ณ อากิฮาบาระ ย่านพลุกพล่านในกรุงโตเกียวที่เต็มไปด้วยนักเรียนหญิงมากมาย ที่เดินทางนั่งรถไฟจากที่ต่าง มาเพื่อจุดประสงค์ต่างๆ อาทิ เดินเล่น ซื้อของ หรือมาทำงานพิเศษ ภายในย่านไฟฟ้าอันพลุกพล่านนี้กันมากมาย
บางคนมาเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหาร แต่งชุดเมดในเมดคาเฟ่ เป็นพนักงานในร้านหนังสือ ร้านซีดี และอีกมากมาย หรือแม้กระทั่ง “เอนโจ โคไซ” หรือ “การขายบริการ” ก็มี
แต่วันนี้เราพามาพบกับอาชีพอีกอาชีพหนึ่งที่มีอยู่ในอากิฮาบาระ เป็นอาชีพที่เรียกว่ารายดีไม่ใช่น้อย และไม่ต้องขายตัวด้วย เพียงแค่ใส่ชุดนักเรียนมาถ่ายแบบให้ก็พอ อาชีพนี้ถูกเรียกว่า “JK-Satsueikai” หรือการถ่ายภาพนักเรียนหญิงนั่นเอง
เอมิ หญิงสาว ม.ปลาย หน้าตาดีวัย 17 ปี เป็นหนึ่งในคนที่ทำงานนี้ในสตูดิโอแห่งหนึ่งในย่ายอากิฮาบาระและได้รับค่าจ้างถ่ายเดือนละ 1 แสนเยน
สตูดิโอของเธอจะตั้งอยู่ชั้นบนๆ ของอาคารพาณิชย์ ประตูจะมีคนเฝ้า และคนอื่นจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปนอกจากลูกค้าที่จ่ายเงิน และนัดหมายล่วงหน้าเพื่อมาดูเธอโพสท่าถ่ายแบบเท่านั้น
“ลูกค้าส่วนมากของหนูเป็นชายวัยกลางคน หรือคนแก่ค่ะ หลายคนเป็นช่างภาพสมัครเล่นก็มี คนพวกนี้ยอมจ่ายเงินกับทางสตูดิโอ ที่จะได้มีโอกาสมาถ่ายรูปพวกหนู คนที่นัดหมายและจัดเตรียมงานก็สตูดิโอนั่นแหละค่ะ”
รายละเอียดงานของเธอเป็นแบบนี้ ในแต่ละช่วงการทำงานจะมีนางแบบประมาณ 2-3 คนอยู่ในฉากเดียวกัน หลายคนก็ไม่ใช่นักเรียน บางคนเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหาร หรือ ร้านแคชเชียร์ร้านสะดวกซื้อ หรือ คอสเพลเยอร์ก็มี
แน่นอนว่า เอมิบอกว่าพวกเธอไม่รู้จักกัน เนื่องจากมาจากเอเยนต์คนละอย่าง เธอทำงานกับสตูดิโอนี้ คนอื่นก็ทำงานกับอีกทีหนึ่งที่ถูกเรียกตัวมาเพิ่ม
งานของเธอคือการสวมชุดนักเรียน โพสท่าก้มๆ เงยๆ พอให้ลูกค้าได้เห็นหน้าอกหน้าใจ หรือกางเกงใน ซึ่งนอกจากชุดนักเรียนก็จะมีชุดอื่นๆ อีก อาทิ ชุดกีฬานักวอลเลย์บอล ชุดนักเรียนโรงเรียนอื่นที่ไม่ใช่โรงเรียนของเธอ
บางครั้งก็มีชุดคอสเพลย์อย่าง ชุดเมด ชุดมิโกะในศาลเจ้า ชุดทำงานของสาวออฟฟิค และทีเด็ดคือ ชุดว่ายน้ำที่ทำให้พวกลุงๆ ตากล้องสมัครเล่นกดชัตเตอร์รัวๆ
“ค่าตัวหนูในการถ่ายอยู่ที่ 20,000 เยนค่ะ ต่อครั้งนะ”
เอมิบอกแล้วพูดต่อว่า นอกจากถ่ายแบบพวกนี้ เธอเองก็มีบริการเสริมที่ทางสตูดิโอยื่นให้เหมือนกัน
“จ่ายเพิ่มอีก 5,000 เยน พวกลุงๆ ที่มาถ่าย จะได้เห็นก้นขาวๆ ของหนู ถ้าจ่ายเพิ่มอีก 10,000 เยน หนูจะยินดีโชว์ของดีให้ดู แต่ดูได้แค่ตานะคะ มืออย่าจับ ไม่งั้นหนูเตะจริงๆ ด้วย”
เอมิพูดต่อว่า
“ที่มีกฎระเบียบระหว่างสตูดิโอว่าจะไม่ยอมให้คุณลุงแตะเนื้อต้องตัวเด็ดขาด นี่เป็นกฎค่ะ”
กฎอีกข้อนั้น เอมิบอกว่า การถ่ายรูปแบบนี้เธอจะต้องปรับเปลี่ยนโฉมตัวเองเสียใหม่ เช่น แต่งหน้าให้เข้ม ปรับแต่งทรงผมเสียใหม่ ติดขนตาปลอม เขียนคิ้วเขียนตาใหม่ ซึ่งเธอบอกว่าเป็นมาตรการที่ใช้ปลอมตัว ไม่ให้คนใกล้ตัวจำได้หากรูปหลุดออกไป
(ในข้อตกลง ห้ามนำรูปเผยแพร่ในที่สาธารณะเด็ดขาด) แต่เอมิบอกว่า ต่อให้หลุดก็ไม่มีใครเอารูปนี้มาขู่ หรือแบล็กเมล์ได้ เพราะเธอจัดการปลอมตัวเอาไว้แล้วนั่นเอง
แน่ล่ะว่า พอถามว่าเธอรับงาน “เอนโจ โคไซ” หรือ “งานขายบริการ” ไหม เอมิบอกว่า
“รับค่ะ แต่ไม่ใช่งานขายบริการแบบนั้น ส่วนมากจะรับไปนั่งคุยเป็นเพื่อนกินข้าว ดูหนัง หรือไปเที่ยวด้วยเพื่อแก้เหงาเท่านั้นเอง”
เธอบอกย้ำต่อว่า
“หนูยังเป็นเด็กมัธยมปลายนะคะ นี่ไม่คิดจะขายตัวหรอกค่ะ เงินจากการทำงานนี้ก็มากพออยู่แล้ว”