะไรที่เราอยากทำมันอยู่แล้ว มันไม่จำเจด้วย แล้วคนที่ซื้อไป เขาซื้อไปเพราะความรู้สึก เขาไปตั้งโชว์ไว้ในบ้าน แล้วเราเป็นคนทำมัน ก็จะรู้สึกว่าอันนี้เราเป็นคนทำนะ”


อีกด้าน ธิเบศ จันทร์หนองสรวง เป็นอีกคนที่ได้รับโอกาสเล่าว่า ไม่ได้เรียนสายนี้มาโดยตรง แต่ด้วยความชื่นชอบของเล่น ช่างทำสีโมเดลสัตว์ จึงเป็นอาชีพหนึ่งที่อยากทำ

“พี่สาวผมรู้จักกับพี่ต้า เป็นเพื่อนกัน แนะนำให้รู้จักกัน เริ่มชอบของเล่นเลยตอน ปวช.1 ตอนนนั้นไปเดินตลาด แล้วเจอของเล่นตามตลาดตัวละ 100-200 บาท เลยซื้อมาสะสม ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นของก๊อบ ก็เลยอยากให้มันสวยขึ้น ก็คือซื้อสีมาลงเอง

แต่ว่าด้วยตอนนั้นไม่มีฝีมือ ไม่มีอุปกรณ์ คืออยากทำอะไรก็ทำ แต่ว่าวันนี้ได้รู้จักพี่ต้า ได้มีสกิลการลงสี ทำสีพู่กันได้นิ่งขึ้น มือนิ่งขึ้น แล้วก็ทำได้หลายอย่างมากเลยครับ จากคนธรรมดาสกิลเป็นศูนย์ คือผมเรียนจบแค่ ปวช.3 บริหารธุรกิจคอมพิวเตอร์ครับ คือไม่ใช่สายนี้เลย แต่ผมรักของเล่น ชอบของเล่น มันทำให้เป็นอาชีพหนึ่งที่ผมอยากทำครอบครัวสนับสนุนเต็มที่

สำหรับผมคือเป็นคนชอบของเล่นอยู่แล้ว ยิ่งมาอยู่ใกล้ของเล่น ยิ่งมีความสุข ยิ่งบอสผม นิสัยดี น่ารัก เป็นพี่สาวอีกคนเลย ใจดีมากเลย ให้ความรู้ ได้กินข้าว ได้เล่น ได้พักผ่อน ไปทำงานเหมือนไม่ได้ไปทำ เหมือนไปเล่น แต่ก็ทำงานพวกนี้ ใกล้ชิด มีความสุขมากๆ เลย”



สัมภาษณ์ รายการพระอาทิตย์ Live
เรียบเรียง MGR Live
เรื่อง พัชรินทร์ ชัยสิงห์
ขอบคุณภาพ : เฟซบุ๊ก “Carla : Custom & Repaint”

---

** มาตามติด ไลฟ์สไตล์บันดาลใจ+ประเด็นสดใหม่ ได้ที่นี่!! **