ประเทศเกาหลีใต้เป็นหนึ่งในประเทศที่มีจำนวนโสเภณีและอาชีพขายบริการอยู่เกลื่อนไปทั่วประเทศ โดยเฉพาะกรุงโซล เมืองหลวงของประเทศที่มีรายงานมีโสเภณีอยู่เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะโสเภณีเด็กที่เรียกว่า มีเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะการสำรวจเมื่อสองสามปีก่อนได้บอกว่ามีโสเภณีอายุต่ำกว่า 18 ปี ในกรุงโซลกว่า 6 แสนคนเลยทีเดียว
การค้าประเวณีของเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี นั้นเป็นเรื่องผิดกฎหมายของเกาหลีใต้ และมีการพยายามจับหรือปราบปราบอยู่เสมอ แต่ก็ไม่สามารถแก้ไขได้ เนื่องจากปัญหาทางเศรษฐกิจและคอร์รับชั่นที่มีรายงานว่า มีแม่เล้าพ่อเล้าเป็นตำรวจ หรือ ข้าราชการระดับสูง
บ้างก็เปิดกันเป็นส่วนตัวระหว่างหมู่เพื่อนด้วยกัน เพื่อป้องกันการสู่รู้ของสาธารณชนก็มีเช่นกัน ดังตัวอย่างของ โช เจ ยัง แม่เล้าสาววัย 20 ปลายๆ คนนี้ที่เผยว่า ทำงานนี้ให้กับเพื่อนของเธอที่เป็นโสเภณีมานานกว่า 10 ปี ตั้งแต่เรียนอยู่ม.ปลายด้วยกัน
“มันเริ่มจากตอนแรก พวกเราแค่หาเงินกันเป็นงานลำไพ่พิเศษ”
โช เจ ยัง เอ่ยขึ้นระหว่างที่นัดสัมภาษณ์กับสื่อมวลชนในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
“เพื่อนหนูเป็นคนหน้าตาดีนะ แต่เขาไม่กล้าคุยกับแขกหรือคนที่มาใช้บริการ เขาบอกว่า ให้หนูติดต่อให้แล้วเอาเงินมาแบ่งกัน เขาให้หนูครึ่งหนึ่ง เราทำแบบนี้กันจนกระทั่งจบ ม.ปลาย”
เธอเล่าต่อว่า “พอจบ ม.ปลาย พวกเราก็เข้ามหาวิทยาลัย รายจ่ายมันเยอะมาก พวกเราเลยต้องทำบ่อยขึ้น จนสุดท้าย หนูก็ทำงานเป็นคนหางานให้เพื่อนแทน”
พอถามว่า รู้สึกยังไงกับการเป็นแม่เล้า เธอหัวเราะ
“ไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะ มันเป็นงาน เพื่อนหนูก็หลับนอนกับคนอื่น เพราะมันเป็นงานเหมือนกัน”
บรรดาแขกส่วนใหญ่ที่เจยังรับงานให้เพื่อนนั้นล้วนแล้วแต่เป็นชายมีอายุวัยกลางคนแทบทั้งสิ้น
ซึ่งหลายคนมีพฤติกรรมที่แตกต่างกันไป มีแขกรายหนึ่งหลังหลับนอนกับเพื่อนเธอแล้ว ก็โทรไปหาลูกสาวว่ากลับบ้านหรือยัง แถมต่อว่าลูกสาวว่า อย่าไปคบกับผู้ชายมากนักก็มี บางคนมีอะไรเสร็จก็แสดงความดีใจจนน้ำตาไหลว่า ได้มีเซ็กซ์เพราะเมียไม่ให้นอนด้วยหลายปีก็มี
แต่ที่แน่ๆ ทุกคนพร้อมจ่ายหนักสำหรับการนอนกับเพื่อนของเธอ เพราะราคาอยู่ที่ 500,000 - 800,000 วอนต่อ 1 ครั้ง หรือถ้าอยากให้อยู่นานกว่านั้นก็มีระดับถึง 1,000,000 วอน ก็มีเหมือนกัน ซึ่งพวกเธอจะแบ่งเงินกันครึ่งหนึ่งหรือ 40 / 60 ตามแต่โอกาส
“ของยังงี้มันอยู่ที่ความเชื่อใจ” เจยังเอ่ยขึ้นแล้วดูดบุหรี่ในปาก
“หนูกับเพื่อนคบหากันนาน ของยังงี้อยู่ที่ความเชื่อใจกันและกัน เราสองคนรู้ดีว่า อาชีพนี้ไม่ยืนยาว เราเลยอยากทำงานเอาเงินเยอะๆ แล้วเลิกไป”
พอถามว่า ตัวเองคิดจะขายบริการเองบ้างไหม เจยังส่ายหน้า
“ไม่ละคะ หนูไม่ใช่คนสวยอะไร ไม่มีใครสนใจหนูหรอก หนูทำงานของหนูไปก็พอแล้ว”
โช เจยัง เป็นเพียงหนึ่งในแม่เล้าคนหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังของการค้าบริการในกรุงโซลแห่งนี้ ที่กล่าวกันว่าไม่ใช่แค่เธอ ยังมีแม่เล้าพ่อเล้าอีกมากมายที่ทำงานหาเงินและไม่ได้มีความเป็นมิตรแบบเดียวกับเจยังเท่าไหร่นัก