สมควรยกย่องให้เป็นบุคคลต้นแบบ! เปิดใจคุณลุงชัยกุล วัย 70 ปี "สุดยอดผู้ให้เลือด" ดีใจที่ได้เป็นผู้ให้ และได้ทำประโยชน์เพื่อสังคม บริจาคมาแล้ว 247 ครั้ง พร้อมเปิดเรื่องราวไดอารี่ที่เก็บไว้นานกว่า 53 ปี เหตุการณ์ช่วงวัยรุ่นยกพวกตีกันทำให้ตัดสินใจบริจาคเลือด!!
บริจาคเลือด 247 ครั้ง ช่วยเหลือคน!!
“ผมไม่ต้องการอะไรจากสังคม แต่ผมต้องการให้สังคม นอกจากบริจาคโลหิตแล้ว ผมก็ยังบริจาคร่างกาย
ผมตายไปมันก็เหมือนกับท่อนไม้ เดี๋ยวเขาก็เอาไปเผา สู้ผมบริจาคไว้ให้หมอเพื่อเอาไว้ศึกษาจะไม่ดีกว่าหรือ”
ชัยกุล สุวรรณศร สุดยอดผู้ให้เลือด วัย 70 ปี เปิดใจกับทีมข่าว MGR Live ว่า ได้บริจาคโลหิตช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์มาแล้ว 247 ครั้ง โดยกรุ๊ปเลือดที่บริจาคคือ กรุ๊ปเอ ซึ่งเป็นเลือดธรรมดา แต่รู้สึกดีใจทุกครั้งที่ตัวเองสามารถช่วยเหลือหลายๆ คนได้
“ผมก็ดีใจที่ทำประโยชน์ให้สังคม ไม่ได้มีเงินมากมาย ร่ำรวยแบบคนอื่น แต่ว่ามีเลือดในร่างกายที่จะให้ และไม่เคยขาด ให้มาโดยตลอด และมีอยู่หลายครั้งที่ได้เข้าเฝ้ารับพระราชทานเข็มจากพระราชินี
ผมอยากบอกว่าถ้าหากเราจะช่วยสังคม ช่วยด้วยแรงกาย ช่วยด้วยเลือดในร่างกาย เราไม่จำเป็นต้องไปลำบากเสียเงินเป็นหมื่นเป็นแสนเป็นล้าน เราไม่ต้องนำเงินไปบริจาค เรานำสิ่งของที่อยู่ในร่างกายเราไปให้เขา ให้ฟรีๆ เลย ไม่ต้องไปซื้อไม่ต้องไปหา เลือดมันอยู่ในตัวเราแล้ว เราให้เขาเพื่อไปช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์ อันนั้นเป็นหน้าที่ของคนในสังคม และก็เป็นหน้าที่อันหนึ่งที่ผมเคยคิดมาตลอด คิดมาตั้งแต่อายุ 17 ปี ไปยัง 70 ปี
ผมคิดมาตลอดว่า ผมจะทำอะไรเพื่อสังคมได้บ้าง ผมไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนอะไร นอกจากผมบริจาคโลหิตแล้ว ผมก็ยังบริจาคร่างกายเพื่อที่จะเอาไว้ให้ศึกษา เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อเราไม่มีชีวิตแล้ว เราจะไปทุกข์ร้อนอะไรกับสิ่งที่เราเหลืออยู่ ให้เขาได้ศึกษาต่อว่ามนุษย์เป็นอย่างไรจะดีกว่า”
โดยในวันที่ 22 ก.ค.ที่ผ่านมา ซึ่งตรงกับวันเกิดในวัย 70 ปีพอดี คือครั้งสุดท้ายที่จะสามารถบริจาคได้ เพราะเนื่องจากคุณหมอเองก็กลัวว่าจะเกิดอันตรายกับร่างกาย อีกทั้งหากตามเงื่อนไขทางการแพทย์แล้ว อายุ 70 ปี จะไม่สามารถบริจาคได้
