ในปี 1995 เดือนธันวาคม ฌอง-โดมินิค โบบี ชายวัย 43 ปี ผู้เป็นทั้งนักเขียนและบรรณาธิการของนิตยสาร Elle ได้ซื้อรถยนต์คันใหม่มา และออกไปขับรถเล่นกับลูกชาย
อยู่ดีๆ โบบี ก็เกิดอาการเส้นเลือดในสมองแตก ร่างกายไม่ตอบสนอง สลบลงไปถึง 20 วัน
เมื่อตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล โบบีเจอสายห้อยไปมาอยู่รอบตัว เขาเคลื่อนไหวศีรษะได้เพียงเล็กน้อย กะพริบตาซ้ายได้ ส่งเสียงอืออาได้ ส่วนที่เหลือเป็นอัมพาตทั้งหมด ทางการแพทย์เรียกว่า Locked-in Syndrome ซึ่งไม่มีทางรักษา
โบบียังรับรู้ข่าวสารได้ รับรู้ข้อมูลได้ สมองยังสั่งการ แต่ร่างกายไม่สามารถทำตามได้ จากคนที่เคยชอบทานอาหารกลับต้องมารับสารอาหารผ่านทางสายยาง จากคนที่ชอบทำงาน ชอบคุยกับผู้อื่น กลับต้องมานอนเฉยๆ เวลาผู้อื่นคุยด้วยก็ได้แต่ส่งเสียงอืออารับฟังเท่านั้น
ใครที่อยู่ในสภาพแบบนั้นอาจรู้สึกท้อแท้ไม่อยากทำอะไร แต่โบบีไม่ใช่คนแบบนั้น เขามีโปรเจ็คการเขียนหนังสือเกิดขึ้นซึ่งมีชื่อว่า Le Scaphandre et Le Papillon (ชื่อภาษาไทยว่าชุดประดาน้ำและผีเสื้อ)
วิธีการทำงานของโบบีก็คือ เขาจะให้ผู้ช่วยของเขา โกล๊ด ม็องดิบิล คอยอ่านตัวหนังสือฝรั่งเศสที่ใช้กันบ่อยๆ โดยเรียงความถี่จากใช้มากไปหาใช้น้อยทั้งหมด 26 ตัวอักษร ESARINTULOMDPCFBVHGJQZYXKW
ม็องดิบิลอ่านและชี้ตัวอักษรอย่างใจเย็น เมื่อโบบีถึงตัวอักษรที่ตนเองต้องการก็จะกระพริบตาข้างซ้ายเพื่อเป็นสัญญาณว่าใช้ตัวอักษรตัวนี้ ทั้งคู่ทำอย่างนี้ตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย โดยเขาต้องกระพริบตาถึงสองแสนครั้งเพื่อให้หนังสือเล่มนี้สมบูรณ์
หนังสือของเขาวางขายในวันที่ 6 มีนาคม 1997 และขายได้ถึง 150,000 เล่มในสัปดาห์แรก และถูกแปลออกไปหลายภาษามาก โดยพิมพ์ในไทยโดยสำนักพิมพ์ผีเสื้อและใช้ชื่อว่า ชุดประดาน้ำและผีเสื้อ
ใครที่หมดกำลังใจ ใครที่ท้อแท้ ลองหาหนังสือของเขามาอ่านดู ค่อยๆเปิดละเมียดกับความพยายามและความสู้ชีวิตของโบบี
"ชีวิตในสภาพที่ไม่สมศักดิ์ศรี ไม่อาจลดค่าความเป็นมนุษย์ซึ่งเปี่ยมไปด้วยความหวังลงได้”