“ผมพร้อมที่จะบริจาคอยู่ แต่ว่าเขาจะรับหรือเปล่าแค่นั้นเอง เดี๋ยวครั้งหน้าก็จะลองไปดูว่าเขาจะรับไหม ถ้าเขาไม่ให้บริจาคแล้วก็ไม่เป็นไร แต่ตามกติกาแล้วถ้าอายุ 70 ปี ก็ไม่รับแล้วครับ เพราะหมอเองก็กลัวว่าเราจะเกิดอันตราย”
การจะบริจาคได้อย่าสม่ำเสมอและต่อเนื่องยาวนานกว่า 53 ปี นอกจากความเสียสละของคุณลุงแล้ว เรื่องการดูแลรักษาสุขภาพก็ถือว่าต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง เพราะหากร่างกายไม่แข็งแรงก็ไม่สามารถบริจาคได้
“ผมก็ใช้ชีวิตอยู่อย่างปกติครับ กินนอนธรรมดา อาหารการกินก็ไปเรื่อยๆ ธรรมดา ไม่ได้หรูหราแบบคนอื่น กินให้อิ่ม คือที่โรงเรียนผมเขามีคติว่า กินให้อยู่ ไม่ได้อยู่เพื่อกิน หมายถึงว่าเรากินเพื่อที่จะมีชีวิตอยู่เท่านั้น ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน มันคนละอย่างกัน
ทำงานไป กินอยู่หลับนอนสบายๆ ไปเรื่อยๆ ตอนนี้ผมทำอาชีพขับแท็กซี่ตั้งแต่หลังเกษียณ ก็ 10 ปีแล้ว ตอนจบใหม่ๆ ผมเข้าไปอยู่เทศบาลนครกรุงเทพ อยู่กองก่อสร้าง ผมจบแค่ ปวช. เพราะว่าโรงเรียนที่ผมเรียนมีแค่ ปวช. ในตอนนั้นจะเรียนต่อก็ไม่มีที่เรียน”
สำหรับการดูแลรักษาสุขภาพ การออกกำลังกายถือว่าเป็นยาวิเศษสำหรับชายวัย 70 ปี ด้วยสภาพร่างกายที่แข็งแรงมากขนาดนี้ก็เพราะเมื่อช่วงวัยรุ่นเป็นนักกีฬา ได้ฝึกซ้อมอยู่ตลอดเวลา ทำให้ไม่เคยเจ็บป่วยต้องไปหาหมอ
“ก็รักษาสุขภาพ ออกกำลังกาย ตามความคิดผมนะครับ การที่เราอยู่ได้โดยไม่ต้องกินยา คือการออกกำลังกาย ไม่ใช่ว่าต้องไปกินยา ไปหาหมอ เพราะผมไม่เคยไปหาหมอ ผมไม่เคยเจ็บป่วย เป็นโชคดีอีกอย่าง คนเราต้องออกกำลังกายถึงจะมีสุขภาพที่แข็งแรง ไม่ต้องไปหาหมอ ไม่ใช่ว่าหาได้มาเท่าไหร่แล้วต้องไปให้หมอหมด อย่างนี้ก็ไม่ใช่ เราออกกำลังกายมากๆ เป็นยาวิเศษ ดีกว่าไปหาหมอ ดีกว่ากินอาหารเสริม ออกกำลังกายมากๆ ถือเป็นยาวิเศษมากกว่า
สมัยช่วงวัยรุ่นบางทีไม่ถึง 3 เดือนเราก็ไปบริจาค 2 เดือนเศษๆ เราก็ไปแล้ว เพราะว่าปกติต้องครบ 3 เดือนถึงจะบริจาคได้ พอดีช่วงนั้นผมเป็นนักกีฬาก็เลยแข็งแรง ได้ฝึกซ้อม ได้ออกกำลังกายก็ทำให้ร่างกายแข็งแรง”
บริจาคเลือดดีกว่ายกพวกตีกัน!!
การตั้งปณิธานแน่วแน่ว่าจะบริจาคเลือด ชายวัย 70 ปี ท่านนี้เล่าว่า ที่มาของการตัดสินใจบริจาค เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวัย 17 ปี เมื่อครั้งรวมกลุ่มกันกับเพื่อนเพื่อที่จะยกพวกไปตีกันกับอีกโรงเรียนหนึ่งที่เป็นคู่อริ ก่อนที่จะเดินทางไปถึงโรงเรียนฝั่งคู่อริ ทำให้ต้องเดินผ่านศูนย์บริจาคเลือด อยู่ดีๆ ก็มีความคิดจุดประกายขึ้นว่า หากจะต้องไปเสียเลือดควรที่จะเสียเลือดในทางที่เป็นประโยชน์จะไม่ดีกว่าหรือ
“ตอนนั้นผมเรียนอยู่โรงเรียนช่างก่อสร้างอุเทนถวาย กำลังจะยกพวกไปตีกัน จะเดินไปเยี่ยมโรงเรียนกนกอาชีวะเขาสักหน่อย ก็เดินผ่านมาเรื่อยๆ จนถึงศูนย์บริจาคโลหิต ก็เลยมีความคิดว่าถ้าเราไปตีเดี๋ยวคงต้องเสียเลือด นั้นเราไปบริจาคโลหิตดีกว่า เลือดอาจจะมีปรโยชน์ ไม่ต้องไปตีกันเสียเลือด เจ็บตัว ก็เลยคิดอย่างนี้ ถือเป็นสิ่งที่ทำให้จุดประกายเริ่มบริจาคมาตั้งแต่ปี 2509 เรื่อยมาจนถึงวันสุดท้ายวันที่ 22 ก.ค.ที่ผ่านมา เป็นวันเกิดครบ 70 ปี พอดี ก็ 53 ปีเต็มๆ”
เรื่องราวเหล่านั้น ถือว่าเป็นประวัติที่สำคัญในช่วงชีวิตของเด็กหนุ่มในวัย 17 ปี เพราะเมื่อย้อนกลับไป คุณลุงชัยกุลเองได้จดบันทึกเหตุการณ์เหล่านั้นไว้เป็นอย่างดี
“ความคิดเมื่อสมัยนั้น ผมจดบันทึกไว้นะครับเรื่องการตัดสินใจไปบริจาคเลือด ไม่ใช่ว่าเพิ่งมาคิดตอนนี้ ผมจดบันทึกไว้ตั้งแต่สมัยนั้น ไดอารี่เมื่อปี 2509 ที่ผมบันทึกไว้ว่าผมเดินทางจะไปตีกัน ตอนนั้นคู่อริเป็นโรงเรียนกนกอาชีวศึกษา อยู่ที่ตรอกจันทน์ ตอนนี้โรงเรียนนั้นคงไม่อยู่แล้ว คงเลิกไปแล้ว หรือเปลี่ยนชื่อใหม่ไปแล้ว
เราเดินไปเพื่อที่จะไปเยี่ยมเขา ปรากฏว่าเดินผ่านศูนย์บริจาคโลหิต ก็มีใจนึกยังไงก็ไม่รู้ ไม่ได้มีใครชักชวนอะไร ก็เดินเลี้ยวเข้าไปบริจาคโลหิต ตอนนั้นน่าจะเป็นวันศุกร์ พอวันจันทร์ไปโรงเรียนเพื่อนก็รุมด่าว่าผมหนี ทำไมไม่ไปด้วยกัน คือไปกันเป็นกลุ่ม แต่เราปลีกตัวออกมาคนเดียว ไม่รู้ว่าคิดยังไงตอนนั้น ผมก็เลยบันทึกไว้
วันที่ผมบันทึกไว้คือ กลัวเพื่อนฝูงจะเสียเลือดจึงบริจาคเอาไว้ เพื่อเอาไว้ช่วยเหลือเพื่อนที่จะเสียเลือด เรื่องนี้จึงเป็นประวัติที่ผมได้เขียนไว้ว่า ถ้าไปตีกันต้องเสียเลือด แต่ถ้ามาบริจาคก็ช่วยชีวิตคนได้ และหลังจากนั้นเป็นต้นมา ทุก 3 เดือน หรือ 2 เดือนกว่าๆ ก็ไปบริจาคเรื่อยมา เราก็เลยตัดสินใจว่าไม่ตีกันดีกว่า เอาเลือดมาใช้ประโยชน์ดีกว่า
"ผมถือว่าผมน่าจะอยู่แนวหน้าบริจาคเลือดได้จำนวนปีมากที่สุดคือ 53 ปี จากอายุ 17 ถึง 70 ปี ถือว่าน่าจะเป็นเรื่องดี ตั้งแต่หนุ่มจนแก่ก็ว่าได้"
สำหรับการทำประโยชน์เพื่อสังคมของคุณลุงชัยกุลในครั้งนี้ ทำให้ได้เข้ารับเข็มพระราชทาน จากสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง มาแล้วทั้งหมด 14 ครั้ง และรับเหรียญกาชาดสมนาคุณขั้นสูงสุด ซึ่งเป็นเหรียญราชอิสริยาภรณ์อันเป็นบำเหน็จความชอบที่พระราชทานแก่ผู้ทำคุณประโยชน์แก่สภากาชาดไทย
** มาตามติด ไลฟ์สไตล์บันดาลใจ+ประเด็นสดใหม่ ได้ที่นี่!! **
